Δεν δέχομαι νηφάλια τις γυναικοκτονίες, η απορία συνοδοιπορεί με αποτροπιασμό, αναπάντητο το «γιατί;», αναζητώ βοηθό στην εξιχνίαση της αιματηρής πραγματικότητας την προσωπική εμπειρία της καθημερινότητας, όχι τόσο τα στοιχεία του ρεπορτάζ… Ποιοι είναι αυτοί οι φονιάδες-ανθρωπόμορφοι λύκοι; Ζουν δίπλα μας, το θεωρώ αδιανόητο να ενεργοποιούν κοινή, συμβατική συμπεριφορά στην καθημερινότητα όταν λίγες ώρες ή μέρες μετά την αφαίρεση ζωής μιας γυναίκας (κάθε άλλου θύματος!) κινούνται ανάμεσά μας. Ποιο προσωπικό κενό υποσυνείδητα -ή μήπως και συνειδητά- νομίζουν πως αναπληρώνει η φονική πράξη τους;
Σπύρος Τσάμης
Αν και σε καλπασμό παραπέμπει η συχνότητα των φονικών, λύκοι όπως αυτοί η λογική υπαγορεύει πως είναι αφελείς αν νομίζουν πως ο αριθμός των προβάτων-γυναικών θα αυξάνεται επ’ αόριστον… «Επ’ αόριστον, μανιωδώς» σκέφτομαι με τρόπο που συνθέτει τις αντίρροπες τάσεις μελαγχολίας μα και οργής, «στην εποχή μας οι τράπεζες τυπώνουν χρήμα ώστε να προσφέρουν, αμφίβολης ηθικής, μέσα ευημερίας…».
Οι καταναλωτικές αυτοκρατορίες διαθέτουν-υποδεικνύουν στάση ζωής που τιτλοφορείται από την καίρια -αν και καθιερωμένη- έκφραση-βίωμα «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Ιδού ο θάνατος όπως εννοείται και αναζητεί -επειδή γνωρίζει πως υπάρχουν- τρόπους και να λέγεται-συμβαίνει! Νόμος: οι αντιφάσεις δημιούργησαν τους πολιτισμούς. Αλλά δεν μπορείς να κατηγοριοποιήσεις στην ίδια οικογένεια των εύλογων αντιφάσεων τον θρηνώδη απολογισμό 12 δολοφονημένων γυναικών από την αρχή του 2022 μέχρι σήμερα μόνο στη χώρα μας. Μήπως υπήρχαν ίδιες ή έστω ανάλογες αιματηρές πράξεις στο παρελθόν, αλλά δεν τις μαθαίναμε επειδή η δημοσιότητα δεν παρείχε τις σημερινές δυνατότητες κοινοποίησης; Μπορούμε να ελπίζουμε σε αναστροφή της ίδιας πραγματικότητας από τη νέα γενιά τού σήμερα; Με αγωνία, που την εννοώ, ρωτώ. Θρέφεται από την παρατεινόμενη απουσία νομικής υπόστασης στη λέξη-πράξη «γυναικοκτονία»… Θα περιμένουμε γραπτές απαντήσεις από νέους τού σήμερα-πολίτες τού αύριο!
https://www.efsyn.gr/
