- του Steffen Popp
Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
——————–———–—––————–
Περπατάς στο αλάτι. Άνεμος πελαγίσιος, θαλάσσιοι ελέφαντες.
Λησμόνησα αργότερα τα μυστικά ονόματα του φλοίσβου –
εσύ ψηλαφώντας την άμμο, ξύλα νεκρά
που ξεβράζει η θάλασσα όταν έχει καιρό.
Εσύ δεν είσαι εδώ απλά ένας φίλος,
μια ανάμνηση απ΄το χρυσό μου άλμπουμ.
Αυτό που πέφτει απ΄τα χέρια θα σχηματίσει την άμμο,
θαμπώνουν οι κινήσεις, οι χειρονομίες χωνεύονται στο σκοτάδι,
η νύχτα ανοίγει ακόμα μια φορά το σύμπαν,
τ΄αστέρια είναι φώτα τεχνητά,
που στήνουν όμως πάλι σκοπιές στο μυαλό σου,
που είναι αλλού.
Παίρνεις μαζί σου φεύγοντας σπάνια φυτά και πέτρες,
οδηγείς τη χελώνα δεμένη σε γαλάζια κλωστή΄
δεν είμαι σίγουρος, αν είναι ο κόσμος
που βυθίζεται τραβώντας απ΄ το δέρμα μου αυτό το νήμα
ή ένας χαμένος δαίμονας,
ένα πλαστικό ερπετό των παιδικών μου χρόνων.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΓΕΡΟΛΙΜΙΝΗ
