Απ’ ότι μαθαίνω, κ. Παπαναστασίου, έχετε κληθεί ως Δημοτική Αρχή να καταθέσετε προτάσεις, έτσι ώστε να προχωρήσει ο σχεδιασμός συγκεκριμένων παρεμβάσεων για την ουσιαστική αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού των Ρομά στην Περιφέρεια της Δ.Ε.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Οι στόχοι αυτών των παρεμβάσεων, σύμφωνα με την πρόσκληση, πρέπει να είναι «η εξάλειψη των ακραίων υποβαθμισμένων καταυλισμών, η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, η θεμελίωση των βάσεων για την επίτευξη της σταδιακής και πλήρους κοινωνικής ένταξης με έμφαση στους νέους και στα παιδιά και η ανάδειξη καινοτόμων πιλοτικών παρεμβάσεων που θα λειτουργήσουν ως πρότυπο».
Σ’ αυτή την πρόσκληση, εξ όσων γνωρίζω, ο Δήμος Αγρινίου αποφάσισε να προτείνει την υλοποίηση συγκεκριμένων δράσεων στα Αϊ Βασιλιώτικα, όχι μόνο γιατί η συγκεκριμένη περιοχή είναι ιδιαίτερα υποβαθμισμένη, αλλά και γιατί η οικονομική και κοινωνική κατάσταση που χαρακτηρίζει τους ρομά που μένουν στην περιοχή είναι εξαιρετικά αλγεινή.
Κατά καιρούς, κ. Παπαναστασίου, έχουν υλοποιηθεί διάφορα παρόμοια προγράμματα από την ελληνική πολιτεία με την συνεργασία του Δήμου, τα οποία όμως, είχαν από μικρό έως μηδενικό αποτέλεσμα, Κι αυτό γιατί, κατά την εκτίμηση μου, το πρόβλημα της αντιμετώπισης της ακραίας φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού των Ρομά είναι ένα ζήτημα πολύ μεγαλύτερο από την αστική ανάπλαση μια υποβαθμισμένης περιοχής ή την παραχώρηση κάποιων προκατασκευασμένων κατοικιών.
Και για την ουσιαστική αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας της συγκεκριμένης ομάδας του πληθυσμού και για την άρση του κοινωνικού αποκλεισμού, ποτέ μέχρι σήμερα δεν δρομολογήθηκε μια προετοιμασία ή δεν εκπονήθηκε ένα πρόγραμμα σε ανθρώπινο και πολιτισμικό επίπεδο, που να αφορά και τις δύο πλευρές: και αυτήν που σχεδιάζεται να ενταχθεί και αυτήν που θα υποδεχτεί την προς ένταξη κοινωνική ομάδα.
Από τη μια η ελληνική πολιτεία και η δημοτική αρχή επιχειρούν με μοναδικό όπλο τα χρήματα να καλυτερεύσουν τους όρους διαβίωσης μέσα σε καταυλισμούς που παραμένουν κοινωνικά αποκλεισμένοι από την υπόλοιπη τοπική κοινότητα δραστήριοι και έξυπνοι άνθρωποι, κι από την άλλη, ζητούν από τους ρομά, να κάνουν τα πάντα μόνοι τους. Να αλλάξουν δηλαδή την κουλτούρα τους, να κλείσουν τα αυτιά τους και τα μάτια τους στον κοινωνικό ρατσισμό που αντιμετωπίζουν με το «καλημέρα σας» και να ενταχθούν μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο, που a priori τους θεωρεί, στην καλύτερη των περιπτώσεων, παιδιά ενός κατώτερου θεού.
«Ο ρατσισμός δεν ξεκινάει από τους απλούς ανθρώπους», έγραφε σε ένα κείμενο που διάβασα τις προάλλες, μια τσιγγάνα. «Προέρχεται από το ίδιο το κράτος, και εμείς αυτό το βιώνουμε καθημερινά: από την Αστυνομία, τις υπηρεσίες, την τηλεόραση που επαναλαμβάνει ότι “οι Τσιγγάνοι αρπάζουν παιδιά”. Αλλά νομίζω και ότι ο καθένας έχει ευθύνη: ο υπάλληλος του ΙΚΑ που θα μας μιλήσει άσχημα, κάποιοι διευθυντές σχολείων που λένε “μέχρι 5 τσιγγανόπουλα σε ένα τμήμα μπορώ να δεχτώ”, λες και είναι δικό τους το σχολείο, κάποιοι γονείς που ζητάνε να τους δείξουμε βιβλιάρια ότι τα παιδιά μας έχουν κάνει εμβόλια, ενώ δε θα ζητούσαν κάτι τέτοιο από τα παιδιά μη Ρομά. Οι ίδιοι γονείς, που λένε ότι δε στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο, ενοχλούνται, αν το παιδί τους καθίσει στο διπλανό θρανίο με ένα τσιγγανόπουλο. Οι ίδιοι, που μας κατηγορούν ότι δε θέλουμε “να γίνουμε άνθρωποι”, θέλουν να είμαστε στο περιθώριο».
Αυτό είναι το ουσιαστικότερο πρόβλημα κ. Παπαναστασίου. Αν αυτό δεν συνεκτιμηθεί από την πολιτεία και δεν απαντηθεί ξεκάθαρα και με σαφήνεια, όσα χρήματα και αν διατεθούν σε έργα ανάπλασης μιας περιοχής ή σε σχεδιασμούς και δράσεις κοινωνικοποίησης, θα παραμένουν πάντα χρήματα σχεδιασμοί και δράσεις δίχως κανένα αντίκρισμα.
Αυτά τα ολίγα για σήμερα.
Εις το επανιδείν.
