Σκουπίδια και άνθρωποι αντάμα στην παραλιακή Ακράτα. Συνυπάρχουν αρμονικά και ειρηνικά αφού ουδείς γνοιάζεται για τις εστίες μόλυνσης που είναι απλωμένες κατά μήκος της παραλίας και παντού μέσα στην πόλη. Βουνό, όπως λέμε, τα σκουπίδια. Εκλεισε με δικαστική απόφαση ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων στη γειτονική Αιγείρα [σε υπέροχο τοπίο το αρχαίο θέατρο] και ο δήμαρχος δεν ξέρει τι να κάνει. Φτιάχτε βωμούς [από σκουπίδια], λέει στους κατοίκους, και αυτοί υπακούν -όχι που θα κάτσουν να σκάσουν [να σκεφτούν, διάβολε, να βρουν μια λύση].
Γιώργος Σταματόπουλος
Βάζουν μια μάσκα στα πρόσωπά τους και βουτάνε να κάνουν το μπάνιο τους -σιγά μη χάσουν το μπάνιο τους επειδή ο τόπος [τους] όζει. Αλλοι προσπαθούν να βρουν μια παραλία όπου δεν είναι στοιβαγμένα τα σκουπίδια -στρουθοκαμηλίζουν οι κάτοικοι. Απορώ με τον Περικλή [Κοροβέση], που δεν έχει ξεσηκώσει τους κατοίκους. Εδώ που τα λέμε μόνο οι τουρίστες γκρινιάζουν· ακόμη και οι καταστηματάρχες της παραλίας φαίνεται να αδιαφορούν, να υπνώττουν ίσως.
Εκείνη πάντως που αδιαφορεί σίγουρα είναι η δημοτική αρχή -οι δημοτικοί «άρχοντες» ξέρουν μόνο να γκεζεράνε στο νυχτερινό λαϊφστάιλ των κέντρων με την εκκωφαντική μουσική, εκεί που πίνουν όρθιοι και κουνιούνται στον ρυθμό μιας άρρυθμης μουσικής.
Τρίζει τα δόντια ο Φώτης. Εις μάτην… Σώπα, καλέ, που θα υπάρχει συνεργασία με τους όμορους δήμους -ποιος θα δεχτεί να «φιλοξενήσει» τα απορρίμματα του γείτονα; Δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους οι «ευαίσθητοι» γείτονες-δήμαρχοι. Κάποιοι λένε να τα πάνε στην Κοζάνη (!) αλλά πέφτει κάπως μακριά αυτή η πόλη -άσε που θα στοιχίσει η μεταφορά τους γύρω στα δύο εκατομμύρια ευρώ. Ο δήμος αρνείται να αναλάβει αυτό το κόστος.
Αλλη μια λύση είναι -λένε- να διαπλεύσουν τον Κορινθιακό [όχι, προς Θεού, να τα ποντίσουν] και να ξεφορτωθούν στο πανέμορφο Γαλαξίδι, απέναντι, στους Στερεοελλαδίτες. Αλλά και αυτοί δεν είναι κορόιδα. Να δεις που κάποια στιγμή τα σκουπίδια θα μας πνίξουν ή θα προξενήσουν αρρώστιες πρωτόγνωρες [εφιαλτικές]. Βρε τι πάθαμε. Ηρθαμε στην [όμορφη κατά τα άλλα Ακράτα, ειδικά η Ανω Ακράτα, η παλιά] να δούμε δυο φίλους και μας βγήκε ξινό. Αναγκαστήκαμε να πάμε σε διπλανές παραλίες, μακριά από τα καταναλωτικά περιττώματα, για να δροσιστούμε -όχι τόσο να βουτήξουμε στη θάλασσα όσο να απολαύσουμε ένα ποτό δίπλα στο κύμα.
Κάνουν, δεν λέω, οι κάτοικοι τοπικές συνελεύσεις, υβρίζονται αλλήλοις, αναθεματίζουν και τους τοπικούς «άρχοντες» και στο τέλος πάνε να τα π(ι)ούνε στην παραλία, με τα σκουπίδια να μην ενοχλούν τη ρινική τους [αλλά και οπτική τους] περιοχή -ούτε βέβαια τον εγκέφαλο και τις λεπτές του μεμβράνες, αυτές που φυλάσσουν ως κόρην οφθαλμού τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Αυτά, από την Ακράτα. Εξαιρούνται, ασφαλώς, οι εκλεκτοί φίλοι, με τα ποτά τους και τα φαγητά τους.
efsyn.gr/
