Ούτε Ουάσινγκτον, ούτε Μόσχα, αλλά παγκόσμια αντιπολεμική αλληλεγγύη!

Να σταματήσουμε τον πόλεμο του Πούτιν!

Η βάρ­βα­ρη ει­σβο­λή του Πού­τιν στην Ου­κρα­νία είναι η πιο ση­μα­ντι­κή γε­ω­πο­λι­τι­κή εξέ­λι­ξη μετά το τέλος του Ψυ­χρού Πο­λέ­μου. Είναι ένα ση­μείο κα­μπής στην πα­γκό­σμια ιστο­ρία που θα δια­μορ­φώ­σει όλες τις σχέ­σεις με­τα­ξύ κρα­τών στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύ­στη­μα, όπως και τους τα­ξι­κούς και κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες στο εσω­τε­ρι­κό τους.

Άσλεϊ Σμιθ | μετάφραση Πάνος Πέτρου

Η Αρι­στε­ρά και το αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα πρέ­πει να αρ­θούν στο ύψος των πε­ρι­στά­σε­ων και να δια­τυ­πώ­σουν κα­θα­ρές θέ­σεις και αι­τή­μα­τα. Πρέ­πει να κα­τα­δι­κά­σου­με τον τρο­μα­κτι­κό πό­λε­μο του Πού­τιν, να χτί­σου­με αλ­λη­λεγ­γύη με την ου­κρα­νι­κή αντί­στα­ση και το ρω­σι­κό αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα, και να εμπο­δί­σου­με τις ΗΠΑ και τις δυ­νά­μεις του ΝΑΤΟ να με­τα­τρέ­ψουν αυτήν τη σύ­γκρου­ση σε έναν εν­δοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κό πό­λε­μο με­τα­ξύ πυ­ρη­νι­κών δυ­νά­με­ων.

Εγκλη­μα­τι­κός και κα­τα­στρο­φι­κός πό­λε­μος

Πριν πε­ρί­που 2 εβδο­μά­δες ο Πού­τιν διέ­τα­ξε τα στρα­τεύ­μα­τά του να ει­σβά­λουν στην Ου­κρα­νία με την προσ­δο­κία ότι θα γί­νο­νταν δεκτά ως απε­λευ­θε­ρω­τές των Ου­κρα­νών από μια κυ­βέρ­νη­ση που ισχυ­ρι­ζό­ταν ότι δεν είχε λαϊκή στή­ρι­ξη. Υπο­σχέ­θη­κε μια γρή­γο­ρη νίκη. Είναι σαφές ότι οι προσ­δο­κί­ες του ήταν κα­τα­στρο­φι­κά λαν­θα­σμέ­νες και τον οδή­γη­σαν στο να πα­ρα­τά­ξει ανε­παρ­κή αριθ­μό στρα­τευ­μά­των και οπλι­σμό για να κα­τα­κτή­σει και να υπο­τά­ξει γρή­γο­ρα τη χώρα.

Η Ου­κρα­νία ανέ­πτυ­ξε μια ηρω­ι­κή ένο­πλη και άοπλη αντί­στα­ση ενά­ντια στη ρω­σι­κή ει­σβο­λή. Υπο­χρε­ω­μέ­νοι να ανα­συ­ντα­χτούν απέ­να­ντι σε αυτή την αντί­στα­ση, ο Πού­τιν και οι στρα­τη­γοί του δεί­χνουν πρό­θυ­μοι να στρα­φούν στη στρα­τη­γι­κή κα­μέ­νης γης που χρη­σι­μο­ποί­η­σαν στους προη­γού­με­νους πο­λέ­μους τους στη Τσε­τσε­νία και τη Συρία, βά­ζο­ντας σε κίν­δυ­νο εκα­τομ­μύ­ρια αν­θρώ­πι­νες ζωές.

Ήδη η ρω­σι­κή ει­σβο­λή έχει οδη­γή­σει 2 εκα­τομ­μύ­ρια Ου­κρα­νούς να εγκα­τα­λεί­ψουν τη χώρα τους ανα­ζη­τώ­ντας ασφα­λές κα­τα­φύ­γιο στην Πο­λω­νία, τη Σλο­βα­κία, την Ουγ­γα­ρία και αλλού. Οι πε­ρί­που 40 εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι που πα­ρα­μέ­νουν στη χώρα αντι­με­τω­πί­ζουν μια αν­θρω­πι­στι­κή κα­τα­στρο­φή. Η Ρωσία χτυπά κα­τοι­κη­μέ­νες πε­ριο­χές και βάζει σε κίν­δυ­νο την πρό­σβα­ση σε νερό, τρό­φι­μα, φάρ­μα­κα και ηλε­κτρι­κό ρεύμα.

Οι ΗΠΑ και οι δυ­νά­μεις του ΝΑΤΟ έχουν απα­ντή­σει με κάθε δια­θέ­σι­μο μέσο εκτός από την άμεση στρα­τιω­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση. Έχουν εξα­πο­λύ­σει έναν οι­κο­νο­μι­κό πό­λε­μο ενά­ντια στη Ρωσία, επι­βάλ­λο­ντας κυ­ρώ­σεις στο εμπό­ριο και στο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό σύ­στη­μα της χώρας. Ενώ οι ΗΠΑ επέ­βαλ­λαν εμπάρ­γκο στο ρω­σι­κό πε­τρέ­λαιο και φυ­σι­κό αέριο, η ΕΕ δεν έπρα­ξε το ίδιο, καθώς πα­ρα­μέ­νει ιδιαί­τε­ρα εξαρ­τη­μέ­νη από τα καύ­σι­μα της Ρω­σί­ας.

Οι κυ­ρώ­σεις δεν στο­χεύ­ουν μόνο τον Πού­τιν, την κρα­τι­κή γρα­φειο­κρα­τία και την άρ­χου­σα τάξη της χώρας, αλλά όλη την οι­κο­νο­μία. Θα έχουν ένα κα­τα­στρο­φι­κό αντί­κτυ­πο στην ερ­γα­τι­κή τάξη και τους κα­τα­πιε­σμέ­νους της χώρας, οι οποί­οι ήδη υπο­φέ­ρουν από ακραί­ες ανι­σό­τη­τες καθώς υπάρ­χει ακραία συ­γκέ­ντρω­ση του πλού­του στα χέρια των ολι­γαρ­χών.

Οι ΗΠΑ και οι δυ­νά­μεις του ΝΑΤΟ έχουν επί­σης ανα­πτύ­ξει στρα­τεύ­μα­τα στα κρά­τη-μέ­λη της Συμ­μα­χί­ας που συ­νο­ρεύ­ουν με την Ου­κρα­νία και τη Ρωσία και αύ­ξη­σαν τις απο­στο­λές στρα­τιω­τι­κής βο­ή­θειας στην Ου­κρα­νία. Το ένα κρά­τος μετά το άλλο ετοι­μά­ζε­ται να αυ­ξή­σει τις στρα­τιω­τι­κές του δα­πά­νες για να εξο­πλι­στούν για τον αντα­γω­νι­σμό των με­γά­λων δυ­νά­με­ων, με τη Γερ­μα­νία να παί­ζει πρω­το­πό­ρο ρόλο και να υπό­σχε­ται να δι­πλα­σιά­σει τις πο­λε­μι­κές τις δα­πά­νες τον επό­με­νο χρόνο.

Διε­θνής αντί­στα­ση στον πό­λε­μο του Πού­τιν

Μέσα σε αυτήν τη φρίκη, η ελ­πί­δα βρί­σκε­ται στην ανά­δυ­ση μιας διε­θνούς αντι­πο­λε­μι­κής αντί­στα­σης από τα κάτω. Ασφα­λώς, η πιο ση­μα­ντι­κή συ­νι­στώ­σα της είναι η ου­κρα­νι­κή αντί­στα­ση, με όλες τις στρα­τιω­τι­κές και λαϊ­κές μορ­φές της.

Αυτή η αντί­στα­ση έχει εμπνεύ­σει αντι­πο­λε­μι­κές προ­σπά­θειες σε όλο τον κόσμο –με πιο ση­μα­ντι­κή την ίδια τη Ρωσία. Εκεί, οι αντι­πο­λε­μι­κοί ακτι­βι­στές αψη­φούν την κρα­τι­κή κα­τα­στο­λή, δια­δη­λώ­νο­ντας κατά χι­λιά­δες σε όλη τη χώρα. Ήδη πάνω από 13.000 άν­θρω­ποι έχουν συλ­λη­φθεί και υπο­στεί κα­κο­ποί­η­ση στα χέρια της πο­λι­τι­κής αστυ­νο­μί­ας του Πού­τιν. Αντι­μέ­τω­ποι με μια τέ­τοια τρο­μο­κρά­τη­ση, εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες έχουν υπο­γρά­ψει ψη­φί­σμα­τα ενά­ντια στον πό­λε­μο, καλ­λι­τέ­χνες έχουν ρι­σκά­ρει τις κα­ριέ­ρες τους σε κρα­τι­κά χρη­μα­το­δο­τού­με­νους θε­σμούς για να μι­λή­σουν δη­μό­σια ενά­ντια στον Πού­τιν, κα­θη­γη­τές του Πα­νε­πι­στη­μί­ου της Μό­σχας έχουν το­πο­θε­τη­θεί ενά­ντια στον πό­λε­μο και μέλη του κοι­νο­βου­λί­ου έχουν ζη­τή­σει τον τερ­μα­τι­σμό του.

Αυτό το αντι­πο­λε­μι­κό αί­σθη­μα θα δυ­να­μώ­σει καθώς Ρώσοι κλη­ρω­τοί φα­ντά­ροι θα χά­νουν τις ζωές τους, μέλη του σώ­μα­τός τους και τη ψυ­χι­κή τους υγεία σε έναν κα­τα­κτη­τι­κό πό­λε­μο. Αυτό θα προ­κα­λέ­σει αντι­πο­λε­μι­κή δράση στη χώρα και ακόμα και μέσα στο στρά­τευ­μα. Ερ­χό­με­νοι αντι­μέ­τω­ποι με την στρα­τιω­τι­κή και άοπλη αντί­στα­ση της Ου­κρα­νί­ας, οι στρα­τιώ­τες βλέ­πουν την αλή­θεια πίσω από το ψέμα του Πού­τιν ότι θα γί­νο­νταν δε­κτοί ως απε­λευ­θε­ρω­τές. Υπάρ­χουν ήδη ανα­φο­ρές για στρα­τιώ­τες που αρ­νού­νται να πο­λε­μή­σουν, που σα­μπο­τά­ρουν τον ίδιο τους τον εξο­πλι­σμό και κά­ποιοι λι­πο­τα­κτούν.

Εκτός από την ου­κρα­νι­κή και τη ρω­σι­κή αντί­στα­ση, ένα διε­θνές αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα άρ­χι­σε να ανα­δύ­ε­ται ενά­ντια στον πό­λε­μο του Πού­τιν. Οι δια­δη­λώ­σεις ποι­κί­λουν σε μέ­γε­θος και σε σύν­θε­ση, αλλά κά­ποιες κι­νη­το­ποιούν αρ­κε­τές χι­λιά­δες, με εκεί­νη στο Βε­ρο­λί­νο να ξε­περ­νά τις 100.000.

Η πο­λι­τι­κή του πο­λέ­μου στην Ου­κρα­νία

Αυτή η διε­θνής αντί­στα­ση στην ει­σβο­λή είναι πο­λι­τι­κά ετε­ρο­γε­νής, με κάθε εί­δους ρεύμα να προ­ω­θεί καλές ή κακές ιδέες. Το κρί­σι­μο ζή­τη­μα για τους σο­σια­λι­στές είναι ποιες θέ­σεις πρέ­πει να υιο­θε­τή­σου­με για να εκ­παι­δεύ­σου­με, προ­σα­να­το­λί­σου­με και χτί­σου­με το κί­νη­μα.

Καθώς, όπως έλεγε ο Καρλ Βον Κλα­ού­ζε­βιτς, «ο πό­λε­μος είναι συ­νέ­χεια της πο­λι­τι­κής με άλλα μέσα», πρέ­πει πρώτα να κα­τα­νο­ή­σου­με την πο­λι­τι­κή αυτού του πο­λέ­μου και των διά­φο­ρων εμπό­λε­μων πλευ­ρών.

Η Ρωσία διε­ξά­γει έναν πό­λε­μο ιμπε­ρια­λι­στι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας. Όπως έχει κάνει απο­λύ­τως κα­θα­ρό ο Πού­τιν σε δια­δο­χι­κές ομι­λί­ες του, επι­διώ­κει να ανοι­κο­δο­μή­σει την παλιά αυ­το­κρα­το­ρία του κρά­τους του στην ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη και βλέ­πει την Ου­κρα­νία ως κρί­σι­μο σκα­λο­πά­τι σε αυτό το σχέ­διο. Σκο­πεύ­ει να εγκα­τα­στή­σει ένα κα­θε­στώς-μα­ριο­νέ­τα σε όλη τη χώρα ή να τη δια­με­λί­σει, δια­τη­ρώ­ντας τη ρω­σι­κή επιρ­ροή επί της Ου­κρα­νί­ας και ελέγ­χο­ντας τα αυ­το­νο­μη­μέ­να κρα­τί­δια του Λου­γκάνσκ και του Ντο­νιέ­τσκ.

Η Ου­κρα­νία εμπλέ­κε­ται σε έναν πό­λε­μο εθνι­κής αυ­το­διά­θε­σης και πραγ­μα­τι­κά εθνι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης απέ­να­ντι σε μια ιμπε­ρια­λι­στι­κή δύ­να­μη ει­σβο­λής και κα­το­χής. Αυτός ο αγώ­νας πε­ρι­λαμ­βά­νει στρα­τιω­τι­κές και λαϊ­κές πτυ­χές, οι οποί­ες θα συ­νε­χι­στούν ως διαρ­κές «αντάρ­τι­κο» ακόμα και στην πε­ρί­πτω­ση ρω­σι­κής νίκης.

Οι ΗΠΑ και άλλες δυ­νά­μεις του ΝΑΤΟ επι­διώ­κουν να υπε­ρα­σπι­στούν την σφαί­ρα επιρ­ρο­ής τους, την οποία έχουν επε­κτεί­νει μετά το τέλος του Ψυ­χρού Πο­λέ­μου όλο και πιο βαθιά στην Ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη. Η Ουά­σινγ­κτον έχει ξε­κα­θα­ρί­σει ότι συ­γκε­ντρώ­νει τους συμ­μά­χους της για τον με­γά­λο αντα­γω­νι­σμό με τη Ρωσία –και πίσω από αυτόν, πολύ πιο ση­μα­ντι­κό, με την Κίνα– προ­κει­μέ­νου να υπο­στη­ρί­ξει την ηγε­μο­νία της στο πα­γκό­σμιο κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα.

Ενά­ντια στον δήθεν αντι­ι­μπε­ρια­λι­σμό

Σε αυτόν τον πό­λε­μο, υπάρ­χουν τρεις πα­γί­δες που πρέ­πει πάση θυσία να απο­φύ­γει η διε­θνής Αρι­στε­ρά και οι ακτι­βι­στές του αντι­πο­λε­μι­κού κι­νή­μα­τος. Πρώτα και κύρια, δεν πρέ­πει να υιο­θε­τή­σου­με την πο­λι­τι­κή «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» και να υπο­στη­ρί­ξου­με τη Ρωσία του Πού­τιν ως κά­ποιου εί­δους αντι-ιμπε­ρια­λι­στι­κό κρά­τος.

Όσο αλ­λό­κο­τη κι αν ακού­γε­ται για τους πε­ρισ­σό­τε­ρους αν­θρώ­πους, αυτή η θέση υπάρ­χει πραγ­μα­τι­κά σε τμή­μα­τα της Αρι­στε­ράς. Είναι μι­κρού με­γέ­θους αλλά έχουν δυ­σα­νά­λο­γα με­γά­λη επιρ­ροή σε ευ­ρύ­τε­ρα τμή­μα­τα αντι­πο­λε­μι­κών αγω­νι­στών που δί­καια απε­χθά­νο­νται τον αμε­ρι­κα­νι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό.

Αυτή η άποψη θε­ω­ρεί τις ΗΠΑ ως το μο­να­δι­κό ιμπε­ρια­λι­στι­κό κρά­τος στον πλα­νή­τη και υπο­στη­ρί­ζει κάθε κρά­τος, όσο απο­κρου­στι­κό κι αν είναι, όπως η Ρωσία του Πού­τιν και η Συρία του Άσαντ, όταν αυτό φέ­ρε­ται να ενα­ντιώ­νε­ται στις ΗΠΑ. Στη δια­δρο­μή, οι υπο­στη­ρι­κτές αυτής της άπο­ψης ερ­μη­νεύ­ουν ή/και δι­καιο­λο­γούν τα πολ­λα­πλά εγκλή­μα­τα αυτών των κρα­τών, που πε­ρι­λαμ­βά­νουν πο­λέ­μους κι αντε­πα­να­στά­σεις, ως μια «ρεάλ πο­λι­τίκ» στα πλαί­σια αυτού που απο­κα­λούν αντι-ιμπε­ρια­λι­σμό.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, αυτή η άποψη δεν έχει καμία σχέση με τον αντι-ιμπε­ρια­λι­σμό. Στην πε­ρί­πτω­ση της Ρω­σί­ας ή της Κίνας, υπο­στη­ρί­ζει κράτη που εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται τους ερ­γά­τες, κα­τα­πιέ­ζουν άλλα έθνη και λαούς και φι­λο­δο­ξούν να γί­νουν με­γά­λες δυ­νά­μεις.

Στον πό­λε­μο της Ρω­σί­ας στην Ου­κρα­νία, αυτού του εί­δους οι δήθεν αντι­ι­μπε­ρια­λι­στές, υιο­θε­τούν διά­φο­ρες στά­σεις. Κά­ποιοι υπο­στη­ρί­ζουν ανοι­χτά τον πό­λε­μο της Ρω­σί­ας, άλλοι υπο­βαθ­μί­ζουν την κρι­τι­κή απέ­να­ντί της, και άλλοι πε­ριο­ρί­ζουν τα κα­θή­κο­ντα του αντι­πο­λε­μι­κού κι­νή­μα­τος μόνο στην κρι­τι­κή απέ­να­ντι στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Όποια μορφή κι αν παίρ­νει, ο δήθεν αντι­ι­μπε­ρια­λι­σμός στην ουσία υπο­νο­μεύ­ει μια αντι­πο­λε­μι­κή το­πο­θέ­τη­ση για την Ου­κρα­νία. Δεν ενα­ντιώ­νε­ται κα­θα­ρά στην ει­σβο­λή και την κα­το­χή της χώρας από τη Ρωσία.

Ακόμα χει­ρό­τε­ρα, η άρ­νη­σή τους να ενα­ντιω­θούν στον πό­λε­μο της Ρω­σί­ας πα­ρα­βιά­ζει την αλ­λη­λεγ­γύη με την ου­κρα­νι­κή αντί­στα­ση. Βλέ­πει απλώς έναν πό­λε­μο δι’ αντι­προ­σώ­πων υπό τον έλεγ­χο της Ουά­σινγ­κτον.

Πα­ρα­βιά­ζει επί­σης την αλ­λη­λεγ­γύη με το ρω­σι­κό αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα. Οι δήθεν αντι­ι­μπε­ρια­λι­στές έχουν από καιρό «ξε­γρά­ψει» τις εγ­χώ­ριες αντι­στά­σεις στα λε­γό­με­να αντι-ιμπε­ρια­λι­στι­κά κράτη ως «έγ­χρω­μες επα­να­στά­σεις» που ενορ­χη­στρώ­νο­νται πλή­ρως από τις ΗΠΑ.

Θε­με­λιω­δώς, οι δήθεν αντι­ι­μπε­ρια­λι­στές πα­ρα­βιά­ζουν τον ερ­γα­τι­κό διε­θνι­σμό και την υπο­στή­ρι­ξη του δι­καιώ­μα­τος ενός κα­τα­πιε­σμέ­νου έθνους σε αυ­το­διά­θε­ση. Βλέ­πουν τον κόσμο ως διαι­ρε­μέ­νο μόνο ανά­με­σα σε κράτη, και υπο­στη­ρί­ζουν αυτά που θε­ω­ρούν αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κά, ακόμα κι αν αυτά εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται τους ερ­γα­ζό­με­νους και κα­τα­πιέ­ζουν λαούς.

Η υιο­θέ­τη­ση ενός τέ­τοιου δήθεν αντι­ι­μπε­ρια­λι­σμού θα απο­δυ­να­μώ­σει ου­σια­στι­κά το αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα. Θα απο­ξε­νώ­σει τους αν­θρώ­πους, ιδιαί­τε­ρα τους Ου­κρα­νούς, που κα­τέ­βη­καν στους δρό­μους για να ενα­ντιω­θούν στον πό­λε­μο του Πού­τιν και θα αμαυ­ρώ­σει την Αρι­στε­ρά ως απο­λο­γη­τές του.

Ενά­ντια στην υπο­στή­ρι­ξη της αμε­ρι­κα­νι­κής και να­τοϊ­κής επέμ­βα­σης

Η δεύ­τε­ρη και ίσως πιο επι­κίν­δυ­νη πα­γί­δα, είναι να υπο­στη­ρί­ξει η Αρι­στε­ρά και το αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ως μέσο να στα­μα­τή­σει ο πό­λε­μος και να επι­τευ­χθεί η απε­λευ­θέ­ρω­ση της Ου­κρα­νί­ας. Αυτό θα οδη­γού­σε το κί­νη­μα στο πλευ­ρό της με­γα­λύ­τε­ρης ιμπε­ρια­λι­στι­κής δύ­να­μης του πλα­νή­τη, της οποί­ας οι επι­διώ­ξεις είναι απο­λύ­τως αρ­πα­κτι­κές.

Κα­νείς δεν πρέ­πει να ξεχνά την μακρά, αι­μα­το­βαμ­μέ­νη ιστο­ρία της Ουά­σινγ­κτον, από τον Ισπα­νο-Αμε­ρι­κα­νι­κό Πό­λε­μο μέχρι τους δύο ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πα­γκό­σμιους πο­λέ­μους, το Βιετ­νάμ, τις ει­σβο­λές σε Ιράκ και Αφ­γα­νι­στάν και τη ση­με­ρι­νή υπο­στή­ρι­ξη που δίνει στην κα­το­χή της Πα­λαι­στί­νης από το Ισ­ρα­ήλ και στον πό­λε­μο της Σα­ου­δι­κής Αρα­βί­ας στην Υε­μέ­νη. Είναι αυτά τα πε­πραγ­μέ­να που έκα­ναν τον Μάρ­τιν Λού­θερ Κινγκ να απο­κα­λέ­σει τις ΗΠΑ «τον με­γα­λύ­τε­ρο πα­ρα­γω­γό βίας στον κόσμο».

Η συμ­μα­χία του ΝΑΤΟ απο­τε­λεί μέρος αυτής της ιμπε­ρια­λι­στι­κής ιστο­ρί­ας. Οι ΗΠΑ το συ­γκρό­τη­σαν, όπως είχε πει ο πρώ­τος γε­νι­κός γραμ­μα­τέ­ας του, Λόρ­δος Ίσμεϊ, «για να κρα­τή­σει τους Ρώ­σους έξω, τους Αμε­ρι­κά­νους μέσα και τους Γερ­μα­νούς κάτω» στην Ευ­ρώ­πη. Με άλλα λόγια, είναι ένα ερ­γα­λείο αμε­ρι­κα­νι­κής ιμπε­ρια­λι­στι­κής επι­κυ­ριαρ­χί­ας στον ευ­ρω­παϊ­κό κα­πι­τα­λι­σμό.

Τα πε­ρισ­σό­τε­ρα από τα άλλα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έχουν τη δική τους άθλια ιστο­ρία αποι­κιο­κρα­τί­ας. Και αρ­κε­τά από αυτά έχουν υπάρ­ξει συ­νέ­νο­χοι στους πο­λέ­μους της Ουά­σινγ­κτον, με πιο πρό­σφα­το αυτόν στο Αφ­γα­νι­στάν, όπου το ΝΑΤΟ έπαι­ξε με­γά­λο ρόλο στην «ει­ρή­νευ­ση» της χώρας, δια­πράτ­το­ντας ανα­ρίθ­μη­τα εγκλή­μα­τα πο­λέ­μου.

Επι­πλέ­ον, η από­φα­ση των ΗΠΑ και των ευ­ρω­παϊ­κών δυ­νά­με­ων να επε­κτεί­νουν το ΝΑΤΟ και την ΕΕ προς την ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη είναι μία από τις αι­τί­ες του πο­λέ­μου στην Ου­κρα­νία. Πυ­ρο­δό­τη­σε την αυ­ξα­νό­με­νη απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα του Πού­τιν την τε­λευ­ταία δε­κα­ε­τία να επα­να­διεκ­δι­κή­σει τη χα­μέ­νη σφαί­ρα επιρ­ρο­ής της Ρω­σί­ας.

Οι ΗΠΑ και η ΕΕ δεν προ­σφέ­ρουν καμία εναλ­λα­κτι­κή στην Ου­κρα­νία πέρα από την υπο­τα­γή στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά συμ­φέ­ρο­ντα και τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη οι­κο­νο­μία. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, μέσω του ΔΝΤ και της Πα­γκό­σμιας Τρά­πε­ζας, οι ΗΠΑ είναι μία από τις δυ­νά­μεις που κα­τα­πιέ­ζουν τους Ου­κρα­νούς. Αυτοί οι διε­θνείς οι­κο­νο­μι­κοί θε­σμοί έχουν εγκλω­βί­σει την Ου­κρα­νία σε ένα χρέος που σή­με­ρα ξε­περ­νά τα 129 δισ. δο­λά­ρια. Η ερ­γα­τι­κή τάξη και τα κα­τα­πιε­σμέ­να στρώ­μα­τα της χώρας έχουν πλη­ρώ­σει ένα τε­ρά­στιο τί­μη­μα για την εξυ­πη­ρέ­τη­ση αυτών των δα­νεί­ων.

Όπως έχουν κάνει και σε όλο τον Πα­γκό­σμιο Νότο, οι διε­θνείς χρη­μα­το­πι­στω­τι­κοί θε­σμοί έχουν απαι­τή­σει από την Ου­κρα­νία να πε­ρι­κό­ψει κοι­νω­νι­κά προ­γράμ­μα­τα, να ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σει κρα­τι­κές βιο­μη­χα­νί­ες, να απο­λύ­σει δη­μό­σιους υπαλ­λή­λους και να κόψει μι­σθούς και επι­δό­μα­τα ως αντί­τι­μο για νέα δά­νεια. Οι ετή­σιες απο­πλη­ρω­μές χρέ­ους της Ου­κρα­νί­ας απορ­ρο­φούν δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια που θα μπο­ρού­σαν να πάνε στις ανα­γκαί­ες κοι­νω­νι­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις βελ­τί­ω­σης του αβυσ­σα­λέα χα­μη­λού επι­πέ­δου δια­βί­ω­σης της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας.

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επι­διώ­κουν να υπε­ρα­σπι­στούν και τε­λι­κά να επε­κτεί­νουν τον στρα­τιω­τι­κό έλεγ­χό τους στην Ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη και την επι­βο­λή νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών. Δεν προ­σφέ­ρουν καμία λύση στα βά­σα­να της πλειο­ψη­φί­ας των Ου­κρα­νών που αγω­νί­ζο­νται για την απε­λευ­θέ­ρω­σή τους.

Πα­ρό­λα αυτά, αρ­κε­τοί άν­θρω­ποι που έχουν τρο­μο­κρα­τη­θεί από τον πό­λε­μο του Πού­τιν κά­νουν το λάθος να ζη­τούν να επέμ­βουν άμεσα η Ουά­σινγ­κτον και οι Βρυ­ξέλ­λες ή να επι­βά­λουν μια ζώνη απα­γό­ρευ­σης πτή­σε­ων. Κάτι τέ­τοιο θα οδη­γού­σε σε στρα­τιω­τι­κές συ­γκρού­σεις ανά­με­σα σε ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και Ρωσία, δη­μιουρ­γώ­ντας τον κίν­δυ­νο ενός Τρί­του Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου με­τα­ξύ πυ­ρη­νι­κών δυ­νά­με­ων.

Υπέρ της ει­ρή­νης, όχι του πα­σι­φι­σμού

Η τρίτη πα­γί­δα είναι να υιο­θε­τή­σου­με μια άποψη πα­σι­φι­σμού, ενα­ντί­ω­σης σε κάθε πό­λε­μο και βία. Αν και είναι κα­τα­νοη­τά ελ­κυ­στι­κή εν τω μέσω της ει­σβο­λής του Πού­τιν, είναι μια λαν­θα­σμέ­νη στάση που μπο­ρεί να οδη­γή­σει σε προ­δο­σία της αλ­λη­λεγ­γύ­ης με την ου­κρα­νι­κή αντί­στα­ση.

Ο πα­σι­φι­σμός εξυ­ψώ­νει τη μη-βία σε οι­κου­με­νι­κή αρχή που ισχύ­ει για όλες τις πε­ρι­πτώ­σεις. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως δεν είναι όλες οι μορ­φές βίας και πο­λέ­μου αντι­δρα­στι­κές. Μπο­ρούν να απο­τε­λέ­σουν μέσα απε­λευ­θέ­ρω­σης από την κα­τα­πί­ε­ση.

Ο απε­λευ­θε­ρω­τι­κός αγώ­νας των Βιετ­να­μέ­ζων, που νί­κη­σε το γαλ­λι­κό και τον αμε­ρι­κα­νι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό, απο­τε­λού­σε μια προ­ο­δευ­τι­κή χρήση της στρα­τιω­τι­κής βίας που εξα­σφά­λι­σε την ανε­ξαρ­τη­σί­ας της χώρας. Ο Αμε­ρι­κα­νι­κός Εμ­φύ­λιος Πό­λε­μος, που πε­ρι­λάμ­βα­νε και την κα­τά­κτη­ση του Νότου από το στρα­τό της Ένω­σης και τη γε­νι­κή απερ­γία των σκλά­βων, έβαλε τέλος στην δου­λεία στις ΗΠΑ.

Θα ήταν θε­με­λιώ­δες λάθος να εξι­σώ­σου­με τη βία των Βιετ­να­μέ­ζων με αυτήν του αμε­ρι­κα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού ή τη βία των δου­λο­κτη­τών με αυτή των σκλα­βω­μέ­νων αν­θρώ­πων, και να τις κρί­νου­με και τις δύο ως κακές. Η μία πλευ­ρά αγω­νι­ζό­ταν για τη συ­ντή­ρη­ση των βί­αιων συ­στη­μά­των κα­τα­πί­ε­σης και η άλλη  για την κα­τάρ­γη­σή τους.

Αντί για την αφη­ρη­μέ­νη ηθική, που μπο­ρεί να οδη­γή­σει σε μια ανή­θι­κη τε­λι­κά στάση ου­δε­τε­ρό­τη­τας στον αγώνα με­τα­ξύ κα­τα­πιε­στών και κα­τα­πιε­σμέ­νων, οφεί­λου­με να προ­σεγ­γί­ζου­με το ζή­τη­μα της βίας και του πο­λέ­μου πο­λι­τι­κά και ως ζή­τη­μα τα­κτι­κής. Οφεί­λου­με να ενα­ντιω­νό­μα­στε σε πο­λέ­μους που επι­βά­λουν κυ­ριαρ­χία, κα­τα­πί­ε­ση και εκ­με­τάλ­λευ­ση και να υπο­στη­ρί­ζου­με πο­λέ­μους που απε­λευ­θε­ρώ­νουν τους αν­θρώ­πους από αυτές τις κα­τα­πιε­στι­κές δομές.

Αυτό δεν ση­μαί­νει ότι οφεί­λου­με να υπο­στη­ρί­ζου­με κάθε εί­δους βία με στόχο τη νίκη. Οφεί­λου­με να υπο­στη­ρί­ζου­με μόνο τα μέσα που ορ­γα­νώ­νουν κι ενι­σχύ­ουν το συλ­λο­γι­κό αγώνα της κα­τα­πιε­σμέ­νης πλειο­ψη­φί­ας. Και αυτό μπο­ρεί να κρι­θεί μόνο εξε­τά­ζο­ντας τις συ­γκε­κρι­μέ­νες συν­θή­κες του κάθε πο­λέ­μου.

Σο­σια­λι­στι­κές και αντι­πο­λε­μι­κές στά­σεις αρχής

Τι στά­σεις πρέ­πει να υιο­θε­τή­σουν λοι­πόν οι σο­σια­λι­στές και οι αντι­πο­λε­μι­κοί αγω­νι­στές απέ­να­ντι στην ει­σβο­λή του Πού­τιν στην Ου­κρα­νία; Αυτός ο πό­λε­μος συν­δυά­ζει τρία στοι­χεία –την κα­τά­κτη­ση της Ου­κρα­νί­ας από τη Ρωσία, τον αγώνα της Ου­κρα­νί­ας για αυ­το­διά­θε­ση και μια εν­δοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κή σύ­γκρου­ση ανά­με­σα στη Ρωσία και τις ΗΠΑ, τον πα­γκό­σμιο ηγε­μό­να.

Το σύν­θη­μα που πρέ­πει να μας κα­θο­δη­γεί είναι «Ούτε Ουά­σινγ­κτον, Ούτε Μόσχα – Διε­θνής Αλ­λη­λεγ­γύη από τα Κάτω Ενά­ντια στον Πό­λε­μο και τον Ιμπε­ρια­λι­σμό».

Πρέ­πει να υπο­στη­ρί­ξου­με το ου­κρα­νι­κό δι­καί­ω­μα στην αυ­το­διά­θε­ση και τον αγώνα τους για εθνι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση από τη ρω­σι­κή κα­το­χή. Πρέ­πει να υπε­ρα­σπι­στού­με το δι­καί­ω­μα των Ου­κρα­νών να δια­σφα­λί­ζουν όπλα από όπου μπο­ρούν για να αμυν­θούν –ακόμα κι αν πρέ­πει ταυ­τό­χρο­να να προει­δο­ποιού­με τους Ου­κρα­νούς για το «αντί­τι­μο» που θα συ­νο­δεύ­ει τα όπλα και την υπο­στή­ρι­ξη που ζη­τά­νε από τις ΗΠΑ και άλλες ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυ­νά­μεις.

Οφεί­λου­με να υπο­στη­ρί­ξου­με τις προ­ο­δευ­τι­κές δυ­νά­μεις –την Αρι­στε­ρά, τις φε­μι­νι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις, τα ερ­γα­τι­κά σω­μα­τεία– στην ου­κρα­νι­κή αντί­στα­ση, αυτές που υπε­ρα­σπί­ζο­νται τα δι­καιώ­μα­τα των κα­τα­πιε­σμέ­νων εθνι­κών μειο­νο­τή­των της χώρας, των Ρω­σό­φω­νων, των Εβραί­ων και άλλων. Μόνο η ενό­τη­τα με­τα­ξύ των Ου­κρα­νών ενά­ντια σε κάθε εί­δους κα­τα­πί­ε­ση μπο­ρεί να συ­νε­νώ­σει την αντί­στα­ση στην προ­σπά­θεια της Ρω­σί­ας να επι­βά­λει το «διαί­ρει και βα­σί­λευε» στη χώρα.

Πρέ­πει να στα­θού­με σε αλ­λη­λεγ­γύη με το ρω­σι­κό αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα. Αν κα­τα­φέ­ρει να διευ­ρυν­θεί σε μέ­γε­θος και σε εμ­βέ­λεια, μπο­ρεί να δώσει την αυ­το­πε­ποί­θη­ση στους Ρώ­σους στρα­τιώ­τες να αρ­νη­θούν να πο­λε­μή­σουν και συ­νε­πώς να βά­λουν τέλος στην ει­σβο­λή.

Μέσα από αυτή την αντί­στα­ση μπο­ρεί να γεν­νη­θεί ένας ακόμα πιο ρι­ζο­σπα­στι­κός αγώ­νας που θα αμ­φι­σβη­τεί την απο­λυ­ταρ­χία του Πού­τιν. Αξί­ζει να θυ­μό­μα­στε ότι οι στρα­τιω­τι­κές ήττες της Ρω­σί­ας ιστο­ρι­κά οδή­γη­σαν σε επα­να­στά­σεις: Ο πό­λε­μος με την Ια­πω­νία οδή­γη­σε στην επα­νά­στα­ση του 1905. Ο Πρώ­τος Πα­γκό­σμιος Πό­λε­μος οδή­γη­σε στη Ρω­σι­κή Επα­νά­στα­ση του 1917. Και η κα­το­χή του Αφ­γα­νι­στάν από τη Μόσχα τη δε­κα­ε­τία του ’80 οδή­γη­σε στις πο­λι­τι­κές επα­να­στά­σεις του 1989-1991.

Καθώς ενα­ντιω­νό­μα­στε στον πό­λε­μο της Ρω­σί­ας, δεν πρέ­πει να κα­λού­με τις ΗΠΑ και τις δυ­νά­μεις του ΝΑΤΟ να πα­ρέμ­βουν. Δεν πρέ­πει να υπο­στη­ρί­ξου­με τις κυ­ρώ­σεις τους, οι οποί­ες σε αυτή την πε­ρί­πτω­ση απο­τε­λούν πό­λε­μο με άλλα οι­κο­νο­μι­κά μέσα. Απο­τε­λούν μια συλ­λο­γι­κή τι­μω­ρία της ερ­γα­τι­κής τάξης και των κα­τα­πιε­σμέ­νων που ήδη υπο­φέ­ρουν από ακραία ανι­σό­τη­τα, για τα εγκλή­μα­τα αυτών που τους εξου­σιά­ζουν.

Αυτό το κα­θε­στώς κυ­ρώ­σε­ων είναι απο­λύ­τως υπο­κρι­τι­κό. Οι ΗΠΑ ενα­ντιώ­νο­νται στην επι­βο­λή κυ­ρώ­σε­ων στη Σα­ου­δι­κή Αρα­βία, παρά το γε­νο­κτο­νι­κό της πό­λε­μο στην Υε­μέ­νη, και στο Ισ­ρα­ήλ, πα­ρό­τι διαιω­νί­ζει   ένα κρά­τος-απαρτ­χάιντ και κα­τέ­χει επί δε­κα­ε­τί­ες την Πα­λαι­στί­νη. Οι ΗΠΑ χρη­σι­μο­ποιούν ή αρ­νού­νται να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν τις κυ­ρώ­σεις για να προ­ω­θούν τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά τους συμ­φέ­ρο­ντα.

Οι κυ­ρώ­σεις στη Ρωσία είναι σχε­δια­σμέ­νες ώστε να «κλει­δώ­σουν» την αμε­ρι­κα­νι­κή ηγε­μο­νία, στέλ­νο­ντας στην Κίνα και σε άλλα κράτη ένα μή­νυ­μα για την γε­ω­πο­λι­τι­κή και οι­κο­νο­μι­κή δύ­να­μη της Ουά­σινγ­κτον και για τους κιν­δύ­νους που αντι­με­τω­πί­ζει όποιος αγνο­ή­σει τις επι­τα­γές της. Εντεί­νουν τις εν­δοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κές και τις πε­ρι­φε­ρεια­κές αντι­πα­λό­τη­τες για κυ­ριαρ­χία στον πα­γκό­σμιο κα­πι­τα­λι­σμό.

Πρέ­πει επί­σης να ενα­ντιω­θού­με σε εκ­κλή­σεις προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να επι­βά­λουν μια ζώνη απα­γό­ρευ­σης πτή­σε­ων, κάτι που θα με­τέ­τρε­πε την ει­σβο­λή της Ρω­σί­ας σε εν­δοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κό πό­λε­μο με­τα­ξύ πυ­ρη­νι­κών δυ­νά­με­ων, βά­ζο­ντας τον πλα­νή­τη στον κίν­δυ­νο ενός πυ­ρη­νι­κού Αρ­μα­γε­δό­να. Αντί­στοι­χα πρέ­πει να στα­θού­με ενά­ντια στη νέα στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση των ΗΠΑ, των κρα­τών-με­λών του ΝΑΤΟ, της Ρω­σί­ας και άλλων χωρών που προ­ε­τοι­μά­ζο­νται για αντα­γω­νι­σμούς και διε­θνείς πο­λέ­μους.

Αντί­θε­τα, πρέ­πει να υψώ­σου­με αι­τή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν την άμεση αν­θρω­πι­στι­κή κρίση. Το πιο ση­μα­ντι­κό είναι να κα­λέ­σου­με όλο τον πλα­νή­τη να ανοί­ξει τα σύ­νο­ρά του προς όλους τους Ου­κρα­νούς που εγκα­τα­λεί­πουν τη χώρα τους όπως και προς όλους τους με­τα­νά­στες, ιδιαί­τε­ρα τους Αφρι­κα­νούς και τους Άρα­βες που έχουν πε­τα­χτεί στο τέλος της ουράς και τους αρ­νού­νται την εί­σο­δο στα κράτη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ με ανοι­χτά ρα­τσι­στι­κούς όρους.

Τέλος, πρέ­πει να απαι­τή­σου­με από τις ΗΠΑ και τους διε­θνείς χρη­μα­το­πι­στω­τι­κούς θε­σμούς να δια­γρά­ψουν το χρέος της Ου­κρα­νί­ας. Μόνο τότε, αν η Ου­κρα­νία κα­τα­φέ­ρει να απε­λευ­θε­ρω­θεί από τη ρω­σι­κή κα­το­χή, θα είναι ικανή να ξε­φύ­γει και από τα οι­κο­νο­μι­κά δεσμά της Δύσης και να ανοι­κο­δο­μη­θεί όπως νο­μί­ζει.

Ανοι­κο­δο­μώ­ντας τον ερ­γα­τι­κό διε­θνι­σμό

Η Αρι­στε­ρά και το αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα πρέ­πει να αντα­πε­ξέλ­θουν στην πρό­κλη­ση που θέτει ο πό­λε­μος του Πού­τιν. Θα δια­μορ­φώ­σει τη διε­θνή πο­λι­τι­κή για την επό­με­νη γενιά, θα έχει αντί­κτυ­πο σε κάθε εγ­χώ­ριο ζή­τη­μα και θα επη­ρε­ά­σει όλα τα τα­ξι­κά και κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα.

Ο πό­λε­μος έχει ήδη συ­γκλο­νί­σει την πα­γκό­σμια οι­κο­νο­μία. Έχει προ­κα­λέ­σει από­το­μες συ­στο­λές στα χρη­μα­τι­στή­ρια όλου του πλα­νή­τη, έχε αυ­ξή­σει δρα­μα­τι­κά τον πλη­θω­ρι­σμό, ιδιαί­τε­ρα στο αέριο και στα τρό­φι­μα, και υπο­χρε­ώ­νει τις κε­ντρι­κές τρά­πε­ζες στη μία χώρα μετά την άλλη να αυ­ξή­σουν τα επι­τό­κια δα­νει­σμού.

Αυτά με τη σειρά τους θα υπο­χρε­ώ­σουν τις κυ­βερ­νή­σεις να ενερ­γο­ποι­ή­σουν μέτρα λι­τό­τη­τας πάνω στα κοι­νω­νι­κά προ­γράμ­μα­τα και την απα­σχό­λη­ση στο δη­μό­σιο τομέα, ακόμα κι αν θα αυ­ξά­νουν τους στρα­τιω­τι­κούς προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς τους. Θα θυ­σιά­σουν το βού­τυ­ρό μας για να πλη­ρώ­σουν για τα όπλα τους.

Οι στρα­τιω­τι­κές τους προ­ε­τοι­μα­σί­ες θα πα­ρο­ξύ­νουν τις εντά­σεις στο διε­θνές δια­κρα­τι­κό σύ­στη­μα. Κάθε κρά­τος θα επι­χει­ρεί να προ­στα­τεύ­σει τη δική του σφαί­ρα επιρ­ρο­ής, ξη­λώ­νο­ντας τις δομές του πα­γκο­σμιο­ποι­η­μέ­νου κα­πι­τα­λι­σμού. Και όλοι τους θα επι­διώ­ξουν ακόμα πιο ενερ­γά τη δια­σφά­λι­ση αξιό­πι­στων απο­θε­μά­των ορυ­κτών καυ­σί­μων, οδη­γώ­ντας στη δια­δρο­μή σε ακόμα με­γα­λύ­τε­ρη υπερ­θέρ­μαν­ση του πλα­νή­τη.

Αυτές οι δυ­να­μι­κές θα εντεί­νουν την προ­ϋ­πάρ­χου­σα πο­λι­τι­κή πό­λω­ση σε κάθε χώρα. Καθώς οι κα­τε­στη­μέ­νες δυ­νά­μεις θα επο­πτεύ­ουν κρί­σεις, πε­ρι­κο­πές και πο­λε­μι­κές ετοι­μα­σί­ες, και η ακρο­δε­ξιά και η Αρι­στε­ρά θα έχουν την ευ­και­ρία να πα­ρου­σιά­σουν εναλ­λα­κτι­κούς δρό­μους.

Αυτό θα συμ­βαί­νει εν τω μέσω μιας πι­θα­νής ανό­δου των τα­ξι­κών και κοι­νω­νι­κών αγώ­νων, που θα ανα­θερ­μαν­θούν από τα μέτρα λι­τό­τη­τας που θα επι­βά­λουν οι άρ­χο­ντές μας. Για πα­ρά­δειγ­μα, στις ΗΠΑ, τα αφε­ντι­κά θα ισχυ­ρί­ζο­νται σε κάθε συλ­λο­γι­κή δια­πραγ­μά­τευ­ση με τα συν­δι­κά­τα ότι ο πλη­θω­ρι­σμός και τα αυ­ξη­μέ­να επι­τό­κια κά­νουν ανέ­φι­κτη την πα­ρα­χώ­ρη­ση αυ­ξη­μέ­νων μι­σθών κι επι­δο­μά­των ταυ­τό­χρο­να με τη δια­τή­ρη­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας τους, προ­κα­λώ­ντας πι­θα­νά απερ­γί­ες.

Σε αυτή την ιστο­ρι­κή συ­γκυ­ρία, η Αρι­στε­ρά πρέ­πει να αρ­πά­ξει την ευ­και­ρία, να ενα­ντιω­θεί και στη Μόσχα και στην Ουά­σινγ­κτον, να οι­κο­δο­μή­σει τα­ξι­κούς και κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες και να κάνει ό,τι μπο­ρεί για να τους συν­δέ­σει με πα­ρό­μοιες μάχες για κοι­νω­νι­κή και οι­κο­νο­μι­κή δι­καιο­σύ­νη σε όλο τον πλα­νή­τη. Πε­ρισ­σό­τε­ρο από ποτέ άλ­λο­τε, πρέ­πει να οι­κο­δο­μή­σου­με και να ανοι­κο­δο­μή­σου­με την πο­λι­τι­κή του ερ­γα­τι­κού διε­θνι­σμού και να ορ­γα­νώ­σου­με την πάλη για έναν κόσμο που βάζει τους αν­θρώ­πους πάνω από τις αυ­το­κρα­το­ρί­ες και τα κέρδη.

rproject.gr/