της Ειρήνης Παραδεισανού ——————–———————- Όλοι εσείς που με κοιτάτε με γνήσια λύπηση Όλοι εσείς που φτύνετε πάνω μου τα γνωστικά και μετρημένα λόγια σας Όλοι εσείς που φλυαρείτε ασύδοτα στα κουρασμένα αφτιά μου Σκεφτήκατε έστω…
του Θωμά Γκόρμπα ——————–———— Αλλά κανείς δεν φεύγει Πόλη κρυόκωλη και πόλη αργόμισθη και πόλη σαφρακιασμένη, πρόωρα γερασμένη, κιτρινιάρα κομπλεξικιά, φτωχοπουτάνα. Πάντες οι χτεσινοί πρεντζόβλαχοι και βρωμοποδαράδες ριγούν από ευτυχία μέσα στην αγκαλιά σου, πλήρως…
της Σοφία Κολοτούρου ——————–—————- Γενιές ολόκληρες εργάστηκαν για μένα το δρόμο να φωτίσουν στις νευρώσεις, μ’ ανείπωτα όλα τα χιλιοειπωμένα. Οι πράξεις, που βαραίνουν στις κλειδώσεις, οι πρόγονοι (αν και νεκροί) δια ζώσης να μαρτυρούν…
της Στέλλας Δούμου ——————–———— Εκβραχισμοί από λαιμούς που για αιώνες δεν είχαν καθαριστεί σπάζοντας την πέτρα της αλήθειας. Οι γητεμένοι ως το κόκαλο κρεατογενείς ανέμιζαν προβιές και κουδουνάκια. Στις ποδιές τους ανατρέφονταν τα σαρκοβόρα Άλεφ των…
του Δημήτρη Λάγιου ——————–————— Να ονειρεύομαι απ’ το παράθυρο να ταξιδεύω να μπαίνω μέσα σου να καταστρέφομαι και να πεθαίνω Η σωτηρία μου είναι ο θάνατος και το κορμί σου να μπαίνω μέσα σου να καταστρέφομαι…
του Κώστα Σοφιανού ——————–————— Κάτι βαθύ σκέφτετ’ η θάλασσα, κι ακινητεί. – Της πέταξα μια πέτρα κι άλλη μία δεν ταράχτηκε˙ μόνο τις τράβηξε αργά πέρ’ απ’ την όραση κ’ έκλεισε πάλι. – Παράξενη ησυχία-απειλητική.…
του Άλκη Αλκαίου ——————–——— Μπρος στον καθρέφτη το πρωί το πρόσωπό σου, μυρίζει νύχτα, νικοτίνη και αλκοόλ. Όλοι σου λένε δεν προσέχεις τον εαυτό σου, πρέπει να κάνεις ένα ιατρικό κοντρόλ. Κανονικά χτυπάς τη κάρτα…
[…] Τότες βγάζαν λόγους στις ξύλινες εξέδρες, στα μπαλκόνια, Φωνάζαν τα ραδιόφωνα, ξανάλεγαν τους λόγους. Πίσω απ’ τις σημαίες κρυβόταν ο φόβος, Μέσα στα τύμπανα αγρυπνούσαν οι σκοτωμένοι. Κανείς δεν καταλάβαινε τίποτα. Οι σάλπιγγες μπορεί…
της Χαράς Σιδέρη ——————–——— Ήταν μεγάλη απόφαση να ψάξω το καπέλο του ταχυδακτυλουργού. Δε βρήκα κανένα κουνέλι. Ούτε ορθάνοικτα μάτια να περικυκλώνουν αμήχανα τις Μοίρες μπροστά στο κοινό που θα διασκέδαζε με τον τρόμο τους,…
του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ μετφρ.: Τάκης Βαρβιτσιώτης ——————–———–—–———— Κάποτε νιώθω καθώς το ρόδο που θά ’μαι μια μέρα, καθώς το φτερό που θά ‘μαι μια μέρα. Και με τυλίγει ένα άρωμα, ξένο και δικό μου,…
της Μαρίας Τσιράκου ——————–—————- Ενοικιάζεται ένα μέτρο και εβδομήντα δύο εκατοστά Σώμα. Απόπειρες συνουσίας, πολλές. Απόπειρες έρωτα, μετρημένες. Απόπειρες αυτοκτονίας, μια. Σε περίοδο κρίσης ενοικιάζεται, έφτασε πια τη μέση ηλικία με μόνη κατάχρηση αυτή των αισθήσεων,…
– Που είναι αυτή, η μαύρη πέτρα πίσω της? Τρίτο Μ.Σάββατο που πρωί πρωί δεν θα κεντράρει την ψάθινη καρέκλα με την σκιά μου, αγκαλιά με τον ελαφρύ, γλυκό και σε όλα ναι της. –…
του Λευτέρη Τηλιγάδα ——————–—————–- Κοινοί παρανομαστές της ζωής μας οι φίλοι, διαιρούν, επιτυχώς πάντα, τους αριθμητές των αναγκών μας. Εφευρίσκουν τα λόγια, οπωσδήποτε τις πράξεις, να πολλαπλασιάσουν αποτελεσματικά ή να προσθέσουν σωτήρια τις ασφάλειες των συστημάτων…
του Louis MacNeice μετφρ.: Γιώργος Λυκοτραφίτης ——————–———–—–———— Με κεφαλάκια σαν των στρατιωτών, της Βασίλισσας ή του αξιωματικού, Οι τουλίπες σέρνονται στις ρίζες τους και πενθούν Σε ανεπαίσθητες συχνότητες, η κίνηση Είναι του ανέμου, όχι δική…
![[Κάποτε νιώθω]](https://redlineagrinio.gr/wpress/wp-content/uploads/2017/04/poiisi-redlineagrinio-kapote-noiotho-424x282.jpg)
