Καμία επέμβαση των ΗΠΑ στην Αϊτή!

Για άλλη μια φορά, οι ΗΠΑ και άλλες ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυ­νά­μεις απει­λούν με στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση προ­κει­μέ­νου να επι­βά­λουν την «τάξη» στην ανε­ξέ­λεγ­κτη κλι­μά­κω­ση της οι­κο­νο­μι­κής, κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­κής κρί­σης στην Αϊτή. Ισχυ­ρί­ζο­νται ότι αντα­πο­κρί­νο­νται στην έκ­κλη­ση του ντε φάκτο πρω­θυ­πουρ­γού και προ­έ­δρου της Αϊτής, Αριέλ Ανρί, για συν­δρο­μή διε­θνών δυ­νά­με­ων στην κα­τα­στο­λή των συμ­μο­ριών που εμπο­δί­ζουν την πρό­σβα­ση σε τερ­μα­τι­κούς σταθ­μούς φυ­σι­κού αε­ρί­ου και νερού στο Πορτ-ο-Πρενς.

αναδημοσίευση από tempestmag

Αλλά ο Ανρί δεν εκ­προ­σω­πεί τον λαό της Αϊτής. Δεν εξε­λέ­γη, αλλά επι­λέ­χθη­κε ως πρό­ε­δρος από τις ΗΠΑ. Ο Ανρί δια­τη­ρεί την εξου­σία μόνο χάρη στην υπο­στή­ρι­ξη της Ουά­σιγ­κτον και έχει απέ­να­ντί του τη συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία του πλη­θυ­σμού της χώρας, απο­λύ­τως δι­καιο­λο­γη­μέ­να. Με εντο­λή του Διε­θνούς Νο­μι­σμα­τι­κού Τα­μεί­ου (ΔΝΤ), προ­ώ­θη­σε νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες οι­κο­νο­μι­κές «με­ταρ­ρυθ­μί­σεις», συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του τερ­μα­τι­σμού των επι­δο­τή­σε­ων στα καύ­σι­μα, οι οποί­ες έχουν φτω­χο­ποι­ή­σει ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο την ερ­γα­τι­κή τάξη και την αγρο­τιά της χώρας.

Ο Ανρί έχει ζη­τή­σει την πα­ρέμ­βα­ση των ΗΠΑ προ­κει­μέ­νου να υπε­ρα­σπι­στεί αυτές τις πο­λι­τι­κές και να κα­τα­στεί­λει και τη λαϊκή αντί­στα­ση και τις συμ­μο­ρί­ες που έχουν ανα­δυ­θεί μέσα από την κρίση στην κοι­νω­νία της Αϊτής. Ήδη, η Ουά­σιγ­κτον και η λε­γό­με­νη Ομά­δα-Πυ­ρή­νας, που απο­τε­λεί­ται από τις ΗΠΑ, τη Βρα­ζι­λία, τον Κα­να­δά, τη Γαλ­λία, τη Γερ­μα­νία, την Ισπα­νία, την Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση, τα Ηνω­μέ­να Έθνη και τον Ορ­γα­νι­σμό Αμε­ρι­κα­νι­κών Κρα­τών, έχει εξα­σφα­λί­σει την ψή­φι­ση μιας από­φα­σης του ΟΗΕ, η οποία επι­βάλ­λει κυ­ρώ­σεις σε έναν φε­ρό­με­νο ως αρ­χη­γό συμ­μο­ρί­ας και πρώην αστυ­νο­μι­κό, τον Τζίμι «Μπάρ­μπε­κιου» Σε­ρι­ζιέ. Αυτή μπο­ρεί να ανοί­ξει το δρόμο για μια νέα από­φα­ση που θα μπο­ρού­σε να εγκρί­νει την ανά­πτυ­ξη στρα­τιω­τι­κών δυ­νά­με­ων εκτός ΟΗΕ στην Αϊτή.

Ενώ οποια­δή­πο­τε πα­ρέμ­βα­ση θα είναι όμορ­φα ντυ­μέ­νη με αν­θρω­πι­στι­κή γλώσ­σα, οι ΗΠΑ, άλλες με­γά­λες δυ­νά­μεις και οι πλη­ρε­ξού­σιοί τους δεν θα προ­σφέ­ρουν καμία λύση στην κρίση στην οποία βρί­σκε­ται η χώρα. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, όπως πι­στο­ποιεί η προϊ­στο­ρία των επεμ­βά­σε­ών τους αλλά και οι τρέ­χου­σες πο­λι­τι­κές τους, αυτοί βρί­σκο­νται στη ρίζα των προ­βλη­μά­των της Αϊτής. Το να τους ζη­τά­ει κα­νείς να λύ­σουν αυτά τα προ­βλή­μα­τα είναι σαν να ζη­τά­ει από εμπρη­στές να σβή­σουν μια φωτιά την οποία αυτοί άνα­ψαν και συ­νε­χί­ζουν να τρο­φο­δο­τούν με καύ­σι­μη ύλη.

Οι ιμπε­ρια­λι­στές ενά­ντια στην ελεύ­θε­ρη Μαύρη δη­μο­κρα­τία 

Οι ΗΠΑ και άλλες ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυ­νά­μεις ήταν οι αφέ­ντες και κα­τα­πιε­στές της Αϊτής από την εποχή της νι­κη­φό­ρας επα­νά­στα­σης της χώρας που ανέ­τρε­ψε το γαλ­λι­κό αποι­κια­κό κα­θε­στώς και την δου­λο­κτη­τι­κή άρ­χου­σα τάξη και τε­λι­κά συ­γκρο­τή­θη­κε ως μια ελεύ­θε­ρη Μαύρη δη­μο­κρα­τία το 1804.

Η Γαλ­λία, η Βρε­τα­νία και η Ισπα­νία προ­σπά­θη­σαν όλες να ανα­κα­τα­λά­βουν τη χώρα με στρα­τιω­τι­κές ει­σβο­λές, τις οποί­ες η Αϊτή απέ­κρου­σε. Η Γαλ­λία ανα­γνώ­ρι­σε την ανε­ξαρ­τη­σία της Αϊτής μόνο υπό τον όρο ότι θα απο­ζη­μί­ω­νε τους δου­λο­κτή­τες για τις χα­μέ­νες «ιδιο­κτη­σί­ες» τους, πα­γι­δεύ­ο­ντας έκτο­τε τη χώρα σε χρέη.

Οι ΗΠΑ δεν ανα­γνώ­ρι­ζαν καν την ανε­ξαρ­τη­σία της Αϊτής μέχρι την ανα­τρο­πή της κυ­ριαρ­χί­ας των δου­λο­κτη­τών του Νότου κατά τον αμε­ρι­κα­νι­κό Εμ­φύ­λιο Πό­λε­μο. Αλλά και μετά από αυτό, η μόνη έγνοια της Ουά­σιγ­κτον σε ό,τι αφο­ρού­σε την Αϊτή ήταν ιμπε­ρια­λι­στι­κή –η δια­σφά­λι­ση ότι κα­νέ­να άλλο κρά­τος δεν επρό­κει­το να πα­ρα­βιά­σει την ηγε­μο­νία της στο ημι­σφαί­ριο και ότι θα έλεγ­χε την κυ­βέρ­νη­ση της χώρας απο­κο­μί­ζο­ντας κέρδη από την οι­κο­νο­μία της.

Επι­διώ­κο­ντας αυ­τούς τους στό­χους, οι ΗΠΑ επε­νέ­βη­σαν επα­νει­λημ­μέ­να στη χώρα, με απο­κο­ρύ­φω­μα την ει­σβο­λή και την κα­το­χή της χώρας από το 1915 έως το 1934, κατά τη διάρ­κεια της οποί­ας εγκα­τέ­στη­σαν ηγέ­τες της επι­λο­γής τους, δη­μιούρ­γη­σαν τον Αϊ­τι­νό Στρα­τό και κα­τέ­στει­λαν τους μα­χη­τές του αγώνα για απε­λευ­θέ­ρω­ση. Κατά τη διάρ­κεια του Ψυ­χρού Πο­λέ­μου, υπο­στή­ρι­ξαν τη στυ­γνή δι­κτα­το­ρία πα­τέ­ρα-γιου, πρώτα του Φραν­σουά «Πάπα Ντοκ» Ντι­βα­λιέ και έπει­τα του Ζαν Κλοντ «Μπέι­μπι Ντοκ» Ντι­βα­λιέ, στην οποία υπο­λό­γι­ζαν ως αντε­πα­να­στα­τι­κό σύμ­μα­χο ενά­ντια στην Κούβα στην Κα­ραϊ­βι­κή.

Υπό τον «Μπέι­μπι Ντοκ», οι ΗΠΑ επέ­βα­λαν ένα νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο σχέ­διο διαρ­θρω­τι­κών προ­σαρ­μο­γών που κα­τέ­στρε­ψε την αγρο­καλ­λιέρ­γεια των χω­ρι­κών και άνοι­ξε τη χώρα σε πο­λυ­ε­θνι­κές εται­ρεί­ες οι οποί­ες υπε­ρεκ­με­ταλ­λεύ­ο­νταν την ερ­γα­τι­κή τάξη στις πό­λεις. Υπο­στή­ρι­ξαν τον στρα­τό, την αστυ­νο­μία και το δια­βό­η­το τάγμα θα­νά­του της δι­κτα­το­ρί­ας, τους «Το­ντόν Μα­κούτ», που από κοι­νού δο­λο­φό­νη­σαν έως και 60.000 Αϊ­τι­νούς για να επι­βά­λουν μια οι­κο­νο­μία ερ­γα­σια­κών συν­θη­κών γα­λέ­ρας και υπα­νά­πτυ­ξης, η οποία οδή­γη­σε την Αϊτή στο να γίνει η φτω­χό­τε­ρη χώρα του δυ­τι­κού ημι­σφαι­ρί­ου.

Ωστό­σο, μπρο­στά σε αυτή τη βά­ναυ­ση κα­τα­στο­λή και εξα­θλί­ω­ση, οι Αϊ­τι­νές μάζες ξε­ση­κώ­θη­καν. Ορ­γά­νω­σαν ένα μα­ζι­κό επα­να­στα­τι­κό κί­νη­μα το οποίο ονο­μά­στη­κε «Λα­βα­λάς» και ανέ­τρε­ψαν τον «Μπέι­μπι Ντοκ» με μια επι­τυ­χη­μέ­νη πο­λι­τι­κή επα­νά­στα­ση, η οποία τε­λι­κά οδή­γη­σε στις πρώ­τες ελεύ­θε­ρες και δί­καιες εκλο­γές στην ιστο­ρία της χώρας. Το κί­νη­μα ανέ­βα­σε στη θέση του προ­έ­δρου της χώρας τον Ζαν Μπερ­τράντ Αρι­στίντ, έναν ιερέα οπαδό/δά­σκα­λο της Θε­ο­λο­γί­ας της Απε­λευ­θέ­ρω­σης.

Πρα­ξι­κο­πή­μα­τα, κα­το­χή και α-φυ­σι­κή κα­τα­στρο­φή 

Αντί να υπο­στη­ρί­ξουν τα σχέ­διά του για δη­μο­κρα­τία, κοι­νω­νι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση και ανά­πτυ­ξη, οι ΗΠΑ ενί­σχυ­σαν και υπέ­θαλ­ψαν ένα πρα­ξι­κό­πη­μα το 1991 και ανέ­χθη­καν το κα­θε­στώς που προ­έ­κυ­ψε για τρία χρό­νια. Οι ΗΠΑ αντέ­στρε­ψαν την πο­λι­τι­κή τους μόνο όταν αυ­ξή­θη­κε η αντί­στα­ση στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας και όταν η έξο­δος των προ­σφύ­γων, τους οποί­ους ο πρό­ε­δρος Μπιλ Κλί­ντον φυ­λά­κι­ζε κατά χι­λιά­δες στο Γκουα­ντά­να­μο και στο Κέ­ντρο Κρά­τη­σης Κρόμε της Φλό­ρι­ντα, άρ­χι­σε να απει­λεί την πε­ρι­φε­ρεια­κή στα­θε­ρό­τη­τα.

Οι ΗΠΑ ει­σέ­βα­λαν στην Αϊτή και επέ­βα­λαν μια κα­το­χή υπό τον ΟΗΕ. Απο­κα­τέ­στη­σαν τον Αρι­στίντ στην εξου­σία υπό τον όρο να υπα­κού­ει σε νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες επι­τα­γές για οι­κο­νο­μι­κή «με­ταρ­ρύθ­μι­ση», να μη διεκ­δι­κή­σει τα χα­μέ­να χρό­νια της θη­τεί­ας του και άρα να πα­ραι­τη­θεί το 1996. Αλλά ο Αρι­στίντ και ο διά­δο­χός του Ρενέ Πρε­βάλ αντι­στά­θη­καν εν μέρει και όταν ο Αρι­στίντ επα­νε­ξε­λέ­γη το 2001, η κυ­βέρ­νη­σή του απαί­τη­σε απο­ζη­μιώ­σεις από τη Γαλ­λία για το αρ­χι­κό χρέος που είχε επι­βά­λει στην Αϊτή. Σε απά­ντη­ση, ο Τζορτζ Μπους ο νε­ό­τε­ρος, σε συ­νερ­γα­σία με τον Κα­να­δά και τη Γαλ­λία, πραγ­μα­το­ποί­η­σε ένα δεύ­τε­ρο πρα­ξι­κό­πη­μα, απα­γά­γο­ντας και εξο­ρί­ζο­ντας τον εκλεγ­μέ­νο πρό­ε­δρο, που κα­τέ­λη­ξε στη Νότια Αφρι­κή.

Ο Μπους επέ­βα­λε την τάξη μέσω του ΟΗΕ, ο οποί­ος κα­τεί­χε τη χώρα με διά­φο­ρες προ­φά­σεις από το 2004 έως το 2019. Η κα­το­χή εξε­λί­χθη­κε σε ένα διε­θνές σκάν­δα­λο, με δυ­νά­μεις του ΟΗΕ να κα­τα­στέλ­λουν τη δη­μο­κρα­τι­κή αντί­στα­ση, να εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται εξα­θλιω­μέ­νες γυ­ναί­κες στη σε­ξερ­γα­σία και να ει­σά­γουν τη χο­λέ­ρα –μια ασθέ­νεια άγνω­στη μέχρι τότε στη χώρα– που σκό­τω­σε πε­ρί­που 10.000 αν­θρώ­πους.

Οι ΗΠΑ και η Ομά­δα-Πυ­ρή­νας υπο­στή­ρι­ξαν μια σειρά από όλο και πιο πα­ρά­νο­μες και αντι­δη­μο­φι­λείς κυ­βερ­νή­σεις, οι οποί­ες ακο­λου­θού­σαν τις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες επι­τα­γές τους. Στην πο­ρεία, σα­κά­τε­ψαν την Αϊτή, ιδιω­τι­κο­ποιώ­ντας τις κρα­τι­κές βιο­μη­χα­νί­ες και τις κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες της και με­τα­τρέ­πο­ντας τη χώρα σε αυτό που οι ακτι­βι­στές απο­κα­λούν «Δη­μο­κρα­τία των ΜΚΟ», των οποί­ων η αυ­το­σχέ­δια και ασυ­ντό­νι­στη φι­λαν­θρω­πία δεν θα μπο­ρού­σε ποτέ να αντι­κα­τα­στή­σει το κρά­τος σε ό,τι αφορά την κά­λυ­ψη των ανα­γκών του λαού.

Οι μόνοι κρα­τι­κοί θε­σμοί που υπο­στη­ρί­χθη­καν από τις ΗΠΑ είναι οι κα­τα­σταλ­τι­κοί. Με τον παλιό Αϊ­τι­νό Στρα­τό να έχει πάψει να υπάρ­χει προ πολ­λού, αφού τον κα­τάρ­γη­σε ο Αρι­στίντ, οι ΗΠΑ και οι συ­νερ­γά­τες τους έρι­ξαν χρή­μα­τα στην αστυ­νο­μία της Αϊτής προ­κει­μέ­νου να κα­τα­στεί­λει απελ­πι­σμέ­νους αν­θρώ­πους.

Όλα τα πα­ρα­πά­νω έχουν κα­τα­στή­σει τη χώρα ευά­λω­τη σε μια σειρά «φυ­σι­κών» κα­τα­στρο­φών, από τον τρο­μα­κτι­κό σει­σμό του 2010, που σκό­τω­σε εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες αν­θρώ­πους, μέχρι μια σειρά τυ­φώ­νων που σά­ρω­σαν τη χώρα την τε­λευ­ταία δε­κα­ε­τία, έναν ακόμη σει­σμό το 2021 και στη συ­νέ­χεια την παν­δη­μία COVID-19. Χωρίς ένα λει­τουρ­γι­κό κρά­τος, υπο­δο­μές υπα­γό­με­νες σε κα­νό­νες, ένα δίχτυ κοι­νω­νι­κής ασφά­λειας ή ένα λει­τουρ­γι­κό σύ­στη­μα υγειο­νο­μι­κής πε­ρί­θαλ­ψης –όλα απο­τε­λέ­σμα­τα της ιμπε­ρια­λι­στι­κής πα­ρέμ­βα­σης– η χώρα έχει οδη­γη­θεί σε μια ατε­λεί­ω­τη πο­λι­τι­κή, κοι­νω­νι­κή και οι­κο­νο­μι­κή κρίση.

Όλα αυτά έχουν οδη­γή­σει την ερ­γα­τι­κή τάξη της Αϊτής, τους φτω­χούς των πό­λε­ων και την αγρο­τιά στην ανέ­χεια. Σχε­δόν το 60% του πλη­θυ­σμού ζει σε συν­θή­κες φτώ­χειας, το 30% βρί­σκε­ται σε επι­σι­τι­στι­κή ανα­σφά­λεια και το 50% δεν έχει πρό­σβα­ση σε πό­σι­μο νερό. Η Ουά­σιγ­κτον, η οποία κυ­βερ­νά την πλου­σιό­τε­ρη χώρα στην αν­θρώ­πι­νη ιστο­ρία, είναι άμεσα υπεύ­θυ­νη για αυτές τις φρι­κτές συν­θή­κες.

Οι ΗΠΑ αστυ­νο­μεύ­ουν την δική τους κρίση 

Οι ΗΠΑ υπό τις κυ­βερ­νή­σεις Ομπά­μα, Τραμπ και τώρα Μπάι­ντεν έχουν υπο­στη­ρί­ξει μια δια­δο­χή διε­φθαρ­μέ­νων δε­ξιών κυ­βερ­νή­σε­ων, από εκεί­νη του Μισέλ Μαρ­τε­λί έως του Ζο­βε­νέλ Μοΐζ, ο οποί­ος δο­λο­φο­νή­θη­κε το 2021. Έκτο­τε, οι ΗΠΑ υπο­στη­ρί­ζουν τον επι­λεγ­μέ­νο από αυτές αλλά μη εκλεγ­μέ­νο, πρω­θυ­πουρ­γό και ντε φάκτο υπη­ρε­σια­κό πρό­ε­δρο Αριέλ Ανρί.

Χωρίς μια νο­μι­μο­ποι­η­μέ­νη εκλεγ­μέ­νη κυ­βέρ­νη­ση και με την κοι­νω­νία της Αϊτής να μα­στί­ζε­ται από κοι­νω­νι­κές και οι­κο­νο­μι­κές κρί­σεις, η λαϊκή οργή έχει ξε­σπά­σει σε κύ­μα­τα δια­δη­λώ­σε­ων που απαι­τούν την πα­ραί­τη­ση του Ανρί. Ταυ­τό­χρο­να, αυτές οι συν­θή­κες έχουν οδη­γή­σει κύ­μα­τα Αϊ­τι­νών να εγκα­τα­λεί­πουν τη χώρα, όπως συ­νέ­βη και μετά τον σει­σμό.

Ενώ ο Μπάι­ντεν ανα­νέ­ω­σε το Προ­σω­ρι­νό Κα­θε­στώς Προ­στα­σί­ας (TPS) για όσους είχαν κα­τα­φύ­γει στις ΗΠΑ μετά τον σει­σμό, επέ­βα­λε ένα βά­ναυ­σο συ­νο­ρια­κό κα­θε­στώς ενα­ντί­ον των νε­ο­α­φι­χθέ­ντων Αϊ­τι­νών καθώς και όλων των άλλων με­τα­να­στών, φτά­νο­ντας στο ση­μείο να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τον Τίτλο 42 του Τραμπ, το διά­ταγ­μα που απα­γό­ρευε την εί­σο­δο στη χώρα κατά τη διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας. Αυτές οι πο­λι­τι­κές δη­μιούρ­γη­σαν τις φρι­κια­στι­κές σκη­νές απελ­πι­σμέ­νων Αϊ­τι­νών στα σύ­νο­ρα ΗΠΑ-Με­ξι­κού να κυ­νη­γιού­νται, να συλ­λαμ­βά­νο­νται και να ξυ­λο­κο­πού­νται βά­ναυ­σα από τη Συ­νο­ρια­κή Πε­ρί­πο­λο.

Προ­κά­λε­σαν επί­σης πολύ λι­γό­τε­ρο δη­μο­σιο­ποι­η­μέ­νες φρι­κα­λε­ό­τη­τες, όπως το να ανα­χαι­τί­ζει η αμε­ρι­κα­νι­κή Ακτο­φυ­λα­κή Αϊ­τι­νούς με­τα­νά­στες στη θά­λασ­σα πριν καν μπο­ρέ­σουν να φτά­σουν στην ακτή.

Ως ορι­στι­κή από­δει­ξη της ανάλ­γη­της πε­ρι­φρό­νη­σης του Μπάι­ντεν για τις ζωές και τα αν­θρώ­πι­να δι­καιώ­μα­τα των Αϊ­τι­νών, η κυ­βέρ­νη­σή του έχει απε­λά­σει και επα­να­πα­τρί­σει 20.000 με­τα­νά­στες, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων κά­ποιων που δεν έχουν ζήσει στη χώρα για πάνω από μια δε­κα­ε­τία, σε φρι­κτές συν­θή­κες και χωρίς καμία υπο­στή­ρι­ξη.

Στην Αϊτή, καθώς η χώρα βυ­θί­ζε­ται στο χάος, το οποίο προ­κλή­θη­κε εξ ολο­κλή­ρου από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυ­νά­μεις, οι ιδιω­τι­κές και κρα­τι­κές ηγε­σί­ες έχουν στρα­φεί προς τις συμ­μο­ρί­ες για να προ­στα­τεύ­σουν την πο­λι­τι­κή και οι­κο­νο­μι­κή τους κυ­ριαρ­χία. Άλλες συμ­μο­ρί­ες έχουν ανα­δυ­θεί μέσα στις φτω­χές πό­λεις και στην ύπαι­θρο, κυ­ρί­ως με τη μορφή μα­φιό­ζι­κου στυλ «προ­στα­σί­ας», με με­ρι­κές όπως αυτή του Σε­ρι­ζιέ να ισχυ­ρί­ζο­νται ότι ηγού­νται ενός επα­να­στα­τι­κού πο­λι­τι­κού σχε­δί­ου.

Οι δυ­νά­μεις του Σε­ρι­ζιέ έχουν απο­κλεί­σει τερ­μα­τι­κούς σταθ­μούς φυ­σι­κού αε­ρί­ου και νερού στο κε­ντρι­κό λι­μά­νι του Πορτ-ο-Πρενς, απαι­τώ­ντας την πα­ραί­τη­ση του Ανρί. Ως απο­τέ­λε­σμα αυτών των απο­κλει­σμών, οι Αϊ­τι­νοί αντι­με­τω­πί­ζουν την εκτί­να­ξη των τιμών του φυ­σι­κού αε­ρί­ου και την έλ­λει­ψη πρό­σβα­σης σε πό­σι­μο νερό, που προ­κά­λε­σε ένα νέο ξέ­σπα­σμα χο­λέ­ρας στη χώρα.

Άλλες πο­λι­τι­κές και κοι­νω­νι­κές ορ­γα­νώ­σεις της Αϊτής έχουν συ­να­σπι­σθεί στη «Συμ­φω­νία της Μο­ντά­να», απαι­τώ­ντας την πα­ραί­τη­ση του Ανρί και τη διε­ξα­γω­γή νέων εκλο­γών προ­κει­μέ­νου να δοθεί στους Αϊ­τι­νούς η δυ­να­τό­τη­τα να επι­λέ­ξουν δη­μο­κρα­τι­κά τη δική τους κυ­βέρ­νη­ση. Ορι­σμέ­νοι στην Αρι­στε­ρά ανη­συ­χούν ότι οι ΗΠΑ μπο­ρεί να προ­σπα­θή­σουν να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν αυτόν τον σχη­μα­τι­σμό, με σκοπό να χει­ρα­γω­γή­σουν την Αϊ­τι­νή πο­λι­τι­κή σκηνή, έτσι ώστε να εξα­σφα­λί­σουν ένα απο­τέ­λε­σμα σύμ­φω­νο προς τα συμ­φέ­ρο­ντά τους. Ως απο­τέ­λε­σμα, το κόμμα του Αρι­στίντ, «Φανμί Λα­βα­λάς», απο­χώ­ρη­σε από τη Συμ­φω­νία.

Για απο­ζη­μιώ­σεις και για την αυ­το­διά­θε­ση της Αϊτής

Προς το παρόν, η κυ­βέρ­νη­ση Μπάι­ντεν εκ­με­ταλ­λεύ­τη­κε την κρίση που προ­κά­λε­σε το κλεί­σι­μο του λι­μα­νιού από τον Σε­ρι­ζιέ για να ενορ­χη­στρώ­σει μια ακόμη ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση στην Αϊτή. Ενώ δι­καιο­λο­γούν την προ­ώ­θη­ση μιας επέμ­βα­σης με υπο­τι­θέ­με­νες ανη­συ­χί­ες για τις ζωές, την ασφά­λεια και την ευ­η­με­ρία των Αϊ­τι­νών, κα­νείς δεν πρέ­πει να πάρει αυ­τούς τους ισχυ­ρι­σμούς τοις με­τρη­τοίς.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, οι ΗΠΑ και η Ομά­δα-Πυ­ρή­νας έχουν ιμπε­ρια­λι­στι­κούς στό­χους ως κί­νη­τρο –την υπο­στύ­λω­ση του Αϊ­τι­νού κρά­τους και των αστυ­νο­μι­κών δυ­νά­με­ών του, την ενορ­χή­στρω­ση μιας πο­λι­τι­κής επί­λυ­σης κάτω από τους δι­κούς τους όρους, την κα­τα­στο­λή της λαϊ­κής αντί­στα­σης, τη σύλ­λη­ψη ορι­σμέ­νων αλλά όχι όλων των συμ­μο­ρι­τών και πάνω απ’ όλα τη δια­κο­πή της ροής με­τα­να­στών στις ΗΠΑ. Οι Αϊ­τι­νοί το γνω­ρί­ζουν καλά αυτό. Γι’ αυτό και δια­δη­λώ­νουν ενά­ντια στην επέμ­βα­ση στους δρό­μους του Πορτ-ο-Πρενς.

Οι ΗΠΑ δεν προ­σφέ­ρουν καμία λύση για την Αϊτή εκτός από την κα­τα­στο­λή. Η διε­θνής Αρι­στε­ρά, τα συν­δι­κά­τα και οι ακτι­βι­στές της αλ­λη­λεγ­γύ­ης στην Αϊτή πρέ­πει να ενω­θούν και να αντι­τα­χθούν σε κάθε πο­λι­τι­κή, οι­κο­νο­μι­κή και στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση, είτε την ενορ­χη­στρώ­σει η Ουά­σινγ­κτον είτε την ανα­λά­βει «εξω­τε­ρι­κός συ­νερ­γά­της».

Αντι­θέ­τως, πρέ­πει να απαι­τή­σου­με από αυ­τούς και τους πλη­ρε­ξου­σί­ους τους να αφή­σουν ήσυχη την Αϊτή και να επι­τρέ­ψουν στον λαό της να κα­θο­ρί­σει το πε­πρω­μέ­νο του.

Το ση­μα­ντι­κό­τε­ρο είναι ότι πρέ­πει να ζη­τή­σου­με από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυ­νά­μεις, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των Ηνω­μέ­νων Εθνών, να κα­τα­βά­λουν του­λά­χι­στον 21 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια ως απο­ζη­μί­ω­ση στην Αϊτή για τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά εγκλή­μα­τά τους ενα­ντί­ον της. Απε­λευ­θε­ρω­μέ­νοι από την μπότα της Ουά­σιγ­κτον στο λαιμό τους και με αυτά τα χρή­μα­τα, οι Αϊ­τι­νοί θα είχαν επι­τέ­λους την ευ­και­ρία να ανοι­κο­δο­μή­σουν τη χώρα τους προς το συμ­φέ­ρον τους.

rproject.gr/