Τι ζούμε; Τι θέαση του όντος είναι αυτή, που μας έχει λάχει; «Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μ’ αυτό μου φέρνει τρόμο».
Από το 2002, μέχρι και σήμερα, Δήμαρχε, έχω παρακολουθήσει το σύνολο σχεδόν των Δημοτικών Συμβουλίων και του πρώην Καποδιστριακού και του Καλλικρατικού Δήμου Αγρινίου αλλά τέτοιας έντασης υποστήριξη της κυβερνητικής πολιτικής, σαν αυτή που παρατηρήθηκε χθες κατά την σύσκεψη των φορέων για την υγεία, δεν έχει υπάρξει ξανά στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, από μέλη δημοτικής παράταξης, γ οποία υποστηρίχθηκε προεκλογικά από κυβερνητικό τοπικό κομματικό σχηματισμό.
Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι η δημοτική Αρχή του κ. Σώκου και του κ. Μοσχολιού δεν υπηρέτησαν με πάθος τις πολιτικές επιλογές του κόμματος. που τους στήριξε και τους ανέδειξε σε κορυφαίους τοπικούς «άρχοντες».
Το αντίθετο θα έλεγα.
Κανείς όμως, ούτε ο Σώκος, ούτε ο Μοσχολιός, ούτε κανένα άλλο μέλος των παρατάξεων τους έφτασε στο σημείο να απευθυνθεί σε εκλεγμένο πρόεδρο της ΕΛΜΕ με τόσο απαξιωτική φράση, για τόσο ζωτικής σημασίας κινητοποιήσεις της κοινωνίας, σαν αυτή με την οποία ο κ. Καμένος απευθύνθηκε προς τον κ. Καραμητσόπουλο: «Ποιούς εκπροσωπείς εσύ, ρε», του φώναξε.
Δεν είμαι σίγουρος, Δήμαρχε για το «ρε».
Επ’ αυτού επικαλούμαι τη μαρτυρία σου.
Εκείνο όμως για το οποίο είμαι σίγουρος, είναι για τον τόνο της εκφοράς του λόγο του, καθώς και για την στάση του σώματος του, που “ανέδειξαν” γλαφυρότατα τον εξαιρετικά προσβλητικό του λόγο.
Έτσι όπως παρακολουθούσα τον μεταξύ τους εξωφρενικό για θεσμικούς εκπροσώπους διάλογο, φαντάστηκα τον κ. Καμμένο να αναπληρώνει τον Δήμαρχο Αγρινίου… και…
Να μην το συνεχίσω…
Οπτικοποιήθηκε μπροστά μου το «Έλα γοριλάκι | πήδα το μαντράκι» του Λάκη.
Όσο για το υπόλοιπο, το είδα, όλο, σε βιντεοκλίπ… Κι ήταν τόσο ζωντανό, που ούτε να το θυμάμαι δεν θέλω.
Γιατί μια φορά κι έναν καιρό, Δήμαρχε, ήταν ένας κότσυφας… Η συνέχεια παρακάτω…
