Η Λέγκα, ο Μπάνον, και τέσσερα σημεία για το οικονομικό “ντέρμπι ντ’ Ιτάλια”

«Σε έξι μήνες, η Ευρώπη δεν θα είναι αυτή που είναι». Τάδε έφα Λουίτζι Ντι Μάιο. Σε έξι μήνες; Τι θα συμβεί σε έξι μήνες; Σε έξι μήνες ξεκινά η επίσημη προεκλογική περίοδος για τις ευρωεκλογές.

Γιάννης Νικολόπουλος

Η ανε­πί­ση­μη, ει­δι­κά στην Ιτα­λία έχει ξε­κι­νή­σει ήδη και μάλ­λον υπό αυτό το πρί­σμα θα πρέ­πει να αξιο­λο­γη­θεί η… σύ­γκρου­ση Ρώμης – Βρυ­ξελ­λών για τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό. Στο πλαί­σιο αυτό,ο ηγε­τί­σκος των Πέντε Αστέ­ρων έχει δει τον «πολύ» Στιβ Μπά­νον, πρώην τρα­πε­ζί­τη της Γκόλ­ντμαν Σακς, ιδρυ­τή του δι­κτύ­ου ακρο­δε­ξιάς, χο­λε­ρι­κής φε­η­κνιουζ­γρα­φί­ας Μπράι­τμπαρτ και πάλαι ποτέ εξ απορ­ρή­των του Ντό­ναλντ Τραμπ, ου­σια­στι­κά να τον φτύ­νει κα­τά­μου­τρα στην προ­σπά­θεια του λε­γό­με­νου Movement που συ­ντο­νί­ζει ο αμε­ρι­κα­νός πο­λυ­ε­κα­τομ­μυ­ριού­χος προ­κει­μέ­νου οι ακρο­δε­ξιές πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις της Ευ­ρώ­πης να σχη­μα­τί­σουν το «αντι­συ­στη­μι­κό» μέ­τω­πο που θα κα­τέ­βει συ­σπει­ρω­μέ­νο (;) στις ευ­ρω­ε­κλο­γές με στόχο να «απο­ξη­ρά­νει το έλος των Βρυ­ξελ­λών».Στις 22 Σε­πτεμ­βρί­ου ο Μπά­νον πα­ρα­βρέ­θη­κε και χαι­ρέ­τι­σε στη σχε­τι­κή εκ­δή­λω­ση του ανοι­κτά νε­ο­φα­σι­στι­κού, μου­σο­λι­νι­κού κόμ­μα­τος Φρα­τέ­λι ντ’ Ιτά­λια (Αδέρ­φια της Ιτα­λί­ας) και της ηγέ­τι­δάς του, Τζιόρ­τζια Με­λό­νι, που ας θυ­μη­θού­με ότι κό­ντε­ψε να βρε­θεί με το υπουρ­γείο Άμυ­νας της ση­με­ρι­νής ιτα­λι­κής κυ­βέρ­νη­σης, έπει­τα από αρ­χι­κή πρό­τα­ση του Ματέο Σαλ­βί­νι, που κόλ­λη­σε στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για την αντι­με­τα­να­στευ­τι­κή ατζέ­ντα και τα ευ­ρω­παϊ­κά κον­δύ­λια. Ο Μπά­νον επι­θυ­μεί δια­κα­ώς μια συ­νερ­γα­σία, μια συ­μπό­ρευ­ση ανά­με­σα στη Λέγκα του Σαλ­βί­νι και τα Φρα­τέ­λι της Με­λό­νι και δεν το έχει κρύ­ψει. Στην Ιτα­λία, έχουν κρε­μά­σει ήδη κου­δού­νια στο τρί­γω­νο που δια­μορ­φώ­νε­ται – ο Μπά­νον είναι ο πλού­σιος «θείος από το Αμέ­ρι­κα» που θέλει να προι­κί­σει τον αρ­ρα­βώ­να των κα­θό­λα πρό­θυ­μων και κο­λα­κευ­μέ­νων «νέων και μοι­ραί­ων» Σαλ­βί­νι και Με­λό­νι, ενό­ψει των ευ­ρω­ε­κλο­γών, κα­τά­στα­ση που έχει προ­κα­λέ­σει πο­λι­τι­κό εκνευ­ρι­σμό στον Ντι Μάιο και τα Πέντε Αστέ­ρια.

Και κάπως έτσι, φτά­σα­με στο ψυ­χρο­πο­λε­μι­κό κλίμα ανά­με­σα στην κυ­βέρ­νη­ση της Ρώμης και την Κο­μι­σιόν στις Βρυ­ξέλ­λες.

Στις 15 Οκτω­βρί­ου, κρί­νε­ται , για να μι­λή­σου­με με όρους κάλ­τσιο, το οι­κο­νο­μι­κό «ντέρ­μπι ντ’ Ιτά­λια» – είναι η ημε­ρο­μη­νία που η Κο­μι­σιόν πα­ρα­λαμ­βά­νει και εγκρί­νει όλους τους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς των κρα­τών – μελών. Έως τότε, γι­νό­μα­στε μάρ­τυ­ρες μιας διελ­κυ­στίν­δας αιχ­μη­ρών δη­λώ­σε­ων και εμπρη­στι­κών ανα­κοι­νώ­σε­ων ανά­με­σα στις Βρυ­ξέλ­λες και τη Ρώμη, σχε­τι­κά με τα επι­τρε­πτά πο­σο­στιαία όρια του ελ­λείμ­μα­τος της γει­το­νι­κής χώρας, στο προ­σχέ­διο του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού του 2019, που για δεύ­τε­ρη φορά μέσα σε μία χρο­νιά, προ­κα­λούν αχρεί­α­στο ψυ­χό­δρα­μα στις πε­ρι­βό­η­τες αγο­ρές και την ευ­ρω­ζω­νι­κή Ευ­ρώ­πη. Η πρώτη ήταν την εποχή της «ακυ­βερ­νη­σί­ας» και του ημι­προ­ε­δρι­κού βέτο Μα­τα­ρέ­λα στον διο­ρι­σμό ως υπουρ­γού Οι­κο­νο­μι­κών, του «ευ­ρω­σκε­πτι­κι­στή» Σα­βό­να. Όλοι θυ­μό­μα­στε πως έληξε αυτή η…κρίση. Η δεύ­τε­ρη είναι αυτή που δια­δρα­μα­τί­ζε­ται τις τε­λευ­ταί­ες εβδο­μά­δες και ενώ η επι­στο­λο­γρα­φία προς τις Βρυ­ξέλ­λες και οι δη­μό­σιες το­πο­θε­τή­σεις του υπουρ­γού Οι­κο­νο­μι­κών, Τζο­βά­νι Τρία, ο οποί­ος έχει απει­λή­σει και με πα­ραί­τη­ση στην πε­ρί­πτω­ση που δεν θα υπάρ­ξει «έντι­μος συμ­βι­βα­σμός» με την Κο­μι­σιόν, προ­δια­γρά­φουν μια νέα kolotoumba-αν φυ­σι­κά μπο­ρεί να χα­ρα­κτη­ρι­στεί έτσι μια ούτως ή άλλως επαμ­φο­τε­ρί­ζου­σα στάση της ιτα­λι­κής κυ­βέρ­νη­σης. Ας πά­ρου­με τα πράγ­μα­τα με τη σειρά, μπας και ξε­δια­λύ­νου­με το τι πραγ­μα­τι­κά συμ­βαί­νει στη γει­το­νι­κή χώρα και τι μέλ­λει γε­νέ­σθαι έως τις 15 Οκτω­βρί­ου.

1ον. Η Ιτα­λία είναι η μόνη χώρα που έχει υιο­θε­τή­σει το Σύμ­φω­νο Στα­θε­ρό­τη­τας και Ανά­πτυ­ξης καθώς και τον κα­νό­να της κα­τά­θε­σης απο­λύ­τως ισο­σκε­λι­σμέ­νων προ­ϋ­πο­λο­γι­σμών με ψή­φι­ση συ­νταγ­μα­τι­κού νόμου, συ­μπλη­ρω­μα­τι­κού του Συ­ντάγ­μα­τός της και κα­θιε­ρώ­νο­ντας το και­νο­φα­νές ενός οι­κο­νο­μι­κού συ­νταγ­μα­τι­σμού, ανώ­τε­ρου των άλλων εσω­τε­ρι­κών κα­νό­νων της αστι­κής και φι­λε­λεύ­θε­ρης δη­μο­κρα­τί­ας. Η ψή­φι­ση έγινε τον Απρί­λιο του 2012 από την βουλή έπει­τα από πρό­τα­ση της τότε κυ­βέρ­νη­σης του τρα­πε­ζί­τη Μάριο Μόντι. Ο Μόντι είχε βρει έτοι­μο το συ­νταγ­μα­τι­κό νο­μο­σχέ­διο από τον Μπερ­λου­σκό­νι, που κατά τα άλλα μετά την πτώση της κυ­βέρ­νη­σής του δή­λω­νε… ευ­ρω­σκε­πτι­κι­στής. Τον πε­ρα­σμέ­νο Αύ­γου­στο, ο ηγε­τί­σκος του Κι­νή­μα­τος Πέντε Αστέ­ρων και υπουρ­γός ταυ­τό­χρο­να Ερ­γα­σί­ας και Βιο­μη­χα­νι­κής Ανά­πτυ­ξης (!) – σαν να λέμε υπουρ­γός…. κα­τάρ­γη­σης της τα­ξι­κής πάλης – Λουί­τζι Ντι Μάιο τό­νι­ζε σε δη­λώ­σεις του ότι «πρό­θε­ση της κυ­βέρ­νη­σης μας είναι η ανα­θε­ώ­ρη­ση του συ­ντάγ­μα­τος και η κα­τάρ­γη­ση του κα­νό­να για ισο­σκε­λι­σμέ­νους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς και τή­ρη­ση των ευ­ρω­παϊ­κών συμ­φώ­νων. Θα τα κα­ταρ­γή­σου­με για να εφαρ­μό­σου­με την οι­κο­νο­μι­κή και ανα­πτυ­ξια­κή μας πο­λι­τι­κή (Reuters. 10.8.2018). Την πε­ρα­σμέ­νη Τρίτη, 2 Οκτω­βρί­ου, ο Ντι Μάιο πα­ρου­σί­α­σε εκ μέ­ρους των Πέντε Αστέ­ρων τις προ­τά­σεις του «κι­νή­μα­τος» για τη συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση, που πε­ριο­ρί­ζο­νται στην ανα­διά­τα­ξη των εκλο­γι­κών πε­ρι­φε­ρειών και την μεί­ω­ση του αριθ­μού των βου­λευ­τών, με γε­ω­γρα­φι­κά κρι­τή­ρια που αν εφαρ­μο­στούν, δεί­χνουν να ευ­νο­ούν σκαν­δα­λω­δώς τον ση­με­ρι­νό, κυ­βερ­νη­τι­κό συ­να­σπι­σμό. Ούτε λέξη για το Σύμ­φω­νο Στα­θε­ρό­τη­τας και τους ισο­σκε­λι­σμέ­νους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς! Οπότε τί­θε­ται το ερώ­τη­μα : Αν ένας προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός προ­τεί­νε­ται δήθεν κό­ντρα στις βου­λή­σεις του «ευ­ρω­ιε­ρα­τεί­ου» μπο­ρεί να προ­τεί­νε­ται και να ψη­φί­ζε­ται και κό­ντρα στο Σύ­νταγ­μα της ίδιας χώρας;

2ον. Το Σύμ­φω­νο Στα­θε­ρό­τη­τας και Ανά­πτυ­ξης της ΕΕ (έως 3% έλ­λειμ­μα και έως 60% χρέος επί του ΑΕΠ) έχει πα­ρα­βια­στεί συ­στη­μα­τι­κά από όλες τις χώρες της ευ­ρω­ζώ­νης (για να πε­ριο­ρι­στού­με στη ζώνη του ευρώ), με πρω­τερ­γά­τριες την Γαλ­λία και την Γερ­μα­νία. Θα μπο­ρού­σα­με να ισχυ­ρι­στού­με ότι είναι νεκρό γράμ­μα, κατ ΄ου­σί­αν. Ομως για…νεκρό γράμ­μα έχει ιδιό­τη­τες ζόμπι καθώς συ­νε­χί­ζει να πα­ρά­γει δυ­σμε­νή, τα­ξι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα και απο­τε­λεί τον βα­σι­κό μοχλό επι­βο­λής της λι­τό­τη­τας και της κα­τα­σταλ­τι­κής, πο­λι­τι­κής και οι­κο­νο­μι­κής, επι­τή­ρη­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Για πα­ρά­δειγ­μα, στην Ιτα­λία, η διά νόμου και προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού δέ­σμευ­ση της προη­γού­με­νης κυ­βέρ­νη­σης Τζε­ντι­λό­νι ότι το έλ­λειμ­μα δεν θα ξε­περ­νά το 1% επει­δή και η «ανά­πτυ­ξη» δεν ξε­περ­νά το 1% (2017-2018), οδή­γη­σε σε σειρά μέ­τρων στο ασφα­λι­στι­κό σύ­στη­μα και την αγορά ανερ­γί­ας και κυ­λιό­με­νης υπο­α­πα­σχό­λη­σης, προ­κει­μέ­νου ο λο­γα­ρια­σμός της προ­σαρ­μο­γής και της συ­γκρά­τη­σης του ελ­λείμ­μα­τος να πέσει στους ώμους των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Σή­με­ρα,Σαλ­βί­νι και Ντι Μάιο υπό­σχο­νται στο προ­σχέ­διο του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού πως όταν έρθει η ανά­πτυ­ξη του 1,5% μέσα στο 2019 – μο­νο­με­ρώς ο Τρία έχει ρίξει τον πήχη των προσ­δο­κιών, στο 1,2% – τότε θα εφαρ­μο­στεί η «γκάμα» των «φι­λο­λαϊ­κών» μέ­τρων σε βάθος τριε­τί­ας, όπως το πά­γω­μα και όχι η μεί­ω­ση του ΦΠΑ ή η θέ­σπι­ση του ελά­χι­στου, εγ­γυ­η­μέ­νου ει­σο­δή­μα­τος, το οποίο όμως θα σβή­σει από τον χάρτη σειρά άλλων κοι­νω­νι­κών και ασφα­λι­στι­κών επι­δο­μά­των. Με απλά λόγια, δη­λα­δή, ο πε­θα­μέ­νος βά­τρα­χος της ιτα­λι­κής οι­κο­νο­μί­ας (μέση ετή­σια ύφεση 3,7% την τε­λευ­ταία δε­κα­ε­τία) αφού υπο­στεί το ηλε­κτρο­σόκ ανά­νη­ψης του 1,5%, πρώτα θα πε­ρά­σει τον σκορ­πιό της ανά­τα­ξης του ιτα­λι­κού κε­φα­λαί­ου απέ­να­ντι στο πο­τά­μι και αν ο σκορ­πιός δεν τον χτυ­πή­σει με το κε­ντρί του, τότε θα δουν και οι ερ­γα­ζό­με­νοι ψί­χου­λα στο τρα­πέ­ζι τους, από την πίτα που θα (θα και αν…) με­γα­λώ­σει. Αν σας θυ­μί­ζουν κάτι αυτά τα επι­χει­ρή­μα­τα, έχετε δίκιο – τα ΄χει χρη­σι­μο­ποι­ή­σει πολ­λά­κις και ο Αλέ­ξης Τσί­πρας : Να ΄ρθει η ανά­πτυ­ξη και μετά μι­λά­με για κά­ποια ανα­κου­φι­στι­κά και μόνο μέτρα.

3ον. Η Λέγκα του Σαλ­βί­νι έχει κερ­δί­σει ήδη στη μάχη των αντι­με­τα­να­στευ­τι­κών μέ­τρων και εντυ­πώ­σε­ων με τους λε­ο­ντα­ρι­σμούς της και την το­ξι­κή πο­λι­τι­κή ατζέ­ντα της, όπως δεί­χνουν και οι δη­μο­σκο­πή­σεις όπου η πάλαι ποτέ αυ­το­νο­μι­στι­κή ορ­γά­νω­ση του Βορρά, πρι­μο­δο­τεί­ται ως δύ­να­μη υπε­ρά­σπι­σης της «ιτα­λι­κό­τη­τας» στον Νότο. Οι τε­λευ­ταί­ες μά­λι­στα απο­φά­σεις του Ευ­ρω­παϊ­κού Συμ­βου­λί­ου και το κυ­νή­γι μα­γισ­σών που έχει εξα­πο­λυ­θεί και στην Ιτα­λία ενα­ντί­ον ακόμη και δη­μάρ­χων για την πε­ρί­θαλ­ψη και τη στέ­γα­ση με­τα­να­στών ευ­νο­ούν προ­κλη­τι­κά και άθλια το ακρο­δε­ξιό μίσος της Λέ­γκας. Μια υπο­χώ­ρη­ση στα δη­μο­σιο­νο­μι­κά – η μισή κω­λο­τού­μπα έχει γίνει ήδη από τον Τρία που ανα­θε­ώ­ρη­σε μόνος του (!) την πρό­βλε­ψη για έλ­λει­μα το 2020 και 2021 με «αυ­το­πε­ριο­ρι­σμό» στο 1,8 – δεν θα είναι προς θά­να­τον για τον Σαλ­βί­νι. Θα είναι όμως για τα Πέντε Αστέ­ρια. Υπεν­θυ­μί­ζου­με ότι πραγ­μα­τι­κή αφορ­μή για το κόμμα του Ντι Μάιο να ανέ­βει στα κε­ρα­μί­δια για το έλ­λειμ­μα δεν ήταν κά­ποια σπου­δή για την ανα­κού­φι­ση της ζωής των αθλί­ων της Ιτα­λί­ας (5 εκα­τομ­μύ­ρια σε από­λυ­τη φτώ­χεια, 18 εκα­τομ­μύ­ρια σε «απει­λή»), αλλά το ξε­γύ­μνω­μα της κυ­ριο­λε­κτι­κά δο­λο­φο­νι­κής κα­τά­στα­σης των στρα­τη­γι­κών και δια­με­τα­κο­μι­στι­κών υπο­δο­μών της γεί­το­νος με την κα­τάρ­ρευ­ση της γέ­φυ­ρας Μο­ρά­ντι στη Γέ­νο­βα. Τότε θυ­μή­θη­καν το έλ­λειμ­μα και τις δη­μό­σιες επεν­δύ­σεις, όχι όμως για την επα­να­φο­ρά των αυ­το­κι­νη­το­δρό­μων και των συ­γκοι­νω­νιών υπό δη­μό­σιο – κρα­τι­κό έλεγ­χο, αλλά για την «βο­λι­κή» επί­θε­ση ενά­ντια στις ελίτ που έφτια­ξαν οι­κο­νο­μι­κά και επι­χει­ρη­μα­τι­κά οι προη­γού­με­νες κυ­βερ­νή­σεις και προ­σω­πο­ποι­η­μέ­να στην οι­κο­γέ­νεια Μπέ­νε­τον, της οποί­ας η εται­ρεία Ατλά­ντια δια­χει­ρι­ζό­ταν τον αυ­το­κι­νη­τό­δρο­μο.

4ον και τε­λευ­ταίο, Κά­ποια στιγ­μή τμή­μα­τα της ελ­λη­νι­κής Αρι­στε­ράς θα πρέ­πει να κά­τσουν σο­βα­ρά και υπεύ­θυ­να και να σκε­φτούν αν κάθε φορά που κυ­βερ­νή­σεις τύπου Λέ­γκας και Πέντε Αστέ­ρων εμ­φα­νί­ζουν τά­σεις δήθεν «σύ­γκρου­σης» με τις Βρυ­ξέλ­λες και την Φραν­κφούρ­τη είναι η… ελ­πί­δα των λαών της Ευ­ρώ­πης για μια συ­νο­λι­κή ανα­τρο­πή της ΕΕ, της Ευ­ρω­ζώ­νης και του ευ­ρω­παϊ­κού κα­πι­τα­λι­σμού, γε­νι­κά. Αν βέ­βαια εν­δια­φέ­ρει κά­ποια τμή­μα­τα της ελ­λη­νι­κής Αρι­στε­ράς (;) αυτή η προ­ο­πτι­κή…

rproject.gr