Προς το 2ο Συνέδριο του Podemos​: Αίτημα για δημοκρατία και αποφυγή των λαθών αλά ελληνικά

Κατερίνα Σεργίδου*

Το Δεύτερο Συνέδριο του Podemos θα πραγματοποιηθεί στις 10, 11 και 12 Φλεβάρη 2017. Τις ίδιες μέρες με το συνέδριο της Δεξιάς. Ωστόσο κανείς δεν φαίνεται να ασχολείται με το κυβερνών κόμμα.

Οι συ­ζη­τή­σεις και οι δια­δι­κα­σί­ες εσω­τε­ρι­κών ψη­φο­φο­ριών για τον κα­νο­νι­σμό του συ­νε­δρί­ου έχουν ήδη ξε­κι­νή­σει, σε έντο­νους τό­νους μέχρι στιγ­μής, αλλά συ­ντρο­φι­κά. Στο συ­νέ­δριο θα υπάρ­ξουν τρεις πλατ­φόρ­μες, οι οποί­ες εδώ και βδο­μά­δες έχουν το­πο­θε­τη­θεί δη­μό­σια τόσο για την δια­δι­κα­σία μέχρι το συ­νέ­δριο όσο και για το πε­ριε­χό­με­νο. Η πλατ­φόρ­μα Ιγλέ­σιας, λέ­γε­ται Podemos για όλους (Podemos para todos), η πλατ­φόρ­μα των Αντι­κα­πι­τα­λί­στας, Podemos σε κί­νη­ση ή Podemos σε κί­νη­μα (λο­γο­παί­γνιο στα ισπα­νι­κά, Podemos en movimiento), ενώ η ομάδα Ερ­ρε­χόν συμ­με­τέ­χει με την πλατ­φόρ­μα Recuperar la illusion, που στα ελ­λη­νι­κά με­τα­φρά­ζε­ται «Να ανα­κτή­σου­με το όραμα ή τον εν­θου­σια­σμό – πάθος».

Μέχρι την ώρα που τυ­πώ­νε­ται αυτή η εφη­με­ρί­δα, δεν θα ξέ­ρου­με ακόμα ποιο θα είναι το απο­τέ­λε­σμα του εσω­τε­ρι­κού online δη­μο­ψη­φί­σμα­τος των μελών, που θα απο­φα­σί­σει τον τρόπο διε­ξα­γω­γής του συ­νε­δρί­ου. Το πρώτο ση­μείο δια­φο­ρο­ποί­η­σης αφορά την αντι­προ­σω­πευ­τι­κό­τη­τα των ψη­φο­φο­ριών, ώστε οι μειο­ψη­φί­ες να προ­στα­τεύ­ο­νται και να εκ­προ­σω­πού­νται στο κε­ντρι­κό όρ­γα­νο (consejo ciudadano). Οι Αντι­κα­πι­τα­λί­στας προ­τεί­νουν μια πιο ανα­λο­γι­κή εκ­προ­σώ­πη­ση, με τον Ιγλέ­σιας και τον ορ­γα­νω­τι­κό γραμ­μα­τέα Ετσε­νί­κε να επι­μέ­νουν σε ένα σύ­στη­μα που ευ­νο­εί τις συμ­μα­χί­ες. Αν δύο πλατ­φόρ­μες συ­νερ­γα­στούν στο συ­νέ­δριο, παίρ­νουν μπό­νους πε­ρισ­σό­τε­ρων θέ­σε­ων στο Συμ­βού­λιο Πο­λι­τών.

Το δεύ­τε­ρο ζή­τη­μα αφορά τον δια­χω­ρι­σμό πο­λι­τι­κού και ορ­γα­νω­τι­κού. Οι Αντι­κα­πι­τα­λί­στας επι­μέ­νουν ότι οι ψη­φο­φο­ρί­ες για το ορ­γα­νω­τι­κό, πο­λι­τι­κό και ηθικό (Etico) κεί­με­νο πρέ­πει να γί­νουν ξε­χω­ρι­στά, ενώ ο Ιγλέ­σιας επι­μέ­νει σε μια ενιαία ψη­φο­φο­ρία, θε­ω­ρώ­ντας έτσι ότι με το κύρος του θα μπο­ρέ­σει να «πάρει» όλο το συ­νέ­δριο.

Ένα επό­με­νο ζή­τη­μα που τί­θε­ται, είναι η απο­μα­δρι­το­ποί­η­ση και η δυ­να­τό­τη­τα να συμ­με­τέ­χουν πε­ρισ­σό­τε­ρα μέλη από τις πε­ρι­φέ­ρειες στα όρ­γα­να . Στενά συν­δε­δε­μέ­νο με την απο­μα­δρι­το­ποί­η­ση είναι και η απο­κέ­ντρω­ση, με  πρό­τα­ση των Αντι­κα­πι­τα­λί­στας του­λά­χι­στον 40 σύμ­βου­λοι να προ­έρ­χο­νται από τις πε­ρι­φέ­ρειες, ενώ στις προ­τά­σεις τους πε­ρι­λαμ­βά­νε­ται επί­σης το ζή­τη­μα των ανοι­χτών λι­στών, ένα ξε­χω­ρι­στό φε­μι­νι­στι­κό κεί­με­νο, καθώς και το ασύμ­βα­το του ένα άτομο να έχει πε­ρισ­σό­τε­ρες από δύο θέ­σεις μέσα στο Podemos. Μέχρι στιγ­μής δεν έχει τεθεί ζή­τη­μα αρ­χη­γί­ας, αφού όλοι συμ­φω­νούν ότι ο Ιγλέ­σιας είναι αδιαμ­φι­σβή­τη­τα το Νο1.

Το ζή­τη­μα όμως που έχει προ­κα­λέ­σει τη με­γα­λύ­τε­ρη κό­ντρα με­τα­ξύ Ερ­ρε­χόν και Ιγλέ­σιας είναι η πρό­τα­ση του πρώ­του να ψη­φι­στούν ξε­χω­ρι­στά οι προ­σω­πι­κό­τη­τες και ξε­χω­ρι­στά τα κεί­με­να. Κο­ρύ­φω­ση της κό­ντρας των δύο ηγε­τών απο­τέ­λε­σε και η δη­μό­σια ανταλ­λα­γή επι­στο­λών, κάτι που επι­ση­μο­ποί­η­σε τη βαθιά δια­φω­νία που υπάρ­χει με­τα­ξύ τους. Όσον αφορά το πο­λι­τι­κό δια­κύ­βευ­μα, υπάρ­χει μια συμ­φω­νία όλων ότι το Πρώτο Συ­νέ­δριο, το Vistalegre I, όπως ονο­μά­στη­κε λόγω του χώρου στον οποίο έγινε, ήταν ένα αντι­δη­μο­κρα­τι­κό συ­νέ­δριο και ότι χρειά­ζε­ται εμ­βά­θυν­ση των δη­μο­κρα­τι­κών δια­δι­κα­σιών. Με αυτή την έν­νοια, αν και προ­βλη­μα­τι­κές, οι θέ­σεις του Ιγλέ­σιας είναι πιο προ­χω­ρη­μέ­νες αν τις συ­γκρί­νου­με με τις θέ­σεις που υπο­στή­ρι­ζε στο Vistalegre Ι.

Όσον αφορά το πε­ριε­χό­με­νο, η συ­ζή­τη­ση για την Ευ­ρω­παι­κή Ένωση και το ευρώ είναι υπαρ­κτή, κάτι που επί­σης δια­φο­ρο­ποιεί τη συ­ζή­τη­ση που γι­νό­ταν τα προη­γού­με­να χρό­νια στο Podemos, με τα ορ­γα­νω­τι­κά ζη­τή­μα­τα να κυ­ριαρ­χούν τότε σε βάρος των πο­λι­τι­κών θέ­σε­ων.

Αυτό όμως που είναι εντυ­πω­σια­κά δια­φο­ρε­τι­κό είναι η επι­στρο­φή της συ­ζή­τη­σης για την ελ­λη­νι­κή εμπει­ρία. Με πρω­το­βου­λία της Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς, κε­ντρι­κή σε όλες τις δια­δι­κα­σί­ες του Podemos είναι η συ­ζή­τη­ση για το πώς, σε πε­ρί­πτω­ση κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς, δεν θα υπάρ­ξει μια επα­νά­λη­ψη των τρα­γι­κών υπο­χω­ρή­σε­ων της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Αυτό είναι ένα ση­μείο το οποίο φαί­νε­ται να βρί­σκει σύμ­φω­νο τον Ιγλέ­σιας, ο οποί­ος σε αρ­κε­τές δη­λώ­σεις του το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα έχει πα­ρα­δε­χτεί τη συν­θη­κο­λό­γη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, κρα­τώ­ντας σα­φείς απο­στά­σεις από τον Αλέξη Τσί­πρα. Μια ακόμα βα­σι­κή αιχμή της Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς είναι η δη­μιουρ­γία ενός κόμ­μα­τος-κι­νή­μα­τος, με ρίζες στις μάζες που θα απο­τε­λούν τα πόδια και την καρ­διά του Podemos.

 

Κά­ποια συ­μπε­ρά­σμα­τα

1. Η εν­δυ­νά­μω­ση των Αντι­κα­πι­τα­λί­στας και το γε­γο­νός ότι απο­τε­λούν κατά κοινή ομο­λο­γία τη Νο1 δύ­να­μη ορ­γα­νω­τι­κά μέσα στο κόμμα, αλλά και όσον αφορά τους-τις εκλεγ­μέ­νους-ες σε δή­μους και κοι­νο­βού­λια, ανα­γκά­ζει τη συ­ζή­τη­ση να επι­στρέ­φει στο πο­λι­τι­κό καθώς και τους-τις Αντι­κα­πι­τα­λί­στας να θε­ω­ρού­νται δι­καιω­μα­τι­κά όχι απλά μια μειο­ψη­φι­κή αντι­πο­λι­τευ­τι­κή δύ­να­μη, αλλά μέρος της ηγε­σί­ας. Αυτό ση­μαί­νει ότι η Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά έχει πολύ με­γά­λες πι­θα­νό­τη­τες να ισχυ­ρο­ποι­ή­σει τη θέση της στο κόμμα, ενώ ο Ιγλέ­σιας φαί­νε­ται όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο να τη χρειά­ζε­ται στην κό­ντρα του με τον Ερ­ρε­χόν. Σε αυτό το σκη­νι­κό, το γε­γο­νός ότι η Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά, συ­γκε­ντρώ­νο­ντας έναν με­γά­λο αριθ­μό αγω­νι­στών-τριών, επι­μέ­νει στην υπε­ρά­σπι­ση των θέ­σε­ών της από θέση ισχύ­ος πια, είναι πολύ ελ­πι­δο­φό­ρο για τη συ­νέ­χεια του εγ­χει­ρή­μα­τος.

2. Ξε­χω­ρι­στό ση­μείο στη δυ­να­μι­κή της Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς απο­τε­λεί η εν­δυ­νά­μω­σή της σε συ­γκε­κρι­μέ­νες αυ­το­νο­μί­ες-πε­ρι­φέ­ρειες, όπως η Κα­τα­λω­νία και η Αν­δα­λου­σία, μα­κριά από τη Μα­δρί­τη, η εμπλο­κή της στους δή­μους της αλ­λα­γής και η πε­τυ­χη­μέ­νη συ­νερ­γα­σία στη βάση και όχι μόνο από τα πάνω με την Ενω­μέ­νη Αρι­στε­ρά. Όλα αυτά με­τα­τρέ­πουν την Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά σε μια πα­νι­σπα­νι­κή ορ­γά­νω­ση με ρίζες, πολ­λούς-ές εκλεγ­μέ­νους-ες και ανα­γνω­ρι­σμέ­νες προ­σω­πι­κό­τη­τες στο δη­μό­σιο χώρο. Την ίδια στιγ­μή η πα­ρου­σία της Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς στις απερ­γί­ες στην εκ­παί­δευ­ση, στην υγεία και στις μάχες των ερ­γα­ζο­μέ­νων στην Telemarketing την με­τέ­τρε­ψαν στην ορ­γά­νω­ση με τη με­γα­λύ­τε­ρη κι­νη­μα­τι­κή πα­ρου­σία στην Ισπα­νία.

3. Η ελ­λη­νι­κή εμπει­ρία έχει λει­τουρ­γή­σει σαν σοκ, πρώτα στη βάση, αλλά και σε μέρος της ηγε­σί­ας του Podemos, που με κάθε τρόπο κρα­τά­ει απο­στά­σεις από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ακόμα και αν τυ­πι­κά ανα­γκά­ζε­ται να δια­τη­ρεί σχέ­σεις, πά­ντως πολύ λι­γό­τε­ρο από ό,τι πριν από ένα χρόνο. Το ζή­τη­μα της ρήξης με την Ευ­ρω­παι­κή Ένωση συ­ζη­τιέ­ται όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο και φαί­νε­ται να βρί­σκει αντα­πό­κρι­ση ως αί­τη­μα στη βάση του κόμ­μα­τος.

4. Είναι η πρώτη φορά που κα­τα­γρά­φε­ται τόσο με­γά­λο ρήγμα στο μέχρι πρό­τι­νος ηγε­μο­νι­κό μπλοκ Ιγλέ­σιας-Ερ­ρε­χόν. Η όλο και πιο συ­ντη­ρη­τι­κή στάση του Ερ­ρε­χόν στα ζη­τή­μα­τα συμ­μα­χιών με τους Σο­σια­λι­στές, οι συ­νε­χείς ανα­φο­ρές του στην πα­τρί­δα, το κά­λε­σμα σε υπευ­θυ­νό­τη­τα και η θέση του για το χτί­σι­μο μιας εκλο­γι­κής μη­χα­νής, τον έχουν με­τα­τρέ­ψει στο αγα­πη­μέ­νο παιδί με­γά­λων δη­μο­σιο­γρα­φι­κών ομί­λων όπως η «El Pais». Την ίδια στιγ­μή όμως τον έχουν φέρει σε σύ­γκρου­ση με τον Ιγλέ­σιας, αφού γί­νε­ται φα­νε­ρό ότι ο Ερ­ρε­χόν διεκ­δι­κεί με­γα­λύ­τε­ρο ρόλο στο κόμμα.

5. Ο τρό­πος που διε­ξά­γε­ται η συ­ζή­τη­ση, η μη υπο­τί­μη­ση των δη­μο­κρα­τι­κών ζη­τη­μά­των, καθώς και η κουλ­τού­ρα δη­μο­κρα­τι­κού δια­λό­γου μέσα από επί­ση­μα και ανε­πί­ση­μα μέσα. Αντί­στοι­χα και η πε­τυ­χη­μέ­νη χρήση των κοι­νω­νι­κών δι­κτύ­ων από τη μεριά της Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς, αφού η πλα­τα­φόρ­μα της είναι η πιο δια­δε­δο­μέ­νη από τις τρεις στο twitter.

6. Δεν απο­τε­λεί έκ­πλη­ξη το γε­γο­νός ότι για όλα αυτά ο ελ­λη­νι­κός Τύπος, με πρώτη και κα­λύ­τε­ρη την «Αυγή» και όχι μόνο, δεν ενη­με­ρώ­νει κα­θό­λου τους ανα­γνώ­στες-τριες για τις εξε­λί­ξεις στο Podemos, τη στρο­φή του Ιγλέ­σιας και την εν­δυ­νά­μω­ση των Αντι­κα­πι­τα­λί­στας, ενώ άλλες φορές έσπευ­δαν να μας πλη­ρο­φο­ρή­σουν για τις επι­κεί­με­νες συ­νερ­γα­σί­ες και συ­να­ντή­σεις με τους Σο­σια­λι­στές.

Δεν ξέ­ρου­με ποιο θα είναι το τε­λι­κό απο­τέ­λε­σμα του Συ­νε­δρί­ου και πόσο η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά θα μπο­ρέ­σει να επι­βά­λει και να πεί­σει για τις θέ­σεις της. Το σί­γου­ρο είναι ότι το Δεύ­τε­ρο Συ­νέ­δριο του Podemos θα έχει τρο­με­ρό εν­δια­φέ­ρον και ση­μα­σία για τον ρόλο που θα παί­ξει και θα έχει το επό­με­νο διά­στη­μα στα κι­νή­μα­τα, στους δρό­μους και στις καρ­διές των Ισπα­νών και των ευ­ρω­παι­κών λαών.

rproject.gr