Μέτρα παρωδία μετά το έγκλημα στη Νέα Φιλαδέλφεια

Η δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη στη Νέα Φιλαδέλφεια στις 7 Αυγούστου του φετινού καλοκαιριού φέρει κρατική υπογραφή

Το επι­τε­λι­κό κρά­τος του Κυ­ριά­κου Μη­τσο­τά­κη που δεν αφή­νει «κου­νού­πι» να πε­ρά­σει στα σύ­νο­ρα, συλ­λαμ­βά­νο­ντας ανελ­λι­πώς με­τα­νά­στες και πρό­σφυ­γες, δεν κα­τά­φε­ρε να στα­μα­τή­σει 150 Κρο­ά­τες νε­ο­να­ζί χού­λι­γκανς που αφού διέ­σχι­σαν όλη τη χώρα με αυ­το­κι­νη­το­πο­μπή, κα­τέ­λη­ξαν στη Νέα Φι­λα­δέλ­φεια μαζί με Έλ­λη­νες φί­λους τους, προ­κει­μέ­νου να επι­τε­θούν δο­λο­φο­νι­κά σε όποιον βρουν μπρο­στά τους. Σε όλη αυτή την «ηρω­ι­κή κά­θο­δο» η αστυ­νο­μία πα­ρα­κο­λου­θού­σε «δια­κρι­τι­κά και από από­στα­ση». Δεν πε­ρι­μέ­να­με και κάτι άλλο είναι η αλή­θεια. Απλώς σε αυτό το σκη­νι­κό ξε­γυ­μνώ­θη­κε πλή­ρως η ιδιο­τέ­λεια του αστι­κού κρά­τους.

Νικόλας Κολυτάς

Δη­μό­σια συ­ζή­τη­ση

Η κου­βέ­ντα περί οπα­δι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης σε ρα­ντε­βού και όχι μιας εγκλη­μα­τι­κής επί­θε­σης Κρο­α­τών χού­λι­γκανς με νε­ο­να­ζι­στι­κό προ­φίλ, είναι πολύ βο­λι­κή για τον Κυ­ριά­κο Μη­τσο­τά­κη, όπως και για τους συ­νη­γό­ρους των δο­λο­φό­νων, καθώς ταυ­τί­ζει το θύμα με το θύτη και δίνει αφορ­μή για επι­κίν­δυ­νες γε­νι­κεύ­σεις. Κάπως, έτσι για ακόμη μια φορά η δη­μό­σια συ­ζή­τη­ση εκτυ­λί­χθη­κε γύρω από τη «βιαιό­τη­τα των οπα­δών», την «εγκλη­μα­τι­κό­τη­τα των συν­δέ­σμων» και τη «δια­φθο­ρά του πο­δο­σφαί­ρου» και όχι γύρω από μια δο­λο­φο­νι­κή επί­θε­ση χού­λι­γκανς με νε­ο­να­ζι­στι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά. Αυτή η γε­νι­κό­λο­γη κα­τα­δί­κη του οπα­δι­σμού που απο­κό­πτε­ται από τα πραγ­μα­τι­κά πε­ρι­στα­τι­κά της 7ης Αυ­γού­στου, έδωσε το πά­τη­μα στον Κυ­ριά­κο Μη­τσο­τά­κη, να προ­χω­ρή­σει σε μια σειρά απί­θα­νων πραγ­μα­τι­κά μέ­τρων που πε­ρισ­σό­τε­ρο εξυ­πη­ρε­τούν τα αφε­ντι­κά των ΠΑΕ και την αστυ­νο­μία, παρά την προ­ώ­θη­ση ενός άλλου μο­ντέ­λου αντί­λη­ψης του αθλη­τι­σμού.

Μέτρα Μη­τσο­τά­κη

Τι ανα­κοί­νω­σε κω­δι­κά ο πρω­θυ­πουρ­γός έπει­τα από τη δο­λο­φο­νία του Μι­χά­λη Κα­τσού­ρη; α) Ότι θα κα­ταρ­γή­σει όλους τους συν­δέ­σμους οπα­δών ανε­ξαρ­τή­τως της δρα­στη­ριό­τη­τάς τους, β) Ότι σε κάθε ομάδα θα λει­τουρ­γεί μόνο ένας σύν­δε­σμος οπα­δών που θα έχει έδρα του τα γρα­φεία της εκά­στο­τε ΠΑΕ, γ) ότι ο έλεγ­χος των γη­πέ­δων περνά πλή­ρως στην ελ­λη­νι­κή αστυ­νο­μία, δ) ότι στη Νέα Φι­λα­δέλ­φεια υπήρ­ξε μια σύ­γκρου­ση οπα­δών και όχι μια δο­λο­φο­νι­κή επί­θε­ση νε­ο­να­ζί χού­λι­γκανς. Πρό­κει­ται για την πιο φαι­δρή κα­ρι­κα­τού­ρα του πιο ωμού θα­τσε­ρι­σμού. Άλ­λω­στε δια­χύ­θη­κε ευ­ρέ­ως η ατάκα «ε ρε Θά­τσερ που μας χρειά­ζε­ται» από συ­στη­μι­κά, αλλά δυ­στυ­χώς και εναλ­λα­κτι­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης, επει­δή δήθεν τα κα­τά­φε­ρε η Βρε­τα­νί­δα πρω­θυ­πουρ­γός στην Αγ­γλία τη δε­κα­ε­τία του ’80. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι τε­λεί­ως δια­φο­ρε­τι­κή και όποιος έχει πάει έστω και μια φορά στη ζωή του γή­πε­δο, αντι­λαμ­βά­νε­ται ότι αυτά τα μέτρα πε­ρισ­σό­τε­ρο εξυ­πη­ρε­τούν τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες και τους κο­λα­ού­ζους τους, παρά φέ­ρουν κά­ποια «κά­θαρ­ση» στο πο­δό­σφαι­ρο. Και σε αυτό υπάρ­χει πλη­θώ­ρα επι­χει­ρη­μά­των.

Κα­ταρ­χάς δεν ανα­πτύσ­σουν όλοι οι σύν­δε­σμοι οπα­δών εγκλη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα. Η άκρως αυ­ταρ­χι­κή και αντι­δη­μο­κρα­τι­κή από­φα­ση, που η αλή­θεια είναι ότι έχει αναγ­γελ­θεί και άλλες φορές κατά το πα­ρελ­θόν, περί κα­τάρ­γη­σης όλων των συν­δέ­σμων, στην ουσία τσου­βα­λιά­ζει όλους τους οπα­δούς στην ίδια εγκλη­μα­τι­κή φα­τριά χωρίς κα­νέ­να κρι­τή­ριο. Κάτι τέ­τοιο, μπο­ρεί κάλ­λι­στα να αξιο­ποι­η­θεί αρ­γό­τε­ρα, όχι για το πο­δό­σφαι­ρο, αλλά για την ίδια την κοι­νω­νία και τις συλ­λο­γι­κό­τη­τές της. Δευ­τε­ρευό­ντως, αν υπήρ­χε τώρα μία πι­θα­νό­τη­τα οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες να προ­σε­ται­ρι­στούν ορ­γα­νω­μέ­νους οπα­δούς προ­κει­μέ­νου να τους προσ­δέ­σουν στο άρμα τους για να εξυ­πη­ρε­τή­σουν τα συμ­φέ­ρο­ντά τους, τώρα υπάρ­χουν εκατό. Η ύπαρ­ξη ενός μόνο συν­δέ­σμου οπα­δών σε κάθε ομάδα υπό την σκέπη της εκά­στο­τε ΠΑΕ, είναι δώρο στον Με­λισ­σα­νί­δη, τον Αλα­φού­ζο, τον Μα­ρι­νά­κη και τον Σαβ­βί­δη. Γι’ αυτό και κα­νέ­νας από όλους τους πα­ρα­πά­νω δεν έσπευ­σε να υπε­ρα­σπι­στεί, τους ενο­χλη­τι­κούς πολ­λές φορές γι’ αυ­τούς πι­τσι­ρι­κά­δες της κερ­κί­δας, αλλά συμ­φώ­νη­σαν ομό­φω­να οι επι­κε­φα­λής των ΠΑΕ να πε­ρά­σουν όλοι οι οπα­δοί στον έλεγ­χό τους. Το ακόμη πιο εξορ­γι­στι­κό όμως, μέσα σε αυτό το τρα­γε­λα­φι­κό πλαί­σιο που ανα­κοι­νώ­θη­κε, είναι ότι η αστυ­νο­μία θα έχει τον πλήρη έλεγ­χο των γη­πέ­δων. Μι­λά­με για την ίδια αστυ­νο­μία που «πα­ρα­κο­λου­θού­σε δια­κρι­τι­κά» τα γε­γο­νό­τα στη Νέα Φι­λα­δέλ­φεια.

Κοι­νω­νία και πο­δό­σφαι­ρο

Δεν υπάρ­χει καμία πρό­θε­ση ωραιο­ποί­η­σης των ορ­γα­νω­μέ­νων οπα­δών και των συν­δέ­σμων τους. Υπάρ­χει βία, υπάρ­χει δια­σύν­δε­ση με αφε­ντι­κά, υπάρ­χει εγκλη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα. Και αυτό στην πλειο­νό­τη­τα των πε­ρι­πτώ­σε­ων έχει κοι­νω­νι­κό και όχι πο­δο­σφαι­ρι­κό υπό­βα­θρο. Η φτώ­χεια, η ανερ­γία, η έλ­λει­ψη προ­ο­πτι­κής, πολ­λές φορές σπρώ­χνει αν­θρώ­πους στην εύ­κο­λη εκτό­νω­ση, στο εύ­κο­λο χρήμα και όχι στην ορ­γα­νω­μέ­νη πάλη, στη διεκ­δί­κη­ση μια δια­φο­ρε­τι­κής κοι­νω­νί­ας. Αυτό το γνω­ρί­ζουν οι ιδιο­κτή­τες των ΠΑΕ και γι’ αυτό επι­διώ­κουν να ελέγ­χουν τους οπα­δούς και να φτιά­χνουν ιδιω­τι­κούς στρα­τούς κάτω από τη ση­μαία μιας ομά­δας.

Όμως το τσου­βά­λια­σμα και η εύ­κο­λη γε­νί­κευ­ση είναι επι­κίν­δυ­νο ερ­γα­λείο ανά­λυ­σης μιας κα­τά­στα­σης. Δεν είναι ούτε όλες οι κερ­κί­δες ίδιες, ούτε όλοι οι οπα­δοί ίδιοι, ούτε όλοι οι σύν­δε­σμοι το ίδιο. Στο εσω­τε­ρι­κό τους ανα­πτύσ­σο­νται κουλ­τού­ρες και κα­τευ­θύν­σεις. Σε καμία πε­ρί­πτω­ση δεν πρέ­πει να ταυ­τί­σου­με την άγρια νε­ο­λαία των γη­πέ­δων με τους μα­φιό­ζους, τους μπρά­βους και τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες που λυ­μαί­νο­νται το πο­δό­σφαι­ρο. Αν το κά­νου­με αυτό από μια ελι­τί­στι­κη σκο­πιά, τότε θα αφή­σου­με τις κερ­κί­δες να γί­νουν προ­νο­μια­κό πεδίο δρά­σης για τους φα­σί­στες. Υπάρ­χουν ποι­κί­λες πε­ρι­πτώ­σεις που έχει γίνει αυτό.

Το ζή­τη­μα της ορ­γα­νω­μέ­νης ενα­σχό­λη­σης με το πο­δό­σφαι­ρο από τη σκο­πιά του οπα­δού, είναι ένα ζή­τη­μα σύν­θε­το, πο­λυ­ε­πί­πε­δο, που πε­ρι­κλεί­ει πλη­θώ­ρα αφη­γή­σε­ων και που δεν λύ­νε­ται με εύ­κο­λες γε­νι­κεύ­σεις και κλισέ ατά­κες. Έτσι επι­χεί­ρη­σε να το λύσει ο Μη­τσο­τά­κης και κα­τέ­λη­ξε να προ­ω­θή­σει επι­χει­ρη­μα­τι­κούς στρα­τούς, αστυ­νο­μο­κρα­τία και ανοχή στους νε­ο­να­ζί στα γή­πε­δα. Εμείς από αυτό το άρθρο, δεν έχου­με μια έτοι­μη λύση, όμως εί­μα­στε πε­πει­σμέ­νοι, ότι καμία αστυ­νο­μία, κα­νέ­νας επι­χει­ρη­μα­τί­ας και κα­νέ­νας οπα­δός-φε­ρέ­φω­νό τους δεν πρό­κει­ται να αλ­λά­ξουν την κα­τά­στα­ση. Το πο­δό­σφαι­ρο ως αντα­νά­κλα­ση της κοι­νω­νί­ας μπο­ρεί να αλ­λά­ξει, μόνο όταν μέσα στο κοι­νω­νι­κό γί­γνε­σθαι μπο­ρούν να δια­μορ­φω­θούν άλλοι όροι πο­λι­τι­κής ηγε­μο­νί­ας, όπου εχθρός δεν θα είναι όποιος φο­ρά­ει μια άλλου χρώ­μα­τος μπλού­ζα ομά­δας, αλλά όποιος εκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται αν­θρώ­πους για να βγά­ζει λεφτά. Ακού­γε­ται πολύ ρο­μα­ντι­κό, όμως είναι ακραία πραγ­μα­τι­κό.

rproject.gr/