Να μην περάσει η ιδιωτικοποίηση του Πανεπιστήμιου

Μέσα στο εντα­τι­κο­ποι­η­μέ­νο κλίμα της εξε­τα­στι­κής του χει­με­ρι­νού εξα­μή­νου και την αγω­νία της φοι­τη­τι­κής νε­ο­λαί­ας ν’ αντα­πε­ξέλ­θει στην εκ­παι­δευ­τι­κή δια­δι­κα­σία, η κυ­βέρ­νη­ση επι­λέ­γει, με την αξιο­ποί­η­ση του άρ­θρου 28 σχε­τι­κά με την προ­τε­ραιό­τη­τα των δια­κρα­τι­κών συμ­φω­νιών ένα­ντι οποιασ­δή­πο­τε άλλης συ­νταγ­μα­τι­κής ρύθ­μι­σης, να φέρει σε fast-track δια­βού­λευ­ση και ψή­φι­ση το νο­μο­σχέ­διο για την πα­ρά­καμ­ψη του άρ­θρου 16 και την ίδρυ­ση πα­ραρ­τη­μά­των ξένων πα­νε­πι­στη­μί­ων στην Ελ­λά­δα, μέσα στον Ια­νουά­ριο. Με τον τρόπο αυτό, επι­χει­ρεί όχι μόνο να με­τριά­σει τις μα­ζι­κές αντι­δρά­σεις του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος, αλλά και να ικα­νο­ποι­ή­σει εκεί­νο το κομ­μά­τι του ακρο­α­τη­ρί­ου της που εξα­πο­λύ­ει κα­τη­γο­ρί­ες στα­σι­μό­τη­τας και μη προ­ώ­θη­σης ση­μα­ντι­κών με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων.

Ηλιάνα Ζερβού

Προ­χω­ρά, λοι­πόν, στον εσπευ­σμέ­νο συ­νταγ­μα­τι­κό υπο­σκε­λι­σμό, καθώς τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα που εκ­προ­σω­πεί ασκούν πιέ­σεις για τρο­πο­ποί­η­ση του θε­σμι­κού πλαι­σί­ου και υλο­ποί­η­ση των οι­κο­νο­μι­κών σχε­δί­ων τους στον τομέα της εκ­παί­δευ­σης. Η Νέα Δη­μο­κρα­τία, άλ­λω­στε, δεν δι­στά­ζει να δη­λώ­νει διαρ­κώς πως η πραγ­μα­τι­κή επι­θυ­μία της είναι η ορι­στι­κή αλ­λα­γή-κα­τάρ­γη­ση του άρ­θρου 16, αλλά, καθώς η συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση είναι ένα δύ­σκο­λο εγ­χεί­ρη­μα που απαι­τεί δυο Βου­λές- μία προ­τεί­νου­σα και μία ανα­θε­ω­ρη­τι­κή- αλλά και αυ­ξη­μέ­νη πλειο­ψη­φία 180 βου­λευ­τών -του­λά­χι­στον στη μία από τις δύο- προ­τεί­νει μια αμ­φι­βό­λου νο­μι­μό­τη­τας δια­δι­κα­σία πα­ρα­με­ρί­σμα­τος του συ­νταγ­μα­τι­κού δι­καί­ου.

Στο άρθρο 16 δια­τυ­πώ­νε­ται με σα­φή­νεια πως «η σύ­στα­ση ανώ­τα­των σχο­λών από ιδιώ­τες απα­γο­ρεύ­ε­ται» και πως «η παι­δεία απο­τε­λεί βα­σι­κή απο­στο­λή του Κρά­τους». Κό­ντρα, όμως, στις συ­νταγ­μα­τι­κές ρυθ­μί­σεις, η κυ­βέρ­νη­ση απο­λαμ­βά­νο­ντας την πο­λι­τι­κή της κυ­ριαρ­χία, συ­νε­χί­ζει στο ορι­στι­κό χτύ­πη­μα του τε­λευ­ταί­ου πυ­λώ­να της δη­μό­σιας εκ­παί­δευ­σης, καθώς το ιδιω­τι­κό κε­φά­λαιο έχει ήδη ει­σχω­ρή­σει στην πρω­το­βάθ­μια και την δευ­τε­ρο­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση με ιδιω­τι­κά σχο­λεία αλλά και ιδιω­τι­κά εκ­παι­δευ­τή­ρια που πλέον θε­ω­ρού­νται απα­ραί­τη­τα για την συ­μπό­ρευ­ση του μα­θη­τή μ’ ένα σχο­λείο γε­μά­το ελ­λεί­ψεις κα­θη­γη­τών, συγ­χω­νεύ­σεις, διαρ­κείς αλ­λα­γές κλπ. Η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη προ­σπα­θεί να δια­μορ­φώ­σει γύρω από το νέο νο­μο­σχέ­διο ένα αφή­γη­μα πλού­σιο σε γε­νι­κο­λο­γί­ες και αό­ρι­στους όρους όπως «διε­θνο­ποί­η­ση», «μη κρα­τι­κά-μη κερ­δο­φό­ρα πα­ραρ­τή­μα­τα», «μο­νο­πώ­λιο του δη­μο­σί­ου», «ελευ­θε­ρία τρι­το­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης», για να γίνει απο­δε­κτή, στην ουσία, η ίδρυ­ση ιδιω­τι­κών πα­νε­πι­στη­μί­ων στην κοινή γνώμη.

Το κυ­βερ­νη­τι­κό αφή­γη­μα

Ένα βα­σι­κό επι­χεί­ρη­μα της κυ­βερ­νη­τι­κής ρη­το­ρι­κής είναι η ανα­κο­πή της φοι­τη­τι­κής με­τα­νά­στευ­σης και η δυ­να­τό­τη­τα των φοι­τη­τών που μέ­νουν έξω από τα δη­μό­σια πα­νε­πι­στή­μια ή συ­να­ντούν δυ­σκο­λία στην εύ­ρε­ση του αντι­κει­μέ­νου εν­δια­φέ­ρο­ντός τους στην Ελ­λά­δα και δια­φεύ­γουν στο εξω­τε­ρι­κό, τώρα να έχουν την επι­λο­γή να πα­ρα­μεί­νουν «δίπλα στο σπίτι τους». Το επι­χεί­ρη­μα αυτό έρ­χε­ται σε μια συ­γκυ­ρία, λίγα χρό­νια μετά την ψή­φι­ση της ΕΒΕ (Ελά­χι­στης Βάσης Ει­σα­γω­γής), που άφησε χι­λιά­δες μα­θη­τές εκτός δη­μο­σί­ου πα­νε­πι­στη­μί­ου κι οδή­γη­σε σε τερ­μα­τι­σμό  λει­τουρ­γί­ας πλή­θος πε­ρι­φε­ρεια­κών τμη­μά­των. Πρώτα, δη­λα­δή, η κυ­βέρ­νη­ση διώ­χνει απ’ το δη­μό­σιο πα­νε­πι­στή­μιο όσους μα­θη­τές κό­πη­καν λόγω της ΕΒΕ στις πα­νελ­λα­δι­κές εξε­τά­σεις, και μετά υμνεί την πα­ρα­μο­νή τους στη χώρα αλλά σε ξένα πα­ραρ­τή­μα­τα που θα απαι­τούν δί­δα­κτρα. Πρώτα υπο­χρη­μα­το­δο­τεί την δη­μό­σια τρι­το­βάθ­μια παι­δεία, μειώ­νει το εκ­παι­δευ­τι­κό και διοι­κη­τι­κό προ­σω­πι­κό και κλεί­νει σχο­λές στην επαρ­χία και μετά εγκω­μιά­ζει τις δυ­να­τό­τη­τες που θα προ­σφέ­ρουν τα μη-κρα­τι­κά ιδρύ­μα­τα. Με την τα­κτι­κή αυτή «νο­μι­μο­ποιεί» τα «χρυσά συ­νοι­κέ­σια» τε­ρά­στιου αριθ­μού μα­θη­τών με τις επι­χει­ρή­σεις της γνώ­σης, που θα πα­ρέ­χουν όσα το δη­μό­σιο αρ­νή­θη­κε, για εξοι­κο­νό­μη­ση πόρων. Ενώ, φυ­σι­κά, κα­νέ­να ξένο πα­ράρ­τη­μα δεν θα επεν­δύ­σει σ’ επαρ­χια­κές πό­λεις, αλλά μόνο στα αστι­κά κέ­ντρα της Ελ­λά­δας, οπότε ένα ση­μα­ντι­κό κομ­μά­τι της νε­ο­λαί­ας που δε ζει στις με­γά­λες πό­λεις της χώρας και θα κα­τευ­θύ­νε­ται στις ιδιω­τι­κές σχο­λές, θα οδη­γεί­ται σε «με­τα­νά­στευ­ση», απλά «εσω­τε­ρι­κή», και άρα, δεν θα είναι «δίπλα στο σπίτι του», όπως αγο­ρεύ­ουν τα κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη. Ταυ­τό­χρο­να, την στιγ­μή που η κυ­βέρ­νη­ση θρη­νεί για το «ξε­ρι­ζω­μό» τόσων νέων αν­θρώ­πων που ωθού­νται στην φοι­τη­τι­κή με­τα­νά­στευ­ση, αγνο­εί κατά κόρον όλους εκεί­νους τους πτυ­χιού­χους που έχουν δια­μορ­φω­θεί ως επαγ­γελ­μα­τί­ες και ως πο­λί­τες στο δη­μό­σιο πα­νε­πι­στή­μιο και εξα­να­γκά­ζο­νται σε με­τα­νά­στευ­ση, λόγω των αβί­ω­των συν­θη­κών ζωής κι ερ­γα­σί­ας στην Ελ­λά­δα, με τους πε­νι­χρούς μι­σθούς, την κα­τα­πά­τη­ση των ερ­γα­σια­κών τους δι­καιω­μά­των και το όλο και αυ­ξα­νό­με­νο κό­στος ζωής.

Ένα επι­χεί­ρη­μα που έχει κάνει ση­μαία της η νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη σε κάθε τομέα της δη­μό­σιας ζωής που ανοί­γουν διά­πλα­τα οι πόρ­τες για το ιδιω­τι­κό κε­φά­λαιο είναι ο «αντα­γω­νι­σμός» που θα οδη­γή­σει σε ανα­βάθ­μι­ση των πα­ρε­χό­με­νων υπη­ρε­σιών. Στην πε­ρί­πτω­ση της τρι­το­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης, ο ισχυ­ρι­σμός είναι ότι τα ιδιω­τι­κά πα­νε­πι­στή­μια θ’ ασκή­σουν πίεση στο δη­μό­σιο για την βελ­τί­ω­ση του επι­πέ­δου μόρ­φω­σης. Ο συλ­λο­γι­σμός αυτός κα­ταρ­ρί­πτε­ται μόλις ανα­λο­γι­στεί κα­νείς αντί­στοι­χες ιδιω­τι­κές πα­ρεμ­βά­σεις σε βα­σι­κά δη­μό­σια αγαθά, όταν η κυ­βέρ­νη­ση δια­τυ­μπά­νι­ζε πάλι τα οφέλη του αντα­γω­νι­σμού στην δη­μό­σια υγεία (Εθνι­κό Σύ­στη­μα Υγεί­ας) η το ρεύμα (Δη­μό­σια Επι­χεί­ρη­ση Ηλε­κτρι­σμού), ενώ γί­νε­ται όλο και πιο εμ­φα­νής η ολο­κλη­ρω­τι­κή υπο­βάθ­μι­ση τους.

Κυ­ρί­αρ­χο πρό­βλη­μα στον αντα­γω­νι­σμό με­τα­ξύ δη­μο­σί­ου και ιδιω­τι­κού πα­νε­πι­στη­μί­ου, είναι η άνιση πρό­σβα­ση. Απ’ τη μία το δη­μό­σιο πα­νε­πι­στή­μιο θα απαι­τεί τε­ρά­στια χρη­μα­τι­κά ποσά σε ιδιω­τι­κά φρο­ντι­στή­ρια με αμ­φί­βο­λα απο­τε­λέ­σμα­τα, λόγω και της ΕΒΕ που προ­α­να­φέρ­θη­κε, ενώ τα ιδιω­τι­κά θα δί­νουν πρό­σβα­ση, ακρι­βώς, σε όποιον μπο­ρεί να πλη­ρώ­σει. Το δη­μό­σιο πα­νε­πι­στή­μιο, μά­λι­στα, μετά την εξί­σω­ση των πτυ­χί­ων δεν δια­τη­ρεί καν το προ­βά­δι­σμα της με­γα­λύ­τε­ρης ισχύς του πτυ­χί­ου. Είναι γε­γο­νός, πως, όπως συ­νέ­βη και με τις προ­γε­νέ­στε­ρες ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις δη­μό­σιων αγα­θών, ο αντα­γω­νι­σμός αυτός που συ­νο­δεύ­ε­ται από πλήρη κρα­τι­κή υπο­χώ­ρη­ση, οδη­γεί νο­μο­τε­λεια­κά στην εί­σο­δο του ιδιω­τι­κού κε­φα­λαί­ου και στην λει­τουρ­γία του δη­μο­σί­ου. Η πα­ρου­σία, βέ­βαια, ιδιω­τών στις δη­μό­σιες σχο­λές δεν είναι κάτι και­νού­ριο, αφού ήδη έχουν πα­ρα­δο­θεί πλευ­ρές της φοι­τη­τι­κής μέ­ρι­μνας, όπως σί­τι­ση και στέ­γα­ση, σε ερ­γο­λά­βους, ενώ πολλά με­τα­πτυ­χια­κά ή ερ­γα­στή­ρια γί­νο­νται πλέον μόνο με δί­δα­κτρα. Σε αντί­στοι­χη τρο­χιά είναι, φυ­σι­κά, και η πα­νε­πι­στη­μια­κή έρευ­να, η οποία χρη­μα­το­δο­τεί­ται και αξιο­ποιεί­ται από επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, τα οποία, συχνά, ορί­ζουν ακόμη και το πρό­γραμ­μα σπου­δών και την κα­τεύ­θυν­ση της έρευ­νας. Όταν η επι­κρα­τού­σα κα­τά­στα­ση, λοι­πόν, είναι η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση το­μέ­ων του δη­μό­σιου πα­νε­πι­στη­μί­ου, λόγω της διαρ­κούς υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης, η νο­μι­μο­ποί­η­ση ιδιω­τι­κών πα­νε­πι­στη­μί­ων απλώς θα εντεί­νει την ήδη υπάρ­χου­σα συν­θή­κη, δη­μιουρ­γώ­ντας πε­ρισ­σό­τε­ρους τα­ξι­κούς φραγ­μούς και κά­νο­ντας όλο και δυ­σκο­λό­τε­ρη την δυ­να­τό­τη­τα φοί­τη­σης για τα λαϊκά στρώ­μα­τα.

Πολύ συχνά πα­ρου­σιά­ζε­ται, επί­σης, το άρθρο 16 ως μια ανα­χρο­νι­στι­κή δέ­σμευ­ση που δεν υπα­κού­ει στο ρεύμα των και­ρών, αφού σε όλες τις ευ­ρω­παϊ­κές χώρες συ­νυ­πάρ­χουν δη­μό­σια και ιδιω­τι­κά πα­νε­πι­στή­μια. Πράγ­μα­τι, οι μόνες χώρες με απο­κλει­στι­κά δη­μό­σια τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση ήταν το 2020, σύμ­φω­να με έρευ­να της Eurostat, η Ελ­λά­δα και το Λου­ξεμ­βούρ­γο. Πα­ρό­λα αυτά, στις 22 από τις 27 χώρες, τα 3/4 των φοι­τη­τών σπού­δα­ζαν το 2020 σε δη­μό­σια πα­νε­πι­στή­μια, γε­γο­νός που απο­δει­κνύ­ει πως όλες οι «ανε­πτυγ­μέ­νες» χώρες του εξω­τε­ρι­κού θέ­τουν το δη­μό­σιο ως προ­τε­ραιό­τη­τα. Η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση, όμως, ευ­λο­γεί τα γένια της Κύ­πρου, την οποία αντι­με­τω­πί­ζει ως πα­ρά­δειγ­μα μί­μη­σης στα άμεσα πλάνα της για την τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση. Σύμ­φω­να με την ίδια έρευ­να, η Κύ­προς ανή­κει στις ελά­χι­στες χώρες που η μειο­νό­τη­τα των σπου­δα­στών της φοιτά σε δη­μό­σια ιδρύ­μα­τα, συ­γκε­κρι­μέ­να μόνο το 25%, με το 75% να έχει οδη­γη­θεί σε ανε­ξάρ­τη­τα, ιδιω­τι­κά. Τα δε­δο­μέ­να αυτά, ανα­δει­κνύ­ουν την πραγ­μα­τι­κή πρό­θε­ση της κυ­βέρ­νη­σης να πα­ρα­χω­ρή­σει το αγαθό της γνώ­σης στον βωμό του κέρ­δους, με­τα­μορ­φώ­νο­ντας την σε πο­λυ­τέ­λεια για όσους μπο­ρούν ν’ αντα­πο­κρι­θούν οι­κο­νο­μι­κά. Οι υπό­λοι­ποι θα κα­λύ­πτουν τις ανά­γκες είτε για ανει­δί­κευ­το, είτε για ευ­έ­λι­κτο ερ­γα­τι­κό δυ­να­μι­κό με πε­ριο­ρι­σμέ­νες γνώ­σεις, που επί­σης θα μπο­ρούν να προ­σφερ­θούν από πιο οι­κο­νο­μι­κά ΙΕΚ, πιο προ­σι­τά στις φτω­χό­τε­ρες οι­κο­γέ­νειες. Και οι δύο αυτές κα­τη­γο­ρί­ες ερ­γα­τών απο­τε­λούν την τέ­λεια λεία εκ­με­τάλ­λευ­σης για τους με­γά­λους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς κύ­κλους.

Από τη μία, τα κυ­βερ­νη­τι­κά μέσα χρη­σι­μο­ποιούν επί­μο­να την φράση «μη κρα­τι­κά-μη κερ­δο­φό­ρα», προ­σπα­θώ­ντας να πεί­σουν πως δεν πρό­κει­ται για ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του πα­νε­πι­στη­μί­ου, απ’ την άλλη, οι ίδιοι οι κυ­βερ­νη­τι­κοί εκ­πρό­σω­ποι την δια­ψεύ­δουν. Συ­γκε­κρι­μέ­να, εκ­φρά­ζουν προ­βλη­μα­τι­σμούς σχε­τι­κά με την προ­σέλ­κυ­ση ξένων ιδρυ­μά­των -αυ­τό­νο­μα η μέσω funds- χωρίς το «τυ­ρά­κι» του κέρ­δους. Ενώ, όταν ρω­τή­θη­κε αν το Μα­ξί­μου θα θέσει κά­ποιο όριο στα απαι­τού­με­να δί­δα­κτρα, η δο­θεί­σα απά­ντη­ση ήταν πως τα ποσά που θα ζη­τούν τα ιδιω­τι­κά πα­νε­πι­στή­μια θα αφε­θούν στους νό­μους της ελεύ­θε­ρης, αυ­τορ­ρυθ­μι­ζό­με­νης αγο­ράς, αφού «αν θέ­λουν να προ­σελ­κύ­σουν πε­λά­τες θα πρέ­πει να θέ­σουν λο­γι­κές τιμές».

Στάση κοι­νο­βου­λευ­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης

Καθώς η πα­ρά­καμ­ψη του άρ­θρου 16 δεν απαι­τεί ανα­θε­ω­ρη­τι­κή βουλή και αυ­ξη­μέ­νη πλειο­ψη­φία, μπο­ρεί, δυ­στυ­χώς να προ­χω­ρή­σει μόνο από την ίδια την κυ­βέρ­νη­ση. Έχει, όμως, μία ουσία η στάση της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης ως προς τις πιέ­σεις που μπο­ρεί ν’ ασκή­σει. Το ΠΑΣΟΚ, δη­λώ­νει εξαι­ρε­τι­κά κα­χύ­πο­πτο και πε­ρι­μέ­νει να δει το τε­λι­κό νο­μο­σχέ­διο. Οι κόκ­κι­νες γραμ­μές που θέτει, πά­ντως, έως τότε είναι η έμπρα­κτη στή­ρι­ξη του δη­μό­σιου πα­νε­πι­στη­μί­ου, ο απο­κλει­σμός του εν­δε­χο­μέ­νου εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης της ανώ­τα­της εκ­παί­δευ­σης με αμ­φί­βο­λης ποιό­τη­τας πε­ριε­χό­με­νο, μέσα από την θέ­σπι­ση αυ­στη­ρών και υψη­λών κρι­τη­ρί­ων και η απο­φυ­γή βε­βια­σμέ­νων κι­νή­σε­ων. Σύμ­φω­να με τον  Γλα­βί­να (εκ­πρό­σω­πος Τύπου), εκ­συγ­χρο­νι­σμός θα ήταν «η βαθιά ενί­σχυ­ση της χρη­μα­το­δό­τη­σης των δη­μό­σιων πα­νε­πι­στη­μί­ων, με ανέ­γερ­ση φοι­τη­τι­κών εστιών και προ­κή­ρυ­ξη νέων θέ­σε­ων κα­θη­γη­τών».

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, υπό τη νέα του ηγε­σία, όπως φαί­νε­ται θα εκ­φρά­σει τις θέ­σεις του αμέ­σως μετά την εορ­τα­στι­κή πε­ρί­ο­δο, σχε­τι­κά με το νέο νο­μο­σχέ­διο του υπουρ­γεί­ου Παι­δεί­ας. Στό­χος του, πά­ντως, είναι η απόρ­ρι­ψη της κυ­βερ­νη­τι­κής κί­νη­σης, τόσο λόγω της συ­νταγ­μα­τι­κής πα­ρα­βί­α­σης όσο και της δια­σφά­λι­σης του δη­μό­σιου χα­ρα­κτή­ρα του δη­μό­σιου πα­νε­πι­στη­μί­ου. Η πα­ρέμ­βα­ση του δη­λώ­νει πως θα είναι υπέρ της ανα­βάθ­μι­σης του δη­μό­σιου πα­νε­πι­στη­μί­ου, αν και ο νυν πρό­ε­δρος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχει πα­λαιό­τε­ρα τα­χθεί υπέρ της δη­μιουρ­γί­ας/ύπαρ­ξης και ιδιω­τι­κών πα­νε­πι­στη­μί­ων.

Το ΚΚΕ έχει την πιο στα­θε­ρή στάση ενά­ντια στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της τρι­το­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης και υπε­ρά­σπι­σης του δη­μό­σιου δωρεά πα­νε­πι­στη­μί­ου. Ωστό­σο, δεν έχει ανα­λά­βει μέχρι στιγ­μής τις ανα­γκαί­ες πρω­το­βου­λί­ες που μπο­ρεί να πάρει για το συ­ντο­νι­σμό του φοι­τη­τι­κού και του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος.

Στον δρόμο που χά­ρα­ξε το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα του 2006-2007

Όταν η κυ­βέρ­νη­ση Κώστα Κα­ρα­μαν­λή ξε­κί­νη­σε τη δια­δι­κα­σία ανα­θε­ώ­ρη­σης του άρ­θρου 16 το 2006-2007, παρά την ευ­ρεία κοι­νο­βου­λευ­τι­κή συ­ναί­νε­ση, βρέ­θη­κε μπρο­στά σ’ ένα με­γα­λειώ­δες φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα διαρ­κεί­ας, που ανέ­τρε­ψε τα σχέ­διά της. Οι έντο­νες αντι­δρά­σεις τόσο του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος, όσο και της γε­νι­κό­τε­ρης εκ­παι­δευ­τι­κής κοι­νό­τη­τας, με μα­ζι­κές δια­δη­λώ­σεις, απερ­γί­ες κα­θη­γη­τών (ΠΟΣ­ΔΕΠ), κα­τα­λή­ψεις σχο­λών, γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις με­γά­λης συμ­με­το­χής, επι­τρο­πές σε γει­το­νιές για την υπε­ρά­σπι­ση του άρ­θρου 16 και γε­νι­κό­τε­ρη κι­νη­το­ποί­η­ση του κό­σμου από τα κάτω, όξυνε την αντι­πα­ρά­θε­ση και οδή­γη­σε τότε σε ανα­δί­πλω­ση του ΠΑΣΟΚ, δια­κό­πτο­ντας, έτσι, την δυ­να­τό­τη­τα ανα­θε­ώ­ρη­σης του συ­ντάγ­μα­τος. Η αλ­λα­γή αυτή ήταν απο­τέ­λε­σμα, ακρι­βώς, των πιέ­σε­ων που ασκή­θη­καν από τον κόσμο που υπε­ρα­σπί­στη­κε το δη­μό­σιο πα­νε­πι­στή­μιο στο δρόμο μέχρι την τε­λευ­ταία στιγ­μή. Γι’ αυτόν τον λόγο και η κυ­βέρ­νη­ση προ­σπα­θεί, μαζί με το συ­νο­λι­κό αφή­γη­μά της για τα ιδιω­τι­κά ιδρύ­μα­τα, να κα­θη­συ­χά­σει τον κόσμο για την χρη­μα­το­δό­τη­ση και την ενί­σχυ­ση του δη­μο­σί­ου πα­νε­πι­στη­μί­ου.

Οι μέχρι στιγ­μής φοι­τη­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις αλλά και οι γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις που στα­δια­κά αρ­χί­ζουν να παίρ­νουν απο­φά­σεις ενά­ντια στα ιδιω­τι­κά πα­νε­πι­στή­μια, υπο­δη­λώ­νουν πως υπάρ­χουν και τα αντα­να­κλα­στι­κά, αλλά και ένα κρί­σι­μο μέ­γε­θος που θα ενα­ντιω­θεί στις κυ­βερ­νη­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες. Την ίδια στιγ­μή, σύλ­λο­γοι ΔΕΠ και δι­δά­σκο­ντες σε πα­νε­πι­στή­μια ολό­κλη­ρης της χώρας τάσ­σο­νται κατά του αντι­συ­νταγ­μα­τι­κού νο­μο­σχε­δί­ου και δη­λώ­νουν πως θα στα­θούν αντί­θε­τα στα σχέ­δια της κυ­βέρ­νη­σης, την υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση, την υπο­στε­λέ­χω­ση και την υπο­βάθ­μι­ση της δη­μό­σιας πα­νε­πι­στη­μια­κής γνώ­σης.

Για να μπο­ρέ­σει το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα να πε­τύ­χει μία δύ­σκο­λη νίκη απαι­τεί­ται η ου­σια­στι­κή ενό­τη­τα-συ­μπό­ρευ­ση των δυ­νά­με­ων της φοι­τη­τι­κής αρι­στε­ράς, για τη με­γα­λύ­τε­ρη συ­σπεί­ρω­ση δυ­νά­με­ων με στόχο να μην πε­ρά­σει το έκτρω­μα της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης των πα­νε­πι­στη­μί­ων. Οι μι­κρο­πο­λι­τι­κοί αντα­γω­νι­σμοί και ηγε­μο­νι­σμοί από δυ­νά­μεις της φοι­τη­τι­κής Αρι­στε­ράς απο­τε­λούν τρο­χο­πέ­δη για την ανά­πτυ­ξη νι­κη­φό­ρων αγώ­νων.

Το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει τη σπίθα της έκρη­ξης, αλλά για να είναι ο αγώ­νας νι­κη­φό­ρος με­γά­λη αξία έχει η κι­νη­το­ποί­η­ση ολό­κλη­ρης της κοι­νω­νί­ας που στε­ρεί­ται την πρό­σβα­ση σε όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρους το­μείς της δη­μό­σιας ζωής, σ’ ένα αστα­μά­τη­το άνοιγ­μα της ψα­λί­δας και όξυν­σης των τα­ξι­κών ανι­σο­τή­των. Όπως και το 2006-2007 έτσι και σή­με­ρα είναι απα­ραί­τη­τη η σύν­δε­ση και ο συ­ντο­νι­σμός του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος με τα κομ­μά­τια εκεί­να του εκ­παι­δευ­τι­κού και δι­δα­κτι­κού προ­σω­πι­κού μέσα στα πα­νε­πι­στή­μια αλλά και του μα­θη­τι­κού κι­νή­μα­τος, στην κα­τεύ­θυν­ση συ­γκρό­τη­σης πα­νεκ­παι­δευ­τι­κού με­τώ­που.

Εναρ­κτή­ριο σφύ­ριγ­μα του αγώνα, με την νέα χρο­νιά, οι γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις, ο συ­ντο­νι­σμός των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων με ερ­γα­τι­κά σω­μα­τεία και το μα­θη­τι­κό κί­νη­μα και το πρώτο συλ­λα­λη­τή­ριο του 2024 για την υπε­ρά­σπι­ση της δη­μό­σιας τρι­το­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης στις 11 Ια­νουα­ρί­ου, σε όλες τις πό­λεις της χώρας. Ορ­γά­νω­ση και αγώ­νας για να μην αφή­σου­με σπι­θα­μή του δι­καιώ­μα­τός μας στη γνώση στα χέρια των ολι­γαρ­χών της εκ­παί­δευ­σης. Να μα­ζι­κο­ποι­ή­σου­με τις γε­νι­κές μας συ­νε­λεύ­σεις και τις φωνές μας στον δρόμο, για ένα πα­νε­πι­στή­μιο που θ’ ανή­κει στον λαό που ερ­γά­ζε­ται, μα­θαί­νει, πο­λι­τι­κο­ποιεί­ται, δρα και πα­λεύ­ει για την ζωή του μέσα σε αυτό.

https://rproject.gr/article/na-min-perasei-i-idiotikopoiisi-toy-panepistimioy