Τελικά, δεν πρέπει να είναι της μοίρας μας γραφτό, κ. Παπαναστασίου, να ευχαριστηθούμε ένα κείμενο για το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, έτσι όπως θα το θέλαμε. Και να σκεφτείτε, ότι μέχρι πριν λίγες μέρες το είχαμε σίγουρο, αφού οι εντυπώσεις μας από την φετινή χειμερινή παραγωγή της κεντρικής σκηνής του θεάτρου ήταν καταρχάς κάτι παραπάνω από εξαιρετικές και κατά δεύτερον η πληροφορία που έλεγε, πως από φέτος το καλοκαίρι το θέατρο θα πραγματοποιήσει περιοδεία στις πόλεις και τα χωριά του νομού, μας ενθουσίασε ακόμα περισσότερο, δίνοντάς μας την αίσθηση, πως κάτι υγιές αρχίζει να ξυπνάει στο «βασίλειο» της θεατρικής μας Δανιμαρκίας.
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Τελικά ο «θησαυρός» αποδείχθηκε «άνθρακες».
Την προηγούμενη εβδομάδα ο τοπικός οργανισμός του θεάτρου της πόλης με δελτίο τύπου που απέστειλε προς τα μέσα ενημέρωση της περιοχής, ανακοίνωσε τους συντελεστές της θερινής του παραγωγής, καθώς και τον τόπο πραγματοποίησης των φετινών του παραστάσεων. Ως δια μαγείας, όλα όσα μέχρι εκείνη τη στιγμή θα μπορούσαν να αποτελούν εν δυνάμει ευοίωνες προοπτικές για το μέλλον του Θεάτρου, εξέπεσαν για άλλη μια φορά στην εγνωσμένη παθογένεια των δυόμιση τελευταίων ετών της λειτουργίας του.
Την 1η Φεβρουαρίου 2017, όπως πολύ καλά γνωρίζετε κ. Παπαναστασίου, συστάθηκε με απόφαση του Δ.Σ. μία τριμελής επιτροπή «για την επιλογή και την αξιολόγηση του καλλιτεχνικού προσωπικού» (Δείτε ΕΔΩ). Θα παρακάμψουμε τον πρώτο σχολιασμό, που μας γεννήθηκε, για την σκοπιμότητα της ύπαρξής της, με αφορμή το «καλλιτεχνικό υπόβαθρο», που διαθέτει η πλειοψηφία των μελών της και θα έρθουμε στην αποτελεσματικότητα της λειτουργίας της, όπως αυτή αναδεικνύεται από το πρακτικό της συνεδρίασής της. (Δείτε ΕΔΩ).
Η επιτροπή αξιολόγησε 15 ηθοποιούς, οι οποίοι υπέβαλαν αίτηση, σύμφωνα με το πρακτικό, μετά από ανακοίνωση του ΔΗΠΕΘΕ για την πρόσληψη ηθοποιών -πότε και πού δημοσιεύτηκε αυτή, «Κύριος οίδε»- και κατέληξε στους παρακάτω κυρίους και κυρίες: Γιώργο Γεροντιδάκη, Κατερίνα Αναστασίου, Λένα Ντζούρβα, Γιούλη Μαρούση και Σίμο Πετρόπουλο.
Έχουμε κουραστεί να το γράφουμε, αλλά θα το επαναλάβουμε, γιατί το Διοικητικό Συμβούλιο του θεάτρου, μάλλον αδιαφορεί για την τήρηση των όρων της προγραμματικής σύμβασης, που έχει υπογράψει με το Υπουργείο Πολιτισμού και δεν έχει καθόλου ανησυχήσει από την πρόσφατη υποβάθμισή του στην δεύτερη κατηγορία της επιχορήγησης. Ένας από αυτούς τους όρους αναφέρει: «Οι ηθοποιοί που θα απασχολούνται στο ∆Η.ΠΕ.ΘΕ., θα είναι κατά 80% µέλη του Σωµατείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) και οι τεχνικοί τουλάχιστον κατά τα 2/3 µέλη των οικείων συνδικαλιστικών οργανώσεων». (Δείτε ΕΔΩ αρθρ. 9 παρ. 5 της Προγραμματικής Σύμβασης).
Μια ματιά μόνο στις συμβάσεις που έχουν υπογράψει οι παραπάνω εντός ή εκτός εισαγωγικών ηθοποιοί, είναι ικανή να αποδείξει ότι κανένας από τους παραπάνω δεν πληροί αυτή την προϋπόθεση.
Όπως επανειλημμένα έχουμε γράψει, το να είναι μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών δεν τον καθιστά αυτόματα και καλό ηθοποιό, αλλά εάν η διοίκηση ενός οργανισμού δεν σέβεται την προγραμματική σύμβαση που έχει υπογράψει, αυτό από μόνο του είναι ικανό να πλήξει την αξιοπιστία της και να δώσει «δικαιώματα» για την προσβολή της. Αυτό θα το καταλάβουν άραγε ποτέ οι ένοικοι του 1ου ορόφου της Πλατείας Παναγοπούλου; Εμείς πάντως το εμπεδώσαμε. Χάσαμε μόνο λίγο τη σκοπιμότητα της σύστασης της καλλιτεχνικής επιτροπής, στην οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως. Ο λόγος; Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε, πού ακριβώς ωφέλησε η ύπαρξή της, αφού η πλειοψηφία των επιλογών της κατέληξε στην στελέχωση και του καλοκαιρινού θιάσου με γνωστούς σε όλους μας ερασιτέχνες, οι οποίοι στο Δημοτικό Θέατρο Αγρινίου κάνουν καριέρα επαγγελματία.
Να μην αναφερθούμε καλύτερα στον ερασιτεχνισμό των άλλων συντελεστών της παράστασης, τη εξαιρέσει της κ. Ζαρκάδα, γιατί αυτός είναι εμφανής επί τη εμφανίσει των ονομάτων και μόνο.
Να έρθουμε όμως, κ. Παπαναστασίου, στην πιο επιπόλαιη, κατά την εκτίμησή μας, απόφαση αυτού του θεατρικού καλοκαιριού, που είναι η επιλογή του 5ου Δημοτικού Σχολείου Αγρινίου για τις εντός έδρας καλοκαιρινές παραστάσεις του Θεάτρου και η κατασκευή στον πίσω αύλειο χώρο του ενός μικρού λυόμενου θεάτρου.
Από τη σύμβαση «Ανάθεση εργασιών προσωρινής κατασκευής ανοιχτού θεάτρου για την Κ.Ε. ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου», την οποία μπορείτε να δείτε ΕΔΩ , πληροφορούμαστε ότι στο παραπάνω χώρο θα κατασκευαστούν δύο λυόμενες κερκίδες και ένα πατάρι σύμφωνα με τις προδιαγραφές που ορίστηκαν, το οποίο το ΔΗΠΕΘΕ θα το αξιοποιήσει μέχρι την 16η Ιουλίου 2017, ημέρα της τελευταίας παράστασης στο Αγρίνιο. Το κόστος αυτής της κατασκευής έχει συμφωνηθεί στις 4.000 ευρώ + Φ.Π.Α.
Επειδή το συγκεκριμένο κόστος της κατασκευής, εξ΄ όσων μπορούμε να αντιληφθούμε από τη σύμβαση, αφορά μόνο στην ενοικίασή της για το συγκεκριμένο διάστημα, άραγε έχει διερευνηθεί το κόστος αγοράς της, έτσι ώστε αυτό να αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του οργανισμού και να χρησιμοποιηθεί και κατά την περιοδεία που σχεδιάζεται;
Έχει «ενοχληθεί» καθόλου για αυτό ο λαλίστατος κ. Κατσιφάρας ή η κ. Σταρακά, οι οποίοι επί σειρά ετών συνυπογράφουν την προγραμματική σύμβαση με το Υπουργείο Πολιτισμού και αναλαμβάνουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις, τις οποίες όμως, εξ όσων γνωρίζω, ουδέποτε υλοποίησαν;
Έχει απασχολήσει καθόλου το Δ.Σ. του θεάτρου η ύπαρξη του κηποθεάτρου του Πάρκου και η «ανακαίνισή» του από τις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου;
Έχει διερευνηθεί το κόστος μιας τέτοιας εργασίας;
Έχουν αναζητηθεί χορηγοί προς αυτή την κατεύθυνση;
Είμαι σχεδόν βέβαιος, κ. Παπαναστασίου, πως η απάντηση , εκ του αποτελέσματος, σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι δυστυχώς ένα μεγάλο και απελπιστικό, Όχι! Γιατί μην μου πείτε, ότι απευθυνθήκατε λ.χ. στη «Γέφυρα Α.Ε.». η οποία κερδίζει τόσα χρήματα από τις διελεύσεις των αυτοκινήτων της περιοχής μας και σας αρνήθηκε… Απλά, όπως και οι προηγούμενες διοικήσεις του θεάτρου, επιλέξατε την πιο αβασάνιστη λύση, η οποία, αν όχι πάντα, τις περισσότερες φορές είναι, σε βάθος χρόνου, η πιο ακριβή.
Όλες οι παραπάνω επιλογές, κ. Παπαναστασίου, δεν «βαρύνουν» τον καλλιτεχνικό διευθυντή του θεάτρου, ο οποίος κάνει πολύ καλά, τη δουλειά που ξέρει να κάνει. «Βαρύνουν» εσάς και τα μέλη του Δ.Σ. (Ποτέ ο εισηγητής δεν ευθύνεται για τις τελικές αποφάσεις της διοίκησης ενός οργανισμού).
Εύχομαι κάποια στιγμή το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου να πάψει να είναι ένα ερασιτεχνικό σχήμα, το οποίο παράγει ένα μέτριο ή καλό αποτέλεσμα, περιορισμένης όμως καλλιτεχνικής και γεωγραφικής εμβέλειας και να μετουσιωθεί σε έναν πρωτοπόρο εξωστρεφή και δημιουργικό οργανισμό που θα καταξιώνει και θα καταξιώνεται από όσους επιλέγουν να το υπηρετήσουν διοικητικά και καλλιτεχνικά. Δυστυχώς, όπως αποδείχθηκε μέχρι σήμερα, αντί στις επιλογές της διοίκησής του να πρυτανεύει η αρχή, που λέει, «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο», πρυτανεύει η ακριβώς αντίθετη: «Σύμμαχος του κακού, είναι το χειρότερο».