Μια Γενική Απεργία µπορεί να αλλάξει την ατζέντα!

Εργατικές διεκδικήσεις και κλαδικοί αγώνες παρεισφρέουν στην προεκλογική περίοδο

Πόσο αδια­τά­ρα­κτο και ήρεµο µπο­ρεί να πα­ρα­µεί­νει το προ­ε­κλο­γι­κό κλίµα; Αρκεί η επί­µο­νη άρ­νη­ση της συν­δι­κα­λι­στι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας, του ερ­γο­δο­τι­κού και κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σµού στα κο­ρυ­φαία τρι­το­βά­θµια συν­δι­κά­τα και σε πολ­λές οµο­σπον­δί­ες και Ερ­γα­τι­κά Κέ­ντρα, να κη­ρύ­ξει νέα πα­νερ­γα­τι­κή απερ­γία, παρά τις απα­νω­τές επι­θέ­σεις που έχει δε­χτεί ο κό­σµος της δου­λειάς και παρά το µα­ζι­κό µή­νυ­µα που έστει­λαν οι ερ­γα­ζό­µε­νες-οι στην τε­λευ­ταία Γε­νι­κή Απερ­γία της 9 Νο­έ­µβρη;

Κατερίνα Γιαννούλια

Η συν­δι­κα­λι­στι­κή αρι­στε­ρά, από το ΠΑΜΕ έως τη ρι­ζο­σπα­στι­κή/αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή αρι­στε­ρά, στα σω­µα­τεία, τις οµο­σπον­δί­ες και τα συν­δι­κά­τα, µπο­ρεί και θέλει να επι­βάλ­λει την ερ­γα­τι­κή ατζέ­ντα, σε όλο αυτό το προ­ε­κλο­γι­κό διά­στη­µα; Θα σπά­σει το κλίµα της «κο­κο­ρο­µα­χί­ας» εντός των πλαι­σί­ων και ορίων που θέτει το σύ­στη­µα και θα µε­τα­το­πί­σει τη συ­ζή­τη­ση από το ποιος είναι ο κα­λύ­τε­ρος «δια­χει­ρι­στής» των επι­λο­γών του κε­φα­λαί­ου, στο ποιες είναι οι διεκ­δι­κή­σεις και οι τρό­ποι πάλης για να ανα­κου­φι­στούν επι­τέ­λους οι άν­θρω­ποι της δου­λειάς και να σπά­σει η µο­νο­το­νία της ακραί­ας λι­τό­τη­τας, του αυ­ταρ­χι­σµού και των αβά­στα­χτων πια δυ­σκο­λιών που βιώ­νει ο κό­σµος µας;

Εν­δια­φέ­ρο­ντα νέα από µι­κρούς και µε­γά­λους κλά­δους και χώ­ρους δου­λειάς δεί­χνουν ότι, επι­µέ­ρους (αλλά όχι συ­ντε­χνια­κές), αντι­στά­σεις, διεκ­δι­κή­σεις και κι­νη­το­ποι­ή­σεις επι­µέ­νουν, συ­σπει­ρώ­νο­ντας κόσµο και απει­λώ­ντας αρ­κε­τά συχνά να «φυ­τι­λιά­σουν» το φαι­νο­µε­νι­κά αδια­τά­ρα­κτο, από ερ­γα­τι­κούς αγώ­νες, πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό, αλ­λά­ζο­ντας τη θε­µα­το­λο­γία των δελ­τί­ων ει­δή­σε­ων των συ­στη­µι­κών ΜΜΕ και των εξυ­πνα­κί­στι­κων δια­λό­γων µέσα στη Βουλή µε­τα­ξύ των λε­γό­µε­νων «κο­µµά­των εξου­σί­ας».

Επι­µέ­ρους και δια­φο­ρε­τι­κά θέ­µα­τα, τα οποία αφο­ρούν συ­γκε­κρι­µέ­νους κλά­δους και µοιά­ζουν δυσ­νό­η­τα ή άσχε­τα από τη ζωή της πλειο­ψη­φί­ας της κοι­νω­νί­ας, τα­λα­νί­ζουν τε­ρά­στιο αρι­θµό ερ­γα­ζο­µέ­νων και δη­µιουρ­γούν συν­θή­κες «υπό ανα­µο­νή» έκρη­ξης.

Εκ­παι­δευ­τι­κοί

Το ζή­τη­µα της ατο­µι­κής αξιο­λό­γη­σης στην εκ­παι­δευ­τι­κή κοι­νό­τη­τα, το οποίο επα­να­φέ­ρει µε… θρη­σκευ­τι­κή ευ­λά­βεια το Υπουρ­γείο Παι­δεί­ας της Κε­ρα­µέ­ως, δια­τη­ρεί τους εκ­παι­δευ­τι­κούς σε µία διαρ­κή και µα­ζι­κή αγω­νι­στι­κή ετοι­µό­τη­τα και προ­φα­νώς, αφορά το σύ­νο­λο της ερ­γα­ζό­µε­νης κοι­νω­νί­ας, αφού ο βα­σι­κός στό­χος της Κυ­βέρ­νη­σης Μη­τσο­τά­κη είναι «να χρε­ώ­σουν τις δικές τους ευ­θύ­νες στους ίδιους τους εκ­παι­δευ­τι­κούς, τους γο­νείς και τους µα­θη­τές», όπως ανα­φέ­ρει πρό­σφα­τη ανα­κοί­νω­ση της Δι­δα­σκα­λι­κής Οµο­σπον­δί­ας Ελ­λά­δας (ΔΟΕ) και «να επι­φέ­ρουν την κα­τη­γο­ριο­ποί­η­ση σχο­λεί­ων, εκ­παι­δευ­τι­κών και µα­θη­τών/τριων, την κα­τά­τα­ξη σχο­λεί­ων και εκ­παι­δευ­τι­κών σε «καλά» και «κακά», που θα αντα­γω­νί­ζο­νται µε­τα­ξύ τους ανά­λο­γα µε την πρό­σβα­σή τους σε χο­ρη­γούς, ανά­λο­γα µε την τα­ξι­κή σύν­θε­ση του Δήµου, της Πε­ρι­φέ­ρειας κτλ», κατά τα γρα­φό­µε­να της ΟΛΜΕ.

Οι εκ­παι­δευ­τι­κοί έχουν κατ› επα­νά­λη­ψη επι­χει­ρη­µα­το­λο­γή­σει στη σχο­λι­κή κοι­νό­τη­τα (γο­νείς και µα­θη­τές) για τις κα­τα­στρο­φι­κές συ­νέ­πειες αυτού του τύπου των «αξιο­λο­γή­σε­ων», στο Δη­µό­σιο σχο­λείο και, µε συ­ντρι­πτι­κές πλειο­ψη­φί­ες σε κι­νη­το­ποι­ή­σεις, τις έχουν κάτ’ επα­νά­λη­ψη απορ­ρί­ψει.

Βρι­σκό­µα­στε σε νέο κύκλο αγώ­νων από ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, µε συ­νε­λεύ­σεις των εκ­παι­δευ­τι­κών πρω­το­βά­θµιας και δευ­τε­ρο­βά­θµιας εκ­παί­δευ­σης και µε συ­νε­λεύ­σεις προ­έ­δρων των πρω­το­βά­θµιων συλ­λό­γων τους, ενώ έχει ήδη προ­κη­ρυ­χθεί απερ­γία στις 15 Φλε­βά­ρη.

Νο­σο­κο­µεία

Ο αντί­στοι­χα µε­γά­λος και χρή­σι­µος κλά­δος των ερ­γα­ζο­µέ­νων στα Δη­µό­σια νο­σο­κο­µεία, επί­σης βρί­σκε­ται σε ανα­βρα­σµό, υπό­κω­φο ή και αυ­ξο­µειού­µε­νο µεν, αλλά διαρ­κή, λόγω των επα­νει­λη­µµέ­νων επι­θέ­σε­ων που δέ­χε­ται από αυτήν και τις προη­γού­µε­νες κυ­βερ­νή­σεις, επι­θέ­σεις κα­θό­λου αδιά­φο­ρες για τη ζωή του λαού, αφού αφο­ρούν τη ρα­γδαία ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της Δη­µό­σιας Υγεί­ας και στε­ρούν από εκα­το­µµύ­ρια φτω­χο­ποι­η­µέ­νους ερ­γα­ζό­µε­νους, το πο­λυ­τι­µό­τε­ρο αγαθό, την πρό­σβα­ση στις δω­ρε­άν πα­ρο­χές υγεί­ας.

Μπο­ρεί να µη βλέ­που­µε τις τε­ρά­στιες κι­νη­το­ποι­ή­σεις για την υγεία αλά Ισπα­νία, αλλά σε πάρα πολλά νο­σο­κο­µεία, σε συ­νε­λεύ­σεις, σε πα­ρα­στά­σεις δια­µαρ­τυ­ρί­ας κατά τις επι­σκέ­ψεις Πλεύ­ρη, Γκά­γκα και λοι­πών κυ­βερ­νη­τι­κών στε­λε­χών, ακόµα και στη µε­γα­λειώ­δη λαϊκή δια­δή­λω­ση υπε­ρά­σπι­σης του νο­σο­κο­µεί­ου της Ιε­ρά­πε­τρας, εκ­φρά­ζε­ται η υπο­βό­σκου­σα τε­ρά­στια δυ­σα­ρέ­σκεια του κλά­δου και των χρη­στών των υπη­ρε­σιών υγεί­ας, πόσο ακόµα µία «υπό ανα­µο­νή» έκρη­ξη.

Η απερ­για­κή κι­νη­το­ποί­η­ση που έχει εξαγ­γεί­λει ΠΟ­Ε­ΔΗΝ για τις 22/2 είναι ένα ακόµη γε­γο­νός που απει­λεί να «µπει σφήνα» στην προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο, όπως έχει σχε­δια­στεί για να βο­λέ­ψει το σύ­στη­µα και τα κό­µµα­τά του.

Καλ­λι­τέ­χνες

Οι εξαι­ρε­τι­κά µα­ζι­κές, απο­φα­σι­στι­κές, επα­να­λα­µβα­νό­µε­νες και ευ­χά­ρι­στα θο­ρυ­βώ­δεις απερ­για­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις των καλ­λι­τε­χνών, ενά­ντια στην πο­λι­τι­κή υπο­βά­θµι­σης και ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης των σπου­δών τους, που η κυ­βέρ­νη­ση έλ­πι­ζε ότι θα πε­ρά­σει «αναί­µα­κτα», θυ­µί­ζουν ερ­γα­τι­κούς αγώ­νες «από τις πα­λιές καλές επο­χές» και στέλ­νουν µή­νυ­µα ότι το σύ­στη­µα δεν µπο­ρεί να θε­ω­ρεί ότι έχει ξε­µπερ­δέ­ψει µε την ερ­γα­τι­κή τάξη, µετά τη σχε­τι­κή «πα­ρά­λυ­ση» που δη­µιούρ­γη­σε η προ­δο­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Η συ­µπα­ρά­στα­ση του κό­σµου στον αγώνα των καλ­λι­τε­χνών είναι συ­ντρι­πτι­κή και απο­τε­λεί άλλο ένα πεδίο ενο­ποί­η­σης των ερ­γα­ζο­µέ­νων και του κό­σµου που χρη­σι­µο­ποιεί τις υπη­ρε­σί­ες τους.

Το προ­σο­ντο­λό­γιο, η απο­ζη­µί­ω­ση των µε­τα­κι­νή­σε­ων των Δη­µο­σί­ων Υπαλ­λή­λων, οι Συλ­λο­γι­κές Συ­µβά­σεις Ερ­γα­σί­ας σε Ιδιω­τι­κό αλλά και σε Δη­µό­σιο τοµέα, η αγα­νά­κτη­ση από τα τρα­γι­κά συ­νε­χή ερ­γα­τι­κά δυ­στυ­χή­µα­τα κυ­ρί­ως στο χώρο της Το­πι­κής Αυ­το­διοί­κη­σης, αλλά και στις ιδιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις, οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις ακόµα πε­ρισ­σό­τε­ρων χρή­σι­µων και ανα­γκαί­ων δη­µο­σί­ων υπη­ρε­σιών (πχ ΚΤΕΟ), οι όλο και πιο άθλιες ερ­γα­σια­κές συν­θή­κες ακόµα και στο Δη­µό­σιο τοµέα, οι απο­λύ­σεις συ­µβα­σιού­χων πολ­λών χρό­νων ακόµα και στο Δη­µό­σιο τοµέα (βλέπε Μπε­νά­κειο Φυ­το­πα­θο­λο­γι­κό Ιν­στι­τού­το), η αντι­µε­τώ­πι­ση των βα­σι­κών ανα­γκών των ερ­γα­ζο­µέ­νων µε δια­φό­ρων ειδών κου­πό­νια σί­τι­σης ή και µε διά­φο­ρα, αµφι­βό­λου διάρ­κειας και απο­τε­λε­σµα­τι­κό­τη­τας, επι­δό­µα­τα, σε κα­τη­γο­ρί­ες και υπο­κα­τη­γο­ρί­ες ερ­γα­ζο­µέ­νων, έχουν χα­ώ­σει τον ερ­γα­ζό­µε­νο κόσµο. Κα­νείς και καµιά δεν ξέρει τι ισχύ­ει νο­µι­κά για τη δου­λειά και τη ζωή του/της, κα­νείς και καµιά δεν µπο­ρεί να προ­γρα­µµα­τί­σει τη ζωή του/της και τα πα­ρα­δεί­γµα­τα των µε­γά­λων ερ­γα­τι­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων που έρ­χο­νται από το διε­θνή χώρο (Γαλ­λία, Αγ­γλία κλπ) µοιά­ζουν όλο και πιο δε­λε­α­στι­κά!

Ερ­γα­τι­κές διεκ­δι­κή­σεις

Σε αυτό το κλίµα οι ερ­γα­τι­κές διεκ­δι­κή­σεις και τα αι­τή­µα­τα των ερ­γα­ζο­µέ­νων για την αντι­στρο­φή της λι­τό­τη­τας, για την επα­να­φο­ρά των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων σε αξιο­πρε­πείς και ασφα­λείς συν­θή­κες δου­λειάς, για δη­µό­σιες και δω­ρε­άν κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες µοιά­ζουν πολύ ώρι­µες για να τε­θούν αγω­νι­στι­κά απέ­να­ντι στην κυ­βέρ­νη­ση και όσους διεκ­δι­κη­τές της επό­µε­νης κυ­βέρ­νη­σης που απο­δέ­χο­νται τα όρια και τις επι­λο­γές του συ­στή­µα­τος.

Η αρι­στε­ρά στα σω­µα­τεία και τα συν­δι­κά­τα είναι η µόνη που µπο­ρεί να επι­βάλ­λει στη συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία την προ­κή­ρυ­ξη µιας νέας Γε­νι­κής Απερ­γί­ας, όχι απλά ως συ­νέ­χεια της επι­τυ­χη­µέ­νης 9 Νο­έ­µβρη, αλλά και ως δυ­να­µι­κή πα­ρέ­µβα­ση στις προ­ε­κλο­γι­κές συν­θή­κες, ώστε να ακου­στούν και να διεκ­δι­κη­θούν οι ερ­γα­τι­κές απαι­τή­σεις, αλ­λά­ζο­ντας την ατζέ­ντα της πο­λε­µο­χα­ρούς έξαρ­σης, του εξο­πλι­στι­κού πα­ρο­ξυ­σµού και των ανέ­ξο­δων κι αό­ρι­στων κά­ποιων δήθεν φι­λο­λαϊ­κών υπο­σχέ­σε­ων από όσους έχουν νο­µο­θε­τή­σει ήδη και πολ­λά­κις, υπέρ των συ­µφε­ρό­ντων των λίγων.

Από τις συν­δι­κα­λι­στι­κές δυ­νά­µεις που αντι­στοι­χούν στα κυ­βερ­νη­τι­κά κό­µµα­τα δεν πε­ρι­µέ­νου­µε να δια­τα­ρά­ξουν την προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο µε µια απερ­γία ικανή να συ­σπει­ρώ­σει όλο το ερ­γα­τι­κό δυ­να­µι­κό που δίνει µε­γά­λες ή µι­κρό­τε­ρες µάχες στον χώρο του, µε µια απερ­γία που θα απει­λεί να επα­να­φέ­ρει την ερ­γα­τι­κή τάξη στο επί­κε­ντρο του πο­λι­τι­κού σκη­νι­κού.

Από το ΠΑΜΕ, όµως, θα πε­ρι­µέ­να­µε να µην υπο­κλι­θεί σε αυτές τις προ­τε­ραιό­τη­τες του συ­στη­µι­κού και γρα­φειο­κρα­τι­κού συν­δι­κα­λι­σµού και, σε συ­νερ­γα­σία µε την υπό­λοι­πη αρι­στε­ρά (ρι­ζο­σπα­στι­κή/αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή), να επι­βάλ­λουν µια πο­ρεία προς τις εκλο­γές σε αγω­νι­στι­κό και διεκ­δι­κη­τι­κό κλίµα για τα ερ­γα­τι­κά/τα­ξι­κά συ­µφέ­ρο­ντα.

Η συν­δι­κα­λι­στι­κή αρι­στε­ρά, µε πρα­γµα­τι­κή διά­θε­ση συ­νεν­νό­η­σης µπο­ρεί να επι­βάλ­λει να ξε­πε­ρα­στούν τα τε­χνη­τά εµπό­δια που προ­βάλ­λο­νται στην Εκτε­λε­στι­κή Επι­τρο­πή της ΑΔΕΔΥ, όπου οι δυ­νά­µεις του κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σµού προ­σπα­θούν να µπλο­κά­ρουν κάθε συ­ζή­τη­ση για απερ­γία ενό­ψει εκλο­γών, ενώ ούτε Γε­νι­κό Συ­µβού­λιο δεν δέ­χο­νται να συ­γκα­λέ­σουν.

Ο στό­χος της συ­νερ­γα­σί­ας µοιά­ζει πιο εφι­κτός και κατά τη γνώµη µας είναι απα­ραί­τη­το να πε­ρι­φρου­ρη­θεί. Τα απο­τε­λέ­σµα­τα µπο­ρεί να είναι εντυ­πω­σια­κά και ανα­ζω­ο­γο­νη­τι­κά για τον τα­λαί­πω­ρο κόσµο µας, ενώ­νο­ντας αγώ­νες, µε πρα­γµα­τι­κή προ­ο­πτι­κή νίκης, που πολύ µας έχει λεί­ψει ως τάξη!

rproject.gr