Δεν είναι κακό ένας πολιτικός να έχει τις υψηλότερες φιλοδοξίες, κακό είναι ο κύριος αυτός να μην έχει αυτογνωσία, να ξέρει δηλαδή έως πού μπορεί να υψωθεί, ποια είναι η αποδοχή του από την κοινωνία, τι έχει προσφέρει στον τόπο του, ποια είναι η καθημερινή του παρουσία στο γίγνεσθαι, όπως πολλοί νέοι πολιτικοί αρέσκονται να χαρακτηρίζουν τη ροή των ανθρωπίνων πραγμάτων.
Ξέρουμε βέβαια από τα πολύ παλιά χρόνια, από τον Πλάτωνα π.χ., από τον Πλούταρχο και άλλους ότι με την πολιτική ασχολούνταν οι οιονεί κηφήνες, οι μικροί το δέμας, οι εξυπνάκηδες και άλλοι κατεργάρηδες, ζαβολιάρηδες και λοιποί φυγόπονοι.
Γιώργος Σταματόπουλος
Ας πούμε ότι δεν συμβαίνει το ίδιο σήμερα – ας πούμε, και ας υποθέσουμε ότι είναι υψηλής μόρφωσης άνθρωποι, που έχουν ξεχωρίσει στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Βλέποντάς τους όμως πώς χειρίζονται καθημερινά τον πολιτικό και κοινωνικό, ακόμη και πολιτιστικό λόγο, μάλλον έχουν δίκιο οι παλιοί στοχαστές.
Να, λόγου χάρη ο βουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Ανδρέας Λοβέρδος, με εικοσάχρονη παρουσία στα βουλευτικά έδρανα. Μας πληροφόρησε εσχάτως ότι είναι ικανός να εγγυηθεί το μέλλον της παράταξης εάν αναλάβει την αρχηγία του κόμματος καθώς και να συμβάλει στο μέλλον της Ελλάδας. Το αστείο είναι ότι θεωρεί τη Νέα Δημοκρατία ιδεολογικό αντίπαλο και τον ΣΥΡΙΖΑ υπαρξιακό (τρέχα γύρευε δηλαδή τι εννοεί, αυτός, ένας κάποτε πανεπιστημιακός, που ζαλίστηκε από την «αίγλη» της πολιτικής και παράτησε την ακαδημαϊκή καριέρα, χωρίς να νοιάζεται εάν η υπέρμετρη φιλοδοξία καταντάει ύβρις – και προφανώς γνωρίζει καλά την έννοια, στα παλιά τουλάχιστον χρόνια, της ύβρεως).
Ο πολιτικός αυτός έχει «δοκιμαστεί» στην πολιτική της διακυβέρνησης όλα αυτά τα χρόνια αφού πάντα κατείχε θέσεις εξουσίας, σε πολλές κυβερνήσεις. Αρχικά με την κυβέρνηση Σημίτη, αργότερα με αυτήν του Γ. Παπανδρέου και στη συνέχεια με αυτές του Παπαδήμου και του Σαμαρά. Θυμόμαστε όλοι ότι «διέπρεψε», διαπομπεύοντας οροθετικές γυναίκες και με κάτι διατάξεις για τους ορθόδοξους μαθητές που δεν δικαιούνται, λέει, να απαλλαγούν από το μάθημα των θρησκευτικών – για λόγους συνείδησης, καλέ. Δεν ξεχνάμε επίσης τις παρεμβάσεις του ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Κινήματος Αλλαγής στη Βουλή και κυρίως στα τηλεοπτικά παράθυρα – μαϊντανός πρώτης.
Βέβαια πρέπει να ομολογήσουμε ότι ουδέποτε έκρυψε τις φιλοδοξίες του. Το 2012 ήταν που προσπάθησε να φτιάξει δικό του κόμμα, έφτιαξε δηλαδή μια Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα και έσπασε την προσωπίδα του, όπως και το 2015 που διεκδίκησε την αρχηγία του κόμματος και συνετρίβη από την κυρία Γεννηματά. Αυτά δεν είναι προς ψόγον στην πολιτική, αλλά πρέπει κανείς να ξέρει το μπόι του όταν μπαίνει σε μετρήσεις [κυρίως ύψους].
Κομπάζει ότι θα διπλασιάσει τα ποσοστά του κόμματός του εάν τον προτιμήσουν για την αρχηγία, να το πάει δηλαδή κάπου στο 15% και μετά βλέπουμε – θα το απογειώσει. Μιλάμε για ένα κόμμα που έφαγε τα ψωμιά του αφού προηγουμένως, για περίπου τρεις δεκαετίες, ανατάραξε και άλλαξε πραγματικά την πολιτική ζωή της χώρας και κατάντησε να συμφύρεται και να σέρνεται πίσω από τη δεξιά πτέρυγα. Τι να πει κανείς για τους φιλόδοξους – έχουν πλήρη δικαιώματα και αυτοί [ή μήπως κυρίως αυτοί;].
efsyn.gr
