Το εργοστάσιο σιδήρου και χάλυβα Αζόφσταλ βρίσκεται στο επίκεντρο των δυτικών μέσων ενημέρωσης, που το προηγούμενο διάστημα έκαναν λόγο για εγκλωβισμό μεγάλων αριθμών αμάχων στο σημείο που πολιορκεί ο ρωσικός στρατός. Το εργοστάσιο, βρίσκεται στο παραθαλάσσιο τμήμα της Μαριούπολης και ιδρύθηκε το 1930 με απόφαση του Ανώτατου Σοβιέτ Εθνικής Οικονομίας στην επικράτεια της τότε Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας. Οι εγκαταστάσεις του, εύρους τετραγωνικών χιλιομέτρων, περιλαμβάνουν υπόγεια «bunkers» ικανά να αντέξουν πυρηνική επίθεση. Σήμερα, έχει μετατραπεί σε σημαντικό οχυρό για τις λεγόμενες «δυνάμεις εδαφικής άμυνας» του καθεστώτος του Κιέβου, προεξάρχοντος του φασιστικού συντάγματος Αζόφ.
Η Μαριούπολη έχει βαρύνουσα οικονομική και στρατηγική σημασία. Πρόκειται για την μεγαλύτερη πόλη της ανατολικής ακτής της Ουκρανίας, με συντριπτική πλειοψηφία ρωσόφωνου πληθυσμού και σημαντική παρουσία ελληνικής μειονότητας. Το -επί της ουσίας συγκρότημα εργοστασίων- Αζόφσταλ αποτελεί γίγαντα μεταλλουργικής παραγωγής, η οποία το 2015 έφτασε σχεδόν 6 εκατομμύρια τόνους, με 12.000 εργαζόμενους. Το λιμάνι της -το μεγαλύτερο της γεωγραφικά περιφρουρημένης Αζοφικής θάλασσας και από τα μεγαλύτερα της Μαύρης Θάλασσας- προσφέρει την δυνατότητα αυξημένου, ασφαλούς ναυτικού ελέγχου της περιοχής. Η θέση της, εντός της διοικητικής περιφέρειας του Ντόνετσκ από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, αποτελεί βασικό κόμβο στον χερσαίο δρόμο Κριμαίας-Ντονμπάς.
Δημοψήφισμα και καταστολή του αντι-Μαϊντάν κινήματος
Οι κάτοικοι της Μαριούπολης ξεσηκώθηκαν ενάντια στο «πορτοκαλί» φιλοδυτικό, νεοφασιστικό πραξικόπημα στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου το 2014, λόγω της απαγόρευσης των γλωσσών τους (ρώσικα, ελληνικά κα), της νομοθέτησης διαχωρισμού των πολιτών σε κατηγορίες, και τις ναζιστικές θηριωδίες που εξαπολύθηκαν ως απόπειρα εθνοκάθαρσης σε όλη την ανατολική και νότια Ουκρανία. Κατά τις πρώτες συγκρούσεις, οι αγωνιστές της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ (ΛΔΝ) κατάφεραν να καταλάβουν το κτίριο του δημοτικού συμβουλίου της πόλης, ενώ σχεδόν έναν μήνα μετά πραγματοποίησαν έφοδο στη στρατιωτική μονάδα 3057 που κατέληξε στη σφαγή τριών ακτιβιστών και τον τραυματισμό δεκαέξι. Στον απόηχο της σφαγής στο κτίριο των Συνδικάτων στην Οδησσό, η πορεία για την επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, την 9η Μάη 2014, εξελίχθηκε σε μια σύγχρονη αντιφασιστική εξέγερση των κατοίκων ενάντια στο νεοφασιστικό πραξικόπημα.
Έλαβαν χώρα συγκρούσεις, με τον ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος να καταγγέλλει πως Ουκρανοί εθνοφρουροί πυροβόλησαν κατά αστυνομικών που αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τους πραξικοπηματίες. Εκεί έκανε την εμφάνισή του το τάγμα Αζόφ, το οποίο λειτουργούσε ως εθελοντική παραστρατιωτική πολιτοφυλακή μαζί με άλλες ομάδες μπαντεριστών, καθώς δεν είχε ενταχθεί ακόμα επίσημα στην ουκρανική Εθνοφρουρά. Ακολούθησε η επέμβαση της 72ης Μηχανοποιημένης Ταξιαρχίας του ουκρανικού στρατού ενάντια στους διαδηλωτές της 9ης Μάη, οι οποίοι απαιτούσαν τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Ο υπουργός Εσωτερικών Αρσέν Αβάκοφ επιχείρησε να δικαιολογήσει την επίθεση, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο είκοσι διαδηλωτών και τη σύλληψη τεσσάρων, ισχυριζόμενος ότι ένας ελεύθερος σκοπευτής πυροβόλησε εναντίον Ουκρανών στρατιωτών και πολιτών από τους επάνω ορόφους ενός νοσοκομείου. Ωστόσο, κάτοικοι που μίλησαν σε αμερικανικά μέσα απέρριψαν τους ισχυρισμούς. Η Άννα Νέιστατ από την Human Rights Watch δήλωσε ότι «τα προκαταρκτικά ευρήματά μου υποδηλώνουν ότι οι ουκρανικές μονάδες μπορεί πράγματι να είχαν χρησιμοποιήσει υπερβολική βία κοντά στο δραματικό σκηνικό, η οποία είχε ως αποτέλεσμα θανάτους και τραυματισμούς ορισμένων άοπλων»και προέτρεψε σε πλήρη, ενδελεχή έρευνα.
Μετά από σφοδρές μάχες, οι εξεγερμένοι του αντι-Μαϊντάν κινήματος κατάφεραν να οδηγήσουν στην υποχώρηση των φιλοκαθεστωτικών δυνάμεων. Έστησαν οδοφράγματα και κάλεσαν σε δημοψήφισμα για την αυτοδιοίκησή τους στις 11 Μαϊου, κατά τη διάρκεια του οποίου -σύμφωνα πάλι με τα ίδια τα δυτικά μέσα – δημιουργήθηκαν ουρές εκατοντάδων μέτρων για να ψηφίσουν, με τη συμμετοχή να αγγίζει το 75%. Το δημοψήφισμα, που έγινε παρά την προτροπή των επισήμων αρχών της Ρωσικής Ομοσπονδίας να καθυστερήσει προκειμένου να δημιουργηθούν οι «απαραίτητες προϋποθέσεις για διάλογο», είχε ως αποτέλεσμα το 89% των κατοίκων να ψηφίσει υπέρ της αυτοδιοίκησης, κηρύσσοντας τα ουκρανικά στρατεύματα «δυνάμεις κατοχής». Το αποτέλεσμα δεν αναγνωρίστηκε από τους πραξικοπηματίες του Κιέβου, τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Πολλοί κάτοικοι της περιοχής έβλεπαν τη ψήφο τους ως επικύρωση της αυτονομίας εντός μιας δημοκρατικής Ουκρανίας, ενώ άλλοι δεν έβλεπαν περιθώριο να ανατραπεί το καθεστώς, προκρίνοντας την απόσχιση ή την ενσωμάτωση στον ρωσικό εθνικό κορμό. Σε κάθε περίπτωση, οι πλειοψηφικά ρωσόφωνοι κάτοικοι της περιοχής συμφωνούσαν ότι δεν μπορούν να ζήσουν κάτω από το αντιρωσικό πογκρόμ του εγκαθιδρυθέντος καθεστώτος.
Ως αντίδραση στο δημοψήφισμα, ο ολιγάρχης και ιδιοκτήτης της Metinvest, Ρινάτ Αχμέτοφ, συντόνισε μια αυτοκινητοπομπή που αντιμετώπισε την ενεργό αποδοκιμασία του ντόπιου πληθυσμού, ο οποίος κρατούσε πλακάτ με αντιολιγαρχικά και αντιφασιστικά συνθήματα, όπως «Ο Αχμέτοφ είναι κλέφτης και είναι υποστηρικτής του φασισμού» και «Είσαι σκλάβος του Αχμέτοφ;». Στην Metinvest ανήκει και το εργοστάσιο του Αζόφσταλ, το οποίο κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων του 2014 είχε καταληφθεί ως ορμητήριο από τους εξεγερμένους εργάτες και άλλους διαδηλωτές του αντι-Μαϊντάν κινήματος. Η επιχείρηση άρχισε να ιδιωτικοποιείται το 1996, λίγα χρόνια μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, οπότε βρέθηκε στα χέρια του ολιγάρχη που θεωρείται ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Ουκρανία.
Οι δυνάμεις του Κιέβου, με μπροστινούς το φασιστικό τάγμα Αζόφ και το -ελεγχόμενο από τον ακροδεξιό Ουκρανό ολιγάρχη Ίχορ Κολομόισκι- τάγμα Δνίπρο1, επανακατέλαβαν την Μαριούπολη τον Ιούνιο του 2014. Οι λαϊκοδημοκρατικές δυνάμεις επιχείρησαν άλλη μια φορά να πάρουν την πόλη, αλλά εμποδίστηκαν από τις καλά εξοπλισμένες μονάδες «εδαφικής άμυνας», ενώ το τάγμα Αζόφ ξεκίνησε να εκπαιδεύει την φιλοκαθεστωτική μερίδα του πληθυσμού. Ακολούθησε η υπογραφή των συμφωνιών κατάπαυσης στο Μίνσκ, οι οποίες ανέκοψαν την προέλαση των δυνάμεων της Νοβορωσίας. Ο δολοφονημένος ηγέτης της ΛΔΝ, Αλεξάντρ Ζαχαρτσένκο, προέβλεψε λίγο καιρό μετά πως «Θα ακολουθήσουν περίοδοι έντονων εχθροπραξιών. Θα ανακαταλάβουμε το Σλαβιάνσκ, το Κραματόρσκ και τη Μαριούπολη. Δυστυχώς, ήταν αδύνατο να γίνει η ειρηνική διευθέτηση το επίκεντρο των διαπραγματεύσεων. Είμαστε οι μόνοι που συμμορφωνόμαστε με το καθεστώς εκεχειρίας».
Οι μάχες για την πόλη και η άμυνα των ναζιστικών ταγμάτων
Η κλιμάκωση του πολέμου μεταξύ ουκρανικού καθεστώτος και ΛΔ Ντονμπάς ήρθε με την αναγνώριση τους από την κυβέρνηση της Ρώσικης Ομοσπονδίας -κατόπιν πρότασης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας- και την επονομαζόμενη «ειδική στρατιωτική επιχείρηση αποναζιστικοποίησης και αποστρατιωτικοποίησης» από τον ρώσικο στρατό στα τέλη Φλεβάρη του 2022. Στον συντριπτικά ρωσόφωνο ουκρανικό νότο, ο ρώσικος στρατός καταλαμβάνει τις πρώτες μέρες της επέμβασής του την Μελιτόπολη, το Μπερντιάνσκ, την Χερσώνα και δεκάδες μικρότερους οικισμούς. Η Μαριούπολη περικυκλώθηκε πριν μπει ο Μάρτιος από τις ρωσικές δυνάμεις, με σημαντική στρατιωτική συμβολή των λαϊκών πολιτοφυλακών του Ντόνετσκ.
Κατά την πολιορκία της πόλης, ο βασικός υπερασπιστής του ουκρανικού καθεστώτος είναι το σύνταγμα Αζόφ, αλλά και μαχητές από άλλα ναζιστικά τάγματα τα οποία έχουν ενταχθεί ως τέτοια στον κρατικό μηχανισμό, όπως το Αϋντάρ, ο Δεξιός Τομέας κοκ. Το Αζόφσταλ, αλλά και το διπλανό εργοστάσιο Ιλίτς, αποτέλεσαν την βάση, το κύριο στρατηγικό επιτελείο της ουκρανικής άμυνας. Από τις πρώτες μέρες οι ουκρανικές δυνάμεις λαμβάνουν θέσεις μέσα στην πόλη, χρησιμοποιώντας σχολεία, νοσοκομεία (εξ’ ού και η σχετική προπαγάνδα περί ρωσικής πυραυλικής επίθεσης σε «μαιευτήριο») και κτίρια κατοικημένα από πολίτες. Οι μαρτυρίες των αμάχων, -που αποκρύπτονται συστηματικά από τα ελεγχόμενα από τις ΝΑΤΟϊκές κυβερνήσεις μέσα ενημέρωσης- αποκαλύπτουν τον εξαναγκασμό τους σε παραμονή στην πόλη, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως ασπίδες προστασίας από τους Αζοφικούς μαχητές. Σημαντική ανάμεσα στις δεκάδες ανεξάρτητες δημοσιογραφικές φωνές, η προσφορά του Αμερικανού πολεμικού ανταποκριτή Πάτρικ Λάνκαστερ από το πεδίο της μάχης, ο οποίος βρέθηκε από το 2015 στις περιοχές του Ντονμπάς και τους τελευταίους μήνες μας μεταφέρει τα γεγονότα, κυριολεκτικά μέσα από το μέτωπο.
Οι προβοκάτσιες των ναζιστικών ταγμάτων που λειτουργούσαν ως στρατοί κατοχής στη Μαριούπολη, παίρνουν σάρκα και οστά με συγκεκριμένη στόχευση: την εξώθηση του ΝΑΤΟ να επέμβει άμεσα, μέσω δημοσιεύσεων των θηριωδιών απέναντι στον ρωσόφωνο άμαχο πληθυσμό ως πρακτικές του ρώσικου στρατού και των λαϊκών πολιτοφυλακών του Ντονμπάς. Τα φιλόξενα για τους Ουκρανούς νεοναζί δυτικά μέσα ενημέρωσης, αναπαράγουν τις δηλώσεις του καθεστώτος του Κιέβου ως a priori αληθείς: το θέατρο της Μαριούπολης βομβαρδίστηκε από την ρώσικη αεροπορία, όπως και το «μαιευτήριο» με τις φωτογραφίες της τραυματισμένης εγγύου Μαριάνα Βισεγκίρσκαγια, η οποία πλέον βρίσκεται ασφαλής με το νεογέννητο βρέφος και τον άντρα της στο Ντονέτσκ.
Προφανώς, η δυτική προπαγάνδα δεν αναφέρθηκε καν στην εκδοχή της άλλης πλευράς, η οποία παράθεσε βάσιμες δημόσιες ανακοινώσεις και στοιχεία σε διεθνείς οργανισμούς. Σύμφωνα με όλες σχεδόν τις μαρτυρίες πολιτών της Μαριούπολης, οι μονάδες των ναζιστικών ταγμάτων ανατίναζαν κτιριακές υποδομές πολιτών και πυροβολούσαν τον άμαχο πληθυσμό που δοκίμαζε σε όλη τη διάρκεια των μαχών να διαφύγει από την πόλη, όπως μας πληροφόρησε και σε δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ ο Έλληνας ομογενής Γ. Κιουρανάς από το χωριό Σαρτανά, λίγο έξω από την Μαριούπολη. Είναι λογικό επακόλουθο, ένας ανοιχτά ναζιστικός ουκρανικός στρατός κατοχής να μην υπερασπίζεται τον εξεγερμένο, ρωσόφωνο και ελληνόφωνο πληθυσμό που καταδυναστεύει, αλλά να τον θεωρεί εχθρό και ως τέτοιο να του συμπεριφέρεται.
Στο δεύτερο μισό του Μάρτη, η επίθεση των ρωσικών δυνάμεων και των λαϊκών πολιτοφυλακών, με σημαντικό επιχειρησιακό βραχίωνα τους έμπειρους Τσετσένους μαχητές, έχει καταλάβει μεγάλο μέρος της πόλης φτάνοντας στο σημείο να περικυκλώσει σχεδόν το συγκρότημα των εργοστασίων Αζόφσταλ και Ίλιτς. Η στρατιωτική ηγεσία των ουκρανικών ταγμάτων αποκλείστηκε στο λαβυρινθώδες σύστημα οχυρωμένων υπογείων, καθώς στις επόμενες μέρες η χερσαία άμυνα υποχώρησε στην βάση της ενώ οι μάχες κτίριο το κτίριο συνεχίζονται στο ίδιο μοτίβο καθώς στο αεροδρόμιο της πόλης, τα διοικητικά κτίρια και στο σύνολο των κατοικημένων γειτονιών οι λαϊκές πολιτοφυλακές έχουν σχεδόν επικρατήσει. Τα μέλη των ναζιστικών ταγμάτων διασπώνται σε ομάδες και προσπαθούν να διαφύγουν, πολλές φορές υπό την ιδιότητα του «άμαχου πολίτη», πράγμα που οδηγεί την απέναντι πλευρά να ελέγχει τους άνδρες που χρησιμοποιούν τους ρωσικούς ανθρωπιστικούς διαδρόμους, ζητώντας τους να δείξουν το άνω μέρος του σώματός τους για να δουν αν έχουν τατουάζ ναζιστικών συμβόλων. Έτσι, πριν μπει ο Απρίλης, φτάνουμε σε ένα εξαιρετικά συμβολικό σημείο: το πιο επικίνδυνο πράγμα που μπορεί να φέρει κανείς πάνω του στην σχεδόν απελευθερωμένη Μαριούπολη, είναι σβάστικες στο δέρμα του.
Στις 28/3 καταρρίπτεται από τις ρωσικές αντιαεροπορικές δυνάμεις το πρώτο ουκρανικό ελικόπτερο Mi-8, που προσπαθεί να εκκενώσει τους διοικητές της ουκρανικής άμυνας. Ακολουθούν δύο ακόμη καταρρίψεις τρεις μέρες μετά, άλλες τόσες στις 5/4. Επαναλαμβάνονται αποτυχημένες προσπάθειες εκκένωσης της ουκρανικής στρατιωτικής διοίκησης από αέρα και θάλασσα, ενώ οι συνομιλίες Μακρόν – Πούτιν, οι διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη και οι διπλωματικές ενέργειες της Δύσης δείχνουν να αγωνιούν υπέρμετρα για την τύχη των υπερασπιστών του εργοστασίου.
Τις ίδιες μέρες, η πλειοψηφία των εναπομείναντων ταγμάτων των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων της Μαριούπολης παραδίνονται και οι μαρτυρίες των αιχμαλώτων τους μιλούν για 200 με 400 ξένους μαχητές και εκπαιδευτές που βρίσκονται μαζί με τους ταμπουρωμένους ναζί στο Αζόφσταλ. Μέχρι τις 16 Απρίλη, το λιμάνι και το εργοστάσιο Ιλίτς καταλαμβάνονται από τις δυνάμεις του ρώσικου στρατού και των λαϊκών πολιτοφυλάκων του Ντονιέτσκ και οι αποκομμένοι θύλακες των ναζί στο κέντρο της πόλης εκκαθαρίζονται. Προς το τέλος του μήνα, ο Σ. Λαβρώφ δηλώνει πως «η Ρωσία περιμένει την παράδοση των εναπομεινάντων ναζί στο Αζόφσταλ και την απελευθέρωση των ομήρων». Μονάχο του το εργοστάσιο, με τους ναζιστές του Αζόφ και την διοίκησή τους στα έγκατα των πολυεπίπεδων οχυρωμένων υπογείων του, είναι ο τελευταίος θύλακας των δυνάμεων κατοχής της αυτονομημένης πόλης της ΛΔΝ, Μαριούπολης.
Αναφορές για παρουσία Νατοϊκών
Ο Γιαν Γκαγκίν, σύμβουλος του επικεφαλής της ΛΔΝ δήλωσε ότι ανώτεροι στρατιωτικοί από τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ είναι σήμερα παρόντες στο Αζόφσταλ. Η πληροφορία προκύπτει από τις μαρτυρίες «των ίδιων των μαχητών του Αζόφ, που αιχμαλωτίστηκαν, παραδόθηκαν, κατέθεσαν τα όπλα και από πολίτες που βγήκαν από εκεί». Ανεπιβεβαίωτα ρωσικά δημοσιεύματα ισχυρίζονται πως ο Καναδός στρατηγός εν αποστρατεία Τρέβορ Καντιέρ, συνελήφθη στο Αζόφσταλ. Οι αναφορές φέρονται να προέρχονται από το Ίδρυμα ISEPI, μια δεξαμενή σκέψης που συμβουλεύει το ρωσικό Κρεμλίνο, καθώς και μια αόριστη αναφορά του ρωσικού πρακτορείου TASS, η οποία επικαλείται μαχητή της Λαϊκής Πολιτοφυλακής της ΛΔΝ, χωρίς να αναφέρει το όνομα του στρατηγού. Τα παραπάνω δεν έχουν επιβεβαιωθεί ή απορριφθεί από κανέναν επίσημο φορέα της Ρωσίας ή του ΝΑΤΟ. Ασχέτως αν ο Καντιέρ βρέθηκε στο εσωτερικό του Αζόφσταλ, το γεγονός παραμένει ότι ο -υπό αστυνομική έρευνα για φερόμενη σεξουαλική παρενόχληση- Καναδός στρατηγός άφησε τον καναδικό στρατό στις 5 Απριλίου, σύμφωνα με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, για να βρεθεί στην Ουκρανία.
Σχεδόν 20.000 «εθελοντές» μαχητές από 52 χώρες (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) υπέβαλαν αίτηση μέσω της ιστοσελίδας της «Διεθνούς Λεγεώνας», σύμφωνα με όσα δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας τον Μάρτιο. Έχουν εκφραστεί φόβοι από τον επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων του ΗΒ πως απόντες Βρετανοί στρατιώτες θα μπορούσαν να συμμετέχουν στον πόλεμο ως «εθελοντές». Μάλιστα, οι βρετανικές αρχές διεξήγαγαν επίσημη έρευνα για το ενδεχόμενο τρεις Βρετανοί πρώην στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων να σκοτώθηκαν από ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, κοντά στα σύνορα με την Πολωνία, τον Μάρτιο. Βετεράνοι από τις ΗΠΑ έχουν μιλήσει σε αμερικανικά μέσα για την παρουσία τους στις «εθελοντικές ομάδες». Αντίστοιχοι φόβοι οδήγησαν τις αρχές του Καναδά να απαγορεύσουν σε εν ενεργεία στρατιωτικούς να ενταχθούν στη «Διεθνή Λεγεώνα», με το παράθυρο για τους αποστράτους -όπως ο Καντιέρ- να παραμένει ανοιχτό.
Μάλιστα, η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει δημιουργήσει ζήτηση σε εταιρείες μισθοφόρων από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, οι οποίες εμπλέκονται στη στρατολόγηση των υποτιθέμενων «εθελοντών», κυρίως πρώην στρατιωτικών. Με τη κατηγορία του μισθοφόρου έχει συλληφθεί ο Αϊντήν Άσλιν, πρώην μαχητής των Κουρδικών Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG) στη Ροζάβα της Β. Συρίας, ο οποίος στη συνέχεια φέρεται να κατατάχθηκε ως πεζοναύτης στην 36η ταξιαρχία της Ουκρανίας. Ο Άσλιν εμφανίστηκε στη ρωσική τηλεόραση φορώντας ένα μπλουζάκι με το λογότυπο «Αζόφ» και φασιστικά τατουάζ. Σύμφωνα με κανάλια ενημέρωσης στο Telegram, βρίσκονται τώρα αποκλεισμένοι στα έγκατα του Αζόφστα έως και 400 ξένοι μισθοφόροι ως μέρος της ουκρανικής άμυνας…
Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε πρόσφατα τη μονομερή κατάπαυση πυρός για το άνοιγμα ανθρωπιστικών διαδρόμων για εκκενώσεις αμάχων. Μετά την απομάκρυνση των τελευταίων 51 πολιτών με τη βοήθεια της Ρωσίας και της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού, ο ηγέτης της ΛΔΝ, Ντενίς Πουσίλιν, δήλωσε ότι όλοι οι άμαχοι απομακρύνθηκαν από την επικράτεια του εργοστασίου, επομένως οι πολιτοφυλακές της ΛΔΝ «έχουν ελεύθερα χέρια» να δράσουν. Ο λοχαγός Σβιατόσλαβ Παλαμάρ, αναπληρωτής διοικητής του συντάγματος Αζόφ, δήλωσε ότι οι οχυρωμένες δυνάμεις τους θα «πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο», ενώ κατηγορούν τον πρόεδρο Ζελένσκυ ότι τους εγκατέλειψε. Η θυσία τους είναι μια πιθανή επιλογή της ουκρανικής ηγεσίας και των Νατοϊκών συμμάχων, ώστε να καλυφθούν οι ταυτότητες των οχυρωμένων στο Αζόφσταλ.
.kommon.gr
