Eλατοπευκοστεφανωμένο το χωριό. Κάποτε έρρεαν άφθονα τα νερά από τις φυσικές του πηγές. Τώρα, μετά τις τόσες ανελέητες και ανέλεγκτες, χωρίς καμία επιστημονική μελέτη, γεωτρήσεις ο υδροφόρος ορίζοντας έχει ταπεινωθεί, σχεδόν εξαφανιστεί -οι πηγές στέρεψαν, το ίδιο και τα ποτάμια, αυτό που κάποτε εθεωρείτο φυσική ροή των πραγμάτων δεν υπάρχει πια. Γίνονται κάποιες προσπάθειες από τον δήμο να συλλεγούν σε μια μεγάλη δεξαμενή τα νερά και από εκεί να διοχετεύονται στον κάμπο αλλά μάλλον είναι μια απελπισμένη προσπάθεια.
Γιώργος Σταματόπουλος
Δεν είναι δυνατόν πρώτα να βιάζεις τη γη και αμέσως μετά να δοκιμάζεις να τη χαϊδέψεις -είσαι ένας ψεύτης και απατεώνας, άσε που δεν μπορεί να καλυφθεί το έγκλημα του βιασμού. Εννοείται εδώ το κυρίαρχο κράτος μέσω του δουλικού οργάνου του και ξέρουμε ότι το όργανο αυτό είναι η περιβόητη τοπική αυτοδιοίκηση, ας μην κρυβόμαστε όλοι πίσω από το δαχτυλάκι μας και ας συμφωνήσουμε ότι οι τοπικοί άρχοντες έχουν πάψει να είναι ανεξάρτητοι και απλώς είναι φερέφωνα της κρατικής εξουσίας -να πάψουν δηλαδή όλα εκείνα τα αποφθέγματα περί κυττάρου της δημοκρατίας και άλλα ασεβή για τη δημοκρατία και την αποκέντρωση τάχα των εξουσιών.
Η αγροτική ζωή έχει πεθάνει. Ολοι ομνύουν πλέον στον τουρισμό και ούτε καν στον αγροτοτουρισμό αλλά σε μία μονομερή εκδοχή του, της εξυπηρέτησης των επισκεπτών και τουριστών -σιγά τον ελληνικό τουρισμό και σιγά τη γαλαντομία των τελευταίων. Πριν από περίπου τέσσερις δεκαετίες οι αγροτικοί συνεταιρισμοί άνθιζαν και οι φτωχοί κάτοικοι μπόρεσαν να ανασάνουν και να δουν για πρώτη φορά αυξημένο το εισόδημά τους, κατάφεραν να φτιάξουν ένα σπιτικό της προκοπής και να γελάσει λίγο το χειλάκι τους, να λάμψει κάπως το πρόσωπό τους. Ο αρχικός ενθουσιασμός αυτών των συνεταιριστικών οργανισμών γρήγορα κατέληξε στην απογοήτευση και τον αναπόφευκτο μαρασμό, ίσως γιατί μερικοί είδαν τους συνεταιρισμούς σαν μέσο προσωπικής ανέλιξης στα δώματα της εξουσίας, ίσως γιατί ο σοσιαλισμός δεν έγινε κτήμα του καθενός, ίσως ακόμη γιατί η εξουσία διαφθείρει όλους εκείνους που έρχονται σε επαφή μαζί της.
Τώρα οι λίγοι νέοι που έχουν απομείνει [παραμείνει] στο χωριό, πλήρως απογοητευμένοι από την ακηδία του κράτους για την αγροτική παραγωγή, αρνούνται να συνομιλήσουν, να ανταλλάξουν ιδέες και να επαναστοχαστούν επάνω στους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Ο,τι πουν οι έμποροι, που παίρνουν το εισόδημά τους μπιρ παρά -γιατί έτσι προστάζουν το ελεύθερο εμπόριο και η «ανοιχτή αγορά». Και όλοι σχεδόν τα έχουν με την τωρινή κυβέρνηση και τη ληστρική επιδρομή της, μετά το Πάσχα, στα εισοδήματά τους -αδυνατούν οι άνθρωποι να αντεπεξέλθουν στις κρατικές απαιτήσεις, αφού το εισόδημά τους είναι λειψό και τα έξοδα συντήρησης του νοικοκυριού αβάσταχτα.
Δεν τα έχουν βάψει και μαύρα αλλά η οικονομική δυστοκία τούς απελπίζει μερικές φορές, όταν δηλαδή δυσκολεύονται να βγουν στο καφενείο και να κεράσουν τους φίλους τους. Και άλλα πολλά αλλά είναι κάπως κουραστικό να τα αναφέρεις, όταν μάλιστα είσαι στενοχωρημένος και λυπημένος από τη λύπη των φίλων [και ασφαλώς και τη δική σου].
efsyn.gr
