«Στόχος είναι ο πολίτης», είπε προχθές τη Δευτέρα, ο κ. Νίκος Γούναρης, Γενικός Διευθυντής της Δημοτικής ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ Ύδρευσης και Αποχέτευσης Αγρινίου. «Στόχος είναι πολίτης» και δεν ήταν «γλώσσα λανθάνουσα», ήταν και είναι διαχειριστική λογική ενός τεχνοκράτη, ο οποίος έχει μάθει να βάζει στόχους και με την βοήθεια των «όπλων» που διαθέτει, να τους πετυχαίνει με κάθε τρόπο• θεμιτό ή αθέμιτο, θα συμπλήρωνα, αλλά αυτό το αφήνω στην κρίση σας.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Με την παραπάνω φράση, όπως ελπίζω να θυμάστε, κ. Παπαναστασίου, έκλεισε την παρέμβασή του στο Δημοτικό Συμβούλιο ο κ. Γούναρης κατά την διαδικασία της συζήτησης του θέματος, που αφορούσε την «Λήψη απόφασης περί τροποποίησης ή μη της συστατικής πράξης της Δ.Ε.Υ.Α. Αγρινίου ΚΑΙ επέκταση της χωρικής αρμοδιότητάς της στα όρια του νέου Καλλικρατικού Δήμου Αγρινίου». Σημείωσα τον συμπλεκτικό σύνδεσμο «ΚΑΙ» της παραπάνω πρότασης με κεφαλαία και bold, κ. Παπαναστασίου, γιατί πολύ φοβούμαι, ότι αυτό το «filioque» της ορθοδοξίας σας, κρύβει, κατά πάσα πιθανότητα, μεγάλη αμαρτία μέσα του. Ελπίζω οι προσεχείς ημέρες να με διαψεύσουν, αφού θεωρώ ότι ο «αιρετικός λόγος» του κ. Ρόκου στο Δημοτικό Συμβούλιο, όχι μόνο είχε βάση, αλλά και στην προστασία σας, μάλλον, αποσκοπούσε.
Ας μην απομακρυνθούμε όμως σήμερα από τον «στόχο» του κ. Γούναρη και για το «filioque» της ορθοδοξίας σας, κάτι μου λέει, ότι θα βρούμε πολύ χρόνο.
Πριν αναφερθώ, σε όσα αναφερθώ, οφείλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Όπως δήλωσα και στην παρέμβασή μου στο Δημοτικό Συμβούλιο, εξ όσων κοινωνικά πληροφορούμαι, ο κύριος Γούναρης είναι ένας αξιόλογος και σεβάσμιος κύριος, με τον οποίο μπορεί να μην έχω καμία κοινωνική σχέση, επειδή οι κανόνες της αισθητικής μου δεν μου επιτρέπουν (λ.χ. δεν μου αρέσει το αυτοκίνητό του), αλλά οφείλω να αναγνωρίσω την έξωθεν καλή μαρτυρία για την προσωπικότητά του.
Με δεδομένο αυτό, είχα την τύχη, αρκετές φορές κατά το παρελθόν, να αντιμετωπίσω την διαλεκτική του για την δημόσια υπηρεσία της ύδρευσης, την οποία η δημοτική ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ που διευθύνει, διαχειρίζεται.
Η αίσθηση που έχω αποκομίσει από αυτές τις «συναντήσεις» μας, από συγκεκριμένη αλληλογραφία, την οποία, ως δημότης και μέλος συλλογικοτήτων της πόλης, έχω ανταλλάξει με την ΔΕΥΑ, καθώς και από τις εισηγήσεις του στο Δ.Σ. της ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ, που γνωρίζω, δεν συνάδει διόλου με την έξωθεν καλή μαρτυρία για το πρόσωπό του, σε ότι αφορά τον τομέα της εργασίας του. Η αίσθησή μου αυτή, κ. Παπαναστασίου, στο μέτρο που τον αφορά, γιατί το μεγαλύτερο μέρος της αφορά το σύνολο των μελών του Δ.Σ. της ΔΕΥΑ (πρώην και νυν), οι οποίοι έχουν και την πολιτική και την διαχειριστική τελική ευθύνη της ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ, προσωπικά με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η διοίκηση της ΔΕΥΑ, ούτε ευυπόληπτη είναι, ούτε διαφανής, ούτε σύννομη. Η λέξη «ευυπόληπτη», στο συγκεκριμένο σημείο που χρησιμοποιείται, αναφέρεται και με τις δύο έννοιες της: και την έννοια της σοβαρότητας και αυτή της ηθικής εντιμότητας.
Θα μπορούσα να εισφέρω σωρεία αποδείξεων, οι οποίες θεμελιώνουν αυτό μου το προσωπικό συμπέρασμα. Θα αρκεστώ μόνο σε τέσσερις, μία για κάθε χαρακτηρισμό, γιατί θεωρώ ότι είναι αρκετές.
Απόδειξη 1η) Η συμμετοχή και η συμπεριφορά, του κ. Γούναρη, κατά την προχθεσινή διαδικασία της συζήτησης του θέματος στο Δημοτικό Συμβούλιο, η οποία αφορούσε την ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ που διευθύνει, ήταν ανυπόληπτη (μη σοβαρή), γιατί πέρα από την ελλιπή και ασαφή απάντησή του επί της ουσίας της ερώτησης, που του απευθύνθηκε, επιδόθηκε σε έναν ανεπίτρεπτο επιλεκτικό «διαφωτισμό» των επικεφαλής της αντιπολίτευσης και ενός μόνο συμβούλου, χωρίς κανείς άλλος από τους παρευρισκόμενους να ακούει, τι ακριβώς υποστηρίζει. Όλη αυτή η ασόβαρη «ψιθυρολογία» έγινε με την ανεπίτρεπτη ανοχή του προέδρου, ο οποίος αρκέστηκε μόνο, στο να παρατηρεί τις διαδρομές του Γενικού Διευθυντή από πτέρυγα σε πτέρυγα με χαρτιά στα χέρια να ενημερώνει επιλεκτικά κάποιους επικεφαλής και κάποιους συμβούλους, όσους κατά την εκτίμηση του μάλλον είχαν λόγο και παρουσία. Αν αυτό δεν είναι ασόβαρη συμπεριφορά και προσβολή συλλογικού οργάνου του Δήμου, τότε κ. Φωτάκη, μπορείτε να μου εξηγήσετε, τι ακριβώς είναι;
Επειδή το παραπάνω κείμενο δημοσιεύεται και στην εφημερίδα «Εβδομάδα», για λόγους που ο ορισμένος χώρος της εφημερίδας υποχρεώνει, η συνέχιση του άρθρου θα αναρτηθεί αύριο στο red line και την επόμενη εβδομάδα θα δημοσιευθεί στην τελευταία σελίδα της «Εβδομάδας»
