Μετά την ουκρανική επίθεση στο Κουρσκ

Εξελίξεις που μπορεί να κρίνουν την πορεία του πολέμου

Η πα­ρά­τολ­μη ου­κρα­νι­κή στρα­τιω­τι­κή επί­θε­ση μέσα στη ρω­σι­κή πε­ρι­φέ­ρεια Κουρσκ, η πρώτη εχθρι­κή διείσ­δυ­ση σε ρω­σι­κά εδάφη μετά τον Δεύ­τε­ρο Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο προ­κά­λε­σε ένα διε­θνές ει­δη­σε­ο­γρα­φι­κό σοκ. Η αρ­χι­κή επι­τυ­χία της επι­χεί­ρη­σης, με τον ου­κρα­νι­κό στρα­τό να προ­ε­λαύ­νει αστα­μά­τη­τα τις πρώ­τες 10 πε­ρί­που μέρες της προ­σφέρ­θη­κε για ακόμα πιο θο­ρυ­βώ­δεις τί­τλους στα ΜΜΕ: Ο ου­κρα­νι­κός στρα­τός κα­τέ­λα­βε σε δυο βδο­μά­δες μια έκτα­ση αντί­στοι­χη σε μέ­γε­θος με αυτή που είχε κα­τα­λά­βει ο ρω­σι­κός στρα­τός τους τε­λευ­ταί­ους 7-8 μήνες.

Όλους αυ­τούς τους μήνες, τον τόνο έδινε η ρω­σι­κή τα­κτι­κή διαρ­κούς πί­ε­σης σε όλη τη γραμ­μή του με­τώ­που, που απέ­δι­δε αργή αλλά στα­θε­ρή εδα­φι­κή πρό­ο­δο, με ση­μα­ντι­κό­τε­ρη αυτή στην πε­ρι­φέ­ρεια του Ντο­νιέ­τσκ όπου έχει επι­κε­ντρω­θεί με με­γα­λύ­τε­ρη έντα­ση η ρω­σι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα και απει­λεί άμεσα το Τσά­σιβ Γιαρ (που βρί­σκε­ται σε στρα­τη­γι­κό ύψωμα) και το Πο­κρόβσκ (που απο­τε­λεί κόμβο ανε­φο­δια­σμού), στην προ­σπά­θεια να ανοί­ξει ο δρό­μος προς τις με­γά­λες πό­λεις της πε­ρι­φέ­ρειας που πα­ρα­μέ­νουν υπό ου­κρα­νι­κό έλεγ­χο (Σλα­βιάνσκ, Κρα­μα­τόρσκ).

Σε μια τέ­τοια κρί­σι­μη στιγ­μή για την αν­θε­κτι­κό­τη­τα της ου­κρα­νι­κής άμυ­νας, που πιέ­ζε­ται να κα­τα­νεί­μει στρα­τιώ­τες και πυ­ρο­μα­χι­κά, η επι­λο­γή του Κιέ­βου να με­τα­φέ­ρει αξιό­μα­χες δυ­νά­μεις και εξο­πλι­σμό σε μια έφοδο σε ρω­σι­κό έδα­φος δεί­χνει αψυ­χο­λό­γη­τη. Αυτός ίσως είναι κι ένας από τους λό­γους που το Κρεμ­λί­νο αδια­φό­ρη­σε για τις προει­δο­ποι­ή­σεις που είχε δε­χτεί περί συ­γκέ­ντρω­σης ου­κρα­νι­κών δυ­νά­με­ων στην πε­ρι­φέ­ρεια Σούμι, στα σύ­νο­ρα με την πε­ρι­φέ­ρεια του Κουρσκ.

Το ου­κρα­νι­κό στοί­χη­μα

Ασφα­λώς η ανά­κτη­ση της πρω­το­βου­λί­ας σε ένα τμήμα του με­τώ­που μετά από πολ­λούς μήνες και η επί­τευ­ξη μιας στρα­τιω­τι­κής επι­τυ­χί­ας για πρώτη φορά μετά το φθι­νό­πω­ρο του 2022 είχαν ευ­ερ­γε­τι­κές συ­νέ­πειες για το ηθικό στο εσω­τε­ρι­κό της Ου­κρα­νί­ας και για τη συ­ντή­ρη­ση του εν­δια­φέ­ρο­ντος των διε­θνών συμ­μά­χων της. Αλλά τέ­τοιες ενέρ­γειες δεν γί­νο­νται χωρίς προσ­δο­κία για με­τρή­σι­μα οφέλη, απλά και μόνο για να το­νω­θεί το φρό­νη­μα.

Ο πιο εύ­λο­γος και προ­φα­νής στό­χος της ου­κρα­νι­κής ει­σβο­λής θα ήταν να εξα­να­γκα­στεί η Μόσχα σε με­τα­φο­ρά στρα­τευ­μά­των στο Κουρσκ ώστε να ανα­κου­φι­στεί έτσι η άμυνα του Ντο­νιέ­τσκ αλλά και της υπό­λοι­πης γραμ­μής του με­τώ­που. Ενώ σύμ­φω­να με ρε­πορ­τάζ της Le Monde, που ανα­φέ­ρε­ται από τον Πέτρο Πα­πα­κων­στα­ντί­νου σε δικό του άρθρο, ο ου­κρα­νι­κός στρα­τός εξα­πέ­λυ­σε μια ει­σβο­λή που πρα­κτι­κά πρό­λα­βε και μα­ταί­ω­σε μια σχε­δια­ζό­με­νη ρω­σι­κή ει­σβο­λή με στόχο την ου­κρα­νι­κή πόλη Σούμι. Σύμ­φω­να το ίδιο ρε­πορ­τάζ, αυτό διευ­κό­λυ­νε και την επι­τυ­χία της ου­κρα­νι­κής ει­σβο­λής καθώς οι Ρώσοι είχαν απο­ναρ­κο­θε­τή­σει τη με­θο­ρια­κή ζώνη, στα πλαί­σια των δικών τους προ­ε­τοι­μα­σιών.

Οι δυ­νά­μεις που δια­τέ­θη­καν (10 χι­λιά­δες στρα­τιώ­τες) και ο τρό­πος που επι­χεί­ρη­σαν (με διαρ­κή κι­νη­τι­κό­τη­τα που θύ­μι­ζε «ανταρ­το­πό­λε­μο») δεν πα­ρέ­πε­μπε σε από­πει­ρα να κα­τα­λη­φθούν ση­μα­ντι­κά εδάφη ή πό­λεις και να τε­θούν υπό απο­φα­σι­στι­κό ου­κρα­νι­κό έλεγ­χο. Ήδη η ει­σβο­λή και ο χώρος δρά­σης των ου­κρα­νι­κών μο­νά­δων έχουν «οριο­θε­τη­θεί» από τη ρω­σι­κή άμυνα. Όμως η ανέλ­πι­στη επι­τυ­χία της αρ­χι­κής φάσης της ει­σβο­λής έβαλε στο τρα­πέ­ζι και κά­ποια νέα δυ­νη­τι­κά οφέλη για την ου­κρα­νι­κή πλευ­ρά, αν κα­τορ­θώ­σει να θέσει υπό πραγ­μα­τι­κό έλεγ­χο τα εδάφη όπου προ­έ­λα­σε (ή μέρος τους) και να τα δια­τη­ρή­σει με­σο­πρό­θε­σμα. Σε ένα τέ­τοιο σε­νά­ριο, αφε­νός μπο­ρεί να προ­κα­λέ­σει πο­λι­τι­κό πρό­βλη­μα για τον Πού­τιν στο εσω­τε­ρι­κό της Ρω­σί­ας. Αφε­τέ­ρου θα έχει απο­κτή­σει ένα δια­πραγ­μα­τευ­τι­κό χαρτί, καθώς στον δη­μό­σιο διά­λο­γο στην Ου­κρα­νία ήδη τα ρω­σι­κά εδάφη που ελέγ­χει (;) ο ου­κρα­νι­κός στρα­τός ονο­μά­ζο­νται «το ανταλ­λα­κτι­κό μας τα­μείο».

Η ρω­σι­κή απά­ντη­ση

Προς το παρόν, η ου­κρα­νι­κή προσ­δο­κία να απα­λύ­νει η πίεση στο Ντο­νιέ­τσκ δια­ψεύ­στη­κε. Η ρω­σι­κή ηγε­σία επέ­λε­ξε να συ­νε­χί­σει αμεί­ω­το το σφυ­ρο­κό­πη­μα στην ανα­το­λι­κή Ου­κρα­νία και δεν έχει πα­ρα­τη­ρη­θεί η πα­ρα­μι­κρή απο­χώ­ρη­ση ρω­σι­κών δυ­νά­με­ων από τα κρί­σι­μα ση­μεία αυτού του  με­τώ­που. Αντί­θε­τα, η από­σπα­ση δυ­νά­με­ων και πυ­ρο­μα­χι­κών για την επί­θε­ση στο ρω­σι­κό έδα­φος, έχει επι­δει­νώ­σει την θέση της ου­κρα­νι­κής άμυ­νας. «Ευ­φο­ρία για το Κουρσκ, αλλά φόβοι για εφιάλ­τη στο Ντο­νιέ­τσκ» γρά­φει το Αλ Τζα­ζί­ρα. «Η επι­τυ­χία στο Κουρσκ αυ­ξά­νει ρα­γδαία την πίεση πάνω στο Ντο­νιέ­τσκ» γρά­φουν οι Φαϊ­νάν­σιαλ Τάιμς.

Μο­νά­δες του ρω­σι­κού στρα­τού ήδη επι­χει­ρούν απέ­να­ντι στα ου­κρα­νι­κά απο­σπά­σμα­τα ει­σβο­λής, ενώ με­τα­φέ­ρο­νται κι άλλες από διά­φο­ρα ση­μεία. Όμως στη Μόσχα δεν επι­κρα­τεί ιδιαί­τε­ρη βια­σύ­νη να «πε­τα­χτούν έξω οι ει­σβο­λείς».

Η επι­κοι­νω­νια­κή δια­χεί­ρι­ση του Κρεμ­λί­νου επί­σης χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται από υπο­τί­μη­ση της κρί­σης. Αντί για ορ­γι­σμέ­νες κα­ταγ­γε­λί­ες του εχθρού που απέ­δει­ξε τις επι­θε­τι­κές του δια­θέ­σεις, για φλο­γε­ρές επι­κλή­σεις στο ρω­σι­κό πα­τριω­τι­σμό και ιστο­ρι­κούς πα­ραλ­λη­λι­σμούς με τον Με­γά­λο Πα­τριω­τι­κό Πό­λε­μο (και το Κουρσκ προ­σφέ­ρε­ται για τέ­τοιες δη­μα­γω­γί­ες), τα κα­θε­στω­τι­κά ΜΜΕ είτε απο­σιω­πούν το ζή­τη­μα της ει­σβο­λής είτε το υπο­βαθ­μί­ζουν ως «πε­ρι­στα­τι­κό στα σύ­νο­ρα». Αντί για στρα­τιω­τι­κό νόμο, πο­λε­μι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση ή κά­ποιας μορ­φής ρη­το­ρι­κή κι επι­χει­ρη­σια­κή κλι­μά­κω­ση, ο Πού­τιν επέ­λε­ξε να πε­ρι­γρά­ψει την απά­ντη­ση του ρω­σι­κού κρά­τους στην Πε­ρι­φέ­ρεια Κουρσκ με τον πολύ πιο πε­ριο­ρι­σμέ­νο όρο «αντι­τρο­μο­κρα­τι­κή επι­χεί­ρη­ση».

Ασφα­λώς υπάρ­χουν επι­κοι­νω­νια­κοί λόγοι εσω­τε­ρι­κής κα­τα­νά­λω­σης. Η απο­σιώ­πη­ση/υπο­βάθ­μι­ση του γε­γο­νό­τος επι­χει­ρεί να προ­στα­τεύ­σει την ει­κό­να της ρω­σι­κής ηγε­σί­ας και του Πού­τιν προ­σω­πι­κά. Αλλά η επι­κοι­νω­νια­κή δια­χεί­ρι­ση συ­νή­θως συν­δέ­ε­ται και με την εφαρ­μο­σμέ­νη πο­λι­τι­κή. Προς απο­γο­ή­τευ­ση του υπερ-εθνι­κι­στι­κού χώρου, ο Ρώσος πρό­ε­δρος δεί­χνει ότι εξα­κο­λου­θεί να θέλει να απο­φύ­γει ένα σε­νά­ριο ανοι­χτής πο­λε­μι­κής κι­νη­το­ποί­η­σης με τα αντι­δη­μο­φι­λή μέτρα που θα πε­ρι­λαμ­βά­νει αυτή για τη ρω­σι­κή κοι­νω­νία και με τους κιν­δύ­νους που θα έφερ­νε για κλι­μά­κω­ση της εμπλο­κής του ΝΑΤΟ.

Προ­ο­πτι­κές

Μετά το στρα­πά­τσο του αρ­χι­κού σχε­δια­σμού για «αστρα­πιαίο πό­λε­μο» το Φλε­βά­ρη του 2022, η ρω­σι­κή ηγε­σία έχει επι­λέ­ξει τη στρα­τη­γι­κή ενός αργού, μα­κρο­χρό­νιου «πο­λέ­μου φθο­ράς», εκτι­μώ­ντας ότι σε βάθος χρό­νου θα επι­κρα­τή­σει ανα­πό­φευ­κτα η πλευ­ρά με τους πε­ρισ­σό­τε­ρους αν­θρώ­πι­νους και υλι­κούς πό­ρους. Αυτή η στρα­τη­γι­κή φαί­νε­ται να κα­θο­ρί­ζει και την «συ­ντη­ρη­τι­κή», υπο­μο­νε­τι­κή αντί­δρα­ση στο Κουρσκ, που λο­γι­κά στη­ρί­ζε­ται στην εκτί­μη­ση ότι ο ου­κρα­νι­κός στρα­τός δεν είναι σε θέση να δια­τη­ρή­σει μα­κρο­χρό­νια πα­ρου­σία μέσα σε ρω­σι­κό έδα­φος. Αν το «βέλος» της φοράς των επι­χει­ρή­σε­ων στο Κουρσκ αντι­στρα­φεί και ιδιαί­τε­ρα αν αυτό συ­νο­δευ­τεί από απώ­λειες αξιό­μα­χων δυ­νά­με­ων και ακρι­βού εξο­πλι­σμού, χωρίς κέρδη σε άλλα ση­μεία του με­τώ­που, η όλη επι­χεί­ρη­ση θα γυ­ρί­σει μπού­με­ρανγκ για το Κίεβο, που θα έχει βρε­θεί σε πιο δεινή θέση από εκεί­νη που βρι­σκό­ταν στις 6 Αυ­γού­στου.

Αλλά είναι νωρίς για να προ­κα­τα­βά­λει κα­νείς εξε­λί­ξεις. Ένα ζή­τη­μα θα είναι ο χρό­νος. Αν και προς το παρόν δεν υπάρ­χουν δη­μό­σιες εκ­δη­λώ­σεις με­γά­λης ανα­στά­τω­σης μέσα στη Ρωσία (το κλίμα δεν θυ­μί­ζει τις μέρες της ανταρ­σί­ας του Πρι­γκό­ζιν, ούτε στην κο­ρυ­φή ούτε στη βάση της κοι­νω­νί­ας), όσο πε­ρισ­σό­τε­ρο πα­ρα­μέ­νουν στην πόλη του Κουρσκ οι δε­κά­δες χι­λιά­δες εσω­τε­ρι­κά εκτο­πι­σμέ­νοι από τα εδάφη που ελέγ­χει ο ου­κρα­νι­κός στρα­τός, αυτό μπο­ρεί να αλ­λά­ξει. Ένα άλλο ζή­τη­μα είναι άλλες τυχόν «εκ­πλή­ξεις». Σύμ­φω­να με αμε­ρι­κα­νι­κές πηγές, για να συ­νε­χι­στεί η επί­θε­ση στο Ντο­νιέ­τσκ, στο Κουρσκ με­τα­φέ­ρο­νται δυ­νά­μεις από το -σχε­τι­κά αδρα­νές- μέ­τω­πο της νό­τιας Ου­κρα­νί­ας (Πε­ρι­φέ­ρεια Ζα­πο­ρί­ζιε, Κρι­μαία). Σύμ­φω­να με ρω­σι­κές πηγές, σε αυτό το ση­μείο πα­ρα­τη­ρεί­ται αύ­ξη­ση της συ­γκέ­ντρω­σης ου­κρα­νι­κών δυ­νά­με­ων. Ίσως είναι «μπλό­φα» (έχει πολ­λές τέ­τοιες ένας πό­λε­μος με απο­λύ­τως δια­φα­νή χάρτη), αλλά είναι και μια υπεν­θύ­μι­ση των απαι­τή­σε­ων που έχει ένα μέ­τω­πο 1.000 χι­λιο­μέ­τρων. Οι αν­θρώ­πι­νοι και υλι­κοί πόροι της Ου­κρα­νί­ας είναι σαφώς πιο πε­ριο­ρι­σμέ­νοι, αλλά και της Ρω­σί­ας δεν είναι απε­ριό­ρι­στοι, ενώ η ου­κρα­νι­κή ει­σβο­λή δη­μιούρ­γη­σε ένα «προη­γού­με­νο» που η Μόσχα πρέ­πει πλέον να παίρ­νει υπόψη στο σχε­δια­σμό και στην κα­τα­νο­μή των δυ­νά­με­ών της.

Δια­πραγ­μα­τεύ­σεις

Σύμ­φω­να με την Washington Post, μέσα στον Ιούλη, το Κατάρ είχε με­σο­λα­βή­σει για να ξε­κι­νή­σουν μυ­στι­κές, έμ­με­σες δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με αντι­κεί­με­νο μια συμ­φω­νία τερ­μα­τι­σμού των αμοι­βαί­ων επι­θέ­σε­ων σε ενερ­γεια­κές υπο­δο­μές (η Ρωσία βομ­βαρ­δί­ζει συ­στη­μα­τι­κά το ηλε­κτρι­κό δί­κτυο της Ου­κρα­νί­ας ενώ τα drones του Κιέ­βου χτυ­πά­νε διαρ­κώς τις ρω­σι­κές πε­τρε­λαϊ­κές εγκα­τα­στά­σεις). Το δη­μο­σί­ευ­μα ισχυ­ρί­ζε­ται ότι αυτές είχαν φτά­σει σε ση­μείο πι­θα­νής συ­νά­ντη­σης στην Ντόχα αλλά δια­κό­πη­καν μετά την ου­κρα­νι­κή ει­σβο­λή στο Κουρσκ, αλλά η εκ­πρό­σω­πος του ρω­σι­κού υπ. Εξ., Μαρία Ζα­χά­ρο­βα, το διέ­ψευ­σε: «Δεν δια­κό­πη­κε τί­πο­τε, γιατί δεν υπήρ­χε τί­πο­τε ώστε να δια­κο­πεί».

Δεν γνω­ρί­ζου­με τι ισχύ­ει ακρι­βώς για τη φη­μο­λο­γού­με­νη Κα­τα­ρια­νή με­σο­λά­βη­ση, αλλά μέσα στο κα­λο­καί­ρι υπήρ­ξαν άλλες δι­με­ρείς επα­φές με­τα­ξύ της ου­κρα­νι­κής ηγε­σί­ας και φι­λι­κών προς τη Μόσχα κρα­τι­κών ηγε­σιών (ο Ου­κρα­νός υπ. Εξ. στο Πε­κί­νο, ο Ινδός πρω­θυ­πουρ­γός στο Κίεβο).

Στη διάρ­κεια του Ιούλη, ο Ζε­λέν­σκι είχε ανα­φερ­θεί στην αξία που είχε το μο­ντέ­λο της πα­λιό­τε­ρης συμ­φω­νί­ας για τα σι­τη­ρά (όπου οι δυο πλευ­ρές δεν είχαν απευ­θεί­ας συ­νο­μι­λί­ες, αλλά κα­τέ­λη­ξαν σε συμ­φω­νία με την με­σο­λά­βη­ση της Τουρ­κί­ας) ως «γε­νι­κό­τε­ρη φόρ­μου­λα επί­λυ­σης ζη­τη­μά­των». Συ­νο­λι­κό­τε­ρα, στη διάρ­κεια του Ιούλη είχε κα­τα­γρα­φεί μια αλ­λα­γή τόνου σε δια­δο­χι­κές δη­μό­σιες πα­ρεμ­βά­σεις του Ου­κρα­νού Προ­έ­δρου. Απέ­συ­ρε τις μα­ξι­μα­λι­στι­κές στρα­τιω­τι­κές προσ­δο­κί­ες δη­λώ­νο­ντας ότι «δεν θα κερ­δη­θούν όλα μας τα εδάφη με την βία. Νο­μί­ζω ότι η δύ­να­μη της δι­πλω­μα­τί­ας μπο­ρεί να βοη­θή­σει σε αυτό», ενώ πε­ριέ­γρα­ψε τον τερ­μα­τι­σμό «της θερ­μής φάσης του πο­λέ­μου» ως στόχο που πρέ­πει να επι­διω­χθεί «μέχρι το τέλος του χρό­νου».

Η συ­νέ­χεια της ει­ρη­νευ­τι­κής πρω­το­βου­λί­ας που ξε­κί­νη­σε στην Ελ­βε­τία τον πε­ρα­σμέ­νο Ιούνη προ­γραμ­μα­τί­ζε­ται να δοθεί το Νο­έμ­βρη, με οι­κο­δέ­σποι­να κά­ποια «ου­δέ­τε­ρη» χώρα (Κατάρ, Σαουδ. Αρα­βία, Τουρ­κία, ίσως Ινδία…) και με ανοι­χτό πλέον το εν­δε­χό­με­νο πρό­σκλη­σης ρω­σι­κής αντι­προ­σω­πεί­ας. Ο Λα­βρόφ έχει προ­κα­τα­βά­λει την άρ­νη­ση της Μό­σχας από τις 10 Ιούλη, σχο­λιά­ζο­ντας ένα -τό­τε- σχε­τι­κό ρη­το­ρι­κό «άνοιγ­μα» του Ζε­λέν­σκι, όμως πολλά θα κρι­θούν από τη στάση δυ­νά­με­ων όπως πχ η Κίνα που είχε «μποϊ­κο­τά­ρει» τη διά­σκε­ψη της Ελ­βε­τί­ας. Ο Νο­έμ­βρης θα είναι επί­σης ο μήνας των αμε­ρι­κα­νι­κών εκλο­γών και όσοι με­τα­βούν στη διά­σκε­ψη θα γνω­ρί­ζουν κα­ταρ­χήν ποιος/α θα βρί­σκε­ται στο Λευκό Οίκο αλλά και το συ­σχε­τι­σμό που θα επι­κρα­τεί στο Κο­γκρέ­σο από τον επό­με­νο Γε­νά­ρη, ένα ζή­τη­μα που παί­ζει ση­μα­ντι­κό ρόλο στη δια­μόρ­φω­ση στρα­τη­γι­κής και στο Κίεβο και στη Μόσχα…

Κλι­μά­κω­ση;

Όμως πα­ράλ­λη­λα με την αυ­ξη­μέ­νη δι­πλω­μα­τι­κή κι­νη­τι­κό­τη­τα, με στόχο να πιε­στεί η Μόσχα από τους συμ­μά­χους ή εταί­ρους της, στο Κίεβο επι­κρα­τεί και η διά­θε­ση να κλι­μα­κω­θεί η στρα­τιω­τι­κή πίεση ως μέ­θο­δος «να δε­χτεί ο Πού­τιν να δια­πραγ­μα­τευ­τεί». Αυτή η επι­λο­γή έχει προ­φα­νείς κιν­δύ­νους ανε­ξέ­λεγ­κτης κλι­μά­κω­σης. Μετά την έφοδο στο Κουρσκ, ο Ζε­λέν­σκι πλέον ζητά από τους δυ­τι­κούς συμ­μά­χους την άδεια να χτυ­πή­σει στό­χους βαθιά μέσα στη Ρωσία (!) ως «επί­δει­ξη», ενώ με­ρί­δα των ου­κρα­νι­κών ΜΜΕ ερ­μη­νεύ­ει τη συ­ντη­ρη­τι­κή αντί­δρα­ση του Πού­τιν στην ει­σβο­λή ως από­δει­ξη ότι μπο­ρούν να κα­τα­πα­τη­θούν άφοβα όλες οι ρω­σι­κές «κόκ­κι­νες γραμ­μές»! Ακόμα χει­ρό­τε­ρα, πα­ρό­μοιες εκτι­μή­σεις κυ­κλο­φο­ρούν στα πιο «γε­ρα­κί­σια» αμε­ρι­κα­νι­κά θινκ τανκ, που δεν τους αρκεί μια «επί­δει­ξη» και πλειο­δο­τούν για την ανά­γκη να πά­ρουν οι Ου­κρα­νοί το πρά­σι­νο φως να χτυ­πά­νε σε με­γά­λο βάθος της ρω­σι­κής επι­κρά­τειας…

Η ρω­σι­κή ηγε­σία επι­μέ­νει στην απαί­τη­ση να απο­συρ­θεί ο ου­κρα­νι­κός στρα­τός από το σύ­νο­λο της έκτα­σης των 4 Πε­ρι­φε­ρειών που κα­τέ­χει εν μέρει ο ρω­σι­κός στρα­τός και που ο Πού­τιν έχει ανα­κοι­νώ­σει την προ­σάρ­τη­σή τους (Ντο­νιέ­τσκ, Λου­γκάνσκ, Ζα­πο­ρί­ζιε, Χερ­σώ­να), ως προ­α­παι­τού­με­νο για κάθε διά­λο­γο, ενώ η ου­κρα­νι­κή έφο­δος στο Κουρσκ μπο­ρεί να λει­τουρ­γή­σει τε­λεί­ως αντί­στρο­φα από τη θε­ω­ρία περί «πί­ε­σης για δια­πραγ­μά­τευ­ση».

O Ντμί­τρι Με­ντ­βέ­ντεφ έγρα­ψε σχε­τι­κά: «Τα κού­φια κου­βε­ντο­λό­για περί της υπέ­ρο­χης ει­ρή­νης από με­σο­λα­βη­τές που κα­νείς δεν όρισε ως τέ­τοιους τε­λεί­ω­σαν. Οι πά­ντες κα­τα­λα­βαί­νουν τα πάντα πλέον, κι ας μην το λένε φω­να­χτά. Δεν θα υπάρ­ξει ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΑ­ΠΡΑΓ­ΜΑ­ΤΕΥ­ΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΟ­ΚΛΗ­ΡΩ­ΤΙ­ΚΗ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ!» (τα ψύ­χραι­μα κε­φα­λαία γράμ­μα­τα είναι από το πρω­τό­τυ­πο…).

Ασφα­λώς, είναι γνω­στό ότι ο Με­ντ­βέ­ντεφ έχει ανα­λά­βει σή­με­ρα το ρόλο του φω­να­κλά­δι­κου μπουλ­ντόγκ στον κα­τα­με­ρι­σμό ερ­γα­σιών του Κρεμ­λί­νου, αλλά επι­κοι­νω­νεί -χο­ντρο­κομ­μέ­να- μια γραμ­μή που είναι μέσα στο φάσμα των επι­λο­γών που ο Πού­τιν επι­τρέ­πει να τί­θε­νται στη δη­μό­σια συ­ζή­τη­ση.

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, μετά από ένα χρόνο όπου η πιο ασφα­λής πρό­βλε­ψη ήταν η πα­ρά­τα­ση ενός σχε­τι­κά στά­σι­μου πο­λέ­μου, οι τε­λευ­ταί­οι μήνες του 2024 μπο­ρεί να επι­φυ­λάσ­σουν γε­γο­νό­τα ση­μα­ντι­κά για την πο­ρεία του. Οι εξε­λί­ξεις στο Κουρσκ, στο Ντον­μπάς, στις αμε­ρι­κα­νι­κές εκλο­γές, στην δι­πλω­μα­τι­κή κι­νη­τι­κό­τη­τα των «εν­διά­με­σων» δυ­νά­με­ων, θα δεί­ξουν πράγ­μα­τα…

https://rproject.gr/article/meta-tin-oykraniki-epithesi-sto-koyrsk