Πυροτεχνήματα ενός «θεσμικού» ανένδοτου

Η αποχή ΣΥΡΙΖΑ από τις ψηφοφορίες στη Βουλή

Ο Αλέ­ξης Τσί­πρας έχει κατ’ επα­νά­λη­ψη υπο­γραμ­μί­σει την από­φα­σή του να πα­ρα­μεί­νει «από­λυ­τα θε­σμι­κός».

Αυτή η επι­λο­γή που εκλο­γι­κά απευ­θύ­νε­ται στο χι­λιο­τρα­γου­δι­σμέ­νο «κέ­ντρο» -αλλά ταυ­τό­χρο­να στέλ­νει δια­βε­βαιώ­σεις «υπευ­θυ­νό­τη­τας» στις κα­θε­στω­τι­κές δυ­νά­μεις…- κα­θο­ρί­ζει τα όρια του «ανέν­δο­του» αγώνα που έχει κη­ρύ­ξει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για την ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης Μη­τσο­τά­κη. Της κυ­βέρ­νη­σης που ενώ έχει πια­στεί με τη γίδα των υπο­κλο­πών στην πλάτη του Μα­ξί­μου, που ενώ έχει προ­φα­νώς πα­ρα­βιά­σει κάθε έν­νοια (αστι­κής) νο­μι­μό­τη­τας, εξα­κο­λου­θεί να δια­τη­ρεί, σε ένα βαθμό, τον έλεγ­χο των πο­λι­τι­κών εξε­λί­ξε­ων: Ο Μη­τσο­τά­κης θα επι­λέ­ξει τε­λι­κά τον χρόνο των εκλο­γών και στο με­τα­ξύ θα φέρει, λέει, στη Βουλή 30 νο­μο­σχέ­δια με τα οποία θα ολο­κλη­ρώ­νει το αντι­με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κό νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο πρό­γραμ­μα της ΝΔ.

Αντώνης Νταβανέλος

Ο χα­ρα­κτη­ρι­σμός της εκλο­γι­κής και πο­λι­τι­κής τα­κτι­κής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απέ­να­ντι στον Μη­τσο­τά­κη ως «ανέν­δο­του αγώνα» πα­ρα­πέ­μπει ευ­θέ­ως στις πα­ρα­δό­σεις των με­γά­λων πο­λι­τι­κών συ­γκρού­σε­ων, είτε της πε­ριό­δου 1960-65 ενά­ντια στην ΕΡΕ του Κα­ρα­μαν­λή, είτε της πε­ριό­δου 1989-1993 ενά­ντια στη ΝΔ του Κων­στα­ντί­νου Μη­τσο­τά­κη. Και στις δύο αυτές επο­χές, ο Γ. Πα­παν­δρέ­ου και ο Αντρέ­ας Πα­παν­δρέ­ου απο­δέ­χτη­καν (ή υπο­χρε­ώ­θη­καν να απο­δε­χτούν…) μα­ζι­κές και δρα­στή­ριες πα­ρεμ­βά­σεις του κό­σμου από τα κάτω, που τε­λι­κά οδή­γη­σαν στην ήττα της Δε­ξιάς. Και οι δύο «ανέν­δο­τοι» του πα­ρελ­θό­ντος υπήρ­ξαν πο­λι­τι­κές συ­γκρού­σεις που πε­ρι­λάμ­βα­ναν το «πε­ζο­δρό­μιο» και πα­ρα­βί­α­σαν τα όρια των θε­σμών και του κοι­νο­βου­λευ­τι­κού κα­θω­σπρε­πι­σμού. Όποιος αμ­φι­βά­λει, ας ρίξει μια ματιά στα πρω­το­σέ­λι­δα και στις φω­το­γρα­φί­ες των εφη­με­ρί­δων της επο­χής.

Ο ση­με­ρι­νός «ανέν­δο­τος» του Τσί­πρα είναι κα­ρι­κα­τού­ρα. Και κυ­ρί­ως γι’ αυτό πα­ρα­μέ­νει ακόμα ανοι­χτό το εν­δε­χό­με­νο της πο­λι­τι­κής επι­βί­ω­σης του Μη­τσο­τά­κη.

Η από­φα­ση του Τσί­πρα να απέ­χει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ από τις ψη­φο­φο­ρί­ες στη Βουλή μέσα στους τε­λευ­ταί­ους 2-3 μήνες μέχρι τις εκλο­γές (ενώ στα προη­γού­με­να 3,5 χρό­νια επί της ου­σί­ας έκανε μια από τις πιο συ­ναι­νε­τι­κές αντι­πο­λι­τεύ­σεις στην ιστο­ρία της με­τα­πο­λί­τευ­σης…) είναι ένα πυ­ρο­τέ­χνη­μα τα­κτι­κι­σμού. Ένα πυ­ρο­τέ­χνη­μα στα χνά­ρια του ανεκ­δι­ή­γη­του «ελάτε να με συλ­λά­βε­τε» προς τον Ντο­γιά­κο, ή της τζού­φιας πρό­τα­σης μομ­φής κατά της κυ­βέρ­νη­σης στη Βουλή, εκεί όπου ο Μη­τσο­τά­κης έχει δε­μέ­νους τους 156 της ΝΔ.

Όμως τα πυ­ρο­τε­χνή­μα­τα καί­γο­νται γρή­γο­ρα και έχουν ελά­χι­στη πραγ­μα­τι­κή ισχύ.

Αν προ­σέ­ξει κα­νείς την ουσία της πο­λι­τι­κής, πέρα από τους δη­μα­γω­γι­κούς τα­κτι­κι­σμούς, θα δια­πι­στώ­σει ότι ο Τσί­πρας φρο­ντί­ζει προ­σε­κτι­κά να μην πα­ρα­βια­στεί η «θε­σμι­κή» ισορ­ρο­πία, να μην ξε­φύ­γει η εκλο­γι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση προς την κα­τεύ­θυν­ση μιας πε­ρι­πε­τειώ­δους πο­λι­τι­κής σύ­γκρου­σης.

Στο ζή­τη­μα των υπο­κλο­πών/πα­ρα­κο­λου­θή­σε­ων της ΕΥΠ προ­σπα­θεί να εκ­θέ­σει τον Μη­τσο­τά­κη στην κα­τη­γο­ρία της πα­ρα­βί­α­σης της κα­θε­στω­τι­κής νο­μι­μό­τη­τας και στα­θε­ρό­τη­τας. Γι’ αυτό και επι­λέ­γει τα πα­ρα­δείγ­μα­τα των θυ­μά­των ανά­με­σα στους με­γα­λο­κα­ρα­βα­νά­δες και τους υπουρ­γούς της ΝΔ. Αλή­θεια, ποιοι είναι οι υπό­λοι­ποι 18.000 πα­ρα­κο­λου­θού­με­νοι από την ΕΥΠ ετη­σί­ως; Πόσοι και ποιοι μα­χη­τι­κοί συν­δι­κα­λι­στές, κοι­νω­νι­κοί ακτι­βι­στές, πο­λι­τι­κά στε­λέ­χη της Αρι­στε­ράς κ.ο.κ. είναι μέσα σε αυτήν την εφιαλ­τι­κών δια­στά­σε­ων λίστα πα­ρα­κο­λου­θή­σε­ων; Ο λόγος που κα­νείς δεν «ακου­μπά» αυτό το ζή­τη­μα είναι ότι αν αυτό ανοί­ξει στις απο­κα­λύ­ψεις, τότε δεν θα απο­μεί­νει έδα­φος για μπουρ­δο­λο­γί­ες, όπως αυτή που εκ­στό­μι­σε ο Τσί­πρας στο Πε­ρι­στέ­ρι με την υπό­σχε­ση για «δια­φα­νή και δη­μο­κρα­τι­κή λει­τουρ­γία της… ΕΥΠ».

Ο Τσί­πρας έχει έναν πρό­σθε­το λόγο γι’ αυτήν τη γραμ­μή που προ­σπα­θεί να αφή­σει στο απυ­ρό­βλη­το την «εύ­ρυθ­μη» λει­τουρ­γία της ΕΥΠ. Και αυτός είναι τα πε­πραγ­μέ­να της κυ­βέρ­νη­σής του. Προ­κλή­θη­κε από την Liberation να εξη­γή­σει την εκτί­να­ξη του αριθ­μού των πα­ρα­κο­λου­θή­σε­ων της ΕΥΠ στην πε­ρί­ο­δο 2015-19. Και απά­ντη­σε ότι, έχο­ντας τότε να αντι­με­τω­πί­σει «πρω­το­φα­νείς προ­σφυ­γι­κές ροές» όφει­λε να προ­στα­τεύ­σει την Ευ­ρώ­πη από τη με­τα­κί­νη­ση αν­θρώ­πων με «τρο­μο­κρα­τι­κές προ­θέ­σεις». Αλή­θεια, η ΕΥΠ του Γ. Ρου­μπά­τη πα­ρα­κο­λου­θού­σε 16.000 άτομα ετη­σί­ως για να εντο­πί­σει πρά­κτο­ρες του ISIS ανά­με­σα στους πρό­σφυ­γες και τους με­τα­νά­στες; Πρό­κει­ται για ένα ασύ­στο­λο ψέμα, που δεν δι­στά­ζει να βάζει βού­τυ­ρο στο ψωμί του Μη­τα­ρά­κη και της Βούλ­τε­ψη, προ­κει­μέ­νου να κου­κου­λώ­σει τα ασυμ­μά­ζευ­τα.

Δυ­στυ­χώς τα πράγ­μα­τα είναι χει­ρό­τε­ρα στο άλλο καυτό θέμα της επι­και­ρό­τη­τας, στο ζή­τη­μα της Greek Police Mafia. Είναι εγκλη­μα­τι­κές οι ευ­θύ­νες του Μη­τσο­τά­κη μπρο­στά στις απο­κα­λύ­ψεις που δεί­χνουν ότι ηγε­τι­κά στε­λέ­χη της Αστυ­νο­μί­ας είναι οι ορ­γα­νω­τές ενός πλα­τιού δι­κτύ­ου σκλη­ρής μα­φιό­ζι­κης δρα­στη­ριό­τη­τας, που πε­ρι­λαμ­βά­νει ντα­βα­τζι­λί­κια, δια­κί­νη­ση ναρ­κω­τι­κών και μια μακρά σειρά φό­νους. Ο Τσί­πρας ισχυ­ρί­στη­κε ότι επί κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ «η ΕΥΠ πα­ρα­κο­λου­θού­σε τη Μαφία, ενώ τώρα διοι­κεί τη Μαφία».

Το κύ­κλω­μα της Greek Police Mafia έχει απο­δει­χθεί μα­κρο­βιό­τε­ρο πολ­λών κυ­βερ­νή­σε­ων. Ήρθε στην επι­φά­νεια για πρώτη φορά το 1996 (!) μετά από τυ­χαία σύλ­λη­ψη αστυ­νο­μι­κών με ναρ­κω­τι­κά στη Φι­λο­θέη. Το πό­ρι­σμα του ει­σαγ­γε­λέα Γε­ρά­κη το 1998 (!) κάνει για πρώτη φορά λόγο για τον ρόλο του πα­ρα­ση­μο­φο­ρη­μέ­νου αξιω­μα­τι­κού των ΕΚΑΜ, Σπ. Πα­πα­χρή­στου, ως πι­θα­νού αρ­χη­γού του κυ­κλώ­μα­τος. Ο Σπ. Πα­πα­χρή­στος, άν­θρω­πος της Εκ­κλη­σί­ας, των εθνι­κών ιδεών, φίλος των συ­νο­ριο­φυ­λά­κων και των εφε­δρι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων, κου­μπά­ρος του Π. Κα­μέ­νου και του εφο­πλι­στή Ν. Πα­τέ­ρα, υπεύ­θυ­νος ασφα­λεί­ας της οι­κο­γέ­νειας Λάτση, πα­ρέ­μει­νε αλώ­βη­τος στην θέση του μέχρι τη δο­λο­φο­νία του το 2018! Τον δια­δέ­χθη­κε ο λο­γι­στής του, ο δια­βό­η­τος «τρα­πε­ζί­της της νύ­χτας» Δημ. Μά­λα­μας, που δο­λο­φο­νή­θη­κε ένα χρόνο αρ­γό­τε­ρα, το 2019. Νω­ρί­τε­ρα ο Μά­λα­μας, αξιο­ποιώ­ντας τις πο­λι­τι­κές σχέ­σεις το προ­κα­τό­χου του, είχε απο­κτή­σει την άδεια λει­τουρ­γί­ας του κυ­λι­κεί­ου… της Βου­λής. Την άδεια ακύ­ρω­σε ο Ν. Βού­τσης που, απο­κρού­ο­ντας ένα φαρ­μα­κε­ρό πέ­ναλ­τι στο 90’, έσωσε την τότε κυ­βέρ­νη­ση από τη συ­νε­νο­χή στο ξέ­πλυ­μα των εσό­δων αστυ­νο­μι­κών από την «προ­στα­σία» σε ατι­μω­τι­κές εγκλη­μα­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες. Ακο­λού­θη­σαν οι δο­λο­φο­νί­ες του Κα­πε­τα­νά­κη ή Καπέ (δίπλα στο δια­βό­η­το Α.Τ. Βρι­λησ­σί­ων) και του δη­μο­σιο­γρά­φου του αστυ­νο­μι­κού ρε­πορ­τάζ, Γ. Κα­ραϊ­βάζ. Η ΕΥΠ του Γ. Ρου­μπά­τη φέ­ρε­ται να έχει δώσει στην κυ­βέρ­νη­ση στοι­χεία για τη δράση του κυ­κλώ­μα­τος αξιω­μα­τι­κών της αστυ­νο­μί­ας, με πι­θα­νή σχέση με βου­λευ­τές, δη­μο­σιο­γρά­φους και ισχυ­ρούς επι­χει­ρη­μα­τί­ες. Ο Τσί­πρας λέει σή­με­ρα ότι τότε έστει­λε «όλα τα στοι­χεία στον ει­σαγ­γε­λέα». Θε­σμι­κά και όμορ­φα. Όμως τι έκανε πο­λι­τι­κά μια κυ­βέρ­νη­ση που είχε την εξου­σία στο όνομα μιας «ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς»; Ούτε μια ΕΔΕ δεν ήρθε στη δη­μο­σιό­τη­τα. Ούτε μια ΕΔΕ! Ο «από­λυ­τα θε­σμι­κός» ρόλος, απο­δεί­χθη­κε από­λυ­τα ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κός: η Greek Mafia επι­βί­ω­σε άνετα κατά την «πρώτη φορά Αρι­στε­ρά», για να συ­νε­χί­σει επί Μη­τσο­τά­κη και να απλώ­σει τις δρα­στη­ριό­τη­τές της στις υπο­θέ­σεις σω­μα­τε­μπο­ρί­ας που πρό­σφα­τα συ­γκλό­νι­σαν την κοινή γνώμη.

Επι­στρέ­φο­ντας στο πιο πο­λι­τι­κό πε­ριε­χό­με­νο, ο Τσί­πρας εγκαι­νί­α­σε στο Πε­ρι­στέ­ρια μια «πο­ρεία προς το λαό». Εκεί υπο­σχέ­θη­κε μια «επι­στρο­φή στην ευ­ρω­παϊ­κή κα­νο­νι­κό­τη­τα», μια «ενί­σχυ­ση των δυ­νά­με­ων της πα­ρα­γω­γής που θα οδη­γή­σει, λέει, «στην αύ­ξη­ση του πα­ρα­γό­με­νου πλού­του» που στη συ­νέ­χεια «θα δια­χυ­θεί στο σύ­νο­λο της κοι­νω­νί­ας». Με «ασφά­λεια και δι­καιο­σύ­νη» βε­βαί­ως βε­βαί­ως. Πρό­κει­ται για επα­νά­λη­ψη της κε­ντρι­κής ιδέας του σο­σιαλ­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Κά­ποια στιγ­μή, οι συ­γκε­ντρω­μέ­νοι φώ­να­ζαν ένα πιο πα­ρα­δο­σια­κό συ­ρι­ζαϊ­κό σύν­θη­μα: Το μέλ­λον ανή­κει στον κόσμο της δου­λειάς – Εμπρός για μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς! Ο εκλεγ­μέ­νος «από το λαό» Πρό­ε­δρος φρό­ντι­σε αμέ­σως, προς απο­φυ­γήν πα­ρε­ξη­γή­σε­ων, να διορ­θώ­σει: Πράγ­μα­τι, είπε, το μέλ­λον ανή­κει στον κόσμο της πα­ρα­γω­γής και της δη­μιουρ­γί­ας (σ.σ.: που στη γλώσ­σα του «κέ­ντρου» πε­ρι­λαμ­βά­νει τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες και τα ανώ­τε­ρα με­σο­στρώ­μα­τα) και ο τόπος χρειά­ζε­ται μια προ­ο­δευ­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση (σ.σ.: που, ως γνω­στόν, δεν είναι το ίδιο με μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς).

Πρό­κει­ται για ένα σύ­νο­λο προει­δο­ποι­ή­σε­ων για το πόσο έχει στρα­φεί σε συ­ντη­ρη­τι­κό­τε­ρη κα­τεύ­θυν­ση το πο­λι­τι­κό πλαί­σιο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΠΣ, για το πόσο με­γα­λύ­τε­ρα είναι σή­με­ρα τα πε­ρι­θώ­ρια για «κω­λο­τού­μπα» σε σύ­γκρι­ση με το 2015.

Αυτή η στρο­φή στον σο­σιαλ­φι­λε­λεύ­θε­ρο «κε­ντρώο» συ­ντη­ρη­τι­σμό είναι η τε­λευ­ταία ελ­πί­δα σω­τη­ρί­ας του… Μη­τσο­τά­κη. Είναι όμως και ένα μή­νυ­μα προς τις κα­θε­στω­τι­κές δυ­νά­μεις ότι, αν η κάλπη δεν βγά­λει «κα­θα­ρό» απο­τέ­λε­σμα, τότε η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΠΣ θα είναι δια­θέ­σι­μη για ευ­ρύ­τε­ρες κυ­βερ­νη­τι­κές λύ­σεις συ­νερ­γα­σί­ας. Και αυτές τις προει­δο­ποι­ή­σεις δεν πρέ­πει να υπο­τι­μή­σει κα­νέ­νας άν­θρω­πος του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας, κα­νέ­νας άν­θρω­πος της Αρι­στε­ράς.

/rproject.gr