Είναι εδώ και κάτι μέρες, Δήμαρχε, που σ’ αυτή την πόλη τη μικρή, τη μεγάλη, καμιά πεντακοσαριά άνθρωποι ασχολούνται στο περιθώριο της καθημερινότητας τους με τις νέες πεζοδρομήσεις και τις νέες παρεμβάσεις στις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, που σχεδίασε και θα υλοποιήσει η Δημοτική Αρχή, γιατί όλοι οι υπόλοιποι, δυστυχώς Δήμαρχε, «αγρόν ηγόραζον» και μάλιστα χέρσο.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Σήμερα το απόγευμα μάλιστα έχει και διαβούλευση επί τούτων στο πρώην κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδας, το οποίο τα τελευταία χρόνια φιλοξενεί τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά και ποιοτικές εκδηλώσεις, ενίοτε.
Εδώ που τα λέμε Δήμαρχε, το τι «σύννεφο» πάει αυτή η διαβούλευση, είναι να παίρνεις τις φρέσκες ρέγγες και να τις απλώνεις στο μπουχαρί να καπνιστούν.
Τι άλλο να κάνεις, θα μου πεις.
Έλα ντε!!! Ακόμα και τον επιστήμονα «κουβάλησες» και μάλιστα δις, για να δώσει τα φώτα του σε όλους αυτούς, που υποψιάζομαι ότι θα μπουν στο δημόσιο διάλογο υπερασπιζόμενος ο καθένας τα συντεχνιακά του συμφέροντα. Γιατί σ’ αυτή την πόλη Δήμαρχε ο κάθε κλάδος αντιλαμβάνεται τη λειτουργία της πόλης διαφορετικά. Ο γιατρός λ.χ. βλέπει παντού αρρώστους ή εν δυνάμει αρρώστους. Ο έμπορος βλέπει παντού πελάτες ή εν δυνάμει πελάτες. Ο καφετζής το ίδιο. Ρώτα όλους αυτούς, αν βλέπουν πουθενά παιδιά ερωτευμένα στους δρόμους, καλλιτέχνες, δημιουργούς, κυψέλες πολιτισμού και θα δεις την κυνικότητα προσωποποιημένη.
Προβλέπεται λοιπόν υψηλή θεώρηση του ζητήματος.
Έχει να γίνει, για να το πω όπως θα το λέγανε και στα καφενεία της Ντούτσαγας, «της πλύστρας το κοφινομπούγαδο». Γιατί Δήμαρχε, στην «ωραία μας την πόλη | τη γλυκιά κι ιστορική | όσοι είναι ονειροπόλοι | είναι μελαγχολικοί». Οι υπόλοιποι, Δήμαρχε, «γλεντάμε» | παραδάκι κονομάμε | τηλεόραση κοιτάμε | και στο γήπεδο μας πάμε. | Μας νικάνε ή νικάμε | δόξα τω θεώ (δις)| καλά περνάμε» που έλεγε παλιά κι ο Βιολάρης
Θυμάσαι παλιά, Δήμαρχε, που λέγαμε, ότι το κλείσιμο της πλατείας κόβει την πόλη στα δύο; Ήρθε λοιπόν η ώρα τώρα αυτό το «δύο» να έρθει να τσιμενταριστεί.
Άκου ένα παράδειγμα.
Έχουν γίνει οι πεζοδρομήσεις στο «ιστορικό κέντρο της πόλης» του Αγρινίου (Τι φράση κι αυτή! Να την ακούσει η ιστορία, να κόψει πέρα) και σκάει τουρίστας στην πόλη με το ιδιωτικό αυτοκίνητο του και σε συναντάει στο ήπιας κυκλοφορίας σταυροδρόμι της Βότση με τη Χαριλάου Τρικούπη. Σε σταματάει λοιπόν, και σε ρωτάει να του πεις, πως θα πάει στο ξενοδοχείο ΛΗΤΩ.
Έχω την εντύπωση, Δήμαρχε, ότι το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι μόνο να του το δείξεις. Γιατί το πώς θα πάει και το που θα αφήσει το αυτοκίνητο, για να ξεφορτώσει τις βαλίτσες, ξέχνα το. Πέρα από τους ατελέσφορους κύκλους που έχει να καταγράψει ο «τάλας», πρέπει, αν έχω αντιληφθεί σωστά να του υποδείξεις και τον τρόπο με τον οποίο θα παρανομήσει.
Βέβαια. θα μου πεις, πως για όλα μπορεί να υπάρξει μέριμνα, αν το συμφέρον της πόλης προϋποθέτει το κλείσιμο του κέντρου της πόλης και φυσικά δεν έχω λόγους να διαφωνήσω μαζί σου.
Γιατί εμένα, πες, ότι με αγνοείς…
Με τους εμπόρους και με τους γιατρούς, που ετοιμάζουν το τρίτο αντάρτικο, μου λες, τι θα κάνεις;
Γιατί, μη μου πεις τ’ αντίθετο, ένα δίκιο, τουλάχιστον οι δεύτεροι, το ‘χουν.
«Που θα ξεφορτώσει ο άλλος τη γριά», σου λέει ο ανθρωπιστής επαγγελματίας, «για να έρθει να την αφουγκραστώ; Θα την πετάξει»;
Δε γίνεται. Είναι απάνθρωπο.
Για να μην τα πολυλογούμε όμως, Δήμαρχε κι εγώ υπέρ της ανάπτυξης είμαι. Είμαι επίσης, υπέρ της αισθητικής αναβάθμισης, καθώς και της καλυτέρευσης του επιπέδου της ποιότητας της ζωής. Αλλά κάτι μου λέει, Δήμαρχε, ότι στη σημερινή εποχή που ζούμε, «αλλού» ακούγονται «τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες». Αν γεννούν, που δεν το βλέπω!
Οχτακόσιες φορές (τρόπος του λέγειν) έχει αλλάξει αυτό το πολύπαθο κέντρο της πόλης και οχτακόσιες φορές προκοπή δεν είδε. Ούτε το κέντρο, ούτε η πόλη. Και ξέρεις γιατί συμβαίνει αυτό, Δήμαρχε; Γιατί ο κάθε επίδοξος αναμορφωτής-Δήμαρχος της, που έβλεπε ότι τα λεφτά δεν έφταναν, για να πάει το νερό στον τέταρτο όροφο της Παπαστράτου, έπιανε και έσκαβε την πλατεία και μετά την μπάζωνε ξανά, για να μην έχουν να λένε τα πέριξ των έργων έπιπλα βεράντας, ότι δήθεν δεν γίνονται έργα στην πόλη.
Θα ακουστεί αρκετά αναχρονιστικό, Δήμαρχε, και μακριά από μένα η όποια υιοθέτηση του, αλλά η ιστορία έχει δείξει του λόγου το αληθές, σε ότι αφορά αυτού του είδους τις επεμβάσεις: «Μην πειράζεται τα κακώς κείμενα, θα τα κάνετε χειρότερα».
Με μάτια και αυτιά στη διαβούλευση, ευελπιστώ για τα καλύτερα.
