Όπως ανακοινώθηκε από τις Ιταλικές Αρχές, ταξίδεψε προς την Αλβανία η πρώτη ομάδα 16 μεταναστών οι οποίοι θα στεγαστούν στο κέντρο κράτησης που έχει φτιαχτεί στην αλβανική πόλη Σενγκίν. Πρόκειται για την υλοποίηση της αντιμεταναστευτικής συμφωνίας μεταξύ της Ιταλίδας πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι, και του Αλβανού ομόλογου της, Έντι Ράμα, που υπογράφηκε τον Νοέμβριο του 2023 και αφορά ένα συνολικό σχέδιο μετεγκατάστασης μεταναστ(ρι)ών που έχουν διασωθεί στη θάλασσα, ενώ προσπαθούσαν να φθάσουν στις ιταλικές ακτές.
Πίσω από ψηλούς τοίχους και υπό αστυνομική επιτήρηση, θα τίθενται υπό κράτηση, κατ’ εφαρμογή διοικητικών μέτρων. Αυτά τα στρατόπεδα-φυλακές, που μόνο δομές φιλοξενίας δεν μπορούν να χαρακτηριστούν, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποτελούν το παρόν ανθρώπων που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.
Η εφαρμογή της συμφωνίας Μελόνι-Ράμα αποτελεί ένα σοβαρό πισωγύρισμα σε βασικές κατακτήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η συμφωνία είναι πολιτικά επονείδιστη για πολλούς λόγους, ένας εκ των οποίων είναι η αναπροσαρμογή του συνολικού προϋπολογισμού της συμφωνίας, με βάση τον αριθμό μεταναστ(ρι)ών που θα αναλάβει η Αλβανία. Δηλαδή, η Αλβανία θα στοιβάζει ανθρώπους σε δομές κράτησης και θα πληρώνεται για αυτό, ενώ η Μελόνι θα αποφεύγει τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, προσφέροντας στο κοινό της την αυταπάτη ότι δεν δέχτηκε μετανάστες στη χώρα.
Αποτελεί πλέον κοινή γνώση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες πάνω στις οποίες θεωρητικά δημιουργήθηκε, αφού η εφαρμογή αυτής της αντιμεταναστευτικής συμφωνίας υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες δεν θα γινόταν ανεκτή. Η επιλογή της Μελόνι να χαϊδέψει τα αυτιά του ακροδεξιού της ακροατήριου είναι φανερή. Ακόμα πιο επικίνδυνη, είναι η σιωπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων ευρωπαϊκών χωρών απέναντι σε αυτό το όνειδος.
Η άνοδος της ακροδεξιάς ευρωπαϊκά δεν μπορεί να ανακοπεί σιωπώντας ή συναινώντας σε τέτοιες πολιτικές. Η ακροδεξιά θρέφεται με αυτές τις πολιτικές επιλογές των Ευρωπαϊκών χωρών.
Στην Ελλάδα έχουμε ζήσει από πρώτο χέρι τι σημαίνει πολιτική κρίση στη διαχείριση του μεταναστευτικού. Είναι πολύ πρόσφατο το πολύνεκρο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, που στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 600 ανθρώπους, και για αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη έλεγχος σε βάρος της χώρας μας. Όπως επίσης, θυμόμαστε πολύ καλά το τερατούργημα της Μόριας και της Αμυγδαλέζας. Είναι νωπή ακόμη η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που καταδίκασε την ελληνική Κυβέρνηση για εγκληματικές ενέργειες στο ναυάγιο ανοιχτά του Φαρμακονησίου.
Η Ευρώπη χρειάζεται μια κοινή μεταναστευτική πολιτική, που να διέπεται από ανοιχτότητα, διεθνισμό και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελεύθερη μετακίνηση. Αντί να ανεχόμαστε να πνίγονται άνθρωποι στις θάλασσές μας ή να στοιβάζονται σε κέντρα κράτησης, θα έπρεπε να αναζητούμε τους λόγους που τους οδηγούν να μεταναστεύσουν από τις χώρες καταγωγής τους για τους οποίους η «πολιτισμένη» Δύση είναι συνυπεύθυνη.
Καμία σκέψη για επέκταση του μοντέλου συμφωνίας Μελόνι-Ράμα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ακύρωση της συμφωνίας και αξιοπρεπής μεταχείριση των μεταναστ(ρι)ών και των προσφύγων που προσεγγίζουν τις ευρωπαϊκές ακτές. Σεβασμός στο δικαίωμα της επιλογής να παραμείνουν σε έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα τους.
Τομέας Δικαιωμάτων
Σχόλια (0)