Όταν ουρλιάζουν οι λύκοι, οι γυναίκες βγαίνουν στον δρόμο*

Όταν ουρλιάζουν οι λύκοι, οι γυναίκες βγαίνουν στον δρόμο*

  • |

*Αγέλη λύκων (La Manada) ήταν το όνομα της ομάδας που δημιούργησαν οι πέντε βιαστές στην ηλεκτρονική εφαρμογή whatsapp και την εξέφραζαν μισογύνικες και σεξιστικές απόψεις και στην οποία κατέγραψαν τον βιασμό του θύματος. Με αυτό το όνομα έγινε γνωστή η υπόθεση.

Κατερίνα Καλλέργη

Με φε­μι­νι­στι­κή οργή γέ­μι­σαν για άλλη μια φορά οι δρό­μοι της Ισπα­νί­ας. Αφορ­μή στά­θη­κε η απο­φυ­λά­κι­ση με εγ­γύ­η­ση 6.000 ευρώ των πέντε βια­στών της υπό­θε­σης που έγινε γνω­στή ως «La Manada» (αγέλη λύκων), μέχρι την επα­νεκ­δί­κα­σή της στο Ανώ­τα­το Δι­κα­στή­ριο. Η υπό­θε­ση αφορά τον βια­σμό μιας 18χρο­νης γυ­ναί­κας, από πέντε άντρες στο πα­νη­γύ­ρι του Σαν Φερ­μίν στην Πα­μπλό­να. Οι πέντε άντρες (με­τα­ξύ τους ένας αστυ­νο­μι­κός και ένας στρα­τιω­τι­κός), το βράδυ της 6ης Ιου­λί­ου του 2016, αφού τη βί­α­σαν επα­νει­λημ­μέ­να, της έκλε­ψαν και της κα­τέ­στρε­ψαν το κι­νη­τό, βι­ντε­ο­σκό­πη­σαν τον βια­σμό και το ανέ­βα­σαν στην ομάδα «La Manada» που είχαν φτιά­ξει στην εφαρ­μο­γή whatsapp. Η 18χρο­νη, τα ξη­με­ρώ­μα­τα της 7ης Ιου­λί­ου, κα­τά­φε­ρε να πάει ως το αστυ­νο­μι­κό τμήμα και να κα­ταγ­γεί­λει τον βια­σμό της.

Πρω­τό­δι­κα, η υπε­ρά­σπι­ση και οι κα­τη­γο­ρού­με­νοι έκα­ναν ό,τι μπο­ρού­σαν για να μειώ­σουν την αξιο­πι­στία του θύ­μα­τος. Μά­λι­στα κατά τη διάρ­κεια της δίκης ο δι­κα­στής Ricardo Gonzalez σχο­λί­α­σε ότι στο βί­ντεο έχουν κα­τα­γρα­φεί μόνο «σε­ξουα­λι­κές πρά­ξεις σε ένα πλαί­σιο δια­σκέ­δα­σης και χαράς». Η από­φα­ση που πάρ­θη­κε τε­λι­κά, ήταν 9 χρό­νια φυ­λά­κι­σης, με την κα­τη­γο­ρία της σε­ξουα­λι­κής κα­κο­ποί­η­σης και της λη­στεί­ας, αλλά όχι του βια­σμού. Αυτό οδή­γη­σε σε ένα κύμα φε­μι­νι­στι­κών δια­δη­λώ­σε­ων σε πολ­λές πό­λεις τις Ισπα­νί­ας, με συν­θή­μα­τα: «Εγώ σε πι­στεύω αδελ­φή», «Επί­θε­ση σε μία είναι επί­θε­ση σε όλες μας». Το φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα που δη­μιουρ­γή­θη­κε με αυτή την αφορ­μή, έδει­ξε τη δυ­να­μι­κή του στις δια­δη­λώ­σεις των εκα­τομ­μυ­ρί­ων στις 8 Μάρτη και στη φε­μι­νι­στι­κή απερ­γία, που διορ­γα­νώ­θη­κε.

Την Πέμ­πτη 28/6 απο­φα­σί­στη­κε η απο­φυ­λά­κι­ση των βια­στών. Στην ισπα­νι­κή νο­μο­θε­σία η προ­φυ­λά­κι­ση διαρ­κεί έως δύο χρό­νια, εκτός αν η υπό­θε­ση έχει εκ­δι­κα­στεί πρω­τό­δι­κα και η ποινή είναι με­γά­λη. Σε αυτή την πε­ρί­πτω­ση, οι κα­τη­γο­ρού­με­νοι δια­νύ­ουν το ½ της ποι­νής τους ως προ­φυ­λα­κι­σμέ­νοι, δη­λα­δή για τους 5 αυτό θα σή­μαι­νε 4,5 χρό­νια. Όμως, όταν πέ­ρα­σαν τα 2 έτη, η δι­κα­στι­κή έδρα απο­φά­σι­σε να τους απο­φυ­λα­κί­σει με πλειο­ψη­φία 2 προς 1. Η αι­τιο­λό­γη­ση έγινε με τα εξής επι­χει­ρή­μα­τα: δεν υπάρ­χει κίν­δυ­νος να εγκλη­μα­τή­σουν ξανά λόγω της κοι­νω­νι­κής κα­τα­κραυ­γής, τους χω­ρί­ζουν 500 χι­λιό­με­τρα από το θύμα, άρα η ηρε­μία και η γα­λή­νη της μπο­ρούν να δια­τη­ρη­θούν και με μέσα που δεν έχουν την πε­ριο­ρι­στι­κό­τη­τα της φυ­λά­κι­σης.

Με το που έγινε γνω­στή αυτή η από­φα­ση, χι­λιά­δες γυ­ναί­κες βρέ­θη­καν στους δρό­μους. Δια­δη­λώ­σεις διορ­γα­νώ­θη­καν στη Βαρ­κε­λώ­νη, στο Μπιλ­μπάο, στη Βα­λέν­θια, στην Πα­μπλό­να, στη Γα­λι­κία, στη Μα­δρί­τη και σε πολ­λές άλλες πό­λεις της Ισπα­νί­ας. Τα κα­λέ­σμα­τα έγι­ναν κυ­ρί­ως μέσω κοι­νω­νι­κών δι­κτύ­ων, με το χα­σταγκ #stopmanada (στα­μα­τή­στε την αγέλη των λύκων) και υπήρ­ξε πολύ γρή­γο­ρη αντα­πό­κρι­ση. Ήδη την ίδια μέρα που βγήκε η από­φα­ση, έγι­ναν δε­κά­δες συ­γκε­ντρώ­σεις, ενώ η ηλε­κτρο­νι­κή κα­μπά­νια που διορ­γα­νώ­θη­κε, μά­ζε­ψε μισό εκα­τομ­μύ­ριο υπο­γρα­φές σε λι­γό­τε­ρο από ένα 24ωρο.

Οι φε­μι­νι­στι­κές ομά­δες στη Σε­βίλ­λη, τον τόπο κα­τοι­κί­ας των 5 βια­στών, έφτια­ξαν αφί­σες ενα­ντί­ον τους, κη­ρύσ­σο­ντάς τους ανε­πι­θύ­μη­τους. Κά­λε­σαν μά­λι­στα τις επι­χει­ρή­σεις να κολ­λή­σουν αφί­σες, που έγρα­φαν «σε αυτόν τον χώρο δεν εξυ­πη­ρε­τού­με βια­στές» και οι γυ­ναί­κες γέ­μι­σαν την πόλη με αφί­σες που έλε­γαν «οι γυ­ναί­κες δεν κα­τα­να­λώ­νου­με σε μα­γα­ζιά που σερ­βί­ρουν σε βια­στές».

Η Ένωση Γυ­ναι­κών Δι­κα­στι­κών Ισπα­νί­ας (AMJE) και το Γε­νι­κό Συμ­βου­λί­ου Επαγ­γελ­μα­τιών Νο­μι­κών (Consejo Generale de la Abogacia Espanol) έβγα­λαν ανα­κοι­νώ­σεις που κα­τήγ­γελ­λαν την από­φα­ση της απο­φυ­λά­κι­σης. Ήταν τέ­τοια η κοι­νω­νι­κή πίεση, που μέχρι και η υπουρ­γός παι­δεί­ας Isabel Celaà δή­λω­σε πως η κυ­βέρ­νη­ση αφου­γκρά­ζε­ται και συμ­με­ρί­ζε­ται την κοι­νω­νι­κή ανη­συ­χία και οργή και θα δου­λέ­ψει προς την κα­τεύ­θυν­ση της αλ­λα­γής του ποι­νι­κού κώ­δι­κα, προς όφε­λος των θυ­μά­των βια­σμού και κα­κο­ποί­η­σης.

Η πιο όμορ­φη ει­κό­να από τις δια­δη­λώ­σεις και αυτή που συν­δυά­ζει εκ­πλη­κτι­κά και την οργή, αλλά και τη διεκ­δί­κη­ση, είναι το φε­μι­νι­στι­κό καμπ που στή­θη­κε στην Puerta de Sol στη Μα­δρί­τη. Εκεί που άντρες και γυ­ναί­κες πέ­ρα­σαν τη νύχτα σε σκη­νές για να συ­νε­χί­σουν τη δια­δή­λω­ση. Όπως δή­λω­σαν οι ίδιες: «Θέ­λου­με αυτοί να είναι κλει­σμέ­νοι μέσα, όχι οι γυ­ναί­κες. Δεν εί­μα­στε εδώ μόνο για εκεί­νη (το θύμα της υπό­θε­σης «La manada»), εί­μα­στε εδώ για τις ανει­δί­κευ­τες ερ­γά­τριες στη Χου­έλ­βα, για τις με­τα­νά­στριες που κα­κο­ποιού­νται στα κέ­ντρα κρά­τη­σης στη Μά­λα­γα, για όσους ζούνε στα κέ­ντρα ανη­λί­κων στα σύ­νο­ρα, για τα κο­ρί­τσια που κα­κο­ποι­ή­θη­καν από κά­ποιον συγ­γε­νή τους». Γιατί οι φε­μι­νι­στι­κές διεκ­δι­κή­σεις δεν μπο­ρούν να είναι μο­νο­θε­μα­τι­κές. Το κί­νη­μα που ξε­κί­νη­σε με αφορ­μή το απο­τρό­παιο αυτό έγκλη­μα, πρέ­πει να συ­νε­χί­σει στη γραμ­μή που χά­ρα­ξε στις 8 Μάρτη: απέ­να­ντι στην κουλ­τού­ρα βια­σμού, απέ­να­ντι στην πα­τριαρ­χι­κή δι­καιο­σύ­νη που αθω­ώ­νει βια­στές, απέ­να­ντι στη βία και τον σε­ξι­σμό, με τα­ξι­κό πρό­ση­μο, με όπλο τη φε­μι­νι­στι­κή απερ­γία, τις δια­δη­λώ­σεις, τις οργές μας.