«Οι ελίτ θα προσπαθήσουν να μην χάσουν ούτε ένα ευρώ από τα κέρδη τους»

Το Ισπανικό Κράτος είναι από εκείνες τις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση του κοροναϊού.

Η ισπα­νι­κή πε­ρί­πτω­ση πα­ρου­σιά­ζει με­γά­λο εν­δια­φέ­ρον όχι μόνο γιατί τα τε­λευ­ταία χρό­νια έχει υπάρ­ξει ένα πο­λι­τι­κό και κοι­νω­νι­κό ερ­γα­στή­ρι, απο­τε­λώ­ντας πα­ρά­δειγ­μα για τους λαούς του νότου (και όχι μόνο) αλλά κυ­ρί­ως γιατί πρό­σφα­τα απέ­κτη­σε μια νέα κυ­βέρ­νη­ση συμ­μα­χί­ας, αυτή των Σο­σια­λι­στών με τις δυ­νά­μεις του Podemos και της Ενω­μέ­νης Αρι­στε­ράς. ​Συ­ζη­τή­σα­με με τον Ραούλ Κα­μάρ­γο εκ­προ­σώ­που τύπου της ορ­γά­νω­σης Αντι­κα­πι­τα­λί­στας και πρώην βου­λευ­τή στο πε­ρι­φε­ρεια­κό κοι­νο­βού­λιο της Μα­δρί­της για την κρι­σι­μό­τη­τα της κα­τά­στα­σης , για τις συν­θή­κες στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας, για τα μέτρα που (δεν) πήρε η προ­ο­δευ­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση και για την επό­με­νη μέρα, στην μετά τον κο­ρο­ναϊό εποχή. Ιδιαί­τε­ρα ανη­συ­χη­τι­κή φαί­νε­ται να είναι  η από­φα­ση της ισπα­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης να επι­τρέ­ψει την επα­να­λει­τουρ­γία της βιο­μη­χα­νί­ας και άλλων χώρων ερ­γα­σί­ας. 

———————————————

Συνέντευξη με τον Raul Camargo*

Μετά την Ιτα­λία, το Ισπα­νι­κό Κρά­τος είναι η χώρα που έχει πλη­γεί πε­ρισ­σό­τε­ρο στην Ευ­ρώ­πη. Πως εξη­γείς ότι το πλήγ­μα ήταν τόσο με­γά­λο σε αυτή τη χώρα;

Είναι αλή­θεια ότι η Ισπα­νι­κή Κυ­βέρ­νη­ση άρ­γη­σε να αντι­δρά­σει, το έκανε όταν πια οι συ­νέ­πειες στην Ιτα­λία ήταν πολύ ορα­τές. Η Δεξιά και η Άκρα Δεξιά έχουν χρη­σι­μο­ποι­ή­σει αυτή την κα­θυ­στέ­ρη­ση της Κυ­βέρ­νη­σης Συ­νερ­γα­σί­ας PSOE (Σο­σια­λι­στές) -UP (Unidos Podemos) να πάρει μέτρα προ­στα­σί­ας, για να εξα­πο­λύ­σουν επί­θε­ση ενά­ντια στη δια­δή­λω­ση της 8ης Μάρτη της οποί­ας τη διε­ξα­γω­γή  η κυ­βέρ­νη­ση είχε επι­τρέ­ψει. Όμως εκεί­νη τη μέρα πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν δε­κά­δες πο­δο­σφαι­ρι­κοί αγώ­νες καθώς και μια συ­νά­ντη­ση 9000 ατό­μων του Vox, του ακρο­δε­ξιού κόμ­μα­τος που απο­τε­λεί τον τέ­ταρ­το σε ψή­φους  πο­λι­τι­κό σχη­μα­τι­σμό. Η απει­λή του κο­ρο­ναϊ­ού ήταν πραγ­μα­τι­κή και η Κίνα και η Ιτα­λία ήδη έδει­χναν τι θα ακο­λου­θού­σε όμως είναι αλή­θεια πως κα­νείς και καμία δεν πί­στευε ότι η με­τά­δο­ση θα ήταν τόσο γοργή.

 

 

 

 

Σε όλη την Ευ­ρώ­πη τα προη­γού­με­να χρό­νια γί­να­με μάρ­τυ­ρες μιας επι­χεί­ρη­σης διά­λυ­σης της Δη­μό­σιας Υγεί­ας. Σε ποια κα­τά­στα­ση βρί­σκει το δη­μό­σιο σύ­στη­μα Υγεί­ας στην Ισπα­νία, η παν­δη­μία;

Κατά τη διάρ­κεια της κρί­σης του 2008, στην Ισπα­νία έγι­ναν άγριες πε­ρι­κο­πές στο Δη­μό­σιο Σύ­στη­μα Υγεί­ας. Το προ­σω­πι­κό μειώ­θη­κε κατά 30% και έκλει­σαν νο­σο­κο­μεια­κές κλί­νες σε τέ­τοιο βαθμό που η χώρα μας βρέ­θη­κε στις τε­λευ­ταί­ες της Ευ­ρώ­πης σε αντι­στοι­χία κλι­νών-κα­τοί­κων, μετά από την Ελ­λά­δα και την Πορ­το­γα­λία. Στις πε­ρι­κο­πές προ­στέ­θη­κε και η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση 12 νο­σο­κο­μεί­ων. Σε αυτό το πλαί­σιο η κα­τά­στα­ση στην Αυ­το­νο­μία της Μα­δρί­της είναι ιδιαί­τε­ρα κρί­σι­μη αφού είναι η πε­ριο­χή που πλή­γη­κε από τον κο­ρο­ναϊό πε­ρισ­σό­τε­ρο από όλες.  Το γε­γο­νός ότι τα νο­σο­κο­μεία και οι ΜΕΘ είναι υπερ­πλή­ρεις όλες αυτές τις μέρες είναι άμεσα συν­δε­δε­μέ­νο με την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της Υγεί­ας που έκανε το P.P (Λαϊκό Κόμμα). Πάρα πολ­λούς θα­νά­τους εί­χα­με όμως και στα γη­ρο­κο­μεία. Αυτή την πε­ρί­πτω­ση τη γνω­ρί­ζω καλά γιατί όταν ήμουν βου­λευ­τής στο πε­ρι­φε­ρεια­κό κοι­νο­βού­λιο της Μα­δρί­της είχα συ­ντά­ξει ένα νο­μο­σχέ­διο για την ανα­βάθ­μι­ση των γη­ρο­κο­μεί­ων το οποίο απορ­ρί­φθη­κε από το  P.P και τους Ciudadanos (κόμμα των Πο­λι­τών) σε μια ψη­φο­φο­ρία που το PSOE απεί­χε. Μπό­ρε­σα από πρώτο χέρι να δια­πι­στώ­σω τις ελ­λεί­ψεις σε προ­σω­πι­κό και υπο­δο­μές καθώς και την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση σχε­δόν ολό­κλη­ρων των υπη­ρε­σιών στα γη­ρο­κο­μεία της Μα­δρί­της.  Τώρα βλέ­που­με πως σχε­δόν το 50% των θα­νά­των στη Μα­δρί­τη συμ­βαί­νει στα γη­ρο­κο­μεία.  Οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και οι πε­ρι­κο­πές λοι­πόν σκο­τώ­νουν.

 

Ποια θα μπο­ρού­σε να είναι η απά­ντη­ση μιας κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς σε αυτή την κρίση και ποια είναι η γνώμη σου για τις πο­λι­τι­κές της κυ­βέρ­νη­σης αυτό το διά­στη­μα;

Η απά­ντη­ση που δό­θη­κε από την κυ­βέρ­νη­ση συ­νερ­γα­σί­ας PSOE-UP όσον αφορά τα ια­τρι­κά μέτρα πε­ριο­ρι­σμού υπήρ­ξε ορθή. Υπήρ­ξε όμως πολύ με­τριο­πα­θής και ανε­παρ­κής όσον αφορά την οι­κο­νο­μία και τα ερ­γα­σια­κά. Και λέω «υπήρ­ξε ορθή» γιατί εντε­λώς ακα­τα­νό­η­τα η κυ­βέρ­νη­ση απο­φά­σι­σε ότι την Δευ­τέ­ρα 13 Απρί­λη όλη η βιο­μη­χα­νία και όλα τα επαγ­γέλ­μα­τα που δεν μπο­ρούν να πραγ­μα­το­ποι­η­θούν με τη­λερ­γα­σία θα επα­να­λει­τουρ­γή­σουν με όλες τις συ­να­κό­λου­θες συμ­φο­ρή­σεις  στα μέσα μα­ζι­κής με­τα­φο­ράς. Η κυ­βέρ­νη­ση, στην οποία ο ρόλος της συμ­μα­χί­ας Ενω­μέ­νης Αρι­στε­ράς-Podemos είναι ανα­λώ­σι­μος, υπο­κύ­πτει άλλη μια φορά στις πιέ­σεις των αφε­ντι­κών. Τα οι­κο­νο­μι­κά και ερ­γα­σια­κά μέτρα που έχουν παρ­θεί βρί­σκο­νται στην ίδια γραμ­μή με αυτά των δε­ξιών ευ­ρω­παϊ­κών κυ­βερ­νή­σε­ων χωρίς καν να είναι στο ύψος των μέ­τρων που υιο­θέ­τη­σε  η Ιτα­λία. Το συ­μπέ­ρα­σμα είναι ότι χρε­ω­κο­πούν τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας και το Κρά­τος,  χωρίς να αγ­γί­ζουν ούτε ένα ευρώ από τα κέρδη των τρα­πε­ζών και των με­γά­λων επι­χει­ρή­σε­ων. Τα μέτρα εξα­ντλού­νται στις πα­ρα­τά­σεις στην πλη­ρω­μή υπο­θη­κών (οι οποί­ες θα πλη­ρω­θούν στη συ­νέ­χεια πα­ρό­λο που οι οι­κο­γέ­νειες θα μεί­νουν χωρίς ει­σο­δή­μα­τα) ή πα­ρα­τά­σεις πλη­ρω­μής ενοι­κί­ων και χρεών στο δη­μό­σιο  που χωρίς αμ­φι­βο­λία θα επι­στρα­φούν με τό­κους,  ή σε μια λι­τό­τη­τα υπό την κη­δε­μο­νία της Τρόι­κα όπως πολύ καλά γνω­ρί­ζε­τε στην Ελ­λά­δα. Μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς θα έπρε­πε να επι­τά­ξει την ιδιω­τι­κή Υγεία και τα ερ­γο­στά­σια  για να πα­ρα­χθεί ια­τρι­κό υλικό, θα έπρε­πε να απαι­τή­σει την επι­στρο­φή των  65 δι­σε­κα­τομ­μυ­ρί­ων  με τα οποία το Κρά­τος διέ­σω­σε τις τρά­πε­ζες το 2010  ή θα έπρε­πε να επι­βά­λει φό­ρους στις με­γά­λες επι­χει­ρή­σεις. Θα έπρε­πε επί­σης να ανα­στεί­λει την πλη­ρω­μή ενοι­κί­ων (χωρίς να πρέ­πει να επι­στρα­φούν) και υπο­θη­κών και θα έπρε­πε να εξα­σφα­λί­σει ένα βα­σι­κό ει­σό­δη­μα καθ’ όλη τη διάρ­κεια του πε­ριο­ρι­σμού στο σπίτι μέχρι ο κό­σμος να ανα­κτή­σει την ερ­γα­σία του.

 

Έχουν υπάρ­ξει πα­ρα­δείγ­μα­τα αντί­στα­σης και αλ­λη­λεγ­γύ­ης στις γει­το­νιές και τους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας;

Έχουν υπάρ­ξει πολλά δί­κτυα αμοι­βαί­ας στή­ρι­ξης σε γει­το­νιές ( για πα­ρά­δειγ­μα στο Vallekas, μια ερ­γα­τι­κή γει­το­νιά της Μα­δρί­της λει­τουρ­γούν πολύ καλά) και υπάρ­χουν πολλά πα­ρα­δείγ­μα­τα αλ­λη­λεγ­γύ­ης σε όλη τη χώρα. Ανά­με­σα στις ερ­γα­ζό­με­νες-ους στην υγεία  έχει ανα­πτυ­χθεί μια πολύ ση­μα­ντι­κή και αλ­λη­λέγ­γυα  δυ­να­μι­κή η οποία κατά τη γνώμη μου αφή­νει μια πολύ ση­μα­ντι­κή πα­ρα­κα­τα­θή­κη για όταν τε­λειώ­σει όλο αυτό. Απερ­γί­ες για την ώρα δεν εί­χα­με, όμως με την επα­να­λει­τουρ­γία της βιο­μη­χα­νί­ας τη Δευ­τέ­ρα 13 Απρί­λη σί­γου­ρα τέ­τοια πα­ρα­δείγ­μα­τα δεν θα αρ­γή­σουν να εμ­φα­νι­στούν.

 

Ποια είναι η λο­γι­κή της κα­μπά­νιας Σχέ­διο Κοι­νω­νι­κής Ανα­μέ­τρη­σης που έχει εμ­φα­νι­στεί στα ισπα­νι­κά κοι­νω­νι­κά δί­κτυα;  Πως ξε­κί­νη­σε;

Η πρω­το­βου­λία ενός Σχε­δί­ου Κοι­νω­νι­κής Ανα­μέ­τρη­σης (Plan de Choque Social) ξε­κί­νη­σε από το Σω­μα­τείο Ενοι­κια­στών Κα­τα­λο­νί­ας και πολύ γρή­γο­ρα αγκα­λιά­στη­κε από εκα­το­ντά­δες συλ­λο­γι­κό­τη­τες σε όλο το Ισπα­νι­κό Κρά­τος. Οι Αντι­κα­πι­τα­λί­στας στη­ρί­ξα­με από την αρχή αυτή την πρω­το­βου­λία μαζί με άλλες ορ­γα­νώ­σεις όπως η Πλατ­φόρ­μα Πλη­γέ­ντων από τις Υπο­θή­κες (PAH) και οι  Οι­κο­λό­γοι σε Δράση. Για την ώρα η πρω­το­βου­λία επι­κε­ντρώ­νε­ται σε δια­δι­κτυα­κές κα­μπά­νιες στα κοι­νω­νι­κά δί­κτυα που απαι­τούν από την κυ­βέρ­νη­ση να πάρει πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κά μέτρα αντι­με­τώ­πι­σης της κρί­σης, όπως η ανα­βο­λή των πλη­ρω­μών ενοι­κί­ων και η δη­μιουρ­γία ενός βα­σι­κού ει­σο­δή­μα­τος κα­ρα­ντί­νας. Για την ώρα  τη δου­λεύ­ου­με στα κοι­νω­νι­κά δί­κτυα αλλά, για όταν θα έχει τε­λειώ­σει η κα­ρα­ντί­να, φαί­νε­ται να υπάρ­χει μια καλή μαγιά που θα μπο­ρού­σε να οδη­γή­σει σε μια κοι­νω­νι­κή πλατ­φόρ­μα κι­νη­το­ποί­η­σης χι­λιά­δων αν­θρώ­πων έτσι ώστε να μην πλη­ρώ­σουν οι ερ­γα­ζό­με­νες-οι την οι­κο­νο­μι­κή, κοι­νω­νι­κή και οι­κο­λο­γι­κή  κρίση που έρ­χε­ται.

 

Έχει ανοί­ξει μια με­γά­λη συ­ζή­τη­ση στους κόλ­πους των κι­νη­μά­των και της αρι­στε­ράς γύρω από τα μέτρα πε­ριο­ρι­σμού. Ποια είναι η γνώμη σου για αυτό το ζή­τη­μα;

Είναι προ­φα­νές ότι η υπο­χρε­ω­τι­κή κα­ρα­ντί­να και τα μέτρα ελέγ­χου του πλη­θυ­σμού μπο­ρεί να εκτρα­πούν προς την κα­τεύ­θυν­ση μιας αυ­ταρ­χι­κής και κα­τα­σταλ­τι­κής κλι­μά­κω­σης στις χώ­ρες-κρά­τη της Ε.Ε. Ήδη πριν από την κρίση υπήρ­χε ένα τι­μω­ρη­τι­κό νο­μι­κό πλαί­σιο. Στην Ισπα­νία για πα­ρά­δειγ­μα έχου­με το «νόμο φί­μω­τρο» που προ­βλέ­πει μέχρι 600.000 ευρώ για όσες-ους δια­δη­λώ­νουν χωρίς άδεια ή δεν υπα­κού­ουν στην αστυ­νο­μία. Θε­ω­ρη­τι­κά η κυ­βέρ­νη­ση  PSOE-UP θα ακύ­ρω­νε αυτό το νόμο αλλά με την κρίση του  COVID-19  έχει ανα­βλη­θεί η ακύ­ρω­σή του και μά­λι­στα εφαρ­μό­ζε­ται ήδη σε όσους-ες πα­ρα­βιά­ζουν τα πε­ριο­ρι­στι­κά μέτρα. Θα πρέ­πει να επα­γρυ­πνού­με έτσι ώστε αυτή η κρίση να μην οδη­γή­σει σε μια ισχυ­ρο­ποί­η­ση  του κα­τα­σταλ­τι­κού κρά­τους.

 

Υπάρ­χει και μια γε­ω­πο­λι­τι­κή διά­στα­ση της παν­δη­μι­κής κρί­σης. Πως θα δια­μορ­φω­θεί η κα­τά­στα­ση στον πλα­νή­τη μετά τη κρίση;

Πι­στεύω ότι η γε­ω­πο­λι­τι­κή κα­τά­στα­ση σε πα­γκό­σμιο επί­πε­δο,  θα αλ­λά­ξει μετά την κρίση. Η ίδια η Ε.Ε βρί­σκε­ται υπό αμ­φι­σβή­τη­ση λόγω της αδυ­να­μί­ας της να επι­δεί­ξει  αλ­λη­λεγ­γύη,  ήδη από τη δη­μιουρ­γία της. Δεν υπάρ­χει κα­νέ­να σχέ­διο αμοι­βαί­ας βο­ή­θειας πέρα από το δα­νει­σμό χρη­μά­των που μετά θα επι­στρα­φούν με τό­κους και με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κά σχέ­δια «αλά ελ­λη­νι­κά.» Είναι ιδιαί­τε­ρα απο­γοη­τευ­τι­κό ότι οι χώρες του Νότου δεν κα­τόρ­θω­σαν να πα­ρου­σιά­σουν ένα κοινό συ­μπα­γές μέ­τω­πο: Έχουν κα­τα­λή­ξει έτσι να ανέ­χο­νται τον Ευ­ρω­παϊ­κό Μη­χα­νι­σμό Στή­ρι­ξης χωρίς τη δυ­να­τό­τη­τα διορ­θω­τι­κών κι­νή­σε­ων. Στις πα­ρού­σες συν­θή­κες μιας από τις πιο πρω­το­φα­νείς κρί­σεις στη σύγ­χρο­νη ιστο­ρία, η Ε.Ε μπο­ρεί να κα­τα­λή­ξει σε κα­τάρ­ρευ­ση. Η Κίνα μπο­ρεί να γίνει ακόμα πιο ισχυ­ρή από τις ΗΠΑ (όπου η κρίση του COVID-19 μόλις τώρα ξε­κι­νά με 6 εκα­τομ­μύ­ρια ανέρ­γους με πολύ πι­θα­νό το σε­νά­ριο να υπο­στεί μια πραγ­μα­τι­κή εκα­τόμ­βη.) Όλα θα αλ­λά­ξουν μετά από αυτή την κρίση, αν και όχι απα­ραί­τη­τα προς το κα­λύ­τε­ρο.

Η παν­δη­μία έχει ανα­δεί­ξει με τον πιο δρα­μα­τι­κό τρόπο όλες τις αντι­φά­σεις του κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος. Ποιες μπο­ρεί να είναι οι κι­νή­σεις των ελίτ για να βγουν από την κρίση και ποιες ευ­και­ρί­ες ανοί­γο­νται για τη με­γά­λη πλειο­ψη­φία της κοι­νω­νί­ας και την αρι­στε­ρά;

Οι ελίτ θα επι­χει­ρή­σουν να κά­νουν αυτό που έκα­ναν πάντα: Θα προ­σπα­θή­σουν να μην χά­σουν ούτε ένα ευρώ από τα κέρδη τους και θα προ­σπα­θή­σουν να στεί­λουν το λο­γα­ρια­σμό με­τα­κυ­λί­ο­ντας το κό­στος των ζη­μιών στις ερ­γα­ζό­με­νες-ους και στα δη­μό­σια τα­μεία. Και αυτό φαί­νε­ται από τα πρώτα κιό­λας μέτρα που έχουν παρ­θεί στην Ισπα­νία (όπου υπο­τί­θε­ται έχου­με την πιο προ­ο­δευ­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση της Ευ­ρώ­πης). Έρ­χε­ται ένα με­γά­λο κύμα  ύφε­σης στην πλειο­ψη­φία των χωρών του κό­σμου και μια κρίση της οποί­ας το μέ­γε­θος εί­χα­με να δούμε από το κραχ του 1929. Κατά τη γνώμη μου, λίγες θα είναι οι δια­φο­ρές στις πο­λι­τι­κές των χωρών της Ε.Ε ανα­φο­ρι­κά με την κρίση: ακραία λι­τό­τη­τα, μεί­ω­ση των μι­σθών στο δη­μό­σιο τομέα, μα­ζι­κές απο­λύ­σεις. Σύμ­φω­να με μια  πρό­σφα­τη έρευ­να της Deustche Bank η Ισπα­νία θα είναι η χώρα που θα τι­μω­ρη­θεί πε­ρισ­σό­τε­ρο από την κρίση με την ανερ­γία να φτά­νει μέχρι και το 45%. Αυτό που είναι προ­φα­νές είναι ότι οι από κάτω δεν θα μπο­ρέ­σουν να συ­νε­χί­σουν να ζουν όπως τώρα την ίδια στιγ­μή που οι από πάνω θα θε­λή­σουν να κερ­δί­ζουν τα ίδια με πριν. Για αυτό είναι πολύ ση­μα­ντι­κό να συ­γκε­ντρώ­σου­με όλες τις κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις σε κάθε χώρα που δεν θα απο­δε­χτούν τη νέα κα­πι­τα­λι­στι­κή λι­τό­τη­τα στην μετά τον κο­ρο­ναϊό εποχή. Όσοι αφιέ­ρω­σαν δυ­νά­μεις για να δια­χει­ρι­στούν την αθλιό­τη­τα του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού είτε μόνοι,  όπως έκανε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, είτε υπό μια φι­λε­λεύ­θε­ρη ηγε­σία όπως κάνει αυτή τη στιγ­μή το Podemos θα έπρε­πε να έχουν κα­τα­λά­βει μέχρι τώρα ότι αυτός ο δρό­μος οδη­γεί στην άβυσ­σο: Βρι­σκό­μα­στε σε μια εποχή όπου ο ίδιος ο κα­πι­τα­λι­σμός θα αμ­φι­σβη­τη­θεί από ακρο­δε­ξιές πα­ραλ­λα­γές (με αυ­ξα­νό­με­νη επιρ­ροή) ενός τρί­του δρό­μου και ας ελ­πί­σου­με ότι θα αμ­φι­σβη­τη­θεί και από συμ­μα­χί­ες της εναλ­λα­κτι­κής αρι­στε­ράς. Τώρα είναι η ώρα να ανα­δεί­ξου­με με­τα­βα­τι­κά οι­κο­σο­σια­λι­στι­κά προ­γράμ­μα­τα ορ­γα­νώ­νο­ντας μα­ζι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις σε όλο τον κόσμο για την υπε­ρά­σπι­ση του πλα­νή­τη, της ζωής και των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Είναι επί­σης η ώρα  να μπουν σε κί­νη­ση νέες πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις με ση­μείο εκ­κί­νη­σης τις ίδιες και όχι τον ετοι­μο­θά­να­το κα­πι­τα­λι­σμό. Δεν γνω­ρί­ζου­με ακόμα πως θα ονο­μά­σου­με το νέο σύ­στη­μα που θέ­λου­με να οι­κο­δο­μή­σου­με. Γνω­ρί­ζου­με όμως πως πρέ­πει να είναι ρι­ζι­κά αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό.

*O Ραούλ Κα­μάρ­γο  είναι εκ­πρό­σω­πος τύπου της ορ­γά­νω­σης Αντι­κα­πι­τα­λί­στας και πρώην βου­λευ­τής στο πε­ρι­φε­ρεια­κό κοι­νο­βού­λιο της Μα­δρί­της

/rproject.gr/