Η Γιάννα συνέχισε την ομιλία της, μετά το σε παραλλαγή ασμάτιο του νεοδεξιού πρωτοψάλτη Σαββόπουλου «Ωδή εις την Ιωάννα».
«Με το Θοδωρή ανταμώναμε καθημερινά δυο φορές, μια το πρωί που πήγαινε στο φροντιστήριο Αγγλικών και μια το απόγευμα που επέστρεφε. Μια μέρα όμως που του ζήτησα να μιλήσουμε για μας, μου αποκάλυψε ότι ήταν παντρεμένος! Καλύτερα να με μαχαίρωνε! Ο Θοδωρής τότε μου φανέρωσε πως είναι Φιλικός κι έτσι αποφασίσαμε να βλεπόμαστε φιλικά. Μα σα να μην έφτανε αυτό, σε λίγες μέρες τον κάλεσαν στη Ζάκυθο να καταταγεί αρχικά στο Ελληνικό σώμα του Αγγλικού στρατού. Ο Θοδωρής έφυγε δεν τον ξαναείδα. Εκείνον το χωρισμό τον πέρασα σαν κάτι βαρύτερο από πένθος, σαν αρρώστια. Όμως ο καιρός πέρασε κι η καρδιά μου ξανασκίρτησε.»
«Έχω επίσης να σας πω για τη γνωριμία μου με το Γιώργη το Δικαίο· Φλέσσας ήτανε το παραγκώμι του και Γρηγόρης ονομάστηκε όταν μπήκε στο ράσο. Στα επαναστατικά χρόνια είχα βρεθεί στο Μοριά κι ένα καλοκαιρινό δείλι που έπαιρνα το μπάνιο μου σε μια ακρογιαλιά της Βοστίτσας έτυχε να τον γνωρίσω κι εντυπωσιάστηκα. Λίγο καιρό μάλιστα πριν τη μάχη στο Μανιάκι είχε ανάψει μεταξύ μας η φλόγα- ο Γιώργης μου έλεγε, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Όμως επειδή κι ο Γιώργης ήτανε και Φιλικός, βλεπόμασταν φιλικά. Δυστυχώς στη μάχη με τον Ιμπραήμ ο Γιώργης χάθηκε κι η φλόγα μας έσβησε πριν καλά-καλά φουντώσει!».
– Ναι η επανάσταση δε φούντωσε γιατί μια άλλη φούντα παρέσυρε τ’ αρματολίκι του Μοριά. Ήταν η φούντα της ινδικής κάνναβης που έφερε ο Ιμπραήμ και οι τουρκοαιγύπτιοι απ’ την κοιλάδα του Νείλου. Ολημερίς πολλοί καπεταναίοι και παλικάρια έμεναν με μάτια γλαρά απ’ τον πολύ μπάφο και έτσι μπόρεσε ο Ιμπραήμ να καταπνίξει την επανάσταση στο Μοριά, είπε εξοργισμένος ο Βελόπουλος.
– Να πάει ο Χρυσοχοΐδης να τους συλλάβει όλους αυτούς μαζί και τον Ιμπραήμ, διέταξε ο Κούλης.
– Ηρεμίστε, πως προκύπτουν όλα αυτά, ρώτησε η Πρόεδρος Κατρίν.
– Έχω χειρόγραφη επιστολή από τον οπλαρχηγό Χατζηκαραπαππασταθοπουλομαυροπετρέα, του οποίου πεντάκις εγγονός είναι φλογερό μέλος της Ελληνικής Λύσης, αποκρίθη ο Βελόπουλος, που τον έπνιγε τ’ άδικο.
– Αυτές οι θέσεις είναι απολίτικες και μειώνουν τις ευθύνες του Ιμπεριαλισμού για εκείνο το χρονικό του Μορέος, είπε πολύ σοβαρά ο Μπαρουφάκης.
– Που ξέρεις εσύ από ιμπεριαλισμό, τον έκοψε ο Κουτσούμπας. Αυτές οι αναλύσεις είναι ιδιοκτησία του κόμματός μου.
–
– Αυτά περί φούντας του Ιμπραήμ είναι ανιστόρητα, αλλά και προσβολή για το Μοριά και κύρια για τη Μεσσηνία, είπε η Φώφη και συμπλήρωσε. Ο παππούς του παππού μου που συγκέντρωνε τότε όλα τα γεννήματα(εξ ου και το Γεννηματάς) της Μεσσηνιακής Μάνης, έλεγε ότι πάντα η Μεσσηνιακή φούντα ήταν η καλύτερη στον κόσμο. Απ’ εκεί προέκυψε η φράση «δουλειές με φούντες». Δεν είναι δυνατόν εμείς οι Μεσσήνιοι να προτιμήσαμε τα σαπιοχόρταρα του Ιμπραήμ. Το αντίθετο πρέπει να έγινε, οι τουρκοαιγύπτιοι πρέπει να γλάρωσαν απ’ τους μπάφους τους με φούντες του Μοριά.
Όλοι οι Μεσσήνιοι βουλευτές χειροκρότησαν φανατισμένα, μηδέ εξαιρουμένων και των Παυλόπουλου, Σαμαρά. Ακόμα κι ο Βασίλης Λεβέντης ζητωκραύγασε με ενθουσιασμό!
– Ζήτω η Μεσσηνιακή φούντα, ζήτω το μεγάλο δώρο του Θεού Πάμισου!
– Το ΠΑΣΟΚ έχει βαριές πολιτικές και ιστορικές ευθύνες, διότι αν είχε χρησιμοποιηθεί η φούντα στον 5ο Π.Χ. αιώνα θα είχαμε γλυτώσει από τον ολέθριο Πελοποννησιακό πόλεμο, είπε αγανακτισμένος ο Τατσόπουλος.
– Ας κρατήσουμε τα θετικά απ’ όλη αυτήν την υπόθεση. Μπορεί να μην είμαι Μεσσήνιος, αλλά είμαι κι εγώ Μοραΐτης απ’ το ηρωικό Καλέντζι και γνωρίζω την ιστορία των επαναστατικών χρόνων του Μοριά. Πρέπει να σας πω πως ο εξαιρετικής ποιότητας μπάφος της Μεσσηνίας και η ικανή ποσότητά του, ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο να πεισθούν οι μεγάλες δυνάμεις και να υποστηρίξουν την επανάσταση στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου το 1827. Αυτά τα έχω υποστηρίξει και ως υπουργός των εξωτερικών και ως Πρωθυπουργός και ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς σε όλα τα φόρα του κόσμου, είπε με μειλίχιο ύφος αλλά και περηφάνια που δε μπορούσε να κρύψει ο ΓΑΠ.
– Τώρα που υπάρχει οργανωμένο τραπεζικό σύστημα σε διεθνές δίκτυο και οι τοκογλύφοι είναι πλέον έντιμοι και αξιοπρεπείς άνθρωποι, η κάνναβη έγινε νόμιμη παραγωγή. Όμως πρέπει να πω ότι αι φούνται του Μορέος θεωρούνται εξαιρετικαί και εις την Φραγκφούρτην και εις το Στρασβούργον και εις τας Βρυξέλας, είπε με ακαδημαϊκό ύφος ο Δεσφιναίος Λουκάς Παπαδήμος.
– Θέλω κι εγώ κάτι να πω, αλλά δεν ξέρω αν ο μπάφος είναι το αρσενικό της μπάφας, είπε ο Πικραμένος.
– Ναι, ναι αυτό είναι, είπε ενθουσιασμένος ο Καρανίκας εκ μέρους του Αλ6.
– Κάνα σουβλάκι ρε παιδιά, δεν υπάρχει κάνα σουβλάκι, ρώτησε με πειναλέο ύφος ο Κώστας Καραμανλής.
– Πάψε χοντρέ κι ο μπάφος καλός είναι, δε θυμάσαι που κάναμε παρέα με φρικιά στις Κυκλάδες και σου έλεγαν ότι ο μπάφος είναι ένα ταξίδι; του είπε ο Άρης Σπηλιωτόπουλος.
– Μπάφιασα με όλα αυτά κι έχω ξεχάσει τι έλεγα, είπε απαυδισμένη η Γιάννα κι άρχισε να τραγουδάει, με της Νίνου το σπαραγμό, το εμβληματικό τραγούδι του Τσιτσάνη,
«Εμπάφιασ’ απ’ τα ντέρτια μου
κι απ’ τα πολλά σεκλέτια μου…»
(… συνεχίζεται)
