Για να μην πάνε τα δικαιώματά μας Περίπατο…

Κείμενο προβληματισμού και διεκδικήσεων της δημοτικής κίνησης “Ανυπότακτη Αθήνα”

Ευ­ρι­σκό­με­νοι εντός του δεύ­τε­ρου κύ­μα­τος της παν­δη­μί­ας του κο­ρω­νοϊ­ού και έχο­ντας απο­κο­μί­σει αρ­κε­τά δι­δάγ­μα­τα από το πρώτο, επι­χει­ρού­με ως δη­μο­τι­κή κί­νη­ση να δια­μορ­φώ­σου­με ένα πλαί­σιο διεκ­δι­κή­σε­ων τις οποί­ες θε­ω­ρού­με κομ­βι­κές για την ζωή εντός του Δήμου Αθη­ναί­ων και των κοι­νο­τή­των του.

Η δια­χεί­ρι­ση της πρώ­της φάσης επι­χει­ρή­θη­κε να χα­ρα­κτη­ρι­στεί ως “επι­τυ­χία” και η Δη­μαρ­χία Μπα­κο­γιάν­νη συ­νε­χί­ζει τις θριαμ­βο­λο­γί­ες, φω­το­γρα­φή­σεις, δη­μό­σιες σχέ­σεις, εξαγ­γε­λί­ες προ­γραμ­μά­των. Έχο­ντας ως «ση­μαία» την δη­μιουρ­γία δομών όπως το Πο­λυ­δύ­να­μο Κέ­ντρο Αστέ­γων και ο Ξε­νώ­νας Το­ξι­κο­ε­ξαρ­τη­μέ­νων, ο Δήμος Αθη­ναί­ων πα­ρου­σί­α­σε μια ει­δυλ­λια­κή ει­κό­να ως προς την αντι­με­τώ­πι­ση των δια­χρο­νι­κών ζη­τη­μά­των που η παν­δη­μία έφερε στο προ­σκή­νιο. Ο δε «Με­γά­λος Πε­ρί­πα­τος» αξιο­ποί­η­σε το θε­σμι­κό πλαί­σιο των ΠΝΠ και -κυ­ρί­ως- επι­χεί­ρη­σε να εμ­φα­νι­στεί ως «απά­ντη­ση» στο αί­τη­μα των πο­λι­τών για πε­ρισ­σό­τε­ρους δη­μό­σιους χώ­ρους. Πρό­κει­ται για την ίδια δη­μο­τι­κή αρχή που είχε κρα­τή­σει κλει­στή την Ακα­δη­μία Πλά­τω­νος την πε­ρί­ο­δο της κα­ρα­ντί­νας (!) Αντί­στοι­χα και σή­με­ρα, η προ­στα­σία από τον COVID 19 συ­νε­χί­ζει να χρη­σι­μο­ποιεί­ται ως πρό­σχη­μα για την επι­βο­λή έκτα­κτων μέ­τρων στη δια­χεί­ρι­ση δη­μό­σιου χρή­μα­τος (αύ­ξη­ση του ορίου απευ­θεί­ας ανα­θέ­σε­ων) και στον τρόπο λήψης απο­φά­σε­ων.

Παρ’ όλες τις συ­νο­λι­κές ελ­λεί­ψεις και την πα­τα­γώ­δη απο­τυ­χία του υπερ­προ­βε­βλη­μέ­νου Πε­ρί­πα­του και της ανά­πλα­σης της Ομό­νοιας, από το δη­μό­σιο λόγο της διοί­κη­σης του Δήμου εξα­κο­λου­θούν να απου­σιά­ζουν ο απο­λο­γι­σμός των δρά­σε­ων, η απο­τύ­πω­ση των ανα­γκών και η ιε­ράρ­χη­ση πόρων με βάση τις κοι­νω­νι­κές ανά­γκες. Αντί­θε­τα, οι πα­ρεμ­βά­σεις της δη­μο­τι­κής αρχής πα­ρα­μέ­νουν στα­θε­ρά συ­νε­πείς στη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη λο­γι­κή και ταυ­τί­ζο­νται απο­λύ­τως με τις κυ­βερ­νη­τι­κές πο­λι­τι­κές.Η Αθήνα «προ­σφέ­ρε­ται» ως μπρο­στά­ρης και ως πεδίο εφαρ­μο­γής νέων ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και συ­μπρά­ξε­ων με ιδιώ­τες, την ώρα που η κοι­νω­νι­κή ανά­γκη για κρα­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση γί­νε­ται όλο και πιο εμ­φα­νής.

Στο πλαί­σιο αυτό, τι συμ­βαί­νει στο Δήμο;
Γε­νι­κεύ­ο­νται οι ελα­στι­κές σχέ­σεις ερ­γα­σί­ας ως αυ­το­νό­η­τη κα­νο­νι­κό­τη­τα. Έκτα­κτες και πά­γιες ανά­γκες επι­χει­ρεί­ται να κα­λυ­φθούν μέσω πε­ριο­ρι­σμέ­νου αριθ­μού ολι­γό­μη­νων­συμ­βά­σε­ων αντί για με­γά­λης κλί­μα­κας αύ­ξη­ση της στε­λέ­χω­σης των κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών με μό­νι­μο προ­σω­πι­κό.
Το ποσό για την υλο­ποί­η­ση προ­γραμ­μά­των κοι­νω­νι­κής αρω­γής (αντι­με­τώ­πι­ση φτώ­χειας)δια­μορ­φώ­νε­ται με μόνο κρι­τή­ριο το ύψος των χο­ρη­γιών που ο Δήμος λαμ­βά­νει από ιδιώ­τες.
Η εμπο­ρι­κή και γε­νι­κό­τε­ρα επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα είναι το μόνο κρι­τή­ριο για τις πα­ρεμ­βά­σεις στο δη­μό­σιο χώρο.
Οαυ­ταρ­χι­σμός και η κα­τα­στο­λή συ­νε­χί­ζο­νται ως προ­τε­ραιό­τη­τες, όπως προ­κύ­πτει από τον το­νι­σμό της συ­νερ­γα­σί­ας του «Κοι­νού Κέ­ντρου Δια­χεί­ρι­σης Κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας», ενώ η αδια­φο­ρία για τους με­τα­νά­στες και πρό­σφυ­γες στην πλα­τεία Βι­κτω­ρί­ας είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά προ­κλη­τι­κή.
Τα προ­βλή­μα­τα
H απου­σία στοι­χεί­ων σε σχέση με τις τρέ­χου­σες και μελ­λο­ντι­κές ανά­γκες του δήμου πα­ρα­μέ­νουν εμ­φα­τι­κά:

Ποια είναι η ενί­σχυ­ση των δη­μο­τι­κών ια­τρεί­ων για την διε­νέρ­γεια test και την ευ­ρύ­τε­ρη δη­μό­σια Υγεία στις κοι­νό­τη­τες;
Πόσοι είναι οι άστε­γοι κι όσοι ζουν στοι­βαγ­μέ­νοι σε ακα­τάλ­λη­λα κα­τα­λύ­μα­τα όταν υπάρ­χουν (πόσα άραγε) ανα­ξιο­ποί­η­τα ακί­νη­τα ιδιο­κτη­σί­ας του δήμου; Σε ποιο βαθμό κά­λυ­ψε (πο­σο­τι­κά και ποιο­τι­κά) το Πο­λυ­δύ­να­μο Κέ­ντρο τις  ανά­γκες των αστέ­γων; Ποια θα είναι η πο­λι­τι­κή αντι­με­τώ­πι­σης αυτών των ζη­τη­μά­των στο μέλ­λον, τόσο προς με­τα­νά­στες και πρό­σφυ­γες αλλά και σε όλους όσοι θα δουν τη θέση τους να επι­δει­νώ­νε­ται από την αδυ­να­μία απο­πλη­ρω­μής ενοι­κί­ων και δα­νεί­ων και την απει­λή των εξώ­σε­ων;
Προ­γράμ­μα­τα όπως το Βο­ή­θεια στο Σπίτιτα οποία απέ­δει­ξαν τη χρη­σι­μό­τη­τα και την ανά­γκη επέ­κτα­ση τους εκτι­μά­ται ότι είναι επαρ­κώς στε­λε­χω­μέ­να;
Ποια είναι η ενί­σχυ­ση των παι­δι­κών σταθ­μών την ώρα που χι­λιά­δες συ­μπο­λί­τες μας υπο­χρε­ώ­νο­νται στην κα­τα­φυ­γή στους ιδιώ­τες και τι συμ­βαί­νει με την «δέ­σμευ­ση» για δί­χρο­νη υπο­χρε­ω­τι­κή προ­σχο­λι­κή αγωγή;
Ποιες ήταν οι πο­λι­τι­κές σε σχέση με την ούτως ή άλλως υπο­βαθ­μι­σμέ­νη σχο­λι­κή στέγη (μι­κρές, υπό­γειες μη αε­ρι­ζό­με­νες αί­θου­σες, μη αξιο­ποί­η­ση δη­μό­σιων ή μη λει­τουρ­γού­ντων ιδιω­τι­κών χώρων), ποιες ήταν οι πα­ρεμ­βά­σεις για την αύ­ξη­ση του προ­σω­πι­κού των κα­θα­ρι­στριών στα σχο­λι­κά κτή­ρια, οι ελ­λεί­ψεις σε υλικό κα­θα­ρι­σμού κα­λύ­φθη­καν από την χο­ρη­γία – και πάλι – από σχε­τι­κή ιδιω­τι­κή χο­ρη­γία;
Μετά την απο­τυ­χία του Πε­ρι­πά­του, ποια θα είναι η μέ­ρι­μνα για τους ελεύ­θε­ρους δη­μό­σιους χώ­ρους εκεί όπου πραγ­μα­τι­κά υπάρ­χουν ανά­γκες;
Κοινό στοι­χείο των ανω­τέ­ρω απο­τε­λεί η ανά­δει­ξη της ανά­γκης για ολο­κλη­ρω­μέ­νες πα­ρεμ­βά­σεις με κρι­τή­ριο τις ανά­γκες των πολ­λών, το ακρι­βώς αντί­θε­το δη­λα­δή από την ακο­λου­θού­με­νη πο­λι­τι­κή. Η εμπει­ρία του πρώ­του κύ­μα­τος της παν­δη­μί­ας ξε­κα­θά­ρι­σε την χρη­σι­μό­τη­τα και κρι­σι­μό­τη­τα του Δη­μoσί­ου Τομέα και την σαφή υπε­ρο­χή του απέ­να­ντι στους ιδιώ­τες παρά την επί δε­κα­ε­τί­ες κα­τα­συ­κο­φά­ντη­ση, υπο­βάθ­μι­ση και υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση του πρώ­του.Εν μέσω του δεύ­τε­ρου κύ­μα­τος και με δε­δο­μέ­νες τις προ­τε­ραιό­τη­τες της Δη­μαρ­χί­ας, χρειά­ζε­ται να κι­νη­θού­με προς την κα­τεύ­θυν­ση της συ­γκρό­τη­σης αντι­στά­σε­ων και διεκ­δι­κή­σε­ων και προς την δια­μόρ­φω­ση ενός πλαι­σί­ου που να­ε­νι­σχύ­ει την προ­σπά­θεια να πά­ρου­με εμείς οι ίδιοι τη ζωή της πόλης μας στα χέρια μας.

Σε αυτή την προ­σπά­θεια θε­ω­ρού­με επι­τα­κτι­κές τις πα­ρα­κά­τω κι­νή­σεις:

Ενί­σχυ­ση των κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών και προ­γραμ­μά­των που πα­ρέ­χει ο Δήμος Αθη­ναί­ων, ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας και της «φι­λαν­θρω­πί­ας», δια­μόρ­φω­ση κρι­τη­ρί­ων με βάση τις κοι­νω­νι­κές ανά­γκες, είτε μέσω προ­γραμ­μά­των και υπη­ρε­σιών είτε μέσω κοι­νω­νι­κών δομών.
Ενί­σχυ­ση των δομών στέ­γα­σης και φι­λο­ξε­νί­ας αστέ­γων, θυ­μά­των εν­δο­οι­κο­γε­νεια­κής βίας και όλων όσοι χρή­ζουν σχε­τι­κής προ­στα­σί­ας. Άμεση στε­λέ­χω­ση του Βο­ή­θεια στο Σπίτι, δια­μόρ­φω­ση προ­γραμ­μά­των για την αντι­με­τώ­πι­ση της φτώ­χειας, άμεση ενί­σχυ­ση της σχο­λι­κής στέ­γης και της προ­σχο­λι­κής αγω­γής.
Άμεση αύ­ξη­ση της στε­λέ­χω­σης όλων των κοι­νω­νι­κών προ­γραμ­μά­των με μό­νι­μο και εξει­δι­κευ­μέ­νο – όπου απαι­τεί­ται – προ­σω­πι­κό. Απά­ντη­ση στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές περί ελα­στι­κό­τη­τας και ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων. Στοπ στην διαρ­κή υπο­βάθ­μι­ση των κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών, όπως και στις ανα­θέ­σεις σε ιδιώ­τες και ΜΚΟ οι οποί­ες προ­ε­τοι­μά­ζο­νται από την πρώτη.
Ενί­σχυ­ση των δη­μο­τι­κών ια­τρεί­ων και της λει­τουρ­γί­ας τους στην πρό­λη­ψη, διά­γνω­ση και γε­νι­κό­τε­ρη προ­στα­σία από τον κο­ρω­νο­ϊό. Προ­σλή­ψεις μό­νι­μου προ­σω­πι­κού, ενί­σχυ­ση του ρόλου των ια­τρεί­ων για test στις κοι­νό­τη­τες.
Ελεύ­θε­ροι, δη­μό­σιοι χώροι για τους πο­λί­τες και όχι για τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Πάρκα και πλα­τεί­ες ανοι­χτά και προ­σβά­σι­μα για την άθλη­ση και ανα­ψυ­χή πε­ριοί­κων και λοι­πών δη­μο­τών, με ταυ­τό­χρο­νη δια­μόρ­φω­ση νέων και ποιο­τι­κή ανα­βάθ­μι­ση των υπαρ­χό­ντων. Κα­νέ­νας άλλος «Πε­ρί­πα­τος» και εμπο­ρευ­μα­τι­κή αξιο­ποί­η­ση με­γα­λύ­τε­ρων ή μι­κρό­τε­ρων δη­μό­σιων χώρων, είτε μέσω πα­ρα­χώ­ρη­σης σε ιδιώ­τες είτε μέσω «χο­ρη­γιών». Δια­φά­νεια και σχε­δια­σμός βάσει των το­πι­κών ανα­γκών σε δια­βού­λευ­ση με τις το­πι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες.

s://rproject.gr/