Φοιτητικές εκλογές 2022: Νίκη της Αριστεράς

Τα φετινά αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών ανέτρεψαν πλήρως τους συσχετισμός μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους όπως τους γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

Η ΠΚΣ έκανε την με­γά­λη έκ­πλη­ξη κι ανα­δεί­χθη­κε πρώτη δύ­να­μη με πο­σο­στό πε­ρί­που 33%, με τη ΔΑΠ να χάνει για πρώτη φορά την πρω­τιά και να κα­τα­πο­ντί­ζε­ται στη δεύ­τε­ρη θέση με πο­σο­στό 27%.Την ίδια στιγ­μή τα ενω­τι­κά με­τω­πι­κά ψη­φο­δέλ­τια των σχη­μά­των των ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ, παρά την δια­φο­ρε­τι­κή τους κε­ντρι­κή εκλο­γι­κή κα­τα­γρα­φή αθροί­ζουν μαζί ένα πο­σο­στό της τά­ξε­ως 15 με 16%, ανα­δει­κνύ­ο­ντας την ρι­ζο­σπα­στι­κή αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή αρι­στε­ρά μέσα στα πα­νε­πι­στή­μια σε τρίτη δύ­να­μη, εμ­φα­νώς ενι­σχυ­μέ­νη.

Ρόζα Δασκάλου-Χριστάκη, Βασίλης Λίτος

Οι εκλο­γές αυτές έρ­χο­νται να απο­τυ­πώ­σουν τους συ­σχε­τι­σμούς δύ­να­μης μέσα στις σχο­λές για πρώτη φορά από όταν η Νέα Δη­μο­κρα­τία ανέ­λα­βε την κυ­βέρ­νη­ση, καθώς η παν­δη­μία και η επι­λο­γή της κυ­βέρ­νη­σης να κρα­τή­σει για σχε­δόν 2 χρό­νια κλει­στές τις σχο­λές έκανε αδύ­να­τη την πραγ­μα­το­ποί­η­ση τους. Μέσα σε αυτό το διά­στη­μα, με βα­σι­κό όχημα το νόμο Κε­ρα­μέ­ως-Χρυ­σο­χο­ΐ­δη, η κυ­βέρ­νη­ση εξα­πέ­λυ­σε μια άνευ προη­γου­μέ­νου επί­θε­ση στη δη­μό­σια εκ­παί­δευ­ση, προ­σπα­θώ­ντας να επι­βά­λει όλη την νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή της ατζέ­ντα ενώ πα­ράλ­λη­λα επι­τέ­θη­κε στους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους και το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα κα­ταρ­γώ­ντας το πα­νε­πι­στη­μια­κό άσυλο και επι­βάλ­λο­ντας σκλη­ρή κα­τα­στο­λή απέ­να­ντι στις απο­φά­σεις και τις δια­δι­κα­σί­ες των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων με δε­κά­δες επεμ­βά­σεις της αστυ­νο­μί­ας μέσα στα ίδια τα πα­νε­πι­στή­μια.

Συμ­με­το­χή

Το πρώτο ση­μείο στο οποίο πρέ­πει να στα­θού­με είναι η συμ­με­το­χή στις φε­τι­νές εκλο­γές. Παρά το γε­γο­νός πως είχαν να γί­νουν εκλο­γές 3 χρό­νια και πως με­γά­λο κομ­μά­τι της φοι­τη­τι­κής κοι­νό­τη­τας δεν έχει ανα­πα­ρα­στά­σεις από τέ­τοιες δια­δι­κα­σί­ες, καθώς και το γε­γο­νός πως οι συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες έχουν απα­ξιω­θεί σε με­γά­λο βαθμό η κάλπη πα­ρέ­μει­νε στο ίδιο επί­πε­δο με το 2019. Σε αυτό το φόντο, χρειά­ζε­ται να προ­στε­θεί το γε­γο­νός ότι το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα αδυ­να­τού­σε να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει μα­ζι­κές γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις και σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις τα ΔΣ αντι­κα­θι­στού­σαν τις συ­νε­λεύ­σεις  με τόσο γρα­φειο­κρα­τι­κό τρόπο που απο­στρέ­φουν εν τέλει τους ίδιους τους φοι­τη­τές και τις φοι­τή­τριες από τις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες. Απ’ αυτό μπο­ρού­με να συ­μπε­ρά­νου­με πως η νε­ο­λαία είδε αυτή την εκλο­γι­κή δια­δι­κα­σία ως μια μάχη που έχει να δώσει απέ­να­ντι στην αυ­ταρ­χι­κή και νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη κυ­βέρ­νη­ση και ως ευ­και­ρία να απο­τυ­πώ­σει την δυ­σα­ρέ­σκεια της σε αυτήν. Ταυ­τό­χρο­να δίνει πε­ρισ­σό­τε­ρη αξία τόσο στην πρω­τιά της ΠΚΣ όσο και γε­νι­κό­τε­ρα  στην άνοδο των αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων αφού αυτή δεν οφεί­λε­ται εξ ολο­κλή­ρου στην κα­τάρ­ρευ­ση της ΔΑΠ αλλά κυ­ρί­ως στην αύ­ξη­ση των ίδιων των δυ­νά­με­ων της αρι­στε­ράς σε από­λυ­τους αριθ­μούς. Αυτό απο­κτά ακόμη με­γα­λύ­τε­ρη ση­μα­σία για τη δια­χεί­ρι­ση αυτού του δυ­να­μι­κού την επό­με­νη μέρα των εκλο­γών και απο­τε­λεί στοί­χη­μα για την ρι­ζο­σπα­στι­κή αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή αρι­στε­ρά η έντα­ξη του στις κι­νη­μα­τι­κές διερ­γα­σί­ες και τις δια­δι­κα­σί­ες των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων, δη­μιουρ­γώ­ντας αντι­στά­σεις στα μέ­τω­πα που έχει ανοί­ξει η κυ­βέρ­νη­ση.

Οι φε­τι­νές φοι­τη­τι­κές εκλο­γές δεν απο­τε­λούν απλά ακόμη μια εκλο­γι­κή δια­δι­κα­σία που αφορά μόνο τους ίδιους τους φοι­τη­τι­κός συλ­λό­γους. Είχαν κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή ση­μα­σία. Η δη­μό­σια και τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση ήταν από τους βα­σι­κούς χώ­ρους που βρέ­θη­καν στο στό­χα­στρο της κυ­βέρ­νη­σης και απο­τε­λεί μια μικρή μεν αλλά εν­δει­κτι­κή ει­κό­να για το τι πρό­κει­ται να συμ­βεί στη συ­νέ­χεια στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας αλλά και στα υπό­λοι­πα κομ­μά­τια της κοι­νω­νί­ας που πλήτ­το­νται από την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή, για αυτό και η ανά­γνω­ση των απο­τε­λε­σμά­των είναι καί­ριας ση­μα­σί­ας τόσο για τα πο­λι­τι­κά συ­μπε­ρά­σμα­τα που μπο­ρού­με να βγά­λου­με αλλά και για τη δια­μόρ­φω­ση εκεί­νης της τα­κτι­κής και της δη­μιουρ­γί­ας κοι­νω­νι­κών αντι­στά­σε­ων που θα μπο­ρέ­σει να απο­τε­λέ­σει ανά­χω­μα στα σχέ­δια τους.

Νι­κη­τές και χα­μέ­νοι

Η νε­ο­λαία της ΝΔ στα πα­νε­πι­στή­μια, η ΔΑΠ κα­τά­φε­ρε να χάσει συ­νο­λι­κά πε­ρί­που 9.000 ψή­φους συ­γκρι­τι­κά με τις τε­λευ­ταί­ες εκλο­γές. Τα ψη­φο­δέλ­τια της συρ­ρι­κνώ­θη­καν σε πολύ με­γά­λο βαθμό ακόμη και σε σχο­λές που θε­ω­ρού­νταν «κά­στρα» για τη δεξιά πα­ρά­τα­ξη τα οποία και πα­ρή­γα­γαν πο­λι­τι­κά στε­λέ­χη όλα αυτά τα χρό­νια. Η αποχή της ΔΑΠ τα τε­λευ­ταία χρό­νια από το φοι­τη­τι­κό  συν­δι­κα­λι­σμό αλλά και η αδυ­να­μία της να βρει κόσμο και στε­λέ­χη που θα υπε­ρα­σπι­στούν την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή, αυτής της διά­λυ­σης της δη­μό­σιας παι­δεί­ας, της ποι­νι­κο­ποί­η­σης του φοι­τη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμός και της απα­ξί­ω­σης των συλ­λο­γι­κών δια­δι­κα­σιών μέσα στα πα­νε­πι­στή­μια, φαί­νε­ται να της κό­στι­σε ακρι­βά εκ του απο­τε­λέ­σμα­τος δεί­χνο­ντας ση­μα­σία πλή­ρης απο­σά­θρω­σης και διά­λυ­σης τους. Σε αυτό, χρειά­ζε­ται να έχου­με υπόψη την εσω­τε­ρι­κή σύ­γκρου­ση ακόμη και στην ίδια την ΝΔ και ΟΝΝΕΔ σχε­τι­κά με την πα­ρέμ­βα­σή της στα πα­νε­πι­στή­μια. Η μεν κυ­βέρ­νη­ση, όλα τα τε­λευ­ταία χρό­νια ανα­πα­ρά­γει τη λο­γι­κή της των ενιαί­ων ψη­φο­δελ­τί­ων, των κα­θα­ρών σχο­λών κ.ο.κ. κάτι που έρ­χε­ται σε κό­ντρα με τη ΔΑΠ των πάρτι, των μπρά­βων και των μα­γα­ζιών.

Η ΠΚΣ αναμ­φι­σβή­τη­τα πέ­τυ­χε μια τε­ρά­στια νίκη έκ­πλη­ξη. Κα­τά­φε­ρε σε με­γά­λο βαθμό να εκ­φρά­σει και να κε­φα­λαιο­ποι­ή­σει σε ψή­φους τη δυ­σα­ρέ­σκεια και την αγα­νά­κτη­ση της φοι­τη­τι­κής νε­ο­λαί­ας απέ­να­ντι στην κυ­βέρ­νη­ση έχο­ντας μια συ­νο­λι­κή το­πο­θέ­τη­ση για το πα­νε­πι­στή­μιο αλλά και σε κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό επί­πε­δο. Πέ­τυ­χε να ναι αυτή η κύρια δύ­να­μη που θα δια­μορ­φώ­σει τους γε­νι­κό­τε­ρους συ­σχε­τι­σμούς την επο­μέ­νη των εκλο­γών. Ωστό­σο, παρά τα θε­τι­κά βή­μα­τα που έκανε το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, με τα κα­λέ­σμα­τα για συ­ντο­νι­σμό των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων, με τα κοινά πλαί­σια στις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις με τις δυ­νά­μεις των ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ σε επι­μέ­ρους σχο­λές και όπου το επέ­βα­λε η συ­γκυ­ρία, αδυ­να­τεί να μα­ζι­κο­ποιεί από μόνη της τις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων και να πάρει πρω­το­βου­λί­ες ανοι­χτές που θα ξε­περ­νούν την ίδια και θα εντάσ­σουν ένα ευ­ρύ­τε­ρο δυ­να­μι­κό αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων και ανέ­ντα­χτου κό­σμου. Αυτό το κομ­μά­τι είναι κρί­σι­μο γιατί είναι εκεί­νο που έχει τη διά­θε­ση και τη θέ­λη­ση να συ­γκρου­στεί και να αντι­πα­ρα­τε­θεί με την κυ­βέρ­νη­ση και θα έχει κα­θο­ρι­στι­κό ρόλο στην ανα­συ­γκρό­τη­ση των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων.

Η κοινή εκλο­γι­κή κά­θο­δος των σχη­μά­των της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής και ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς της ΑΡΕΝ και των ΕΑΑΚ ση­μεί­ω­σε επί­σης ση­μα­ντι­κή άνοδο. Ένα πολύ με­γά­λο δυ­να­μι­κό κό­σμου κα­θό­λου αμε­λη­τέο επι­μέ­νει να στη­ρί­ζει τις δυ­νά­μεις εκεί­νες που όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα αγω­νί­στη­καν από την πρώτη γραμ­μή απέ­να­ντι στη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη λαί­λα­πα και την κρα­τι­κή κα­τα­στο­λή στα πα­νε­πι­στή­μια. Η άνο­δος αυτή απο­κτά ιδιαί­τε­ρη πο­λι­τι­κή ση­μα­σία για τη συ­ζή­τη­ση που υπάρ­χει στο εσω­τε­ρι­κό των δι­κτυώ­σε­ων των ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ όσον αφορά την ανα­συ­γκρό­τη­ση της ίδιας την ρι­ζο­σπα­στι­κής φοι­τη­τι­κής αρι­στε­ράς. Η ψήφος στα ενω­τι­κά ψη­φο­δέλ­τια ενι­σχύ­ει την τάση και την πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση για μα­ζι­κή ενω­τι­κή και ρι­ζο­σπα­στι­κή πο­λι­τι­κή εντός των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων που απο­τε­λεί βα­σι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση για το ζω­ντά­νε­μα των ίδιων των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων και των δια­δι­κα­σιών τους.

Τα απο­τε­λέ­σμα­τα των φοι­τη­τι­κών εκλο­γών δεί­χνουν αδιαμ­φι­σβή­τη­τα την κα­τα­δί­κη της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής, για την ακρί­βεια, την εμπλο­κή στα πο­λε­μι­κά σχέ­δια και τη συ­νο­λι­κό­τε­ρη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης που επι­τί­θε­ται στους φτω­χούς, τους ερ­γα­ζό­με­νους, τις γυ­ναί­κες και τη νε­ο­λαία. Είναι στοί­χη­μα η ψήφος που κα­τα­γρά­φη­κε στις φε­τι­νές εκλο­γές να γίνει δύ­να­μη αντί­στα­σης στις επό­με­νες μάχες, πλάι με τους αγώ­νες των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Ενά­ντια στην εντει­νό­με­νη κα­τα­στο­λή:

Μέ­τω­πο φοι­τη­τών–κα­θη­γη­τών-ερ­γα­ζο­μέ­νων
Για δεύ­τε­ρη φορά μέσα στον ίδιο μήνα εί­δα­με σκη­νι­κά ωμής βίας μέσα στον πα­νε­πι­στη­μια­κό χώρο και συ­γκε­κρι­μέ­να στο ΑΠΘ. Με πρό­σχη­μα την κα­τα­σκευή βι­βλιο­θή­κης, σε πρώην πο­λι­τι­κό χώρο, οπλι­σμέ­να ΜΑΤ έχουν κάνει τη σχολή του βιο­λο­γι­κού στρα­τό­πε­δο. Η απά­ντη­ση στην αντί­δρα­ση των φοι­τη­τριών που βρέ­θη­καν δια­μαρ­τυ­ρό­με­νοι μπρο­στά τους ήταν ξύλο, χη­μι­κά και κρό­του λάμ­ψης με απο­τέ­λε­σμα έναν αι­μό­φυρ­το φοι­τη­τή ο οποί­ος στη συ­νέ­χεια ει­σή­χθη δύο φορές στο νο­σο­κο­μείο με σπα­σμέ­νη γνάθο. Αρ­γό­τε­ρα την ίδια μέρα οι αστυ­νο­μι­κές δυ­νά­μεις προ­χώ­ρη­σαν σε αναί­τιες συλ­λή­ψεις συν­δι­κα­λι­στών που απλώς περ­πα­τού­σαν εκτός του campus ενώ και τα επό­με­να βρά­δια πα­ρέ­μει­ναν στις ει­σό­δους και πραγ­μα­το­ποιού­σαν αναί­τιους ελέγ­χους σε πε­ρα­στι­κά άτομα.

Χωρίς κα­νέ­να πραγ­μα­τι­κό εν­δια­φέ­ρον για τη βι­βλιο­θή­κη (δε­δο­μέ­νης της κα­τά­στα­σης στην οποία έχουν αφή­σει την κε­ντρι­κή του ΑΠΘ), τα ΜΑΤ βρί­σκο­νται διαρ­κώς πλέον μέσα στον χώρο του ΑΠΘ δη­λώ­νο­ντας στην πράξη ότι το πα­νε­πι­στη­μια­κό άσυλο θα απο­τε­λεί σύ­ντο­μα πα­ρελ­θόν στην πράξη. Παρά τις διαρ­κείς ανα­βο­λές για την εγκα­τά­στα­ση της ΟΠΠΙ στην πράξη  μετά την ψή­φι­ση του νόμου, η αστυ­νο­μία (πα­νε­πι­στη­μια­κή ή όχι) βρί­σκε­ται εκεί κάθε μέρα και προ­βαί­νει με κάθε ευ­και­ρία στην άγρια κα­τα­στο­λή κάθε κί­νη­σης που αμ­φι­σβη­τεί την πα­ρου­σία της εκεί. Η ρίψη, μά­λι­στα, κρό­του λάμ­ψης ευ­θεία βολή απο­τε­λεί σε αυτή τη συ­γκυ­ρία πο­λι­τι­κή επι­λο­γή που δεί­χνει ότι κάθε αντί­δρα­ση απέ­να­ντι στα σχέ­δια τους θα αντι­με­τω­πί­ζε­ται χωρίς κα­νέ­να δι­σταγ­μό.

Πα­ράλ­λη­λα, ήδη εφαρ­μό­ζε­ται ο νόμος Κε­ρα­μέ­ως-Χρυ­σο­χο­ΐ­δη που επι­τρέ­πει την ποι­νι­κο­ποί­η­ση της συν­δι­κα­λι­στι­κής δρά­σης με τα πει­θαρ­χι­κά (π.χ. για αφι­σο­κόλ­λη­ση στην Κρήτη). Η συ­ζή­τη­ση για τα ενιαία ψη­φο­δέλ­τια είναι πιο επί­και­ρη από ποτέ, με τον σύλ­λο­γο κι­νη­μα­το­γρά­φου ΑΠΘ, ήδη να εφαρ­μό­ζει τις επι­τα­γές της ΝΔ διε­ξά­γο­ντας εκλο­γές με αυτό τον τρόπο, ενώ δύο μέρες μετά τις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές, βγήκε νέα εξαγ­γε­λία της Κε­ρα­μέ­ως για πλήρη κα­τάρ­γη­ση των φοι­τη­τι­κών πα­ρα­τά­ξε­ων, σε πρώτη φάση στις εκλο­γές των συμ­βου­λί­ων ιδρύ­μα­τος.

Όλα αυτά, συν­δυα­στι­κά με το κλίμα αστυ­νο­μο­κρα­τί­ας και τα ψευ­το­δι­λήμ­μα­τα τύπου «βι­βλιο­θή­κη ή βα­ριο­πού­λες» έχουν ξε­κά­θα­ρο στόχο να χτυ­πή­σουν την πο­λι­τι­κο­ποί­η­ση στις σχο­λές, τον φοι­τη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό και να κα­τα­λή­ξουν εν τέλει στην απο­νο­μι­μο­ποι­ή­ση των ίδιων των συλ­λο­γι­κών ορ­γά­νων των φοι­τη­τριών-ων, των συλ­λό­γων τους.

Και αυτό, φυ­σι­κά, το κά­νουν τώρα για να εξα­σφα­λί­σουν ότι δε θα βρουν ξανά μπρο­στά τους το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα Απέ­να­ντι στην εκ­παι­δευ­τι­κή ανα­διάρ­θρω­ση που επι­διώ­κουν όπως έγινε επα­νει­λημ­μέ­να στο πα­ρελ­θόν.

Η αλή­θεια είναι ότι ως απά­ντη­ση στις ει­κό­νες βίας που αντι­κρί­σα­με βγή­καν γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις σε πολ­λούς συλ­λό­γους και πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν αρ­κε­τά με­γά­λες κι­νη­το­ποι­ή­σεις σε Θεσ­σα­λο­νί­κη και Αθήνα. Πολύ θε­τι­κά απο­λο­γί­ζου­με, στα πλαί­σια αυτής της αντί­δρα­σης την στάση ερ­γα­σί­ας στην οποία προ­χώ­ρη­σαν οι ερ­γα­ζό­με­νοι στο πα­νε­πι­στή­μιο μια μέρα μετά το συμ­βάν με τον φοι­τη­τή που βρέ­θη­κε αι­μό­φυρ­τος καθώς και τη συμ­με­το­χή του δη­μο­τι­κού σχή­μα­τος της Πόλης Ανά­πο­δα στη φοι­τη­τι­κή πο­ρεία της 26/5 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Τέ­τοιες κι­νή­σεις δεί­χνουν τη δυ­να­τό­τη­τα του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος να συν­δε­θεί πραγ­μα­τι­κά με την υπό­λοι­πη ακα­δη­μαϊ­κή κοι­νό­τη­τα και τα ευ­ρύ­τε­ρα αγω­νι­ζό­με­να κομ­μά­τια έξω από τον πα­νε­πι­στη­μια­κό χώρο.

Η αρι­στε­ρά φά­νη­κε ικανή να αντι­με­τω­πί­σει αντα­να­κλα­στι­κά την πα­ρου­σία των ματ στο campus όμως τώρα, και ενό­ψει της ει­σό­δου της ΟΠΠΙ, πρέ­πει να αντα­πο­κρι­θεί στο κα­θή­κον της μα­ζι­κο­ποί­η­σης του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος. Μα­κριά από λο­γι­κές από τα πάνω και απο­φά­σεις μέσω ΔΣ στις οποί­ες εμ­μέ­νει το ΚΚΕ, η ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρά χρειά­ζε­ται με επί­κε­ντρο τις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις να ωθή­σει τους φοι­τη­τές/τριες να πα­λέ­ψουν για το πα­νε­πι­στή­μιο των ανα­γκών τους. Η ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση αυτή, βέ­βαια, δεν μπο­ρεί να βα­σί­ζε­ται στη οργή που προ­κα­λούν οι ει­κό­νες άγριας κα­τα­στο­λής. Η συ­ζή­τη­ση πρέ­πει με πο­λι­τι­κούς όρους να εστιά­σει στη σκο­πι­μό­τη­τα των επι­θέ­σε­ων και στην ανα­γκαιό­τη­τα υπε­ρά­σπι­σης του συν­δι­κα­λι­σμού, των συλ­λό­γων και εν τέλει των δη­μό­σιων, δω­ρε­άν σπου­δών που επι­διώ­κουν να πά­ρουν πίσω. Πα­λεύ­ο­ντας από κοι­νού για τη συ­γκρό­τη­ση με­τώ­που φοι­τη­τών/τριων, κα­θη­γη­τών/τριων, δοι­κη­τι­κό προ­σω­πι­κό, κα­θα­ρί­στριες για ένα πα­νε­πι­στή­μιο χωρίς μπά­τσους, για τις ανά­γκες όσων ζουν, σπου­δά­ζουν και ερ­γά­ζο­νται μέσα σε αυτό.

Συ­νο­λι­κή επί­θε­ση στα πα­νε­πι­στή­μια
Η κυ­βέρ­νη­ση ΝΔ έρ­χε­ται να αλ­λά­ξει εντε­λώς το πα­νε­πι­στή­μιο όπως το ξέ­ρου­με, φέρ­νο­ντας νό­μους που χτυ­πά­νε πρώτα και κύρια τον δη­μό­σιο, δω­ρε­άν χα­ρα­κτή­ρα του. Από τον νόμο Κ-Χ, με την Ε.Β.Ε και τις δια­γρα­φές που πέ­τα­ξαν και θα πε­τά­ξουν -με τα­ξι­κό πρό­ση­μο- έξω από την τρι­το­βάθ­μια χι­λιά­δες μα­θη­τές και φοι­τή­τριες μέχρι τον νέο νόμο πλαί­σιο που έρ­χε­ται να ελευ­θε­ρώ­σει το ύψος των δι­δά­κτρων στα με­τα­πτυ­χια­κά. Ταυ­τό­χρο­να, πάγια κε­κτη­μέ­να του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος, όπως η δω­ρε­άν σί­τι­ση και στέ­γα­ση, τί­θε­νται υπό αμ­φι­σβή­τη­ση με τις κάρ­τες σί­τι­σης στη λέσχη του ΑΠΘ (όπου βρέ­θη­καν και πο­ντί­κια) και τη συ­ζή­τη­ση για ενοί­κιο στις εστί­ες με το νέο έργο ΣΔΙΤ που ετοι­μά­ζει γρή­γο­ρα η κυ­βέρ­νη­ση και θα χτυ­πή­σει ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο τους φτω­χό­τε­ρους φοι­τη­τές-τριες. Είναι η ίδια κυ­βέρ­νη­ση που πριν να συμ­βούν τα πα­ρα­πά­νω, συ­νέ­χι­σε τη διαρ­κή υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση της παι­δεί­ας, υπο­βαθ­μί­ζο­ντας ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο τις σπου­δές, τις πα­ρο­χές, τις… βι­βλιο­θή­κες, ενι­σχύ­ο­ντας τα ιδιω­τι­κά κολ­λέ­για. Πα­ράλ­λη­λα ενί­σχυ­σε τους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς για πο­λε­μι­κούς επι­θε­τι­κούς εξο­πλι­σμούς, πε­ρισ­σό­τε­ρους μπά­τσους, «εκ­συγ­χρο­νί­ζο­ντας» τους εξο­πλι­σμούς τους.

Την ίδια στιγ­μή, η κυ­βέρ­νη­ση ανοί­γει την πόρτα των ιδρυ­μά­των στο ιδιω­τι­κό κε­φά­λαιο μειώ­νο­ντας όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο την ήδη πε­νι­χρή κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση και εγκρί­νο­ντας την ίδρυ­ση προ­πτυ­χια­κών προ­γραμ­μά­των με δί­δα­κτρα ενώ με­γά­λο κομ­μά­τι της πα­νε­πι­στη­μια­κής έρευ­νας που διε­ξά­γε­ται από φοι­τη­τές γί­νε­ται με για τα κέρδη ιδιω­τι­κών εται­ρειών. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό είναι ότι για την πο­λι­τι­κή τους είναι η ανα­πα­ρα­γω­γή ερευ­νη­τι­κών προ­γραμ­μά­των που «εξε­λίσ­σουν» τη φο­νι­κό­τη­τα των όπλων, την κα­τα­σκο­πεία κ.α. που τα τε­λευ­ταία χρό­νια απο­τε­λούν επι­τεύγ­μα­τα της έρευ­νας στα ελ­λη­νι­κά πα­νε­πι­στή­μια.

Με τα πα­ρα­πά­νω, η ΝΔ ετοι­μά­ζει ένα πα­νε­πι­στή­μιο που απέ­χει πάρα πολύ από τις ανά­γκες μας. Ένα πα­νε­πι­στή­μιο «της αγο­ράς» όπου η φοί­τη­ση στο οποίο θα προ­ϋ­πο­θέ­τει ότι οι φοι­τή­τριες θα επω­μι­στού­με το κό­στος των σπου­δών μας.

Και ενώ ο Μη­τσο­τά­κης κάνει δη­λώ­σεις για «ολι­στι­κό τρόπο αντι­με­τώ­πι­σης των χρη­μά­των», η κυ­βέρ­νη­σή του εφαρ­μό­ζει πα­ντού μια σκλη­ρή νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή. Από τα ερ­γα­σια­κά με τον νόμο Χα­τζη­δά­κη ως το ασφα­λι­στι­κό. Πε­τσο­κό­βει το ήδη απο­δυ­να­μω­μέ­νο κοι­νω­νι­κό κρά­τος και σε κα­θε­στώς δυ­σβά­στα­χτης ακρί­βειας δα­πα­νεί «ολι­στι­κά» εκα­τομ­μύ­ρια στην αγορά πο­λε­μι­κών εξο­πλι­σμών και σπεύ­δει να εμπλέ­ξει τη χώρα στον πό­λε­μο στέλ­νο­ντας δύο φορές όπλα και συ­ζη­τώ­ντας και την απο­στο­λή έμ­ψυ­χου δυ­να­μι­κού. Η κα­τα­στο­λή λοι­πόν, θα είναι η απά­ντη­ση σε οποια­δή­πο­τε αντί­δρα­ση σε αυτή την πο­λι­τι­κή είτε μέσα είτε έξω από τους πα­νε­πι­στη­μια­κούς χώ­ρους. Όπως λοι­πόν, ο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός χτυ­πά­ει όλο το λαό έτσι και «το άσυλο ανή­κει σε όλο το λαό» και πρέ­πει συ­νο­λι­κά να τον αντι­με­τω­πί­σου­με.

rproject.gr