Λίγες μέρες πριν, ένας 60χρονος στα Χανιά, πυροβόλησε και σκότωσε πισώπλατα έναν άλλο άνδρα μέσα στο κατάστημά του. Αιτία, οι διαφορές για το από πού θα περάσει ένας δρόμος.
Την Πέμπτη, ένας 25χρονος σκότωσε την εν διαστάσει σύζυγό του στη Λέσβο, επειδή αυτή είχε απορρίψει το αίτημά του για επανασύνδεση. Μια ακόμα αποτρόπαια δολοφονία γυναίκας, την οποία ορισμένα ΜΜΕ παρουσίασαν, κατά τη στερεοτυπική έκφραση, σαν «έγκλημα πάθους»…
Οι αυτοκτονίες για διάφορους λόγους, πληθαίνουν. Μόλις σε λίγες μέρες, ένας ταξιτζής στη Χαλκίδα, ένας ηλικιωμένος στην Καλογρέζα, ένας ακόμα άνδρας στο Ξηρόμερο. Και, βέβαια, το τραγικό, σοκαριστικό συμβάν της αυτοκτονίας μιας 14χρονης μαθήτριας.
Κάτι δεν πάει καλά στη χώρα κι ας εύχονται με ευκολία κάποιοι «καλό βόλι», υπονοώντας την ψήφο στις εκλογές. Κυνηγούν ψήφους με κάθε τρόπο, αφού έχουν καταδικάσει την κοινωνία σε μια ζωή χωρίς μέλλον και ελπίδα. Και τώρα, την τελευταία στιγμή, αγοράζουν και ξαναπουλάνε. Αγοράζουν κυριολεκτικά ψήφους (επίδομα ως 13η σύνταξη, υποσχέσεις για πρόσθετα επιδόματα κ.λπ.) και πουλάνε ξανά ψεύτικη ελπίδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, και ειδικά ο Τσίπρας, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο παλαιοκομματισμού. Ψέμα, χοντρό δούλεμα, κυνισμός και διαπλοκή. Κυβέρνηση και ευρωψηφοδέλτιο «κουρελού», χρήμα (κρατικό κι όχι από την τσέπη τους) για ψήφους, επιστράτευση των Ρομά (10 πληρωμένα πούλμαν εμφανίστηκαν στη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης). Προσέξτε τη συριζική κουτοπονηριά: Αν κάποιος στιγματίσει το γεγονός ότι χρηματίζονται φτωχοί άνθρωποι για να φωνάζουν «Τσίπρας-Τσίπρας» στις συγκεντρώσεις, κατηγορείται αυτομάτως σαν ρατσιστής! Χρησιμοποιούνται «τα πάντα όλα» κι ό,τι πιάσει. Χριστός, Μάο, Βελουχιώτης, Λαμπράκης και ό,τι άλλο προσφέρεται. Μέχρι και «χαραμάδα» για άδεια στον Κουφοντίνα να επικρέμεται μέχρι τελευταία στιγμή, γιατί μπορεί να προσελκύσει κάποιες ψήφους από «ανήσυχους» χώρους.
Ένα κόμμα χωρίς ρίζες και κοινωνική γείωση, δημιουργεί το δικό του πελατειακό σώμα ψηφοφόρων. Με συνταγές παλαιοκομματισμού, μετανεωτερικών συγκολλήσεων με βάση τον ατομικισμό και τον αμοραλισμό, στο όνομα τάχα των «πολλών» και της αλληλεγγύης. Και πότε έδειξε να εκνευρίζεται; Όταν αποκαλύπτεται η διπλή του φύση, η γλυκιά γοητεία της μπουρζουαζίας, τα κότερα, η παρεοκρατία, τα σκάνδαλα. Δεν μπορούν να κρύψουν ότι ουσιαστικά ξέπλυναν όλο το μνημονιακό προσωπικό, ενώ η επιδοματο-εξάρτηση θυμίζει τον «ρωμαϊκό όχλο»*.
Μια αντιπολίτευση που δεν διαφέρει σε τίποτα. Δεν ενδιαφέρεται ούτε αυτή φυσικά για τη χώρα και την κοινωνία. Μοναδικό της κίνητρο, η επαναφορά στην εξουσία, η απόσπαση της λείας από το στόμα των σημερινών κατόχων της.
Ένα πολιτικό σύστημα που, με όλα τα παρακλάδια του, νοιάζεται μόνο για τη δική του αναπαραγωγή και τη διαιώνιση της ίδιας κατάστασης. Η κοινωνία αποσαθρώνεται, ενώ το πολιτικό σύστημα αναπαράγεται.
Αυτό είναι το περίγραμμα μιας άθλιας προεκλογικής εικόνας που δεν εμπνέει και δεν δημιουργεί όρους για κάτι διαφορετικό. Κι ας σκαρφίζονται όλοι σλόγκαν και διαφημιστικά κόλπα. Όχι μόνο «κάτι δεν πάει καλά» στην κοινωνία και τη χώρα, αλλά έρχονται μεγάλα ταρακουνήματα, πολλών ρίχτερ. Πολιτικά, κοινωνικά και εθνικά.
(*) «Το κύριο μέσο επιβίωσής τους ήταν η ψήφος και η μαρτυρία τους στα δικαστήρια. Ουσιαστικά παρασιτούσαν εξαργυρώνοντας την ψήφο τους στους πλουσίους. Έτσι εξελίχθηκαν προοδευτικά σε μια ανθρώπινη μάζα χωρίς συνείδηση, τον γνωστό ρωμαϊκό όχλο» (από την Ιστορία της Α’ Λυκείου)
