Την δόξα της εφημερίδας Αυγή, που στις 21 Απριλίου 1967 θα φιλοξενούσε άρθρο με τίτλο «γιατί δεν πρόκειται να γίνει πραξικόπημα», ζήλωσαν οι Financial Times στις 30 Σεπτεμβρίου 2022. Ανάλυση του Άγγλου δημοσιογράφου και ιστορικού Τίμοθι Γκάρτον Ας με τίτλο «Για την φασιστική αναγέννηση να κοιτάτε στην Μόσχα κι όχι στην Ρώμη» έκανε κάτι πολύ χειρότερο από να ερεθίζει τα παραδοσιακά αντιρωσικά αντανακλαστικά του συντηρητικού κοινού του, χαρακτηρίζοντας την Μόσχα ως ενσάρκωση του σύγχρονου φασισμού. Μόλις πέντε ημέρες μετά την εκλογική νίκη στην Ιταλία της Τζόρτζια Μελόνι, που έχει δημόσια δηλώσει θαυμάστρια του Μουσολίνι, ο αρθρογράφος της αγγλικής εφημερίδας υποβάθμιζε την ίδια την φασιστική απειλή, επικαλούμενος τα θεσμικά αντίβαρα της σύγχρονης Ιταλίας.
Τι κι αν η νέα ακροδεξιά πρωθυπουργός δεν χάνει ευκαιρία που να μην σηκώσει το αριστερό χέρι παραπέμποντας στον φασιστικό χαιρετισμό έτσι ώστε να το συνηθίσουμε κι αυτό, η απειλή για τον Τίμοθι Γκάρτον Ας δεν βρίσκεται στην Ιταλία…
Ωστόσο, τα θεσμικά αντίβαρα δεν κάνουν τίποτε άλλο από την δημιουργία αναχωμάτων τελευταία στιγμή μήπως και εκτονωθεί ένα κύμα που ποτέ, μιλώντας για τον φασισμό, δεν ήταν αμιγώς πολιτικό. Ήταν οικονομικό· εκφράζοντας πανίσχυρα ταξικά συμφέροντα, ιδεολογικό· αντιπροσωπεύοντας απόψεις για την δημοκρατία, τις φυλετικές σχέσεις κ.α. και σχεδόν πάντα ένοπλο, στρατιωτικό· με κοιτίδα τις ένοπλες δυνάμεις ή και επίλεκτα σώματα. Όταν διαμορφωθούν οι παραπάνω όροι ακόμη και τα θεσμικά αντίβαρα θα έχουν την τύχη των χωμάτινων λοφίσκων που παρασέρνουν οι ορμητικοί χείμαρροι. Ποτέ μάλιστα ως σήμερα (κι ευτυχώς) αυτά τα αντίβαρα που ενσωματώθηκαν στα συντάγματα της Γερμανίας και της Ιταλίας την μεταπολεμική περίοδο δεν έχει χρειαστεί να αποδείξουν την ανθεκτικότητά τους…
Πλημμυρίδα πραξικοπημάτων
Αν κάτι ωστόσο προκαλεί ανησυχία είναι ότι οι όροι που οδηγούν στον φασισμό συσσωρεύονται απειλητικά. Μάρτυρας, αν και κορυφή του παγόβουνου, είναι οι αλλεπάλληλες προσπάθειες αποτυχημένων ή ακόμη και επιτυχημένων πραξικοπημάτων. Από κοινού και η άνοδος και η νομιμοποίηση των φασιστικών κομμάτων. Από το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα στην Βραζιλία με το οποίο ανατράπηκε η Ντίλμα Ρουσέφ το 2016 κι άνοιξε ο δρόμος για τον Μπολσονάρου, μέχρι την πραξικοπηματική ανατροπή του Έβο Μοράλες στην Βραζιλία το 2020 και του Πέδρο Καστίγιο στο Περού πριν 2 εβδομάδες. Όλα αυτά τα πραξικοπήματα είχαν την σφραγίδα των Αμερικανών. Άνθρωπος των Αμερικανών στην Ευρώπη είναι και η Μελόνι που κέρδισε τις εκλογές στην Ιταλία, ζητώντας την εντατικοποίηση της βοήθειας προς στην Ουκρανία.
Κορυφαία όλων ωστόσο, για την πρωτοτυπία τους, ήταν τα γεγονότα στο αμερικανικό Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2021, για τα οποία μάλιστα πρέπει να πιστέψουμε ότι συνέβησαν εν αγνοία των δυνάμεων καταστολής της χώρας – κοιτίδα του κατασκοπευτικού καπιταλισμού. Κι εκείνα δε τα γεγονότα λοιδορήθηκαν ως οπερέτα όπως ελαφρά τη συνείδηση χαρακτηρίστηκε και το πραξικόπημα στην Γερμανία που ακύρωσε η εισβολή 3.000 αστυνομικών σε περισσότερα από 130 σημεία της χώρας και σε 11 από τα 16 γερμανικά κρατίδια, οδηγώντας στη σύλληψη 25 ανθρώπων!
Πολύ μεγάλο δίκτυο δεν είναι για να αντιμετωπιστεί με σαρκασμό;
Η μεγαλύτερη ανατριχίλα ωστόσο δεν προκαλείται εντάσσοντας το αποτυχημένο πραξικόπημα της Γερμανίας στο διεθνές του πλαίσιο, όσο στο αυστηρά γερμανικό! Σειρά γεγονότων επιτρέπει να υποθέσουμε ότι οι λαοί της Ευρώπης βρίσκονται ξανά αντιμέτωποι με έναν απειλητικό γερμανικό ρεβανσισμό. Αν οι «Πολίτες της Αυτοκρατορίας» που εξάρθρωσε η γερμανική αστυνομία αποτελούν γνήσιο τέκνο τους ή καρικατούρα δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία…
Για να φανεί η σοβαρότητα της απειλής που αντιπροσωπεύει η ακροδεξιά τρομοκρατία χρειάζεται να επισημάνουμε την δήλωση του γερμανού υπουργού Εσωτερικών Χορστ Σιχόφερ τον Οκτώβριο του 2020 ότι «ο ακροδεξιός εξτρεμισμός είναι η μεγαλύτερη απειλή που η χώρα μας σήμερα αντιμετωπίζει». Η δήλωση του έγινε οκτώ μήνες μετά την επίθεση ενός ακροδεξιού ένοπλου στη Χανάου που οδήγησε στον θάνατο 11 ανθρώπων. Η ανάδειξη ως πρωτεύουσας απειλής των Ισλαμιστών προηγουμένως και της Ρωσίας μετέπειτα, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να δημιουργεί τις αναγκαίες συνθήκες για την επώαση της ακροδεξιάς τρομοκρατίας στην Γερμανία. Το ίδιο θα συνεχίσει να συμβαίνει ακόμη και τώρα, χωρίς δηλαδή η αποκάλυψη του δικτύου να λειτουργήσει σαν συναγερμός, όπως έπρεπε, δοθείσης της σύνθεσης και της προέλευσης των συλληφθέντων, μιας κι ένας εντυπωσιακά μεγάλος αριθμός των επίδοξων πραξικοπηματιών προερχόταν από την αστυνομία, το στρατό και τις ειδικές δυνάμεις KSK πουν ιδρύθηκαν το 1996.
Μάλιστα, μόλις το 2020 η κυβέρνηση της Γερμανίας διέλυσε μια ολόκληρη μονάδα του συγκεκριμένου επίλεκτου σώματος στρατού με αφορμή την αποκάλυψη ότι αξιωματικός τους είχε σπίτι του από όπλα, εκρηκτικά και πυρομαχικά μέχρι βιβλίο με τραγούδια των SS! Εκείνη την περίοδο μάλιστα ερευνούνταν 500 γερμανοί στρατιώτες για σχέση με ναζιστικές οργανώσεις!!!
Η διάβρωση των γερμανικών δυνάμεων καταστολής είναι διπλή. Στο εσωτερικό από τους φασίστες, και στο εξωτερικό από τους Αμερικανούς, όπως είχε αποκαλυφθεί το 2015 με αφορμή τις παρακολουθήσεις γάλλων και ευρωπαίων αξιωματούχων που διενεργούνταν από τη γερμανική υπηρεσία πληροφοριών BND για λογαριασμό των Αμερικανών! Φαίνεται ότι ο ναζισμός και η αμερικανοδουλεία είναι στοιχεία ανεξίτηλα εγγεγραμμένα στο γενετικό κώδικα της Γερμανίας…
Η επιρροή του νεοναζισμού στην Γερμανία φαίνεται ακόμη κι από τα μέλη της οργάνωσης «Πολίτες της Αυτοκρατορίας» που ήταν πίσω από το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα: 21.000 άτομα αριθμούσε το 2020, από 16.500 το 2017. Βάση των απόψεων τους είναι ότι η Γερμανία παραμένει από το 1945 υπό την κατοχή των συμμαχικών δυνάμεων, ενώ η παράδοσή της στις 8 Μαΐου 1945 ισοδυναμεί με την κατάλυση της κυριαρχίας της. Τα πλέον επιφανή μέλη της, όπως ο συλληφθείς Ερρίκος 13ος αρνούνται να πληρώσουν φόρους ή να εκδώσουν δίπλωμα γιατί δε αναγνωρίζουν την σημερινή Γερμανία. Μετά την επανένωση έχουν επιδοθεί σε μπαράζ δικαστικών προσφυγών για να ανακτήσουν την περιουσία τους που κατασχέθηκε από τον Κόκκινο Στρατό, ευτυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Η πολιτική επιρροή τους αναπτύχθηκε εκθετικά με αφορμή την πανδημία όταν έγιναν φορείς του αντι-εμβολιαστικού ανορθολογισμού, αναπαράγοντας θεωρίες συνομωσίας…
Κορυφή του παγόβουνου οι ναζί «Πολίτες της Αυτοκρατορίας»
Σε κάθε περίπτωση, η απειλή που συνιστά εκ νέου η Γερμανία για την ειρήνη και στην σταθερότητα στην Ευρώπη ξεπερνάει κατά πολύ τους «Πολίτες της Αυτοκρατορίας». Η άνοδός τους είναι η κορφή του παγόβουνου. Αδιόρατα εκ πρώτης όψεως και πολύ περισσότερο στη σύνδεσή τους είναι μια σειρά γεγονότα που υποδηλώνουν ότι η Γερμανία βρίσκεται εδώ κι έναν ακριβώς χρόνο, από τις 8 Δεκεμβρίου 2021 που ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς διαδέχθηκε την Άνγκελα Μέρκελ, σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι έτοιμη να υλοποιήσει μια στροφή προς τα δεξιά και την ακραία αντίδραση. Αποτέλεσμα των ραγδαίων υποκείμενων αλλαγών είναι η αναβίωση του γερμανικού ρεβανσισμού.
Το τέλος της Γερμανίας που γνωρίσαμε έχει σημείο αφετηρίας την ίδια την οικονομία της κι είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών. Εκφράστηκε με κορυφαίο τρόπο στο εμπορικό της ισοζύγιο που έγινε για πρώτη φορά αρνητικό το 2022!
Η δημιουργία ελλειμμάτων στο γερμανικό εμπορικό ισοζύγιο είναι ιστορικής σημασίας εξέλιξη επειδή το οικονομικό μοντέλο της ατμομηχανής της Ευρώπης στηρίχθηκε στις εμπορικές εξαγωγές. Οι δε εξαγωγές κεφαλαίου (που αντιστοιχούν σε αυξημένες εισαγωγές) ποτέ δεν αμφισβήτησαν την πρωτοκαθεδρία των εξαγωγών. Η Γερμανία μετά την ήττα της το 1945, και χάρη στην διαγραφή των χρεών της, εκμεταλλεύτηκε πρώτα την φθηνή μετανάστευση από τον ευρωπαϊκό Νότο και την Τουρκία για να παράγει φθηνά και μετά την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ για να εξάγει ανεμπόδιστα με μια συναλλαγματική μάλιστα ισοτιμία σημαντικά πιο ευνοϊκή σε σχέση με εκείνη που θα είχε αν διέθετε εθνικό νόμισμα. Κομβικό ρόλο σε αυτό το σχέδιο είχε η γεωγραφική της θέση στο κέντρο της Ευρώπης που της επέτρεπε από την μια να στηρίζεται στο φθηνό ρωσικό αέριο κι από την άλλη να δίνει στην εξαγωγική της μηχανή στρατηγικό βάθος προς ανατολάς. Το μοντέλο αυτό με μείζονες αλλαγές που δεν άλλαζαν αλλά υποστήριζαν την αρχιτεκτονική του (πχ εισαγωγή νεοφιλελεύθερων αλλαγών με Ατζέντα 2010 επί Σρέντερ) δούλεψε πάνω από 70 χρόνια.
Το 2022 ωστόσο αυτό το μοντέλο έκλεισε τον κύκλο του υπό το βάρος δύο αλλαγών: της Πράσινης Μετάβασης και του πολέμου στην Ουκρανία.
Η Πράσινη Μετάβαση επικεντρωμένη αποκλειστικά στην ενεργειακή πολιτική, όχι ως μοχλός εξελίξεων αλλά ως αυτοσκοπός, είχε αναχθεί σε μείζον θέμα της προεκλογικής εκστρατείας της σημερινής υπουργού Εξωτερικών και στελέχους των Πράσινων, Αναλένα Μπέρμποκ, το 2021. Σήμερα κατά κοινή ομολογία η ενεργειακή πολιτική στην Γερμανία έχει προκαλέσει αλλεπάλληλα και στρατηγικά αδιέξοδα μιας και σήμανε τεράστιο οικονομικό κόστος που έχει γονατίσει την γερμανική οικονομία. «Είκοσι χρόνια πριν η Γερμανία αποκαλούταν ο ασθενής της Ευρώπης λόγω της υψηλής ανεργίας, της ασθενούς εγχώριας ζήτησης και των χαμηλών ρυθμών μεγέθυνσης του ΑΕΠ. Σήμερα, η χώρα φαίνεται να έχει κολλήσει μια άλλη ασθένεια – αυτή τη φορά λόγω της μη ρεαλιστικής, φιλόδοξης ενεργειακής πολιτικής. Η ανάκαμψη θα είναι επίπονη», έγραψε ο Χανς Βέρνερ Ζιν, στις 25 Νοεμβρίου αναδεικνύοντας τις καταστροφικές συνέπειες της ενεργειακής πολιτικής. Ο πρώην πρόεδρος του γερμανικού οικονομικού ινστιτούτου Ifo αναφέρεται στην μεγαλύτερη χημική βιομηχανία του κόσμου, την γερμανική Basf, που έχει εξελιχθεί σε σεισμογράφος για την γερμανική οικονομία, κι η οποία θα κατασκευάσει γιγαντιαίο εργοστάσιο αξίας 10 δισ. ευρώ στην Κίνα για να ξεπεράσει το εμπόδιο του ακριβού φυσικού αερίου! Επικαλείται επίσης έκθεση βάσει της οποίας η Γερμανία δεν θα μπορεί να παράγει στο εξής πάνω από 300 προϊόντα τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ενεργειακής έντασης και τα οποία στο εξής θα εισάγονται από τις ΗΠΑ, αν κοπεί το φυσικό αέριο από την Ρωσία, δεδομένου ότι το ευρωπαϊκό φυσικό αέριο είναι 4 φορές πιο ακριβό από το αμερικανικό!
Η Πράσινη Μετάβαση βάφτηκε …μαύρη
Ας κρατήσουμε ότι μια ιμπεριαλιστική χώρα όπως η Γερμανία έχει τη δυνατότητα να ασκεί δημόσια κριτική στην ακολουθούμενη ενεργειακή πολιτική. Σε χώρες όπως η Ελλάδα αντίθετα η κριτική απαγορεύεται ακόμη κι όταν φτάνει η μεγαβατώρα στα 360 ευρώ ή εξαγοράζεται με απ’ ευθείας αναθέσεις και χαριστικές άδειες στους διαγωνισμούς του ΑΔΜΗΕ…
Το τραγικό ωστόσο είναι ότι η ενεργειακή πολιτική της νέας κυβέρνησης δεν είναι πράσινη, αλλά η πιο μαύρη των πολλών τελευταίων ετών. Ανεξάρτητα από τις εξαγγελίες της ταυτίζεται με την παράταση της ζωής των πυρηνικών εργοστασίων ως τον Απρίλιο (και μετά βλέπουμε), την επαναλειτουργία 20 εργοστασίων που παράγουν ενέργεια από άνθρακα και την κατασκευή στο Βίλχελμσχάβεν σε χρόνο ρεκόρ (μόλις 200 ημερών) του πρώτου τερματικού σταθμού που θα αεριοποιεί υγροποιημένο φυσικό αέριο κι έτσι θα μπορεί στο εξής η Γερμανία να εισάγει ανεμπόδιστα υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) χωρίς να έχει ανάγκη τους αγωγούς Nord Stream! Είμαστε έτσι μάρτυρες της πιο βαθιάς ακύρωσης της Πράσινης Μετάβασης! Η συμμετοχή των Πράσινων στην τρικομματική κυβέρνηση της Γερμανίας ταυτίζεται στην πράξη με την μεγαλύτερη οπισθοδρόμηση που έγινε ποτέ επί γερμανικού εδάφους στην κατεύθυνση της υιοθέτησης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και «πρασινίσματος» του ενεργειακού μίγματος. Ξεκίνησε ωστόσο εντελώς διαφορετικά!
Ειρήσθω εν παρόδω στο εντελώς αντίθετό τους δεν εξελίχθηκαν μόνο οι Πράσινοι στη διάρκεια αυτού του έτους. Το ίδιο συνέβη και με τους Φιλελεύθερους που θα πρέπει να απολογηθούν στους ψηφοφόρους τους για την μεγαλύτερη δημοσιονομική επέκταση στην ιστορία της Γερμανίας κατά 500 δισ. ευρώ!
Η Αναλένα Μπέρμποκ, που εξελίχθηκε σε μοιραίο πρόσωπο της συντελούμενης στροφής στην Γερμανία, σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας το 2021 αναίρεσε μια σταθερά της γερμανικής πολιτικής που βασιζόταν στην υπόσχεση της συνέχειας. Η Μπέρμποκ αντίθετα πόνταρε στην αλλαγή της πολιτικής, εστιάζοντας στην κλιματική αλλαγή κι όχι μόνο. Ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας του προγράμματός της τονίστηκε κι από τον επικεφαλής του γραφείου στο Βερολίνο του Γερμανικού Ιδρύματος Μάρσαλ που δήλωνε στο περιοδικό Time ότι «η Μπέρμποκ έχει την πιο καθαρή ατζέντα αλλαγής από το 1972». Κι εννοούσε τότε που ο Βίλι Μπραντ εξομάλυνε τις σχέσεις με την Ανατολική Γερμανία και ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη…
Η Μπέρμποκ σε όλη την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας δεν έχανε ευκαιρία να καταθέτει δημόσια την αμερικανοδουλεία της, πασχίζοντας να εξασφαλίσει το χρίσμα της Ουάσιγκτον. Στο πλαίσιο συνέντευξης της στο Αμερικανικό Συμβούλιο στις 6 Μαΐου 2021, όταν ρωτήθηκε από τον Φαρίντ Ζακαρία κατά πόσο θα σεβαστεί και θα ακολουθήσει τα βήματα του Γιόσκα Φίσερ που ως υπουργός Εξωτερικών ήταν «πολύ φιλο-ΝΑΤΟϊκός, ακόμη και πολύ φιλο-Αμερικανός», η Μπέρμποκ με το πάθος του νεοφώτιστου δήλωσε ότι τότε ακριβώς εμπνεύστηκε κι εντάχθηκε στο κόμμα, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών ο Γιόσκα Φίσερ, που κάλυψε την επέμβαση της Γερμανίας στη Σερβία!
Ο βαθύς πολιτικός και ιστορικός αναθεωρητισμός της Μπέρμποκ φτάνει στο ανώτατο σημείο του όταν μιλάει για την συμμετοχή τους Ναζί παππού της και στρατιώτη της Βέρμαχτ στην εκστρατεία στην Πολωνία σαν να περιγράφει μια ρομαντική εκδρομή στο δάσος του Πότσδαμ… Οι συχνές αναφορές της στον Ναζί παππού της, χωρίς να αναφέρει την λέξη Ναζί αποτέλεσε αιτία σκληρής κριτικής, μιας και εκφράζει μια στάση πλήρως αποενοχοποιημένη από τα εγκλήματα της ναζιστικής Γερμανίας. Τη διαφορά της Γερμανίας της Μπέρμποκ από την Γερμανία της Μέρκελ, σε ότι αφορά τους ανατολικούς γείτονες τους, συμβολίζει το γεγονός ότι ο πολωνός παππούς της ανατολικογερμανίδας Μέρκελ πολέμησε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον των Γερμανών! Ας μην απορούμε επομένως που η Βαρσοβία διακρίνοντας τον αναθεωρητισμό του Βερολίνου θέτει τώρα θέμα επανορθώσεων (ύψους 1,3 τρισ. ευρώ!) για τις καταστροφές που προκάλεσε η Γερμανία στην Πολωνία στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με το Βερολίνο να απορρίπτει το δίκαιο αίτημα τους…
Δοθείσης λοιπόν της ευκολίας με την οποία γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών ξαναγράφει την ιστορία αποενοχοποιώντας το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας ας μην απορούμε για το που βρίσκουν τα καύσιμα οι «Πολίτες της Αυτοκρατορίας»…
Η Αναλένα Μπέρμποκ αποτελεί το πρόσωπο κλειδί στον μετασχηματισμό της Γερμανίας, λόγω του πρωταγωνιστικού ρόλου που διαδραμάτισε στην δημιουργία προσχωμάτων στην κατασκευή του Nord Stream 2 όταν ήταν στην αντιπολίτευση και στη συνέχεια, από την θέση της υπουργού, τον Δεκέμβριο του 2021, για να μην δοθεί άδεια λειτουργίας στον ρωσο-γερμανικό αγωγό, όταν η κατασκευή είχε ολοκληρωθεί και μπορούσε να λειτουργήσει. Η συνέχεια με τον πόλεμο και τις κυρώσεις μέχρι την ανατίναξη του αγωγού από τους Άγγλους είναι γνωστή…
Μια νέα επιθετική Γερμανία
Στη βάση της βίαιης διακοπής των σχέσεων της Γερμανίας και της γερμανικής ΕΕ με την Ρωσία, είναι ο ίδιος ο γερμανός καγκελάριος που όρισε το περίγραμμα του γερμανικού ρεβανσισμού. Αποτελείται δε από τρεις ακρογωνιαίους λίθους.
Ο πρώτος εντός της Γερμανίας αφορά τις νέες στρατιωτικές δαπάνες, αυξημένες κατά 100 δισ. ευρώ για την επόμενη 5ετία, όπως ανακοινώθηκαν μόλις τρεις μέρες μετά την έναρξη του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας. Πώς θα αφήσει το Βερολίνο απότιστο τον …κήπο που ανθούν οι νοσταλγοί του Χίτλερ; Αναγκαίο να ειπωθεί ότι οι αυξημένες γερμανικές πολεμικές δαπάνες θα είναι ο φόρος αίματος των φτωχών Γερμανών προς την αμερικανική πολεμική βιομηχανία!
Ο δεύτερος ακρογωνιαίος λίθος σχετίζεται με την επέκταση της Γερμανίας εκτός συνόρων. Στην ομιλία του στην Πράγα στις 29 Αυγούστου ο γερμανός καγκελάριος προανήγγειλε την διεύρυνση της ΕΕ για να φτάσει τα 30 ακόμη και 36 κράτη, από 27 σήμερα! Θα συμπεριλάβει όχι μόνο τα Δυτικά Βαλκάνια, που αποτελούν λίκνο του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά ακόμη την Ουκρανία, την Μολδαβία και την Γεωργία! Η επέκταση της ΕΕ για να εξασφαλίσει πολιτικό και οικονομικό ζωτικό χώρο η Γερμανία και άμεσα να υποκαταστήσει τις εξαγωγές που έχασε προς την Ρωσία ώστε να σώσει το εμπορικό της ισοζύγιο, θα αυξήσει τα θερμά μέτωπα στα Βαλκάνια, την Ανατολική Ευρώπη και τον Καύκασο. Ένας νέος πόλεμος στα Βαλκάνια, με το Κόσοβο να λειτουργεί απέναντι στην Σερβία όπως η Ουκρανία απέναντι στην Ρωσία είναι θέμα χρόνου.
Η επέκταση της ΕΕ θα υλοποιηθεί ταυτόχρονα με την αλλαγή των κανόνων λήψης αποφάσεων, σύμφωνα με όσα είπε στην ομιλία του ο Σολτς. Καθόλου τυχαία την ίδια μέρα από την ιστορική πρωτεύουσα της Τσεχίας, μιλώντας σε εκδήλωση του αμερικανικού ιδρύματος National Endowment for Democracy, η Μπέρμποκ δήλωσε «ότι θέλω να μεταφέρω πως δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύουν οι γερμανοί ψηφοφόροι μου, αλλά αυτό που πιστεύει ο λαός της Ουκρανίας»… Η νέα ΕΕ επομένως θα είναι βαθιά αντιδημοκρατική και θα υπηρετεί τα κελεύσματα των Αμερικανών κι όχι των λαών της…
Τέλος η νέα Γερμανία θα είναι μια δύναμη αποσταθεροποίησης και επιθετική! Το νέο δόγμα το περιγράφει ενδελεχώς ο γερμανός καγκελάριος στο επόμενο τεύχος (Ιανουάριος Φεβρουάριος 2023) του αμερικανικού περιοδικού Foreign Affairs.
«Στην παρούσα συγκυρία, ο κρίσιμος ρόλος της Γερμανίας είναι να γίνει ένας από τους βασικούς παρόχους ασφάλειας στην ήπειρό μας, επενδύοντας στον στρατό μας, ενισχύοντας την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, αυξάνοντας την παρουσία μας στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και εκπαιδεύοντας και εξοπλίζοντας τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Ο νέος ρόλος της Γερμανίας θα απαιτήσει μια νέα στρατηγική κουλτούρα. Η στρατηγική εθνικής ασφαλείας που θα υιοθετήσει η κυβέρνησή μου σε λίγους μήνες θα αντανακλά αυτό το γεγονός. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, οι αποφάσεις σχετικά με την ασφάλεια της Γερμανίας και τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεών της λαμβάνονταν σε ένα πλαίσιο ειρήνης. Τώρα, το ερώτημα που μας καθοδηγεί είναι ποιες απειλές θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε μαζί με τους συμμάχους μας στην Ευρώπη, με πιο άμεση την απειλή από τη Ρωσία»…
Στη βάση όλων των παραπάνω η επόμενη έρευνα για τους «Πολίτες της Αυτοκρατορίας» πρέπει να διεξαχθεί στα κυβερνητικά κτίρια του Βερολίνου κι όχι στους παρακμιακούς απόγονους αρχόντων της Πρωσικής αυτοκρατορίας…
www.kommon.gr
