Συνέχιση της λιτότητας με άλλα μέσα

Πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό οι προτάσεις για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ για το καλό της «εθνικής οικονομίας».

Ση­μί­της, ΣΕΒ και μέρος του αστι­κού Τύπου είναι οι πιο πρό­σφα­τες εν­δεί­ξεις ότι όλο και πε­ρισ­σό­τε­ροι όλο και πιο συχνά να πα­ρα­βιά­ζουν την ανέγ­γι­χτη έως σή­με­ρα ιε­ρό­τη­τα της «πάση θυσία πα­ρα­μο­νής στο ευρώ». Είναι αυτός ο λόγος που αυτό εδώ το site επι­μέ­νει ξανά και ξανά ότι η πι­θα­νή έξο­δος από την ευ­ρω­ζώ­νη δεν απο­τε­λεί από μόνη της κα­νε­νός εί­δους λύση για την τάξη που υπο­φέ­ρει: για τους ερ­γα­ζό­με­νους, τους ανέρ­γους, τη νε­ο­λαία, τους συ­ντα­ξιού­χους. Είναι γι’ αυτό το λόγο που επι­μέ­νου­με σε ένα συ­νο­λι­κό πρό­γραμ­μα αντι-λι­τό­τη­τας που ανα­γκα­στι­κά θα βάζει ζη­τή­μα­τα ανα­τρο­πής του κα­πι­τα­λι­σμού.

Γιατί αλ­λιώς, αν μεί­νου­με μόνον στην ανά­γκη εξό­δου από το ευρώ και της «ανα­συ­γκρό­τη­σης της εθνι­κής οι­κο­νο­μί­ας», οι συμ­μα­χί­ες γί­νο­νται προ­φα­νείς: όχι μόνον πια με εθνι­κι­στές τύπου ΕΠΑΜ, αλλά και με «με­τα­νοη­μέ­νους» αστούς που, όπως και η πλειο­νό­τη­τα των Βρε­τα­νών ομο­λό­γων τους, θα δουν τη διέ­ξο­δο για τη «χώρα» εκτός ευρώ.

Δυ­στυ­χώς η προ­ο­πτι­κή της ανα­συ­γκρό­τη­σης της χώρας εντός του κα­πι­τα­λι­σμού αλλά εκτός του ευρώ απο­κτά σιγά σιγά ακόμη χει­ρό­τε­ρους δυ­νη­τι­κούς συμ­μά­χους από τους πα­ρα­πά­νω: Σή­με­ρα (20/2) ο επι­κε­φα­λής της επι­τρο­πής προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού της Χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τι­κής Ένω­σης (CDU/CSU) στη γερ­μα­νι­κή Βουλή δή­λω­σε πως θε­ω­ρεί την «έξοδο της Ελ­λά­δας από την ευ­ρω­ζώ­νη για ένα χρο­νι­κό διά­στη­μα» ως εν­δε­δειγ­μέ­νη. «Με αυτόν τον τρόπο θα έχει τη δυ­να­τό­τη­τα η χώρα να προ­ω­θή­σει την εξυ­γί­αν­ση της οι­κο­νο­μί­ας της», είπε αφο­πλι­στι­κά στο δη­μό­σιο γερ­μα­νι­κό ρα­διό­φω­νο Deutschlandfunk (DLF).

Σύμ­φω­να με τον χρι­στια­νο­δη­μο­κρά­τη πο­λι­τι­κό, η Ελ­λά­δα έχο­ντας τη δική της νο­μι­σμα­τι­κή πο­λι­τι­κή θα έχει την δυ­να­τό­τη­τα  να ανα­κάμ­ψει [sic]. «Μετά μπο­ρεί να συ­ζη­τη­θεί σε μια διά­σκε­ψη δα­νει­στών το πο­σο­στό απο­πλη­ρω­μής των δα­νεί­ων», λέει.

Η ανά­γκη για τα­ξι­κή γεί­ω­ση, για σύν­δε­ση του πο­λι­τι­κού προ­γράμ­μα­τος της Αρι­στε­ράς με τα συμ­φέ­ρο­ντα της ερ­γα­τι­κής τάξης και μόνον, γί­νε­ται εμ­φα­νώς επι­τα­κτι­κή. Γιατί μόνον αυτή μπο­ρεί να δια­σφα­λί­σει ότι το ερ­γα­λείο «εθνι­κό νό­μι­σμα» δεν θα χρη­σι­μο­ποι­η­θεί όπως δια­φαί­νε­ται ότι πάει να χρη­σι­μο­ποι­η­θεί από τους κα­πι­τα­λι­στές, ντό­πιους και ξέ­νους πια: για πάση θυσία συ­νέ­χι­ση της λι­τό­τη­τας με άλλα μέσα…

//rproject.gr

Πέτρος Τσάγκαρης