- του Raul Gomez Jattin
Μετάφραση-επίμετρο: Γιάννης Σουλιώτης
——————–———–—––————-
Έκλεψα μέρος του κορμιού και της ψυχής σου
Έβαλα μια παγίδα στις αναμνήσεις
που εκεί σε θυμάμαι Θυμάσαι αγάπη;
Ο ουρανός της νύχτας σχεδόν γαλάζιος φαίνεται
ανάμεσα στις βλεφαρίδες σου Δονούμενη νύχτα
Κάποτε πήγα μέχρι την ορεινή περιοχή σου
άρρωστος από μανιτάρια και λύπες πολύ θλιμμένες
Και μαγεύτηκα με την ψηλή και λιγερή μορφή σου
καλπάζοντας με ένα σύννεφο άλογο Τότε
ήρθες προς το απόγευμα από το Retiro de los Indios
με την άσπρη σου άμαξα κι εγώ με τα πόδια
στο δρόμο Σαν υπνοβάτης
Χαμογελάς από μακριά σαν να μασάς
την καρδιά μου ανάμεσα στα δόντια σου
Τα λόγια μου θάνατο αφαιρούν από τη ζωή σου
Ζεις σε τούτο το βιβλίο, αν και σε φοβάμαι
Αν και είπαμε μόλις δυο κουβέντες Όμως σ ‘αγαπώ
Τόσο όσο ποτέ Τόσο όσο μπορείς να φανταστείς
Στα δάκρυα σου είναι όλος ο τρόμος
Όπως σε έναν πίνακα του Ντε Κίρικο Ο Χρόνος
είναι φυλακισμένος ανάμεσα στα αντικείμενα και
οι άνθρωποι ονειρεύονται την αιωνιότητα
Τα φουγάρα είναι φαλλοί καπνίζοντες
που τρυπούν τον ουρανό Του Απόλυτου
Όπως σε ένα χρώμα του Μπόρχες Ο Χρόνος
βρίσκεται ανάμεσα στις λέξεις του Τυφλού
Οι άνθρωποι έχουν γνωρίσει μέσα από
το ασυνήθιστο την αιωνιότητα Το Σεξ
του Μπόρχες είναι άπειρο και στωικό
Στα δάκρυα σου είναι όλος
ο τρόμος στη νύχτα της μοναξιάς
και του θανάτου Στα λόγια σου είναι
το Πέρα Από την Αγάπη και του όνείρου της
Οδός Πανός, 2016 | “Ο ποιητής της μοναξιάς”,
