«Μια νυχτερίδα στη σκεπή», Δήμαρχε, αυτή η δαιδαλώδης και αδιάφορη υπηρεσία, κάθε άλλο παρά «φυλάει το σπιτικό» σου. Γιατί εσύ, μπορεί να «στέλνεις χαιρετίσματα», ο «άνεμος» όμως «τα παίρνει» και τα πάει… Άσε να μην σου πω που, γιατί μας διαβάζουν και μεγάλοι άνθρωποι… και σέρνονται εγκεφαλικά και ένα σωρό άλλες παθήσεις.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Πιο μπάχαλο, Δήμαρχε, δεν γίνεται.
Μα καλά! Ήταν συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου αυτή προχθές τη Δευτέρα. Από πού ν’ αρχίσω και που να τελειώσω.
«Ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή».
Τελικά, δεν είναι να λες μεγάλη κουβέντα σήμερα, γιατί η ζωή είναι μεγάλη ανακατώστρα . Εκεί που το έχεις βγάλει το συμπέρασμα, ότι, και καλά, δεν μπορεί συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου να γίνει πιο τσίρκο, έρχεται η στιγμή που όλα ανατρέπονται.
Βέβαια εσύ, δεν ήσουν εκεί, για να το δεις. Είχες πάει, όπως μου είπαν, να δεις τους παπάδες, που τσακώνονταν με τους «διαβόλους» στο τερέν της ΓΕΑ (Δες ΕΔΩ!).
Κάπως έτσι όμως, βρήκαν ευκαιρία άλλοι «διάβολοι», εφεδρικοί, γιατί, όπως ξέρεις, αυτού του είδους τα διαόλια και πολλά είναι, και ανεξέλεγκτα… Και τρύπωσαν, που νομίζεις; Στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου!!!
Μάλιστα, Δήμαρχε. Στο ναό της τοπικής δημοκρατίας!
Το τι έγινε εκεί μέσα, θα στο περιγράψω παρακάτω, για να βγάλεις κι εσύ τα συμπεράσματά σου. Γιατί για μένα, όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό, την τοπική δημοκρατία, προχθές τη Δευτέρα, την «πήρε ο διάολος και την σήκωσε».
Επί της διαδικασίας, λοιπόν και όχι μόνο.
Μπήκε ένας διάολος, μέσα σε ποιον νομίζεις; Μέσα στον Νίκο (Καζαντζή) και τον ανάγκασε να ρωτήσει τον νέο Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου: «Με ποιον κανόνισατε την ώρα έναρξης της συνεδρίασης και γιατί δεν παρίσταται ο Δήμαρχος»;
Άκου τώρα ερωτήσεις!!!
Κι αυτό δεν είναι τίποτα.
Είδα τον ίδιο διάβολο να πηδάει από το στόμα του Νίκου στο στόμα του Προέδρου και να απαντάει αυτός αντί για κείνον το εξής: «Την ώρα της συνεδρίασης, την κανόνισα με τον Δήμαρχο και κάποιους από τους επικεφαλής».
Άκου τι είπε ο διάολος, Δήμαρχε: «Με κάποιους από τους επικεφαλής»
Κατάλαβες!!! Να μπουν ζιζάνια στις παρατάξεις γυρεύοντας τα κριτήρια της επιλογής των επικεφαλής, που έχουν λόγο στον ορισμό της ώρας της συνεδρίασης.
Αμ τ’ άλλο!!!
Τι απάντησε ο ίδιος ο διάολος, που ρώτησε με το στόμα του Προέδρου στη δεύτερη ερώτηση, η οποία αφορούσε την απουσία του Δημάρχου;
«Δεν ξέρω», είπε Δήμαρχε. «Δεν ξέρω, ούτε που είναι, ούτε αν θα έρθει».
Να και τα «κενά δαιμόνια»!!!
Ένας άλλος διάολος, Δήμαρχε, σε ποιον λες ότι μπήκε;
Μπήκε μέσα στον Παύλο (Μοσχολιό), και στα έχωσε, εν τη απουσία σου, για την «απευθείας ανάθεση» της μελέτης για το Πάρκο.
«Αυτό», είπε δια στόματος Παύλου, «ούτε νόμιμο, είναι ούτε ηθικό».
Άνοιξα το στόμα αποσβολωμένος από την αντιπολιτευτική διαλεκτική του διαβόλου και στο τσακ, βρήκε ευκαιρία άλλος διάολος και που λες ότι μπήκε … Στο δικό μου το μυαλό, Δήμαρχε!
«Τον ακούς», μου είπε, «Όλα όσα έκανε ο Παύλος για το Πάρκο ήταν νόμιμα και ηθικά, ε; Σα δε ντρέπεσαι, που κάθεσαι και τους ακούς, και δεν σηκώνεσαι απάνω ,να κάνεις μια κατάληψη, όπως έκανες παλιά, να σε πουν και ήρωα. Ανυπότακτος, σου λέει μετά!!! Σα δεν ντρέπεσαι, λέω εγώ»
Τρόμαξα, Δήμαρχε.
Είδα τους διαόλους, να χορεύουν γύρω μου και μέσα μου και συ πουθενά.
Πάλευε μόνος του ο έρμος, ο Νίκος (Γκρίζης), να τα βγάλει πέρα με τους διαόλους όλους, αλλά πού!!!
Τον πήραν κι αυτόν φαλλάγι.
Τον είχαν πιάσει τον αναπληρωτή με την ουρά τους από τα μαλλιά και τον παίζανε μπιζ, βαρώντας τον στην πλάτη με έναν φάκελο γεμάτο με μελέτες ύδρευσης, ουρλιάζοντας μέσα στα αυτιά του με μια διαβολική, πριμαριστή φωνή, που τρύπαγε μελίγγια: «Ψάξε, ψάξε, δεν θα τον βρεις».
Εκεί όμως, που έγινε ο χαμός, ήταν, όταν σπρωγμένος από, ποιος ξέρει, ποιον αόρατο διάολο, μπήκες στην αίθουσα.
Μαζεύτηκαν όλα τα διαόλια γύρω από την καρέκλα σου, δίπλα στον Πρόεδρο, και έγινε ο κουρνιαχτός κι η μπούρμπερη μαζί. Και να οι σπρωξιές, και να οι τσιμπιές, και να τα «σήκω φύγε από δω μέσα», και να τούτο και να κείνο.
Ήρθες κι απηύδησες.
Κάτι ψέλλισες περί τιμιότητος και ηθικής και απεχώρησες, με ένα ψωροπερήφανο ταρατατζούμ, προς άγνωστον κατεύθυνση.
Εκεί να δεις διαολοξεσάλωμα.
Έβαλαν έναν πρώην αντιδήμαρχο (Θύμιος Ράπτης)να ζητήσει από έναν πρώην Δήμαρχο (Δημήτρης Τραπεζιώτης) κάτι πρώην μελέτες, που κανείς δεν ήξερε, που στο διάολο ήταν κρυμμένες και δεν μπορούσε κανείς να τις βρει.
Τον πήραν και τον σήκωσαν οι διάολοι το Δημήτρη και πήγε στο γραφείο του (γιατί ,εκεί τις είχαν κρύψει τις μελέτες οι διάολοι), τις βρήκε και τις έφερε. Όρμηξαν πάνω του τα δαιμόνια της αίθουσας, τις πήραν από τα χέρια του και άρχισαν τις καταθέσεις. Τις κατέθεσαν στο προεδρείο, τις καταθέσαν στη γραμματεία, τις ακτέθεσαν στον πρώην αντιδήμαρχο, τις κάνανε αλεμούρια, αλλά προκοπή δεν έγινε. Μόνο χαμός…
Και στο τέλος ένας διάολος τις έβαλε ξανά κάτω από τη μασχάλη του πρώην Δημάρχου, και τον πήραν τα διαόλια σηκωτό, να τον πάνε, να τις ξαναβάλει στη θέση τους στο γραφείο του, γιατί αυτά δεν είναι πράγματα, για να φαίνονται, αλλά για να εξυφαίνονται.
Κι αφού τα έκαναν μπάχαλο, που λες, Δήμαρχε, και μας έκαψαν τον εγκέφαλο, σηκώθηκαν και πήγαν στο πάρκο, όπως έμαθα μετά, και βάλαν μια φωτιά κι εκεί.
Αυτό δεν ήταν συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου, Δήμαρχε, ήταν χειρότερο κι από καταδρομική διαβολοεβδομάδα.
Αφού γλυτώσαμε, ας μην το πούμε πουθενά.
