Αυτό πάλι, Δήμαρχε, που μας συμβαίνει σ’ αυτό το far west, αυτής εδώ της αποικίας, κάθε φορά που ακούμε τη λέξη πρόσφυγες, εμείς να σκεπτόμαστε αεροδρόμια, μπορώ και να το καταλαβώ και να το εξηγήσω. Η πρόσφατη τοπική μας εμπειρία άλλωστε δεν αφήνει και πολλά περιθώρια παρανόησης: Καλοί είναι οι πρόσφυγες, αλλά η «μπίζνα» πρέπει να είναι νόμιμη, η αυτοδιοίκηση στα «κουμάντα», το στρατόπεδο στο αεροδρόμιο… και οι πάσης φύσεως «αερολέσχες», οι ΜΚΟ του αέρα δηλαδή, πάντα πρόθυμες να βρούνε τα «κομάντα», που θα μετατρέψουν την καταστροφή σε σωτηρία!
- του Λευτέρη Τηλιγάδα |
| red line
Λάθος, Δήμαρχε. Δεν ήταν μόνο η επιστολή του Βίτσα το διευκρινιστικό έγγραφο στο χθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο. Όλο το «πακέτο» της αλληλογραφίας ήταν εξόχως κατατοπιστικό της «φιλοξενίας», που ο κρατικός μηχανισμός ετοιμάζει να εκσφενδονίσει κατά των προσφύγων. Απλά η επιστολή Βίτσα ξεκαθάρισε, πως «κουμάντο» θα κάνουν τα «κομάντα»… Πάει να πει ο στρατός… Δεν θα αφήσουν τον κάθε αποστρατευμένο πτέραρχο να τα κονομάει, την ώρα που οι εν ενεργεία μηχανισμοί «βαράνε μύγες», στην προσπάθεια τους να μαζέψουν λεφτά, που δεν υπάρχουν.
Εκείνο όμως που με τρόμαξε εχθές Δήμαρχε, ήταν η υψηλών τόνων απάντηση σου στην πρόταση Καμένου για την διερεύνηση της δυνατότητας της στέγασης προσφύγων στο ξενοδοχείο TOURIST καθώς και στο γειτονικό του κτήριο της πρώην πολυκλινικής:
«Δεν τους θέλουμε μέσα στην πόλη», είπες.
Τρομακτική φράση, Δήμαρχε, η οποία αποδεικνύει πως οι προθέσεις της Δημοτικής Αρχής του Αγρινίου είναι πλήρως εναρμονισμένες με τις προθέσεις της κυβέρνησης, που κάθε άλλο παρά τη φιλοξενία έχει κατά νου.
«Στρατόπεδα συγκέντρωσης» θέλει η κυβέρνηση, Δήμαρχε. Αυτά συμφώνησε με τους εταίρους της, αυτά θα φτιάξει. «Στρατόπεδα συγκέντρωσης», θέλει και η Δημοτική Αρχή και μάλιστα έξω από την πόλη. Τσαντίρια φυτεμένα σε συρματοπλεγμένα χωράφια.
Μόνο που αυτό Δήμαρχε, δεν είναι φιλοξενία. Είναι γκετοποίηση και φυλακή. Είναι η υλοποίηση της συμφωνίας που έκανε τον ύπατο αρμοστή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ζέιντ Ράαντ Αλ Χουσέιν, να εκφράσει τις ανησυχίες του για τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, η οποία, όπως δήλωσε, «ενδέχεται να οδηγήσει σε συλλογικές και αυθαίρετες, παράνομες απελάσεις βάσει του Διεθνούς Δικαίου». (Αυτό το «ενδέχεται», να το δεις στον ύπνο σου, να απολαύσεις εφιάλτη).
Οι Δημότες αυτού του Δήμου, Δήμαρχε, έχουν αποδείξει με χίλιους τρόπους μέχρι σήμερα τα αισθήματα τους για τους «κυνηγημένους» αυτού του κόσμου και μάλιστα έμπρακτα.
Είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν ότι ο Δήμος Αγρινίου, ακόμα και σ’ αυτή την δύσκολη συγκυρία μπορεί και πρέπει να φιλοξενήσει ένα σημαντικό αριθμό προσφύγων. Στέκεται μάλιστα απέναντι στο «παζάρι» της φιλανθρωπίας, που έχουν κατά νου να στήσουν η ΚΕΔΕ και αι χειροΠΕΔαι, για να μετατρέψουν τον κατατρεγμό σε σωτηρία και την αλληλεγγύη σε κερδοφόρο εμπόρευμα.
Οι επόμενες μέρες θα μας κρίνουν όλους.
Θα ήταν παράλειψη μου όμως, Δήμαρχε, αν σήμερα, πέρα από αυτά τα σοβαρά, δεν στεκόμουν λίγο και στα παρακάτω «παρτσακλά».
Χτες το πρωί, Δήμαρχε η παράταξη «Ανατροπή Τώρα» εξέδωσε μια πολύ σοβαρή καταγγελία, ένα πράμα σα «μήνυση κατά παντός υπευθύνου», για τις πέτρες του Πάρκου, που βρέθηκαν σε ένα περιφραγμένο οικόπεδο ανάμεσα Παναιτώλιο και Καινούργιο, για το οποίο όμως ούτε νύξη δεν έκανε στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Βέβαια, ούτε εσύ είπες κουβέντα. Αν αυτό δεν είναι OMERTA, Δήμαρχε, είναι τουρλουμπούκι, μάλλον, με κιμά, που στις διαλεκτικές πιάτσες της εξουσίας συμπυκνώνεται στο στερεότυπο, «σκάσε και κολύμπα».
Σύμφωνα από κάποιες πληροφορίες που έχω, αλλά και από όσα άκουσαν τα αυτάκια μου και είδαν τα ματάκια μου μετά το τέλος της ψηφοφορίας, που αφορούσε το ζήτημα της αποζημίωσης του εργολάβου της καταστροφής του Πάρκου, το καζάνι στην παράταξη Τραπεζιώτη, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, έχει αρχίσει να χοχλάζει και ο χυλός να χύνεται πάνω στη γκαζιέρα της συνοχής της παράταξης.
Ας αφήσουμε όμως κατά μέρος της πληροφορίες και ας πιάσουμε τις ενδείξεις.
Ένδειξη 1η: Παρά τους υψηλούς καταγγελτικούς τόνους του Κυριακάτικου Δελτίου με τον πολύ σοβαρό τίτλο «Καταγγελία – Αναφορά, Πρόσκληση και αίτημα διενέργειας προκαταρκτικής έρευνας και αυτοψίας» που η «ΑΝΑΤΡΟΠΗ» επικοινώνησε και το οποίο μπορείτε να δείτε ΕΔΩ), κανείς από τα δύο πέμπτα των συμβούλων της παράταξης που ήταν παρόντα στη συνεδρίαση (ο επικεφαλής και οι υπόλοιποι δύο απουσίαζαν) δεν είπαν κουβέντα γι’ αυτή, αφήνοντας το γεγονός να περάσει στο ντούκου, χωρίς να πούνε ούτε «ντούκου»
Ένδειξη 2η: Το σχόλιο του Σταύρου στα μέλη της επιτροπής περιβάλλοντος της παράταξης, που ήταν καθισμένα πίσω του, περιμένοντας, εξ όσων υποθέτω, μια νύξη, για να βάλουν με δυναμισμό το θέμα, ήταν όλα τα λεφτά: «Πω πω, ρε γαμώ το! Ξέχασα τις πέτρες!!!»
Κάτι μου λέει, Δήμαρχε, ότι ο χαμός που έγινε είναι μεγάλος. Κι αν δεν μαζευτεί το πράμα θα φουντώσει ο χυλός και θ’ αρπάξει κι η γκαζιέρα… Θα γίνει εκρηκτικό το μείγμα και… «Γαία πυρί μειχθήτω», θα με θες και θα σου λείπω.
Για να υπηρετηθεί όμως και το στερεότυπο του επιλόγου της στήλης να ευχηθώ το γνωστό τραγουδάκι του φίλου μου του Χατζηνάσιου να σταθεί φάρος σύμπνοιας και συνοχής, γιατί αυτά τα καυγαδάκια είναι φαινόμενα των πολυτασικών παρατάξεων, οι τάσεις των οποίων, σε περιόδους έντασης, γίνονται «σαν τα μικρά παιδιά» αγαπιούνται κι όμως μαλώνουν | κρύβουν ουρανούς μες στην καρδιά (Τι λυρισμός;) | φτιάχνουν όνειρα και τα σταυρώνουν.
